ตอนที่16

จิ้นผิงที่นั่งมองคุณหนูของนางเดินไปเดินมาตรงที่ว่างด้านข้างจวนตั้งแต่เช้าตรู่เดินแล้วหยุดมองกำแพงจวนแล้วเดินต่อทำอย่างนั้นอยู่ราวสองเค่อแล้วก็ไม่เห็นคุณหนูจะสั่งให้นางทำอะไรเสียทีจึงเอ่ยถามขึ้น

"คุณหนูเจ้าคะ คุณหนูหาอะไรอยู่หรือไม่เจ้าคะ ให้บ่าวช่วยหาหรือไม่"

อ้ายเย่วถึงได้หยุดเดินแล้วหันมามองบ่าวคนสนิท

"เปล่า ไม่ได้หาอะไรข้าแค่เดินสำรวจหน้าดินเท่านั้นว่าจะหาพันธุ์ไม้มาปลูกเสียหน่อย เจ้ามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ"

เอ่ยเสร็จก็โบกมือไล่แล้วเริ่มเดินต่อ จิ้นผิงเห็นดังนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้า คุณหนูของนางเริ่มจะมีท่าทางประหลาดขึ้นทุกวัน จึงเดินออกไปเงียบๆ ได้แต่คิดว่าคุณหนูอาจจะกำลังหาอะไรทำเพราะคิดถึงท่านแม่ทัพเป็นแน่เพราะที่ผ่านมามักจะทำตัวติดท่านแม่ทัพตลอดคงต้องการเวลาเพื่อทำใจจึงไม่อยากรบกวน

ปึ๊ก!!!

"โอ้ยยยย"

อ้ายเย่วที่กำลังคิดหาทางสร้างบุพเพให้ตัวเองเพลินๆ เลยเดินชนคนที่มายืนขวางด้านหน้าอย่างจัง

"จิ้นผิงงง บอกแล้วอย่างไรเล่า?"

0o0!!!

พ่อเทพบุตรสุดหล่อของฉัน นึกว่าคิดมากจนฝันไปจึงยกมือบางขึ้นขยี้ตาแต่ภาพตรงหน้าก็ยังเหมือนเดิมและสัมผัสอุ่นร้อนของอ้อมแขนที่โอบประคองนางอยู่ทำให้ร่างบางรีบผละออ