Share

การค้าขาย 2

last update Последнее обновление: 2025-06-15 22:07:02

“สนามรบน่ะ”

จางอวี๋จิงพยักหน้า นางไม่แน่ใจว่านี่เป็นเรื่องที่ควรแตะต้องหรือเปล่าจึงไม่ได้ถามอะไรอีก หากสามีอยากจะเล่าให้นางฟังสักวันก็คงพูดออกมาเอง

สองสามีภรรยาลากรถเข็นกลับบ้าน จากที่เดินเร่ขายไปหลายแห่ง ทำให้อาหารวันนี้เกือบหมดเกลี้ยง

ใช้ปริมาณกับระยะทางที่เดินวันนี้คาดคะเนได้ว่าครั้งต่อไปจะทำมากน้อยสักเท่าไร

หงเสวียนซู่เห็นว่าของที่ทำไปขายแทบไม่เหลือก็ดีใจมาก ลงมือทำมื้อเย็นชุดใหญ่ด้วยตัวเอง จางฟงก็ได้อาหารกลับไปฝากที่บ้านหลายอย่าง ตั้งแต่จางอวี๋จิงแต่งเข้ามา สองครอบครัวก็สนิทสนมกันมากขึ้นทีละนิด แม้ไม่มีธุระสำคัญก็ยังไปมาหาสู่เพื่อเยี่ยมเยียนกันบ้าง

“ไม่นึกว่าจะขายดีขนาดนี้ตั้งแต่วันแรก ยอดเยี่ยมจริง ๆ “

“ต้องขอบคุณนางเลยขอรับท่านแม่ นางพูดจาฉะฉานแต่ถ่อมตัว ผู้อาวุโสหลายคนเอ็นดูนาง ช่วยเราซื้อของไปไม่น้อย”

“งั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นก็ไปด้วยกันทุกวันเสียเลยสิ”

“แต่ว่าท่านแม่เจ้าคะ งานบ้าน…”

“ข้าทำเอง ข้าชอบทำความสะอาดอยู่แล้ว

มีลูกสะใภ้เข้ามาก็แย่งข้าทำหมด เจ้าไปกับเสี่ยวจวิ้นเถอะ งานบ้านแค่นี้จะสักเท่าไรกันเชียว”

หงเสวียนซู่หายใจฟึดฟัดทำทีไม่พอใจ นางยืนกรานอย่างหนักแน่นจะทำงานบ้านเอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Заблокированная глава

Latest chapter

  • ชายพิการผู้นั้น ที่ใครไม่เห็นค่า นางจะเป็นภรรยาของเขาเอง   ผลกระทบจากสงคราม 2

    พวกเขานั่งอิงกันเงียบ ๆ อยู่บนเตียง ต่างคนต่างจมลงไปในห้วงภวังค์ของตนการตัดสินใจนี้กะทันหันมาก และมีเรื่องต้องจัดการเต็มไปหมด เรื่องนี้ทำให้พวกเขาไม่สามารถข่มตาหลับได้จริง ๆ จางอวี๋จิงเอาแผนที่มาวางว่ามีแคว้นไหนที่ค่อนข้างสงบสุขบ้าง ข้อด้อยของที่ไหนกระทบกับนางน้อยที่สุด หญิงสาววิเคราะห์อย่างจริงจังจนผู้เป็นสามียังประหลาดใจ“ข้าจะรักษาสัญญา” ไป่จวิ้นเอ่ยพึมพำออกเสียงโดยไม่รู้ตัว จางอวี๋จิงหันมามองเพราะคิดว่าเขาพูดกับนางหญิงสาวชะงักไปครู่หนึ่งหลังได้สบตากับสามี ดวงตาคู่นั้นที่จ้องมองมาสะกดให้นางลืมหายใจ ดวงตาเป็นประกายแบบนั้นนางเคยเห็นอยู่ทุกวัน เพราะบิดาของนางใช้มันมองท่านแม่เสมอ“สัญญาอะไรหรือเจ้าคะ”“ข้าจะดูแลเจ้าให้ดี ไม่ให้ต้องลำบากอีก”“อา…สัญญาเมื่อตอนนั้นนี่เอง”ไป่จวิ้นผู้ประคองกายนางเข้าหา มอบอ้อมกอดแนบแน่นกู่ตะโกนบอกแทนคำมั่นสัญญา เขาจะไม่มีทางให้นางพบกับฝันร้ายเป็นครั้งที่สามวันต่อมาจางอวี๋จิงก็เดินทางไปพบพ่อแม่ของนาง ไปเยี่ยมเยียนท่านยายที่ป่วยไข้ตามประสาคนชรานางขอพูดคุยกันอย่างเป็นส่วนตัวในบ้านพวกเขาจึงค่อนข้างเงียบเสียง เรื่องที่บุตรสาวพึ่งบอกมาทำเอาบุพการีทั้งสองใจห

  • ชายพิการผู้นั้น ที่ใครไม่เห็นค่า นางจะเป็นภรรยาของเขาเอง   ผลกระทบจากสงคราม 1

    “ทำไมคนเดินทางมาทางนี้เยอะจังล่ะ ช่วงพ่อค้าข้ามแดนหรือขอรับ”“ไม่รู้สินะ อาจใช่ก็ได้”ถึงจะตอบเด็กหนุ่มไปแบบนั้น แต่เขารู้ดีว่ามันไม่ใช่ ไป่จวิ้นรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น และเขาควรจะทำอะไรต่อ ทว่าเรื่องนี้ด่วนตัดสินใจไม่ได้ เขาต้องปรึกษาครอบครัวก่อน เมื่อได้คำตอบจึงจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด รอช้าไม่ได้ไม่อย่างนั้นอาจไม่ทันการ“ไว้พี่เขยแน่ใจแล้วจะบอกเจ้าแล้วกัน”“เรื่องใหญ่หรือขอรับ”ดูจากสีหน้าเคร่งเครียดของไป่จวิ้น จางฟงคิดไปทางดีไม่ออก เขาที่เป็นคนร่าเริงยิ้มง่ายเวลาอยู่กับพี่สาวตอนนี้ยิ้มไม่ออกแม้แต่นิดเดียวท่าทางจะเป็นเรื่องใหญ่มากจริง ๆเด็กหนุ่มคาดเดาไว้ในใจว่า มันคงไม่ใช่เรื่องที่จัดการได้ง่าย แต่ในภายหลังที่เขาได้รับรู้เรื่องนี้ก็รู้สึกว่าตนคิดน้อยไป เพราะมันใหญ่เกินไปมากจนเขาในวันนั้นไม่มีทางคิดออกแน่ไป่จวิ้นมองไปยังถนนเบื้องล่างที่ผู้คนสัญจรเข้าออก ดูแล้วก็เหมือนเป็นกลุ่มพ่อค้าที่ผ่านทางมาเพื่อจะไปยังเมืองค้าขายอื่น มันเป็นภาพที่ดูปกติ และไม่มีอะไรน่าสนใจหากเขาไม่ได้รับรู้เรื่องอื่นมาก่อนหน้านี้ไม่รู้จะยื้อได้อีกนานเท่าไร ข้าต้องรีบแล้ววันหนึ่งสามีกลับมาบ้านช้ากว่าปกติ ทำใ

  • ชายพิการผู้นั้น ที่ใครไม่เห็นค่า นางจะเป็นภรรยาของเขาเอง   ถูกดูแลอย่างดี 2

    เจ้าก้อนแป้งในท้องโตได้โตดี แม่กินอะไรเข้าไปก็ดูดสารอาหารไปหมด ให้นางกินของบำรุงมากอย่างไรก็รู้สึกอ่อนเพลียมากเหมือนเดิม“ทำหน้าซังกะตายอะไรขนาดนั้น เบื่ออย่างนั้นหรือ”“นิดหน่อยเจ้าค่ะ แต่สภาพข้าตอนนี้ให้เดินออกจากบ้านยังไม่รู้สึกว่าตัวเองจะไหวเลย ร่างกายกับจิตใจข้ากำลังเรียกร้องไม่สัมพันธ์กัน”“อดทนอีกนิดนะ อีกไม่กี่เดือนก็ได้เจอหน้าลูกแล้ว”“ข้าเข้าใจเจ้าค่ะ แต่ก็อดอึดอัดไม่ได้ การเป็นแม่นี่ยากจังเลยนะเจ้าคะ”หงเสวียนซู่ไม่ได้ออกความเห็นอะไร แค่ตอบรับเป็นครั้งคราวไม่ให้นางเหงาปาก อารมณ์หญิงมีครรภ์ไม่มั่นคงเพราะร่างกายไม่เหมือนเดิม แถมยังรู้สึกไม่สบายตัวอีก แม้เจ้าตัวจะเข้าใจว่ากำลังประคับประคองและทะนุถนอมชีวิตใครอีกคนหนึ่ง แต่ลึก ๆ ก็อดจะหงุดหงิดกับความเปลี่ยนแปลงไม่ได้อยู่ดี“พวกเจ้าคิดชื่อลูกเอาไว้หรือยังล่ะ”“มีคิดไว้เจ้าค่ะ ทั้งของผู้หญิงผู้ชายแต่ยังไม่เลือกกันจริงจัง แค่คิดว่ามีชื่อไหนที่ชอบบ้างเอาไว้เท่านั้น”“ดีแล้วละ คิดเอาไว้ล่วงหน้าจะได้ไม่ต้องหัวหมุนเหมือนข้า ตอนมีเจ้าลูกชาย ข้ากับสามีคิดกันไม่ออกเลย สุดท้ายก็เลือกตัวอักษรที่ชอบจากหนังสือหน้าเดียว” หงเสวียนซู่นึกไปถึงต

  • ชายพิการผู้นั้น ที่ใครไม่เห็นค่า นางจะเป็นภรรยาของเขาเอง   ถูกดูแลอย่างดี 1

    ไป่จวิ้นฉวยเอามือนางมากุมไว้ ไม่รู้ความนัยที่ตั้งใจสื่อจะส่งไปถึงมากน้อยแค่ไหน หวังว่าจางอวี๋จิงจะเข้าใจว่านางคือคนที่เขาหวงแหนและเสียไปไม่ได้เป็นอันขาดหญิงสาวอมยิ้มและบีบมือเขาตอบ อยากแสดงให้เห็นว่าไม่ต้องเอ่ยคำใดมากมายก็สื่อใจถึงกันได้“หลังจากนี้ข้าจะระมัดระวัง และดูแลตัวเองให้ดีเลยเจ้าค่ะ ท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ไป่จวิ้นพอใจแล้ว อย่างน้อยนางก็รับปากแล้วว่าจะดูแลตัวเองมากขึ้นก่อนหน้านี้เขาจะพานางเข้านอนแล้วค่อยออกมากินข้าว แต่นางรู้สึกตัวพอดีจึงกินมื้อเย็นพร้อมกันเสียเลยหลังจากที่รู้ว่ามีเรื่องน่ายินดีเกิดขึ้นเช้า วันต่อมาเหออิงกับจางชิงผิงก็นำสมุนไพรและของบำรุงมาให้บุตรสาว จากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทางบ้านคุยกันแล้วว่า บิดาของนางจะมารับส่งบุตรชายเอง ถึงแม้หงเสวียนซู่จะกลับมาหลังจากนี้ก็ถือว่าบิดานางมาช่วยดูแลอยู่ห่าง ๆ มีอะไรก็เรียกให้ช่วยกันได้ไป่จวิ้นเห็นด้วยและเสนอให้เลื่อนเวลากลับตามปกติออกไปประมาณหนึ่งชั่วยาม เขาบอกเรื่องสอนหนังสือกับจางฟงและเจ้าตัวก็บอกที่บ้านไว้แล้ว จางชิงผิงไม่ติดขัดใด ๆวันนี้นางก็ยังอยู่บ้านกับน้องชายตามลำพัง หลังจากนางเป็นลมไปเมื่อวานก็โดนจางฟงต

  • ชายพิการผู้นั้น ที่ใครไม่เห็นค่า นางจะเป็นภรรยาของเขาเอง    เรื่องน่ายินดี 2

    “ท่านลุงหมอ พี่ข้าเป็นอะไรมากไหม อาการร้ายแรงหรือเปล่า”“ใจเย็นหน่อยสิ พวกเจ้าหน้าซีดยิ่งกว่าคนป่วยอีกนะ แต่ข้าก็พอเข้าใจอยู่ เจ้าหนุ่มนี่ไปหาข้าตั้งหลายครั้งแต่ข้าก็ไม่ว่างมาเสียที ถ้ารู้ก่อนอาจป้องกันได้นานแล้ว ช่วงนี้อากาศแปรปรวน ชาวบ้านป่วยไข้กันมาก แต่ก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่ข้าจะละเลยใครได้”ตาแก่นี่รีบ ๆ บอกมาสักที เขากำลังทดสอบความอดทนข้าอยู่หรือไง ตกลงเมียข้าเป็นอะไรกันแน่“เลิกจ้องข้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อสักที ข้าจะบอกเดี๋ยวนี้แล้ว” โต้วฝูหรงยกมือปรามก่อนที่หนุ่มน้อยทั้งสองจะต่อยเขาจริง ๆ เพราะทนไม่ไหว“นางอ่อนเพลียมาก คนทั่วไปทำงานหนักแบบนี้ก็เหนื่อยอยู่แล้ว แต่ไม่ถึงกับหน้ามืดล้มลงไปหรอก เพราะนางพักผ่อนไม่เพียงพอ กินอาหารไม่เป็นเวลา ตอนที่ทำงานก็คงชอบเคลื่อนไหวเร็ว ๆ ด้วย หลังจากนี้ก็ต้องระมัดระวังหน่อยเพราะนางกำลังมีครรภ์”“มีครรภ์หรือขอรับ”“ใช่ ตอนนี้อายุครรภ์สองเดือนได้แล้ว ต้องระวังมาก ๆ หน่อย เป็นท้องสาวท้องแรกเลยเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมาก ดูออกได้ยากว่านางตั้งครรภ์หรือไม่ข้าจะจัดยาบำรุงให้ ส่วนการติดตามอาการหลังจากนี้ไปจนถึงทำคลอดปรึกษาหมอตำแยด้วยจะดีกว่านะ”โต้ว

  • ชายพิการผู้นั้น ที่ใครไม่เห็นค่า นางจะเป็นภรรยาของเขาเอง    เรื่องน่ายินดี 1

    “ท่านพี่ สีหน้าท่านดูไม่ดีเลย พักหน่อยดีไหม” จางฟงเห็นสีหน้าพี่สาวซีดขาวแล้วรู้สึกใจคอไม่ดี“ข้าไหวอยู่ ไม่เป็นไรหรอก”“ไม่เป็นไรที่ไหนกันล่ะ วัวป่วยที่บ้านยายแก่ข้าง ๆ ยังสีหน้าดูดีกว่าพี่อีก”เจ้าเด็กคนนี้ เดี๋ยวเถอะ ถ้าไม่ติดว่าข้าล้างผักอยู่กะละมังได้ลอยไปหาเจ้าแน่!“ช่างเถอะ ๆ งานตอนนี้ใกล้เสร็จแล้ว ขอข้าทำให้เสร็จก่อนแล้วจะไปพักนะ”“ข้าคงจะเชื่อหรอก สามวันที่แล้วพี่ก็พูดแบบนี้ สองวันที่แล้วพี่ก็พูดแบบนี้ เมื่อวานก็ยังพูดประโยคนี้ ผลสุดท้ายก็ทำงานอยู่ตลอดไม่ได้พักเลย”นี่เจ้าเป็นพยาธิในท้องข้าหรือไง รู้ดีอะไรขนาดนั้น ข้ายังจำไม่ได้เลยว่าพูดไปด้วยความที่ยังมีงานอยู่ในมือ จางอวี๋จิงจึงไม่ได้สนใจต่อล้อต่อเถียงกับน้องชาย นางเอาแต่บอกปัดแล้วโหมงานอย่างหนักเพื่อให้มันเสร็จเร็ว ๆจางอวี๋จิงไม่ชอบทำงานแบบค้างคา แต่ละงานต้องเสร็จเป็นอย่าง ๆ ไป เป็นคนประเภทที่นายจ้างจะชอบมาก แต่ปัญหาก็คือนางจะไม่ยอมพักเลย เป็นทั้งข้อดีและข้อเสียโดยเฉพาะในเวลาแบบนี้หรือข้าควรไปตามพี่เขยมาดุนางแทน แต่จะปล่อยนางไว้คนเดียวก็ไม่ได้อีก ข้ามีทางเลือกอะไรบ้างเนี่ยจางฟงไม่รู้จะทำอย่างไรได้นอกจากแย่งงานส่วนของนา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status