เรื่องสำคัญ

แสงสว่างรอบห้องทำฉันเริ่มรู้สึกตัวแต่ขยับยากมาก เมื่อยขบไปหมดโดยเฉพาะช่วงเอวลงไป ปวดแซงหน้าแผลที่โดนยิงไปแล้ว เมื่อคืนพ่อตัวดีอ้างจะทำความสะอาด ที่ไหนได้สูบแรงฉันในห้องน้ำอีกแทบไม่เหลือแรงไว้ให้ฉันหายใจหายคอ

เธอหันไปดูหมอนข้างๆ ปรากฏว่าว่างเปล่า จึงค่อยๆ ดันตัวเองขึ้น ก้มดูสภาพตัวเองตอนนี้ใส่แค่เชิ้ตสีขาวตัวเดียวโล่งๆ ถ้าให้เดาคงเป็นของเจ้าของห้อง

ขาเรียวก้าวเดินช้าๆ เปิดประตูออกไปก็ได้กลิ่นหอมมาจากโซนห้องครัว เธอเดินตามกลิ่นไปเห็นแผ่นหลังกว้างกำลังงุ่นง่านกับหม้อร้อนๆ บนเตาไฟฟ้า ข้างๆ มีโทรศัพท์วางอยู่และสายสำคัญกำลังแนะนำเรื่องปรุงอาหาร เธอเลยเงียบ กอดอกแล้วพิงกรอบประตูดูเชฟฝึกหัด

(ดินซื้อขึ้นฉ่ายมาถูกใช่ไหมลูก)

" ถูกสิแม่ ผมอ่านตั้งหลายรอบ สรุปหั่นแล้วแค่โรยหน้าก็พอใช่ปะ "

(ให้แม่ไปช่วยไหม แม่กลัวลูกสะใภ้อาหารเป็นพิษ) เชฟฝึกหัดวางทัพพีแล้วเปลี่ยนมาเท้าสะเอวเถียงคนเป็นแม่

" แม่ไม่ต้องมา ผมอยากให้ลูกจันทร์กินฝีมือผม ไม่ใช่ฝีมือแม่ เดี๋ยวเธอไม่ภูมิใจ " บ่นเสร็จก็หั่นต้นสีเขียวแล้วหยิบโรยข้าวต้มสูตรเด็ดในหม้อหอมฟุ้ง

" เนี่ย...แค่นี้เอง ไม่เห็นจะยาก ผมก็ทำได้ เดี๋ยวผมถ่ายรูปให้ดู "