Chapter 4

Chapter 4

องค์รัชทายาทไม่ปล่อยให้ความอยากรู้อยู่กับตัวเองนาน เขารีบเข้าไปถามพ่อค้าซาลาเปากับคำตอบที่อยากได้ โดยให้สินน้ำใจหนึ่งตำลึง มีหรือที่คำตอบนั้นจะไม่พรั่งพรูออกจากพ่อค้า เมื่อรู้คำตอบ เขาไม่ได้เร่งรีบไปหาจางม่านอวี้ เพราะมีงานสำคัญงานหนึ่งต้องทำ ตั้งใจว่าทำเสร็จเมื่อไหร่ เขาจะรีบไปหานางทันที แต่เผอิญว่าเจอนางที่นี่เสียก่อน

“แล้วเจ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใครไปทำไม ทีข้ายังไม่อยากรู้เรื่องของเจ้าเลย”

“ก็เพราะ...” ยังไม่ทันพูดจบ ชายรูปร่างสูงเพรียว แต่งกายคล้ายจอมยุทธเดินเข้าหา ก่อนจะกระซิบข้างหู “ข้าขอตัวก่อนนะแม่นางจาง ไว้ข้าไปหาเจ้าที่บ้านนะ”

องค์รัชทายาทพูดจบก็รีบเร่งเดินไปยังท่าเรือพร้อมพรรคพวก

“ผู้ชายคนนี้ดูแปลกๆ นะเจ้าคะคุณหนู” หลินหลินพูดกับเจ้านายสาว

“ช่างเขาเถอะอย่าไปสนใจเลย ข้าเชื่อว่า ข้ากับเขาคงไม่ได้พบกันอีก” จางม่านอวี้คิดเช่นนั้น “ไปกันเถอะ”

สองสาวพากันเดินไปยังจวนรองแม่ทัพ จางม่านอวี้หวังว่าจะได้พบเฉินต้าเหว่ย แต่การณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น คนที่นางอยากเจอยังไม่กลับมาจากออกศึก จางม่านอวี้เศร้าหนักกว่าเดิม ความรู้สึกตอนนี้ของนางไม่ดีเลย รู้สึกโหวงๆ หวิวๆ ชอบกล ด้วยเหตุผลใดมิทราบได้ จางม่านอวี้อยากเจอเฉินต้าเหว่ยก่อนเข้าวังมาก จางม่านอวี้มีคำถามหลายคำถามที่จะถามเขา และอยากได้ยินประโยคหนึ่งจากปากเขาเช่นกัน ทว่านางคงไม่ได้ยินคำที่อยากได้ยิน นับจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป เขากับนางจะอยู่กันคนละทาง เปรียบได้ว่าคนละโลกก็ว่าได้ จางม่านอวี้ได้แต่ภาวนา ขอให้เฉินต้าเหว่ยกลับมาทันก่อนที่นางถูกส่งตัวเข้าวัง

เป็นคำภาวนาเพียงหนึ่งเดียวที่จางม่านอวี้อยากได้...

ขบวนเกี้ยวจากสำนักราชวังโดยคำสั่งของฮองเฮาจิวหยวนมาหยุดหน้าบ้านจางเฟย โดยมีเจ้าของบ้านมายืนต้อนรับ ก่อนที่จางเฟยจะให้พ่อบ้านหวังไปตามบุตรสาวคนที่สี่มาขึ้นเกี้ยว เพื่อเดินทางไปเมืองหลวง ไปทำหน้าที่พระสนมตามที่ฮองเฮาต้องการ

ภายในห้องส่วนตัวของว่าที่พระสนม จางม่านอวี้กำลังนั่งอยู่หน้ากระจก นางมองดูใบหน้าตัวเองที่เต็มไปด้วยความเศร้ามากกว่าความสุขที่ตนเองกำลังจะได้เป็นพระสนม สถานะที่ผู้คนจะยกย่องและให้เกียรติ แต่นางรู้ดีว่า เบื้องหลังของตำแหน่งนี้มีความทุกข์ซ่อนอยู่ พระสนมของฮ่องเต้จูหมิงมีนับร้อย ถูกหมางเมินเกินครึ่ง คนที่ถูกเมินเฉย ฮ่องเต้ไม่ให้ความสนใจก็ไม่ใช่ว่าจะสุขสบาย เพราะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในวัง ข้าทาสบริวารก็ไม่ได้มีมาก มีแค่คนสองคนไว้คอยรับใช้ เรือนที่พักก็ไม่ใช่ว่าจะกว้างใหญ่

ต่างกับพระสนมที่อยู่ในพระเนตรฮ่องเต้ จะได้รับการดูแลอย่างดี สถานที่พักกว้างขวาง มีนางในรับใช้สูงศักดิ์ส่วนตัวหลายคน ทุกอย่างที่พระสนมคนโปรดของฮ่องเต้ได้รับ ตรงกันข้ามกับพระสนมนอกสายตาอย่างสิ้นเชิง จางม่านอวี้คิดว่า ตนเองก็คงเป็นพระสนมอย่างหลัง ที่จะอยู่นอกพระเนตรฮ่องเต้จูหมิงตลอดกาล ทว่านางกลับมองว่า มันเป็นเรื่องดี เพราะนางเองก็ไม่ต้องการเป็นเมียคนแก่คราวพ่อ นางจะตั้งใจทำงานให้เสร็จสิ้น เพื่อที่ตนจะได้รับอิสระ ไม่ต้องติดอยู่ในกรงทองอันใหญ่โต

“วันนี้คุณหนูสวยจังค่ะ” หลินหลินชมจากใจ

“ข้าไม่สวยมากไปกว่าที่เป็นอยู่หรอกหลินหลิน ที่สวยขึ้นอาจเป็นเพราะชุด เครื่องประดับผมและเครื่องแต่งหน้าที่ช่วยส่งเสริม แล้วข้าก็ไม่อยากสวย ข้าอยากเป็นจางม่านอวี้คนเดิมมากกว่า” จางม่านอวี้เอ่ยเสียงเศร้า “เจ้าให้คนไปดูต้าเหว่ย ได้เรื่องว่าไงบ้าง”

“ข้าให้จ้าเตียวไปดูแล้วเจ้าค่ะ” หลินหลินตอบ สงสารเจ้านายสาวยิ่งนัก

“ต้าเหว่ยคงยังไม่กลับมาแน่ๆ ถ้ามาเขาต้องมาหาข้าเป็นคนแรก”

ว่าที่พระสนมพูดเหมือนรู้ว่า นางจะไม่ได้พบหน้าเพื่อนสนิทก่อนเข้าวัง หลินหลินไม่มีคำใดเอ่ย นอกจากความสงสารที่มีให้จางม่านอวี้จับใจ

“คุณหนูสี่ขอรับ” เสียงเรียกหน้าประตูห้องที่หลินหลินจำได้ดีว่าเป็นเสียงของใคร นางรีบเดินไปเปิดเพื่อฟังข่าวที่ให้ไปไว้วาน

“ได้เรื่องว่าไงจ้าเตียว” หลินหลินถาม

“ท่านรองแม่ทัพยังไม่กลับ” คนถามหน้าเศร้า พยักหน้ารับรู้ ก่อนปิดประตูแล้วเดินกลับมาหาคุณหนูสี่

“คุณหนูเจ้าคะ ท่านรองแม่ทัพยังไม่กลับเจ้าค่ะ”

เหมือนมีน้ำตาคลออยู่ในดวงตาของจางม่านอวี้ มีไม่กี่คนที่นางอยากล่ำลาก่อนเข้าวัง หนึ่งในบุคคลเหล่านั้นคือ รองแม่ทัพเฉินต้าเหว่ย ทว่าตอนนี้ความหวังของนางคงหมดลงแล้ว เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น

“คุณหนูขอรับ เกี้ยวมาแล้วขอรับ” พ่อบ้านหวังยืนเรียกคุณหนูสี่หน้าประตูห้อง

หลินหลินประคองจางม่านอวี้ให้ลุกขึ้นยืน ก่อนที่นางจะเดินไปเปิดประตูให้คุณหนูสี่ ที่ต้องบอกว่าหากใครเห็นจางม่านอวี้ตอนนี้ คงรู้ได้ว่า นางรู้สึกอย่างไรกับการไปเป็นพระสนมฮ่องเต้

ขบวนเกี้ยวเคลื่อนตัวออกจากหน้าบ้านจางเฟย โดยมีชาวบ้านที่ให้ความสนใจมายืนดูขบวนเกี้ยวที่พวกเขาไม่ได้เห็นกันบ่อยนักด้วยความตื่นเต้น หลายคนวิพากษ์วิจารณ์ว่า จางม่านอวี้ไม่เหมาะที่เป็นพระสนม เนื่องจากความงามไม่โดดเด่น เนื่องจากทุกคนต่างรู้ดีว่า พระสนมของฮ่องเต้จูหมิงมีความงดงามทั้งสิ้น บางคนมีความงามมากยังไม่เป็นที่พอพระทัย แล้วหน้าตาแบบจางม่านอวี้ ฮ่องเต้คงไม่เหลียวมองแน่นอน ซึ่งจางม่านอวี้ก็หวังว่าให้เป็นเช่นนั้น