บทที่10

ตอนที่ 10 || เริ่มคืนสนอง

เวลาแปดวันไม่ใช่จะนาน ยิ่งสำหรับพิธีแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ของบุรุษผู้เป็นถึงไท่จื่อแห่งต้าเว่นนี้ทุกสิ่งเร่งรีบได้แต่ห้ามไม่สมบูรณ์ ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นจวนเจิ้งกั๋วกง หรือทางกรมพิธีการจึงวุ่นวายกันมาก รวมถึงตัวของเจ้าสาวและเจ้าบ่าวเอง ทุกคนล้วนวุ่นวายกับหน้าที่ของตนเอง

จวบจนค่ำคืนก่อนวันแต่งงานเพียงหนึ่งคืน เพียงแค่ล่วงเข้าสู่ยามโหย่ว เมืองหลวงถูกห่มด้วยความสว่างจากโคมไฟมงคลสีแดงนับไม่ถ้วน ลมค่ำพัดพาเสียงหัวเราะ เสียงเล่าลือ และเสียงสนทนาของผู้คนทั่วทั้งนคร เสียงนางกำนัลขันทีและแรงงานจากวังหลวงที่เตรียมสถานที่ยังดังกังวานมาเป็นระยะ ประชาชนต่างลือกันสนุกปากว่าพรุ่งนี้คืองานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ระดับแผ่นดิน บรรยากาศถึงจะมืดค่ำจนดึกดื่นยังคงคึกคักไปทั้งเมืองหลวง

แต่ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่า เจ้าสาวผู้เป็นถึงว่าที่ไท่จื่อเฟย จะไม่ยอมพักผ่อนตามระเบียบ หากกลับลอบออกจากเรือนหลักเงียบ ๆ ราวกับนางเป็นปีศาจราตรี

สวีหานเซียงสวมอาภรณ์รัดกุมสีเข้ม ไม่โดดเด่นแต่กลมกลืนไปกับความมืด นางเก็บผมขึ้น ใบหน้าหวานถูกพรางให้คล้ายหนุ่มน้อยหน้าหวานวัยสิบหกสิบเจ็ด นางเดินปะปนไปกับคลื่นผู้คนบนถนนอย่า