คุณยายเจ้าของบ้าน

ติ๊ง!

เสียงไลน์บนจอสว่างจ้า มือเรียวรีบขึ้นมาปลดล็อกแล้วกดดู

รวดเร็วทันใจ ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเหมือนโฆษณา

ภาพเคลื่อนไหวภายในคลิปเป็นมุมของลานจอดรถสลัวๆ ปรากฎผู้ชายสองคนแต่งตัวเหมือนมาเที่ยวปกติ พอดูไปสักพักหนึ่งในสองคนนั้นยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเธอ ยืนหลบอยู่มุมเสาตั้งแต่เธอกับเพื่อนเดินมาและมีเรื่องกัน

ติ๊ง!

คลิปที่สองเป็นมุมของภายในผับที่สองคนนี้เปิดโต๊ะ พวกมันเปิดโต๊ะใกล้ๆเธอ แถมยังหันไปมองโต๊ะเธอกับเพื่อนบ่อยๆ

เห็นหน้าไม่ชัดแต่ก็พอจำกรอบหน้าเค้าโครงได้ ถามว่าคุ้นไหม ไม่เลยจ้า

Line

ลูกจันทร์ : ขอบคุณมากค่ะ สำหรับข้อมูล ไว้ฉันจะเลี้ยงข้าวตอบแทนนะ

ดิน : ไม่อยากกินข้าว อยากกินอย่างอื่นมากกว่าครับ

ลูกจันทร์ : อยากกินอะไร เลือกมา

ดิน : ...(สติกเกอร์กำลังคิด)

ดิน : คิดไม่ออก ขอติดไว้ก่อนนะ รอสะสมเยอะๆแล้วจะขอทีเดียว ได้ไหมครับ

ลูกจันทร์ : แล้วแต่คุณเลย

พูดเหมือนต้องมีเรื่องให้ช่วยเหลือกันตลอดเวลา แต่ช่างเถอะ อยางน้อยคืนนี้ถ้าไม่ได้เขาช่วยก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน

3 วันต่อมา

สนามบินนานาชาติเชียงใหม่เวลา 9:20 นาฬิกา

ร่างสูงสวมเชิ้ตคอจีนสีกรมท่าส่วนเรียวขาแกร่งรับกับกางเกงแสล็คเนื้อดีสีดำขาเต่อลุคเกาหลีเกาใจ ด้วยส่วนสูงและผิวขาวสว่างทำเอานักท่องเที่ยวรอบๆหันมองจนคอเคล็ด เขายืนรอรถยนต์ส่วนบุคคลที่เรียกจากแอพโทรศัพท์มือถือไม่ถึงสิบนาที รถคันดังกล่าวก็จอดตรงหน้าประตูตอนที่แจ้งไว้เมื่อครู่

ใช้เวลาไม่นานจากสนามบินถึงโรงแรมในตัวเมือง เข้าเช็คอินเรียบร้อยก็เปิดกระเป๋าแล้วหยิบเอกสารมออกมาอ่านข้อมูลอีกครั้ง เขาโทรนัดลูกความก่อนจะจองตั๋วเครื่องบิน หล่อนจึงนัดแนะให้เข้าพบช่วงเย็นจะได้ทานข้าวด้วยกันไปเลย

พอใกล้ถึงเวลานัด ชายหนุ่มเรียกใช้บริการของแอพดังกล่าวอีกครั้งเนื่องด้วยคนในพื้นที่อาจจะรู้จักเส้นทางมากกว่าตน

" ถึงแล้วครับ " มือหนาควักเงินจ่ายให้คนขับก่อนจะเปิดประตูรถลงไป แขนแกร่งยกมาดูนาฬิกาข้อมือตอนนี้เวลาหกโมงเย็น เขามาถึงก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ร่างสูงยืนอยู่หน้าประตูบ้าน รอบๆอากาศเริ่มเย็นลงและเริ่มไม่มีแสงสว่างจากพระอาทิตย์

เขาเพ่งสายตาผ่านรั้วไม้เนื้อดีเข้าไปข้างใน จู่ๆประตูรั้วก็ค่อยๆเลื่อนเปิด ชายหนุ่มหันรึหันขวางพลางนึกในใจคงเป็นประตูรีโมทที่บังคับจากระยะไกลได้

" สวัสดีพ่อหนุ่ม " ทันทีที่ขาเรียวยาวก้าวเข้าสู่พื้นที่บ้าน ก็มีคุณยายยืนรอพร้อมกล่าวทักทายด้วยเสียงที่ไม่ค่อยมีน้ำหนักตามอายุ

" สวัสดีครับ " ผมยกมือขึ้นไหว้คุณยายที่น่าจะเป็นเจ้าบ้าน ท่านมีผมสีดอกเลาสวมเสื้อลายลูกไม้และซิ่นปักที่เข้ากับชุด ดูจากหน้าตาผิวพรรณอายุน่าจะประมาณเจ็ดสิบแปดสิบได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเค้าโครงความสวยอยู่รางๆ

" ไหว้พระเถอะจ๊ะ " ท่านยิ้มตอบด้วยน้ำเสียงใจดี " ฉันยินดีมากๆที่คุณมา ฉันรอวันนี้มานาน "

" ครับผม ผมจะช่วยหาคนร้ายให้แน่นอนครับ " ผมค่อยๆเดินช้าๆ เดินไปคุยไปเพราะคุณยายท่านค่อยๆย่างก้าว

" ฉันไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นหรอกค่ะ " ท่านยังคงมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มทุกครั้งที่คุยกับผม จนเราเดินมาถึงหน้าประตูไม้สักสูงใหญ่ มีผู้หญิงยืนวัยกลางคนยืนรอ ถ้าให้เดาคงเป็นภรรยาคนที่สองของลุงไผ่

" สวัสดีค่ะคุณทนาย เชิญเข้าในบ้านก่อนค่ะ ข้างนอกอากาศเริ่มหนาวแล้ว "

" สวัสดีครับคุณช่อเอื้อง เรียกผมว่าดินเฉยๆก็ได้ครับ "

" ค่ะคุณดิน เชิญเลยค่ะ เราพึ่งตั้งโต๊ะเสร็จ เดี๋ยวทานไปคุยไปได้ไหมคะ จะได้ไม่เครียดจนเกินไป " ผมพยักหน้าตอบ กำลังเดินเข้าบ้านแต่นึกขึ้นได้ว่ามีคุณยายอยู่ด้วย ผมหันหลังหมายจะช่วยพยุงท่านก้าวขึ้นบันไดแต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า

" คุณดินมองหาอะไรเหรอคะ "

" คุณยายครับ เมื่อกี้ผมเดินเข้ามาพร้อมท่าน ยังคุยกับท่านอยู่เลย "

" ........ "

" บ้านนี้ไม่มีคุณยายหรือคนแก่นะคะ "