Mag-log inShare
บทที่ 101
Pinakabagong kabanata
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 578
กู้ชูหน่วนกวาดสายตามองเหล่าเพื่อนบัณฑิต หลิ่วเยว่ อวี๋ฮุยตะโกนเสียงดังลั่น "พวกข้ายังไม่มีภรรยา ทั้งยังไม่มีทายาท" นอกจากพวกเขาสองคนแล้ว คนอื่นๆ แทบจะไม่ส่งเสียงใดๆ กู้ชูหน่วนหมดคำพูด นี่มันอะไรกัน แต่งงานมีลูกกันหมดแล้ว ยังจะมาเรียนหนังสือทำไมอีก ให้ลูกๆ ของพวกเขามาเรียนยังพอว่า กู้ชูหน่วนกำลังคิดจะฉีกหน้าซ่างกวานฉู่ โดยการออกไปจากสำนักบัณฑิตหลวง ทว่ากลับได้ยินซ่างกวานฉู่พูดขึ้นมา "วันนี้ คาบนี้เป็นอิสระมาก ขอเพียงแค่พวกเจ้าเขียนเรื่องสั้นที่สามารถดึงดูดความสนใจผู้คน อีกทั้งยังทำให้ผู้คนซาบซึ้งได้มาหนึ่งเรื่อง ก็จะได้เป็นอันดับหนึ่ง" "ท่านอาจารย์ เป็นที่หนึ่งแล้วจะได้อะไร" "ได้แน่นอน หากผู้ใดได้อันดับหนึ่ง ข้าจะมอบปิ่นระย้านี้ให้กับผู้นั้น" กู้ชูหน่วนยิ้มเยาะด้วยความเย้ยหยัน ก็แค่ปิ่นระย้าอันเดียว จะไปมีประโยชน์อะไร มอบให้นางเปล่าๆ นางก็ไม่เอา ตอนที่จากไป หางตานางเหลือบไปเห็นปิ่นระย้าที่อยู่ในมือซ่างกวานฉู่ เท้าของนางพลันหนักอึ้งราวกับมีตะกั่วบรรจุอยู่เต็มไปหมด ไม่ว่าอย่างไรก็ขยับไม่ได้ นั่นคือปิ่นระย้าอะไรกัน ด้ามสีขาวดุจหิมะ ด้านบนมีผีเสื
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 577
"อาจารย์ซ่างกวานบอกว่า สำนักบัณฑิตมีกฎเกณฑ์ของสำนักบัณฑิต ไม่ใช่ว่าท่านคิดจะเรียนก็เรียน คิดจะเลิกก็เลิก ต่อให้เป็นฮ่องเต้ ก็ไม่มีสิทธิ์บังคับคนของสำนักบัณฑิตลาออกโดยไม่ได้รับอนุญาต" "ซ่างกวานฉู่ผู้นี้อวดดียิ่งนัก ช่างเถอะ ข้าจะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องเอง" ภายในห้องเรียน ทันทีที่นางปรากฏตัว ทั้งห้องพลันเงียบสงัด ทุกคนต่างก็มองนางด้วยสายตาที่แตกต่างกันไป มีสายตาของความอิจฉา ริษยา เลื่อมใส เหลือเชื่อ คิดไม่ถึง หลิ่วเยว่อวี๋ฮุยรีบเข้ามาล้อมนางทันที "ลูกพี่ ในที่สุดท่านก็กลับมาสำนักบัณฑิตแล้ว พวกเราคิดว่าท่านจะไม่กลับมาแล้วเสียอีก เมื่อวานท่านยอดเยี่ยมไปเลย ฝีมือการยิงธนูแม่นเสียยิ่งกว่าแม่น ท่านกลับมาสอนพวกเราขี่ม้ายิงธนูหรือ" เห็นพวกเขาสองคน แต่กลับไม่เห็นเซียวอวี่เชียน กู้ชูหน่วนจึงรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย "ยังไม่ได้ข่าวของเซียวอวี่เชียนอีกรึ" ทั้งสองคนต่างก็หน้าเสียไปทันที "ไม่มีเลย ไม่รู้พี่ใหญ่ไปอยู่ที่ใด แต่ได้ยินมาว่าช่วงนี้มีคนแหกคุก ไม่รู้ว่าใช่พี่ใหญ่หรือไม่" "ครั้งนี้ฮ่องเต้ให้แม่ทัพเฒ่าเซียวนำทัพออกศึก ขอเพียงแค่แม่ทัพเฒ่าเซียวชนะ พี่ใหญ่ก็จะกลับมาได้แล้ว
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 576
จวบจนในที่สุด หล่อแกไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ อีก แสงสว่างก็หยุดลงเช่นกัน ลวดลายและภาพบนจานหล่อแกก็ต่างไปจากตอนแรก สิ่งเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนไปคือ หลุมเว้ารูปดาวสามหลุมบนหล่อแกยังคงอยู่ ใต้ดวงตาแห่งหล่อแก ปรากฏภาพสัญลักษณ์ภาพหนึ่ง ชาวบ้านในภาพสัญลักษณ์บูชาอีกาเป็นเทพนก ต่างก็กำลังคุกเข่าอยู่บนแท่นบูชาศิลาห้าแสง กู้ชูหน่วนจ้องมองภาพสัญลักษณ์อยู่นาน แต่ก็มองไม่ออก "ฝูกวง เจ้าเข้ามาหน่อย" "นายหญิง ท่านเรียกข้าหรือ" "ดูนี่หน่อย รู้หรือไม่ว่าภาพสัญลักษณ์นี่กำลังอธิบายสิ่งใด" ฝูกวงพินิจมองอย่างตั้งใจ ผ่านไปสักพัก เขาส่ายหน้า "ข้าน้อยก็ไม่รู้ ไม่เช่นนั้น ข้าน้อยวาดมันออกมาแล้วนำไปให้คนของหอเลิศหล้าสืบดีหรือไม่" "ก็ได้ ห้ามปล่อยให้เล็ดลอดออกไปเด็ดขาด" "ขอรับ" ฝูกวงกำลังจะออกไป ทันใดนั้นดูเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงย้อนกลับมาอีกครั้ง "จริงสิ นายหญิง แม้ข้าน้อยจะไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ใด แต่พื้นที่ต้องห้ามของเผ่าหมอมีอีกาอยู่เยอะมาก เกรงว่าจะเป็นที่ที่รวมอีกาไว้มากที่สุดในใต้หล้า ยิ่งไปกว่านั้น ได้ยินมาว่าคนรุ่นก่อนของเผ่าหมอให้ความเคารพนับถืออีกามาก แต่หลายร้อยป
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 575
เรื่องโศกเศร้าในอดีตหลั่งใหลเข้ามา ใจของไทเฮาพลันเจ็บแปลบขึ้นมาทันที "แหมะ......" นางที่ไม่รู้ว่าไม่ได้หลั่งน้ำตามานานแค่ไหนแล้ว น้ำตากลับไหลลงมาหนึ่งหยด องค์หญิงตังตังลนลาน รีบเข้าไปกอดไทเฮา นางปาดน้ำตาก่อนจะพูดด้วยความกระสับกระส่าย "เสด็จแม่ ท่านเป็นอะไรไป ลูกผิดไปแล้ว ลูกไม่ควรพูดเรื่องปวดใจพวกนั้น เสด็จแม่ อย่าเศร้าไปเลยนะ ฮือฮือ..." "เด็กโง่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าสร้อยเส้นนั้นคือสิ่งใด" "ไม่รู้ ข้ารู้เพียงแค่ว่าข้าเกลียดมัน มันทำให้ข้าเสียเสด็จพ่อและเสด็จพี่หญิงไป" แม้เสด็จพี่หญิงจะไม่ใช่พี่สาวที่เสด็จแม่คลอดออกมา แต่กลับดีกับนางยิ่งกว่าพี่สาวแท้ๆ ของนางเสียอีก "สร้อยเส้นนั้น เสด็จพ่อของเจ้าชิงมาด้วยชีวิต ตั้งใจจะมอบให้เผ่าอวี้ แต่น่าเสียดายที่เผ่าอวี้ตัดขาดจากโลกภายนอก หลายปีมานี้ไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย" ร่างของไทเฮาอ่อนแรงราวกับเรี่ยวแรงถูกสูบหายไปหมด นางรอมาเนิ่นนานหลายปี เพราะตั้งใจจะมอบมันให้กับเผ่าอวี้ในสภาพที่ไม่บุบสลาย แต่ครอบครัวคนใกล้ชิดกลับต้องมาตายเพราะสร้อยเส้นนั้น ทุกครั้งที่เห็นสร้อยเส้นนั้น นางก็อดปวดใจไม่ได้ เพราะแบบนี้ หลายปีมานี้ นางจึงไม่ถ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 574
ไทเฮาแสร้งยิ้ม "ตังตังก็บอกแล้ว ว่าสร้อยเส้นนี้เป็นของอัปมงคล หากท่านได้ไปแล้วเกิดอะไรขึ้น เทพสงครามจะไม่มาโวยวายกับข้าหรือ จากที่ข้ามอง ข้าว่าเปลี่ยนเป็นสร้อยเส้นที่ดีหน่อยเถอะ" "ขอบพระทัยไทเฮาสำหรับความหวังดี แต่คนเราต้องพอใจในสิ่งที่มี ข้ามีแค่เส้นนี้ก็พอแล้ว" ไทเฮาโกรธจนอกแทบแตกตาย กู้ชูหน่วนดื้อรั้นดึงดัน เห็นได้ชัดว่านางถูกใจสร้อยเส้นนี้ตั้งแต่แรก ยังจะทำเป็นใจกว้างหน้าใหญ่ ช่างน่าหงุดหงิดเสียจริง นางเตือนไปหลายครั้ง แต่กู้ชูหน่วนก็ดึงดันจะเอาเพียงแค่สร้อยเส้นนั้นอย่างเดียว ทั้งยังบอกอีกว่านางดวงแข็ง นางจึงทำได้เพียงแค่ร้อนใจ เดิมทีสถานการณ์ก็แย่อยู่แล้ว ที่แย่กว่านั้นคือ องค์หญิงตังตังยังจะแทรกขึ้นมาอีกประโยค "โธ่ เสด็จแม่ ในเมื่อนางอยากได้สร้อยเน่าๆ เส้นนั้น ก็ให้นางไปเถอะ อย่างไรพวกเราก็เตือนนางแล้ว แต่นางยังยืนกรานอยากได้ ต่อไปหากเกิดเรื่องอะไร ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว" ไทเฮาถลึงตาใส่องค์หญิงตังตัง นางคลอดลูกสาวไร้สมองจอมล้างผลาญออกมาจริงๆ หยกจันทร์เสี้ยวก็ถูกกู้ชูหน่วนหลอกไปแล้ว แม้แต่ดวงตารูปหัวใจก็ยังจะถูกกู้ชูหน่วนหลอกเอาไปอีกหรือ นี่เป็นถึง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 573
คลังสมบัติไม่ใหญ่มาก อีกทั้งของด้านในยังน้อยจนน่าสงสาร นางหาจนทั่วไปแล้วรอบหนึ่ง ก็ยังไม่เจอดวงตารูปหัวใจ จึงอดขมวดคิ้วมุ่นไม่ได้ เห็นนางมุ่นคิ้ว องค์หญิงตังตังรู้สึกเพียงแค่เสียหน้า ในใจไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก ไทเฮากลับทำเป็นมองไม่เห็น ยังคงเอ่ยด้วยรอยยิ้มดังเดิม "หานอ๋องเฟย ไม่รู้ว่ามีเครื่องประดับที่ถูกใจท่านบ้างหรือไม่ หากมีก็เอาไปได้เลย" ฮ่องเต้เย่เองก็รู้สึกเสียหน้าไม่น้อย เขาจึงเอ่ยออกมา "หากเจ้าไม่ถูกใจ เช่นนั้นไปดูที่คลังสมบัติของข้า แล้วเลือกเอาไปสักสองสามชิ้นก็ได้" "ข้าขอดูให้ดีอีกหน่อยแล้วกัน" กู้ชูหน่วนดูอย่างละเอียด ทุกกล่องที่ใส่เครื่องประดับอยู่ล้วนแต่หาอย่างละเอียด แม้จะเป็นกล่อง หรือชั้นวางที่ไม่มีเครื่องประดับอยู่ นางก็ตั้งใจหาจนหมด ทุกคนไม่เข้าใจว่านางต้องการอะไรกันแน่ กล่องและชั้นเหล่านั้นไม่มีของสิ่งใดอยู่ด้านใน มีเพียงไทเฮาที่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เป็นอย่างที่คิด เจตนาของนางไม่ได้อยู่ที่สิ่งนี้แต่แรก กู้ชูหน่วนหาจนทั่วทุกซอกทุกมุมอยู่ทั้งหมดสามรอบ แต่ก็ไม่เจอเครื่องประดับที่เกี่ยวกับดวงตารูปหัวใจเลยสักชิ้น จึงอดผิดหวังไม่ได้ ของเกือบทั้งคลัง
Maaari mong magustuhan
ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา12.4K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน10.8K viewsปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น11.4K viewsเมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.8K viewsเจี่ยเจียเหนื่อยแล้ว
ซูเมี่ยวหลิง766 viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว63.2K viewsเว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 2
รอยหยัก - หนิงอัน887 viewsทะลุมิติสวมรอยเป็นแม่เลี้ยง
ต้าเหนิง2.9K views
