บทที่ 307

ฟู่เฉินมองสวีจือหรูที่กำลังดีอกดีใจ แต่ภายในใจกลับมีความรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกกลับผุดขึ้น

เขาเดินไปที่โซนเสื้อผ้าผู้ชาย เลือกชุดสูทมาลวกๆ

“คุณผู้ชาย คุณนี่ตาแหลมจริงๆ เลยนะคะ ชุดนี้คือชุดสูทชุดใหม่ล่าสุดของร้านเรา ใช้ผ้านำเข้าจากอิตาลี งานแฮนด์เมด เหมาะกับคุณมากเลยค่ะ”

พนักงานขายให้คำแนะนำอย่างอบอุ่น

ฟู่เฉินไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงหยิบชุดสูทสีดำขึ้นมาเงียบๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องลองเสื้อ

เขาเปลี่ยนชุดเป็นชุดสูท มองตัวเองในกระจก จู่ๆ ก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาเล็กน้อย

นี่ใช่เขาเหรอ?

ฟู่เฉินผู้เคยห้าวหาญทะนงตน ตอนนี้กลับกลายเป็นหุ่นเชิดที่ถูกสวีจือหรูควบคุม

“อาเฉิน คุณเปลี่ยนชุดเสร็จหรือยังคะ?”

สวีจือหรูพูดเร่งจากด้านนอก

“เสร็จแล้ว”

ฟู่เฉินเปิดประตูห้องลองเสื้อแล้วเดินออกไป

“ว้าว อาเฉิน คุณใส่ชุดสูทตัวนี้แล้วดูหล่อมากเลย!” ภายในดวงตาของสวีจือหรูเปล่งประกายไปด้วยความชื่นชม

“เหมือนดาราในหนังเลย!” ฟู่เฉินยิ้ม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เขารู้ว่าสวีจือหรูชอบที่จะได้ยินคำพูดหวานหู แต่ตอนนี้เขายังไม่มีอารมณ์จะพูดอะไรแบบนั้น

“เอาตัวนี้แหละ” ฟู่เฉินพูดขึ้น น้ำเสียงแฝงไปด้วยความอ่อนล้าเล็กน้