ログイン共有
บทสรุป6
最終更新日:
2025-05-19 08:47:43
最新チャプター
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 จบบริบูรณ์
“ท่านกลับมาแล้ว...” ซุนเจ๋อหนี่เอ่ยเบา ๆ เสียงแผ่วราวกลัวว่าหากพูดดังเกินไป เขาจะหายไปเหมือนความฝันเขาก้าวเข้ามาใกล้ทีละก้าว สายตาไม่ละไปจากใบหน้างามแม้แต่น้อย“ข้าไม่ได้มาเพราะหน้าที่... ไม่ใช่เพราะคำสั่งของใคร ข้ากลับมา... เพราะใจของข้าเอง เพราะใจของข้าอยู่ที่นี่”ซุนเจ๋อหนี่เบือนหน้าหลบ แต่เสวี่ยเต๋ออ๋องกลับยื่นมือออกมาสัมผัสไหล่นางเบา ๆ“เจ้ารู้หรือไม่ ตลอดเวลาที่ข้าอยู่ไกลจากเจ้า สิ่งเดียวที่คิดถึงมากที่สุด... คือรอยยิ้มของเจ้า” เขายิ้มบางๆ แต่จริงใจยิ่งแล้ว“แม้ก่อนนั้นเจ้าจะเย่อหยิ่ง และกิริยาไม่ได้งดงามเหมือนหญิงอื่นใด แต่ทุกสิ่งนั้น ข้าชอบมันทั้งหมด และรักหมดทั้งสิ้น”ซุนจ๋อหนี่อมยิ้มก่อนส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ จะเล็ดลอดจากริมฝีปาก “ท่านเรียกว่านั่นคือความรักงั้นหรือ”“อืม..แน่นอนสำหรับองค์หญิงนักรบสิ่งนั้นข้าเรียกว่าความรัก” เขาก้าวเข้ามาใกล้อีกก้าว ดวงตาสบประสาน “และจะไม่ปล่อยให้มันจุกอกข้าคนเดียวแน่”ซุนเจอ๋อหนี่ยังไม่ตอบทันที ดวงตาคู่งามขององค์หญิงมีแววสั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะก้มหน้าและพยักหน้าช้าๆ“ข้า... ก็จุกอกเช่นกัน เสวี่ยเต๋ออ๋อง คิดว่าท่าจะไม่มาแล้วคิดแค่เพี
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 บทสรุป6
“ป้ายหยกนี่หมายความว่าอย่างไร”“ท่านจำหยกนี่ได้หรือไม่” ชินหวางอ๋องยิ้มบางๆ ดวงตาเป็นประกาย“คุณหนูผู้นั้นคือเจ้าหรอกหรือ คุณหนูที่ใจดียอมมอบขนมให้ข้าเพื่อไปให้กับหญิงที่หมายปองใช่ไหม” ซีหรูพยักหน้ายิ้มๆ ชินหวางอ๋องรีบเข้าไปประคองร่างอวบมานั่งที่แท่นหินในสวน“แล้วเหตุใดจึงนำหยกนี่มาคืนข้า ตอนนั้นเจ้าเองยื่นมันคืนมาให้กับข้า แต่อีกหลายวันต่อมาข้าก็ฝากหยกนี่ไว้กับพ่อค้าขนมเพราะข้าไปรอเจ้าที่นั่นทุกวันเพื่อมบบมัน แต่เจ้ากลับไม่เคยไปที่ร้านขนมอีกเลย และในที่สุดมันก็อยู่ในมือเจ้าสินะ”“เพราะครั้งหนึ่งชินหวางอ๋องเคยสัญญาว่าหากข้ามีเรื่องใดที่อยากจะให้ช่วย”“แน่นอนข้าฝากคำพูดนี้ไว้กับพ่อค้าร้านขนมและยังจ่ายเงินค่าขนมให้เจ้าทั้งปี” ซีหรูยิ้มบางๆ“ข้าแค่ขอแลกมันกับชีวิตของหยางฟางหรานและบิดา ท่านเนรเทศเขาเสียก็พอไม่ต้องถึงทำร้ายชีวิตเขา” ชินหวางอ๋องถอนหายใจ ยกมือโอบรอบไหล่บาง“เจ้ากล้าขอข้ากล้าให้ แต่บอกไว้ก่อนหากข้าเห็นนางกับบิดาเมื่อไหร่ข้าจะฆ่าพวกเขาทันทีแบบไม่ถามไถ่”“ทำไม”“เพราะข้าปกป้องเจ้าอย่างไรเล่า” ซีหรูยิ้มชินหวางอ๋องกอดรวบร่างอวบไว้ในอ้อมแขนแนบแน่น“เพราะเจ้าและลูกคือดวงใจของข้าข้าจ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 บทสรุป5
“หม่อมฉันคิดว่า... มารดาของหม่อมฉันบนสวรรค์คงอยากให้ข้าซีหรูที่ยังมีชีวิตอยู่ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ ไม่ใช่ใจที่เต็มไปด้วยความแค้น”อี้หรานสะอื้นเงียบ ๆ แล้วค้อมตัวลงต่ำ… คำนับอย่างแท้จริง ไม่ใช่ด้วยฐานันดร ไม่ใช่ด้วยพิธี แต่เป็นการคำนับด้วยหัวใจที่สำนึกผิด“ขอบคุณที่ให้อภัย...”ซีหรูมองภาพนั้นด้วยแววตาสงบ ความเจ็บปวดในอดีต... เริ่มเบาบางลงในเงาของการให้อภัยยามเฉิน (ประมาณ 7 โมงเช้า) เรือนหยกหอมแสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าทอลงผ่านผ้าม่านโปร่งลายเมฆบนหน้าต่าง เสียงเคลื่อนไหวในครัวเล็ก ๆ หลังเรือนดังขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างมากนัก ไอน้ำจากหม้อโจ๊กเดือดเบา ๆ ลอยกรุ่นกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วเรือนร่างสูงในชุดสบาย ๆ กำลังใช้ทัพพีคนข้าวในหม้ออย่างตั้งอกตั้งใจ ใบหน้าที่เคร่งขรึมยามรบพุ่ง บัดนี้กลับอ่อนโยนจนผิดตาชินหวางอ๋อง ที่ใคร ๆ ต่างกล่าวว่าเย็นชาไร้หัวใจ เวลานี้กลับกำลังบรรจงวางตะกร้าผักสด ใส่ข้าวต้มเครื่องหอม ๆ ลงถ้วยเคลือบลายมังกร พร้อมไข่ลวกหนึ่งฟองจัดไว้อย่างประณีตเสียงฝีเท้าของเสี่ยวตูดังขึ้นเบา ๆ พร้อมเสียงไฉ่หานที่เอ่ยตามมา“ท่านอ๋องเองหรอกหรือพ่ะย่ะค่ะ… เอ่อข้าน้อยทั้งสองคิดว่าเป็นโจรร้ายเส
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 บทสรุป4
ณ คุกหลวงใต้พระราชวังหลวง เสียงโซ่ตรวนกระทบกันเบา ๆ พร้อมลมหายใจอ่อนแรงของหญิงงามที่เคยงามเลิศในเมืองหลวง เวลานี้กลับซูบซีด ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าไร้สีเลือด ร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ หยางฟางหรานยืนพิงผนังหินเย็นเฉียบด้วยสายตาว่างเปล่า"ท่านพ่อ..." เสียงแผ่วเบาเอ่ยออกมาใต้เท้าหยางซูซินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เงยหน้าขึ้นจากความคิดอันรุงรัง ใบหน้าชราภาพลงอย่างเห็นได้ชัด ราวกับชั่วคืนเดียวกลืนกินความเย่อหยิ่งทั้งหมดที่เคยมี"ข้าขอโทษ...พ่อขอโทษลูกพ่อ"หยางซูซินเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า "ข้าไม่น่าดึงเจ้าลงมาด้วยเลย...เจ้าควรมีคืนวันที่งดงามกว่านี้"หยางฟางหรานหัวเราะเบา ๆ ทั้งที่น้ำตาไหลริน "ถ้าข้าไม่อยากจะทำ ข้าคงไม่ทำ... ท่านไม่ต้องแบกรับความผิดแทนข้า ท่านพ่อมาถึงขั้นนี้แล้วจะต้องพูดอะไรอีก"เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงฝีเท้าของทหารจะดังขึ้น...ประตูเหล็กของคุกหลวงถูกเปิดออกอย่างเชื่องช้า แสงตะเกียงสาดลอดเข้ามาในห้องขังเล็ก ๆ"ถึงเวลาแล้ว" ทหารยามประกาศด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ฮ่องเต้มีพระราชโองการให้ประหารชีวิตในรุ่งสางวันพรุ่งนี้"หยางฟางหรานหลับตาลงช้า ๆ น้ำตาหยดสุดท้ายร่วงหล่น"ท่านคงเกลียดข
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ความผูกพัน
ท้องพระโรงยามสายบรรยากาศกลับตึงเครียด"ชินหวางอ๋อง" ยืนอยู่กลางท้องพระโรง ใบหน้านิ่งสงบ แววตาแน่วแน่ ใต้ชุดคลุมขาวสะอาดตายามนี้ไม่มีสิ่งใดสั่นคลอนจิตใจของเขา"เสวี่ยเต๋ออ๋อง" ผู้เคยเร้นกาย ณ ชายแดน ยืนอยู่เบื้องหน้าฮ่องเต้ในฉลองพระองค์เต็มยศ นัยน์ตาของเขาทอแววหนักแน่นและสำนึกผิด"เสวี่ยเต๋ออ๋องถวายพระพรฝ่าบาท ข้ากลับมาแล้ว" เสวี่ยเต๋ออ๋องกล่าวเสียงหนักแน่น “อืมมมม” ชินเตอหลางกล่าวเพียงเบาๆ ในใจเคลือบแคลงอยู่8ในสิบส่วนกับคำพูดซัดทอดของหยางซูซิน"มิใช่เพื่อชี้แจง มิใช่เพื่อร้องขอ แต่เพื่อแสดงความจริงใจให้แคว้นและฝ่าบาทเห็น ว่าข้ายังภักดีต่อราชสำนัก และไม่เคยคิดทรยศ"ชินหวางอ๋องหรี่ตาลงเล็กน้อย แต่ไม่กล่าวคำใด ทว่าแววตากลับวัดความจริงในคำพูดของเสวี่ยเต๋ออ๋องอย่างไม่ปิดบัง"แล้วเหตุใดในตอนนั้น เจ้าจึงร่วมเดินหมากกับใต้เท้าหยางคำพูดนี้ไม่เกินจริงใช่หรือไม่" น้ำเสียงของชินหวางอ๋องเย็นเยียบแต่ไม่โกรธเกรี้ยวเสวี่ยเต๋ออ๋องหลุบตาลงชั่วครู่ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แน่วแน่ "เพราะข้าโง่... เสวี่ยเต๋ออ๋องหลงผิดไปชั่วขณะ การกลับมาครั้งนี้เพื่อยืนยันว่าข้ามิได้มีใจกบฏและพร้อมยอมให้ฝ่าบาทและชิ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ผ่านมา
ท้องพระโรงเงียบงันเหล่าขุนนางน้อยใหญ่ต่างก้มหน้าเงียบกริบ เมื่อเสียงของชินหวางอ๋องดังกังวานกลางห้องบัลลังก์“ขอฝ่าบาทโปรดไตร่ตรอง…ข้ากระหม่อมชินหวาง ขอไขความจริงในคดีเมื่อยี่สิบปีก่อนและคดีที่เกิดขึ้นกับพระชายาซีหรูตลอดช่วงที่ผ่านมา”สายตาของทุกผู้คนเบิกกว้างเมื่อชินหวางอ๋องกล่าวต่อ“การวางเพลิงสังหารอย่างอำมหิตในคืนหนึ่งของฤดูหนาวเมื่อยี่สิบปีก่อน เบื้องหลังคือคนผู้หนึ่งที่ใครเล่าจะคาดถึงนั่นคือสวีเหยี่ยน...ซึ่งเป็นฮูหยินรองในตอนนั้น”เสียงฮือฮาดังขึ้นระลอกหนึ่ง สีหน้าของฮองเฮาอี้หรานซีดเผือดทันที น้ำตาไหลซึมลงจากดวงตาโดยไม่ทันรู้ตัว“ฮูหยินสวีเหยี่ยนต้องการกำจัดภรรยาเอกของใต้เท้าเสิ่น…เพื่อเปิดทางให้เป็นหนึ่งในตระกูลเสิ่น และบุตรีนั่นคือชายาของข้าเสิ่นซีหรู…ก็เป็นหนึ่งเดียวของผู้ที่รอดชีวิตจากเปลวเพลิงในคืนนั้น” เขาหยุดสูดลมหายใจพลางกำหมัดแน่น“ไม่เพียงเท่านั้น สวีเหยี่ยนฮูหยินคนนั้นยังเป็นผู้วางยาซีหรูถึงสองครั้ง และอีกผู้หนึ่ง…หยางฟางหราน บุตรีของใต้เท้าหยางซูซิน ใช้เล่ห์กลวางยา ลอบสังหาร และจับตัวพระชายาซีหรูเพื่อหวังตำแหน่งชายาเอกในภายภาคหน้า—ขณะนี้ถูกคุมขังอยู่ในคุกหลวง”ชินเต
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 ซุนเจอหนี่เสวี่ยเต๋ออ๋อง
ทางเขตแดนเหนือ ทัพเสวียเต๋ออ๋องหยุดพักแรมก่อนเข้าสู้ดินแดนของแคว้นเป่ยกำลังเคลื่อนตัวผ่านหุบเขาในกระโจมใหญ่ในมือของเขาคือราชโองการลับจากวังหลวง“กินๆๆๆ ช้าอยู่ไยข้าหิวแล้วจวิ้นหวังวาง ทุกอย่างลงก่อนฮืมมมวันนี้มีเนื้อกระต่ายป่าราดพริกเผ็ดด้วย” เลื่อนจานไปตรงหน้ารินสุราวางลงข้างๆนิ่งไร้การตอบรับองค์หญิงใหญ่ซุนเตอหนี่ที่นั่งอยู่เคียงข้างเหลือบมองชายหนุ่มผู้สง่างามตรงหน้า ที่บัดนี้เหมือนไม่ได้ใส่ใจเรื่องอื่นใดนอกจากจดหมายในมือ“ข่าวจากหลวงหรือเพคะ” ซุนเจอหนี่เสียอ่อนลงเสวี่ยเตออ๋องพยักหน้า ก่อนยื่นราชโองการให้นางดูเงียบ ๆไม่ทันได้อ่านจบ ซุนเตอหนี่ก็เบือนหน้าหนีอย่างตกใจ “ฟางหราน วางยาของพระชายาชินหวางอ๋องจริงหรือ”“ไม่เพียงแต่นาง ใต้เท้าหยางก็รู้เห็น...ถึงขั้นร่วมมือด้วยลงมือสังหารฮูหยินรองบ้านเสิ่นเพื่อปิดปากตอนนี้ถูกคุมตัวไว้แล้ว” ห่วงซีหรูไม่น้อยแต่พอคิดว่ามีชินหวางอ๋องที่นั่นก็ค่อยวางใจ “ทำเกินไปแล้วจริง ๆ” ซุนเตอหนี่ถอนหายใจเบาๆ“แม้เจ็บใจที่รักเขาข้างเดียว แต่การทำร้ายผู้อื่นเช่นนี้...มิใช่เพียงความริษยา แต่เป็นความโหดร้าย”เสวี่ยเตออ๋องเงียบไปนานก่อนจะกล่าวช้า ๆ“ข้าไม่คิดว่
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 บทสรุป3
จวนสกุลหยาง ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่กลับไม่มีแสงไฟจากตะเกียงแม้แต่น้อยเงียบงันและวังเวงราวกับจวนร้างที่ลานด้านใน หยางฟางหรานในชุดคลุมสีดำสนิทและใต้เท้าหยางซูซินกำลังเร่งเก็บข้าวของใส่หีบเล็ก สีหน้าเต็มไปด้วยความเครียดระคนหวาดหวั่น"เร็วเข้า! อย่ามัวชักช้ารีบไปให้พ้นจากที่นี่" หยางซูซินเสียงขุ่นเร่งบุตรสาว "คืนนี้ต้องออกเดินทางด้านตะวันตก อย่าให้คนของวังหลวงตามรอยได้พอออกไปพ้นจากที่นี่แล้วจึงหาทางส่งข่าวกับเสวี่ยเต๋ออ๋อง"หยางฟางหรานกัดฟันแน่น ใบหน้าไร้สีเลือด ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะต้องหนีหัวซุกหัวซุนเช่นนี้ ทั้งที่เคยเป็นหญิงสูงศักดิ์ที่ผู้คนชื่นชมเคยยืนเคียงข้างชินหวางอ๋องที่ผู้คนหล่าวขานว่าสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก...แต่บัดนี้กลับต้องหนีตายทว่ายังไม่ทันที่สองพ่อลูกจะได้ออกจากประตูหลัง“โครม!”บุรุษสองคนในชุดคลุมคล้ายชนเผ่าโบราณ ก้าวเข้ามาพร้อมแววตาเยือกเย็นหนึ่งคือชายชราร่างผอมสูง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยย่นแต่แฝงด้วยแววตาคมกริบ โม่กู๋กังฮวนอีกคนคือชายร่างใหญ่ บ่าและหลังตั้งตรง แม้อายุล่วงเลย แต่เพียงยืนอยู่เฉย ๆ ก็ให้ความรู้สึกน่าเกรงขามเสียแล้ว อ้ายหลัวปิงเอ่อหยางซูซินขมวดคิ้วทันที “
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2 บทสุรป2
ชินหวางอ๋องก้มศีรษะ ก่อนกล่าวชัดเจน “คือ…คนของหยางซูซิน และหยางฟางหราน” ชินวางอ๋องกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“ฝ่าบาท หากข้าจะสั่งให้คนคุมตัวสองพ่อลูกมาประหารเสีย”“เหลวไหล!” ชินเตอหลางเสียงดังขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ อี้หรานสะอื้นอย่างหนักด้วยความแค้นแคือง“ข้าน้อยให้คนจีับตาสองคนพ่อลูกไม่ให้ออกไปไหนจากบ้านหยางแล้วฮองเอาไม่ต้องห่วง” อี้หรานยังคงสะอื้น“พวกเขาสมควรตายฝ่าบาทถือว่าอี้หรานขอร้องน้องสาวคนเดียวของข้าไม่ควรจะต้องมาตายอย่างนั้น”“น้องของเจ้า อี้หรานคิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าสวี่เหยียนนางร้ายกาจเพียงใดฎีกาจากเสิ่นกวงหลิว กับความสัมพันธ์ของเสิ่นกวงหลิวที่มีให้กับน้องสาวของเจ้าสวี่เหยียนนั้นเจ้ายังคิดว่าเป้นเรื่องจอมปลอมอีกหรือสวีเหยียนฆ่าคนวางเพลิงทำให้ซีหยินมารดาของซีหรูต้องตายในกองเพลิงทำให้ใบหน้าของซีหรูต้องอัปลักษณ์มีชีวิตอย่างอดสู เจ้าคิดหรือว่าเข้าไม่รู้เรื่องนี้แต่เห็นแก่ความสัมพันธ์ผัวเมียข้าจึงไม่กล่าวโทษเจ้าและยังให้โอกาสสวีเหยียนแต่นางยังไม่สำนึกผิดกล้าลงมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดวางยาซีหรู”“ยานั่นเป็นของหยางฟางหรานน้องข้าเกี่ยวข้องหรือไร”ชินเตอหลางหรี่ตาลง ราวพยายามมองผ่านม่านหมอกอดี
あなたも気に入るかもしれません
สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ20.2K ビューแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.6M ビューบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง15.5K ビューหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง316.6K ビューยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น386.6K ビューสยบรักมังกรหลงถิ่น
อัญธิญาน์550 ビューทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ4.9K ビューลมหายใจมังกร
เพลงมีนา1.5K ビュー
