บทที่ 2065

นางพุ่งตัวเข้าใส่คมดาบขององครักษ์ กู้หว่านเยว่รีบเข้าไปดึงตัวนางไว้

“แม่นางเฟิง มีอะไรก็พูดกันดี ๆ อย่าคิดสั้นเลย”

เฟิงเพียนอวิ๋นกลับไม่รับน้ำใจของนาง “ท่านคือเยว่อ๋อง ท่านก็ไม่ใช่คนดีอะไรนัก แคว้นตงโจวของพวกท่านเคยถูกเป่ยตี้รุกราน ก็น่าจะรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดของการล่มสลายของแคว้น เหตุใดจึงยังนำหายนะมาสู่แคว้นไต้ของพวกเราอีก? พูดให้ถึงที่สุดแล้ว พวกท่านก็ไม่ต่างอะไรกับพวกเป่ยตี้!”

นางทั้งโกรธทั้งเสียใจ ร่างกายพลันอ่อนระทวยลงไป

จงหลี่รีบยื่นมือออกไป รับนางเอาไว้

กู้หว่านเยว่ถอยออกมาอย่างรู้กาลเทศะ กล่าวด้วยความกังวล “พี่ใหญ่ เมื่อครู่นี้ข้าลองจับชีพจรให้แม่นางผู้นี้ พบว่าชีพจรของนางอ่อนแรง ทั้งยังโกรธจนเลือดลมตีกลับ เกรงว่าสถานการณ์จะไม่ดีแล้ว ต้องรีบให้หมอหลวงมาดูอาการโดยด่วน!”

สายตาของจงหลี่ฉายแววกังวลออกมาจริง ๆ

“ตามหมอหลวง”

เขาหันไปสั่งชิงเยี่ยน ก่อนจะช้อนร่างของเฟิงเพียนอวิ๋นขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว แล้วเดินไปยังตำหนักหลี

“ปล่อยองค์หญิงลงนะ! องค์หญิง องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ!”

สือโย่วร้องตะโกนด้วยความร้อนรน กู้หว่านเยว่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ยังจะยืนบื้