บทที่ 154

เจียงซู่ซบไหล่ไต้ซานเหอ ไม่ได้สนใจเลยว่าโจวซือเหย่ขับรถตามมา

เพราะเธอเหนื่อยมาก

เนื่องจากดึกมากแล้ว พวกเขาจึงวางแผนว่าจะเดินทางในวันรุ่งขึ้น

พวกเขาเปิดห้องพักสองห้องที่โรงแรม เว่ยชิงหางหนึ่งห้อง ส่วนเจียงซู่พักอยู่กับไต้ซานเหอ

รถของโจวซือเหย่ขับตามมาจนถึงโรงแรม

หลู่เหยียนมองสามคนที่เดินเข้าไป แล้วถามว่า “บอสครับ ตอนนี้เราจะไปไหนต่อดีครับ?”

ทว่ายังไม่ทันขาดคำ โจวซือเหย่ก็เปิดประตูรถแล้วลงไปแล้ว

หลู่เหยียนเห็นดังนั้นก็รีบตามไป

โจวซือเหย่เปิดห้องตรงข้ามกับห้องของเจียงซู่ และเธอก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะนั่นเป็นสิทธิ์ของเขา

“ผมอยู่ห้องตรงข้ามคุณ มีอะไรเรียกหาผมได้ตลอดเวลา” โจวซือเหย่พูดกับเจียงซู่

เจียงซู่ดูเหมือนไม่ได้ยินอะไร ไม่ตอบอะไรสักคำ

แต่ไต้ซานเหอถึงกับกรอกตามองบน

ความรักจอมปลอม!

ทันทีที่เข้าห้อง ไต้ซานเหอก็เริ่มยิงคำพูดใส่ “เขายังเสแสร้งได้อีก!”

เจียงซู่ไม่กลับอยากพูดถึงเรื่องของโจวซือเหย่ เธอเหนื่อยมากแล้ว “ซานซาน ฉันอยากพักผ่อน”

ไต้ซานเหอรู้สึกสงสารจับใจ “ถ้างั้นแกก็ไปพักผ่อนเถอะ”

จะไม่เหนื่อยได้ยังไง เพิ่งผ่านความเป็นความตายมาหมาด ๆ การที่เธอยังยืนหยัดอยู่ได้ก็เพราะ