Share

ตอนที่ 5.1 ข้าจะนอนกับท่าน

Aвтор: JAOTUNTEE
last update Последнее обновление: 2025-04-14 20:37:55

ตอนที่ 5

ข้าจะนอนกับท่าน

หลังจากที่เขาสั่งให้ทหารไปนำเหล้าจากหอบุปผา ซึ่งเป็นหนึ่งในกิจการของสกุลหลง รอเพียงไม่นานก็มีรถจากหอบุปผานำสุรามาส่งพร้อมสาวงามอีกหลายคน พอให้เหล่าทหารได้กระชุ่มกระชวย

"ให้พวกนางกลับไปเถอะ"

เขาหันไปบอกกับสตรีที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของพวกนาง เมื่อได้รับคำสั่งสาวงามเหล่านั้นจึงได้พากันนั่งรถม้ากลับไปทันที

"เหตุใดท่านไม่ให้นางอยู่ต่ออีกหน่อยเล่า หรือท่านกลัวว่าจะอดใจไม่ไหวงั้นหรือ"

สองเท้าของนางเดินเข้าไปใกล้หลงเยี่ยนเล็กน้อย มือเล็กยกขึ้นโบกให้สตรีเหล่านั้นที่นางหันกลับมามอง

"เจ้าอย่ามาทำให้เหล่าทหารของข้าต้องมีกิเลส นั่นสุราที่เจ้าอยากได้ข้านำมาให้แล้ว"

เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่ไม่ได้บ่งบอกว่าเขากำลังสบอารมณ์หรือไม่ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอสนใจเสียเท่าไหร่ ลี่เซียนหันหลังก่อนจะเดินเข้าไปร่วมวงสังสรรค์ทันที เธอยกจอกเหล้าขึ้นและดื่มอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ชีวิตในโลกปัจจุบันเธอเป็นนักดื่มอยู่แล้วนี่จึงไม่ใช่ปัญหา กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ ความหวานที่เป็นธรรมชาติและความขมปร่าที่ปลายลิ้น ทำให้เธอนึกถึงเหล้าผลไม้ที่ชื่นชอบอย่างช่วยไม่ได้

“ท่านแม่ทัพ”

เธอเรียกเขาเบา ๆ ขณะที่หันไปยกไหสุรามาสองไห มือเล็กตบลงที่พื้นข้าง ๆ สองสามครั้งเป็นการสื่อให้หลงเยี่ยนนั้นนั่งลงข้างเธอ ชายหนุ่มมองเธออย่างไม่เข้าใจก่อนจะขมวดคิ้ว ใบหน้าของพระชายาขึ้นสีแดงระเรื่อ ดวงตาที่เด็ดเดี่ยวเมื่อไม่กี่ชั่วยามก่อนบัดนี้กำลังฉ่ำเยิ้ม

“ท่านแม่ทัพ เหตุใดท่านถึงไม่ดื่มสุราที่ข้าชนะการดวลของท่านกัน หรือว่าท่านยังแค้นเคืองข้าในใจอย่างนั้นหรือ”

หลงเยี่ยนมองเธออย่างพิจารณา สลับกับมองไหสุราที่นางกอดเอาไว้แน่น ก่อนจะปรายตาไปมองอีกไหที่นางยื่นให้

"ไหนี้ข้าให้ท่าน! มาดื่มกัน!"

ลี่เซียนยื่นให้เขาอีกครั้ง หลงเยี่ยนเอื้อมมือไปรับไหสุรามาก่อนจะยกขึ้นดื่ม หญิงสาวตบที่พื้นข้างนางอีกครั้งทำให้แม่ทัพนั้นเดินไปนั่งลงข้าง ๆ เขามองนางที่มีท่าทางไม่คุ้นตาด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เขาไม่เคยเห็นนางในด้านนี้มาก่อน

“เจ้าก็ดื่มให้น้อยหน่อย สุราฮวาจื่อเหมือนจะไม่แรง แต่มันสามารถล้มม้าได้ทั้งตัวเชียวนะ”

"รู้แล้วน่า"

ผ่านไปหลายชั่วยาม ที่ภายในสนามฝึกนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เมื่อเหล้าเข้าปาก ความครึกครื้นก็เริ่มต้นขึ้น เธอฟังเหล่าทหารที่ร้องเพลงที่เธอไม่รู้จัก แต่เมื่อได้ฟังกลับรู้สึกได้ว่ามีพลังเป็นอย่างมาก

"นี่คือเพลงอะไรงั้นหรือ"

"เพลงของกองทัพ ร้องเพื่อปลุกใจเหล่าทหารก่อนออกศึก"

"เช่นนั้นหรือ"

และดูเหมือนว่าพระชายาอย่างเธอนั้นจะเข้ากับเหล่าทหารในกองทัพได้ดี ผ่านไปจนเกือบเข้ายามจื่อที่หลงเยี่ยนนั้นฟังเธอพูดคุยกับเหล่าทหารอย่างเป็นกันเอง หัวเราะกันอย่างสนุกสนานจนทหารบางส่วนเริ่มขอตัวกลับไปยังที่พัก

“พระชายา นี่ก็ดึกมากแล้วเมื่อไหร่เจ้าจะกลับจวน”

“ท่านแม่ทัพ.. นานทีข้าจะได้มีความสุขเช่นนี้ เหตุใดท่านต้องมาพรากความสุขไปจากข้ากันเล่า”

ลี่เซียนพูดพลางยิ้มจนตาหยีขณะยกไหขึ้นดื่ม เขาเหลือบตาไปมองไหสุรากว่าสี่ไหที่นางดื่มเพียงคนเดียว ไม่เคยรู้มาก่อนว่าสตรีเช่นนางนั้นดื่มเก่งเพียงนี้

"เจ้าเมาแล้ว"

"ไม่! เอ้า.. ชนนนนนน"

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ความจริงแล้วเขาไม่ต้องอยู่ตรงนี้ก็ได้ แต่เมื่อเห็นว่านางยังอยู่ที่นี่เขาก็ไม่กล้าที่จะไปไหน ทั้งสองมองดูเหล่าทหารที่ล้มลงเพราะฤทธิ์ของสุราไปทีละคนสองคน

"ฮ่าฮ่า ทหารเหล่านี้คออ่อนเสียจริง"

หลังจากนั้นไม่นาน ลี่เซียนเริ่มร้องเพลงที่เธอเคยฟังในโลกปัจจุบันออกมา แม้ว่านางจะเมาแต่เสียงก็ยังมีความไพเราะและเป็นธรรมชาติ ท่ามกลางการร้องเพลงของเธอ ถือเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน ชายหนุ่มนั่งฟังพร้อมยกไหเหล้ามาดื่ม

“แม้ข้าจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่เพลงที่เจ้าร้องไพเราะมาก”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapter

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 5.2 ข้าจะนอนกับท่าน

    ตอนที่ 5.2 ข้าจะนอนกับท่านหลงเยี่ยนพูดพลางยกเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง เขาไม่เข้าใจว่าเธอนั้นร้องว่าอะไร แต่เสียงของนางนั้นดึงดูดให้เขาสงบลง รู้สึกได้เลยว่าหัวใจที่ฟุ้งซ่านนั้นสงบขึ้น“ข้าไม่อยากกลับ.. ข้าชอบที่นี่มากกว่า”ลี่เซียนพูดพลางขยับตัวไปมาบนม้านั่งไม้ เธอเริ่มเอียงหัวไปข้าง ๆ พยายามพิงไหล่ของหลงเยี่ยนเหมือนเด็กที่เหนื่อยล้า“เจ้าเมามากแล้ว กลับกันเถอะ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหนื่อยหน่ายเล็กน้อย“ไม่เอา ข้าไม่อยากกลับ ไป ๆ เจ้ามันเป็นแม่ทัพเลือดเย็น ออกไปห่าง ๆ ข้าเลย”เธอทำท่าหงุดหงิดเหมือนเด็ก ๆ แต่ท่าทางนี้กลับทำให้หลงเยี่ยนต้องขมวดคิ้ว เขาพยายามจับเธอให้ยืนขึ้น แต่ร่างกายของลี่เซียนกลับทิ้งดิ่งไม่ยอมทำตามที่เขาต้องการ เมื่อเห็นว่าไม่มีทางเลือกเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรต่อ มือแกร่งตวัดไปข้างหลังและยกเธอขึ้นอย่างไม่ลังเล“หยุดดิ้น.. หากเจ้ายังดิ้นอีกข้าจะโยนทิ้งข้างทาง”เขากล่าวก่อนจะย่อตัวลงและพาดลี่เซียนไว้บนหลัง หญิงสาวผวาแล้วกอดรอบคอเขาไว้แน่น"ไป๋ลี่เซียน! ปล่อยคอข้าเดี๋ยวนี้หายใจไม่ออก!""อืม.."เธอครางออกมาเบา ๆ ก่อนจะคลายอ้อมแขนนั้นออกช้า ๆ แม่ทัพหลงเยี่ยนเพียงแ

    Последнее обновление : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 6.1 ข้าจะเป็นพระชายาที่สมกับตำแหน่งให้มากที่สุด

    ตอนที่ 6ข้าจะเป็นพระชายาที่สมกับตำแหน่งให้มากที่สุดหญิงสาวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงงัวเงีย แขนเล็กยังคงกอดร่างกายของเขาเอาไว้แน่น ชายหนุ่มรู้สึกเลยว่าหัวใจของตัวเองกำลังเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาเหลือบสายตาไปมองเธอเล็กน้อยก่อนจะเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นผ่านไปหลายชั่วยามที่เขายังคงนอนอยู่แบบนั้น ปล่อยให้เธอกอดก่ายเขาเอาไว้ ถึงแม้ว่าจะเป็นความรู้สึกที่ไม่คุ้นชิน แต่อีกมุมหนึ่งของเขากลับรู้สึกว่าสตรีผู้นี้ก็ไม่ได้ดูเลวร้ายและไร้ประโยชน์อย่างที่เขาคิดผ่านไปเกือบสามชั่วยามที่เขายังไม่สามารถข่มตาให้นอนหลับลงได้ ช่างแตกต่างกับสตรีที่นอนอยู่ข้างกายเขาเสียจริง ไป๋ลี่เซียนยังคงซุกใบหน้าเข้ากับอกแกร่ง ลมหายใจของนางเข้าออกสม่ำเสมอหลงเยี่ยนมองใบหน้าของนางที่อยู่ใกล้เพียงคืบ หัวใจของเขาเต้นแรง ยอมรับตามตรงว่ามันคือความรู้สึกที่แปลกใหม่และหวาดกลัว ที่ผ่านมาเขามักจับดาบออกศึก แต่ยังไม่เคยรู้สึกว่ามันจะตื่นเต้นใจสั่นเท่ากับการที่ด้านข้างนั้นมีสตรีนอนอยู่เลยแม้แต่นิด“ช่างน่าขันเสียจริง.. นี่เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะรังแกเจ้าเลยงั้นหรือ”เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ รอบกายนั้นเงียบสงัดมีเพียงเสียงลมหายใจแผ่ว

    Последнее обновление : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 6.2 ข้าจะเป็นพระชายาที่สมกับตำแหน่งให้มากที่สุด

    ตอนที่ 6.2 ข้าจะเป็นพระชายาที่สมกับตำแหน่งให้มากที่สุด“ข้า.. แม้แต่หนังสือก็ไม่รู้งั้นเหรอ”“เพราะคุณหนูไม่ชอบการเรียนมาตั้งแต่เด็ก ในยามที่มีอาจารย์เข้าไปสอนในจวน ก็จะไม่ยอมเข้าเรียนจึงทำให้นายท่านมักทำโทษคุณหนูอยู่เสมอเจ้าค่ะ”“งั้นเหรอ”แต่ถึงอย่างนั้นสุดท้ายนางก็หาทางเข้าไปในห้องหนังสือจนได้ จนเมื่อนางเห็นพระราชโองการแต่งตั้งจากฮ่องเต้ของแคว้นนี้ให้แม่ทัพหลงเยี่ยนนั้นเป็นกงอ๋องเท่านี้ก็เพียงพอที่จะเข้าใจแล้วว่าเหตุใด สตรีผู้นี้แต่งเข้ามาถึงได้เป็นพระชายาไม่ใช้ฮูหยิน“นี่ข้ามีสามีเก่งกาจขนาดนี้เชียวหรือ”นางใช้เวลาอยู่ในห้องหนังสือเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เพราะเดิมทีแล้วตัวเองก็ไม่ได้ชอบตัวอักษรสักเท่าไหร่ เรียกได้ว่านอกจากบทที่ต้องอ่านเผื่อกรณีฉุกเฉิน ก็แทบไม่ได้อ่านหนังสืออะไรอีกเลย ยกเว้นข่าวซุบซิบนินทาตามโซเชียลน่ะนะเมื่อไม่มีอะไรที่น่าสนใจอีก เธอจึงเก็บข้าวของไว้ที่เดิมแล้วเดินออกมาทันที ระหว่างที่เดินผ่านลานกว้างก็ต้องชะงักเท้า เมื่อเห็นว่ามีขบวนรถม้าหรูหราจอดอยู่หน้าเรือนหลัก เธอมองดูอยู่เพียงแค่ครู่เดียว สาวใช้คนเดิมก็เดินตามมาด้วยความเร่งรีบและกระซิบบอกเสียงเบา“คุณหนู..

    Последнее обновление : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 7.1 ข้ามีสิทธิ์ปฏิเสธหรือไม่

    ตอนที่ 7ข้ามีสิทธิ์ปฏิเสธหรือไม่สายตาของสตรีทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ ดั่งกับสงครามเย็นที่ไม่มีเสียงตวาดหรือด่าทอ แต่กลับเป็นความกดดันเสียยิ่งกว่าการใช้คำพูดรุนแรงเสียอีกบ่าวไพร่ที่อยู่รอบข้างต่างเงียบกริบไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ศึกแรกระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้จบลงโดยที่ไม่มีผู้ใดยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียวฮูหยินใหญ่จ้องหน้าไป๋ลี่เซียนด้วยสายตาเย็นชา นางไม่พอใจที่หญิงสาวตรงหน้าตอบโต้ทุกคำพูดของตน ไม่มีความอ่อนน้อมหรือยำเกรงอย่างที่ควรจะเป็น ซึ่งแตกต่างจากทุกครั้งที่นางมาที่จวนแม่ทัพ'ตั้งแต่นางฟื้นขึ้นมาจากความตาย นางก็เปลี่ยนไปอย่างที่บ่าวในจวนรายงานจริง ๆ'แต่เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของตนเอง ทำให้ฮูหยินใหญ่ทำได้เพียงแค่จิกสายตามองเธอเท่านั้น ก่อนจะสะบัดแขนเสื้ออย่างสง่างามแล้วก้าวตรงเข้าไปด้านในจวน“ไปตามแม่ทัพมา”นางไม่สนใจพระชายาผู้นี้อีกต่อไป หลังจากที่ออกคำสั่งเสียงเรียบ ทหารที่เฝ้าอยู่ด้านหน้าได้รับคำสั่งทันทีก่อนจะรีบเดินออกไปไป๋ลี่เซียนมองตามแผ่นหลังของฮูหยินใหญ่พลางยกยิ้มบาง ๆ นางรู้ดีว่าตัวเองกำลังสร้างความขุ่นเคืองให้กับอีกฝ่ายไม่น้อย แต่จะให้โอนอ่อนเหมือนลี่เซียนคนเก่านั่นคงไม่ใช่ท

    Последнее обновление : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 7.2 ข้ามีสิทธิ์ปฏิเสธหรือไม่

    ตอนที่ 7.2 ข้ามีสิทธิ์ปฏิเสธหรือไม่หลงเยี่ยนชะงักไปเล็กน้อย เขาจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวก่อนจะหันไปมองมารดาของตน“หมายความว่าอย่างไร.. ข้าไม่เคยร้องขอ”“แต่เจ้าแต่งกับสตรีที่ไม่มีอะไรติดตัวมา นางไม่สามารถช่วยเจ้าได้ หากเจ้าได้สตรีที่มีอำนาจมาเป็นอนุภรรยา อนาคตเจ้าจะมั่นคงขึ้น”หลงเยี่ยนมองใบหน้าของมารดาตรง ๆ แล้วกล่าวเสียงเรียบ“ข้าไม่จำเป็นต้องใช้อำนาจของสตรีใดมาสร้างอนาคตของตัวเอง”ฮูหยินใหญ่ชะงักกับคำพูดนั้น สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ลี่เซียนยกยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจ มือเล็กเอื้อมไปยกถ้วยชาขึ้นมาจิบแล้วแสร้งเป็นผู้ชมที่ดีเพื่อดูการแสดงของแม่ลูกคู่นี้ แต่เหมือนว่าทั้งสองจะไม่ได้ข้อสรุปใด เธอจึงยอมสอดมือเข้าไปทำหน้าที่ภรรยาที่ดีในการไกล่เกลี่ยเล็กน้อย“ดูเหมือนว่าท่านแม่ทัพจะปฏิเสธแล้ว เช่นนั้นเรื่องนี้ก็ตัดจบตรงนี้สินะเจ้าคะ”ทั้งสองหันมามองที่ลี่เซียนด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก แต่กลับไม่มีใครพูดอะไรออกมา และหากแม่ทัพจะรับอนุภรรยาอะไรนั่นจริง ๆ ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนางเลยด้วยซ้ำ แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ปิดจบเรื่องราว ได้ยินเสียงรถม้าดังมาจากด้านนอกเรือนก

    Последнее обновление : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 8.1 อืม.. ก็ไม่เลว

    ตอนที่ 8อืม.. ก็ไม่เลวหลังจากวันนั้นเพียงสามวัน กองทัพของแม่ทัพหลงเยี่ยนก็เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง บริเวณลานกว้างหน้าจวนแม่ทัพเต็มไปด้วยเสียงเกราะและฝีเท้าม้าดังกึกก้อง เหล่าทหารหลายร้อยนายยืนเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ แม่ทัพหลงเยี่ยนในชุดเกราะดำขลับเต็มยศยืนตระหง่านอยู่หน้ากองทัพ ข้างกายเขาคือไป๋ลี่เซียนที่สวมชุดเกราะสตรีสีเข้มสะพายดาบเล่มหนึ่งไว้ข้างกายฮูหยินใหญ่และฮูหยินรองรวมถึงบิดาของหลงเยี่ยน ต่างพากันมายืนอยู่ที่ด้านข้างของขบวน พ่อของเขาพยักหน้าช้า ๆ ส่งให้ลูกชายและลูกสะใภ้ สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความภูมิใจและความเป็นห่วง"จงนำชัยชนะกลับมา""ขอรับ"หลงเยี่ยนโค้งคำนับบิดา แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยคำลา ฮูหยินใหญ่ก็พาสตรีนางหนึ่งก้าวออกมาด้านหน้า สตรีผู้นี้แต่งกายเรียบร้อย หน้าตาหมดจด แววตาของนางช่างดูอ่อนโยนแต่ก็ซ่อนความหวังบางอย่างไว้ภายใน"เยี่ยนเอ๋อร์ ก่อนจะออกศึกแม่อยากให้เจ้ารับเสวี่ยเหยียนเป็นอนุภรรยาของเจ้า เจ้าเพียงแค่รับปาก ทุกอย่างแม่จะจัดการให้เจ้าทั้งหมด"ฮูหยินใหญ่กล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นแต่แฝงด้วยอำนาจ หลงเยี่ยนขมวดคิ้วแน่นทันที ส่วนลี่เซียนที่ยืนอยู่กลับยกยิ้ม

    Последнее обновление : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 8.2 อืม.. ก็ไม่เลว

    ตอนที่ 8.2 อืม.. ก็ไม่เลวลี่เซียนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเดินตามเขาไป ทิ้งให้ฮูหยินใหญ่ยืนกำมือแน่นด้วยความไม่พอใจ เสวี่ยเหยียนก้มหน้าลงแววตาฉายประกายบางอย่าง ขณะที่เสียงกลองศึกดังขึ้น เป็นการประกาศการออกเดินทางของกองทัพแห่งแม่ทัพปีศาจ แต่สิ่งที่ไป๋ลี่เซียนรู้สึกตื่นตาตื่นใจมากที่สุดเห็นจะเป็นขบวนทัพด้านหน้านี้ ปกติเคยเห็นแต่ในทีวีหรือเข้าไปแสดงฉากอันตรายเท่านั้น การเดินทัพที่แท้จริงเรียกว่ามหาโหดเลยก็ว่าได้ เธอเดินออกมาที่หน้าประตูเมือง พบว่ามีเหล่าทหารในชุดเกราะพร้อมรบอีกหลายหมื่นนายที่ยืนรออยู่ ถ้าจำไม่ผิดเท่าที่เรียนมาแล้วยังไม่คืนอาจารย์ ในแต่ละวันกองทัพและม้าเหล่านี้เดินทางได้เพียงไม่กี่สิบลี้ หากเป็นสมัยปัจจุบันแค่ขับรถครึ่งชั่วโมงก็ถึงที่หมายแล้ว นี่จึงเป็นเรื่องที่ลี่เซียนค่อนข้างไม่ถูกใจอยู่บ้างเล็กน้อย ในแต่ละวันคงทำได้แค่เดินทางและต้องคอยสังเกตและเก็บรายละเอียดการเดินทางเพื่อซึบซับบรรยากาศเท่านั้น"แต่ว่านะ กองทัพปีศาจของสามีข้านี่ต้องอลังการขนาดนี้เลยเหรอ.. โอ้มายก็อด"แต่จะให้มัวมาตื่นตาตื่นใจอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก สุดท้ายแล้วไป๋ลี่เซียนพระชายาของท่านแม่ทัพหลงเยี่ยนก็ต้อ

    Последнее обновление : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 9.1 การเดินทาง

    ตอนที่ 9การเดินทางแต่ถึงปากจะพูดแบบนั้นเขาก็จัดการอาหารในถ้วยรวดเดียวจนหมด ทำให้ทหารที่มองอยู่หันมากลืนน้ำลายกันอึกใหญ่ ไป๋ลี่เซียนเหลือบสายตาไปมองพร้อมทั้งยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะคิดอะไรได้ หากกองทัพจะอยู่รอดปลอดภัยอาหารการกินก็ถือว่าเป็นสิ่งที่จำเป็น และตั้งแต่วันนั้นเธอก็อาสาจัดการเรื่องอาหารแต่ละมื้อจนตลอดการเดินทางคืนแรกดูเหมือนจะผ่านไปด้วยดีไม่มีอันตรายอะไร หรืออาจจะเป็นเพราะเธอนั้น ไม่ได้ออกเดินทางในสถานที่เช่นนี้ในชีวิตมาก่อน ทำให้ร่างกายที่เคยเต็มร้อยเริ่มจะอ่อนเปลี้ยเพลียแรงอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ยังอยากจะเดินทางด้วยการขี่ม้าทำเท่ด้วยตนเองอยู่ดี และสิ่งที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายอีกอย่างหนึ่งของโลกใบนี้ก็คือภาพอากาศ ดูเหมือนว่าสภาพอากาศในวันที่สามหลังจากที่เธอออกเดินทางนั้นจะไม่เอื้ออำนวยเสียเท่าไหร่ท้องฟ้าที่เคยสว่างอากาศที่เคยปลอดโปร่ง เริ่มมืดลงอย่างรวดเร็ว เม็ดฝนเริ่มโปรยปรายลงมาเล็กน้อยก่อนจะกลายเป็นพายุลูกใหญ่ที่โหมกระหน่ำ เสียงฟ้าร้องฟ้าแลบดังกึกก้องทั่วผืนฟ้า ทำให้กองทหารต้องเร่งตั้งค่ายชั่วคราวใต้ต้นไม้ใหญ่ ไป๋ลี่เซียนยืนกอดอกมองไปรอบ ๆ อย่างขัดใจ"ถ้าข้ารู้ว

    Последнее обновление : 2025-04-14

Latest chapter

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 24.2 ฆ่า!

    แม้ว่าหลงเยี่ยนจะรู้สึกเป็นห่วง แต่เขาก็รู้ดีว่านางไม่ได้อ่อนแอและนางคงไม่ยอมเป็นแน่ เขาสบตาลี่เซียนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ"งั้นรองแม่ทัพไปจัดการให้หน่วยลอบสังหารเตรียมตัวให้พร้อม รุ่งสางเราจะออกเดินทางทันที!"รุ่งสางของวันถัดมา ทั้งสองคนนำทหารหน่วยลอบสังหารเดินทางออกจากค่ายอย่างเงียบเชียบที่สุด อาศัยร่มเงาของป่าทึบเป็นที่พรางกาย พวกเขาเคลื่อนพลโดยไร้สุ้มเสียงแม้แต่เสียงของลมหายใจ ใช้เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วยามพวกเขาก็มาถึงจุดที่คาดการณ์ไว้ "ขบวนเสบียงของพวกมันต้องผ่านหุบเขาด้านหน้า"หานเจี้ยนองครักษ์คู่ใจของแม่ทัพหลงเยี่ยนกล่าวพลางชี้ไปยังเส้นทางที่มองได้ด้วยตาเปล่า จากสายตาทั้งหลงเยี่ยนที่ตรงนั้นเป็นจุดที่หลบซ่อนและลอบโจมตีได้ดีมาก"ตรงนั้นเป็นจุดที่ดีที่สุดในการซุ่มโจมตี""รอให้พวกมันเข้าสู่จุดตายก่อนค่อยลงมือ"เขามองแผนที่ในมือ ก่อนจะตวัดสายตามองกลุ่มทหารที่เตรียมพร้อมรับคำสั่ง เมื่อชายหนุ่มให้จังหวะ เหล่าหน่วยลอบสังหารก็เดินทางไปประจำจุดทันที"ครั้งนี้เราจะพลาดไม่ได้" รอเพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงเกือกม้ากระทบพื้นดังมาไกล ๆ กองขบวนเสบียงของศัตรูค่อย ๆ เคลื่อนผ่านเส

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 24.1 ฆ่า!

    ตอนที่ 24ฆ่า!สายลมเย็นยะเยือกพัดผ่านแนวป่าทึบ ขณะที่สองร่างเคลื่อนที่ผ่านหมู่ต้นไม้ เสียงกิ่งไม้หักดังเป็นระยะบ่งบอกว่าศัตรูกำลังเร่งตามมาไม่ไกลจากพวกเขาเท่าไหร่นัก ครั้งนี้ช่างเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีเสียจริง ๆ"ทางนี้"แม่ทัพหลงเยี่ยนคว้ามือไป๋ลี่เซียนไว้แน่น เขาดึงนางให้กระโดดลงไปซ่อนตัวหลังโขดหิน ชายหนุ่มกอดเธอเอาไว้แน่นจนร่างกายบอบบางนั้นแทบจมหายไปกับแผงอก กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นหอมของเสื้อผ้าและกลิ่นกายของเขากำลังลอยแตะจมูกของเธอจนมัวเมา ในขณะที่กำลังเคลิบเคลิ้มเธอต้องได้สติเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของศัตรูดังเข้ามาใกล้"ข้าเห็นว่าเห็นพวกมันหนีมาทางนี้ไม่ผิดแน่!""แยกกันค้นหา! มันต้องอยู่แถวนี้แน่!"เงาของเหล่าทหารเคลื่อนผ่านด้านบนโขดหินไปลิบ ๆ เธอที่ซุกตัวแนบชิดกับหลงเยี่ยนค่อย ๆ เบี่ยงหน้าออกมาจากแผงอกของเขาเผื่อมองไปทางทหารกลุ่มนั้น พวกเขาอยู่ให้เงียบและนิ่งที่สุดรอคอยให้ศัตรูผ่านไปให้ไกลกว่านี้ ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้หายใจคล่อง พลันมีเสียงกิ่งไม้ดังกรอบแกรบจากอีกฝั่งที่ไกลออกไป ทำให้ทหารของศัตรูหันขวับไปมองโดยพร้อมเพรียงกัน"เสียงอะไร! ไปดู!"พวกมันเปลี่ยนทิศทางเพื่อรีบเร่งฝีเท้

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 23 ลำบากเจ้าแล้ว

    ตอนที่ 23ลำบากเจ้าแล้ว"อะ.. ซือซือ ข้า.. ข้าหายใจไม่ออก"ไป๋ลี่เซียนมองไปที่หน้าประตู เห็นเงาดำวิ่งออกไปทันทีที่เธอโอดครวญ"เจ้านี่ช่าง""สามี.. ท่านก็แสดงให้เนียนเสียหน่อยนะเจ้าคะ""รบกวนฮูหยินโปรดชี้แนะ""ดูจากการแสดงของท่านแล้ว อืม.. ท่านนอนฟุบกับโต๊ะไปเสียเถอะ"ผ่านไปไม่นานได้มีเสียงฝีเท้าเดินมาใกล้ก่อนที่ประตูจะเปิดออก เผยให้เห็นเงาของแม่ทัพที่ยืนอยู่พร้อมรอยยิ้มเหยียดหยันเมื่อเห็นสภาพของทั้งคู่"ขออภัยที่ต้องมาเยี่ยมกลางดึก แต่ข้าเพียงอยากรู้ว่ารสชาติอาหารของข้าเป็นยังไงบ้าง"หลงเยี่ยนหลับตานอนนิ่งฟุบอยู่ตรงนั้น ส่วนลี่เซียนทำทีเป็นร่างกายอ่อนแรงมือกำอกเสื้อแน่นเหมือนกำลังทรมานจากพิษ แม่ทัพศัตรูหัวเราะสะใจ"ดูเหมือนว่าข้าจะได้คำตอบที่ต้องการเสียแล้ว""ข้าไม่เข้าใจ.. เหตุใดท่านต้องทำ ชะ.. เช่นนี้""เดี๋ยวแม่นางก็จะเข้าใจ"เขาพูดจบได้หันไปสั่งทหารที่เดินตามเข้ามาอีกสองคน "พาตัวแม่ทัพหลงเยี่ยนไปขังคุกใต้ดิน และนำตัวสตรีผู้นี้ไปให้พวกมันเล่นสนุก!"ทันใดนั้นเองที่เธอเข้าใจว่าทั้งหมดนี้เป็นกับดักที่พวกมันวางไว้อยู่แล้ว เขารับรู้ว่าทั้งสองเป็นใคร'ฉลาดกว่าที่คิดแฮะ'ลี่เซียนที่ควรจะ

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 22.2 ผัวเมียการละคร

    แม่ทัพศัตรูจ้องมองนางด้วยสายตาคมกริบ เขาปรายตามองของในกล่องก่อนจะเลื่อนสายตามามองเธออีกครั้ง"ข้าสัมผัสได้ว่าเจ้ามีบางอย่างแอบแฝง"ลี่เซียนสะกดอารมณ์ตื่นเต้นลงด้วยการหายใจเข้าออกลึก ๆ นางแสร้งหัวเราะเบา ๆ พลางใช้ปลายนิ้วเขี่ยปอยผมทัดหูด้วยท่าทางอ่อยเหยื่อ"ท่านแม่ทัพกล่าวเกินไปแล้ว ข้ามีแต่ความจริงใจหรือต้องให้ข้าพิสูจน์"แม่ทัพฝ่ายศัตรูหรี่ตาลงอย่างจับผิด เขากำลังพิจารณาว่านางเป็นใครกันแน่ แต่ในขณะเดียวกันก็ถูกเสน่ห์ของนางดึงดูดโดยไม่รู้ตัว"เจ้ากล้าพิสูจน์งั้นหรือ.. ด้วยสิ่งใดกัน"ลี่เซียนหันไปมองที่จอกสุราบนโต๊ะ สองเท้าเดินเข้าไปหยิบจอกสุราขึ้นมาแล้วเทเหล้าลงไปครึ่งจอกก่อนจะยื่นให้เขา"ข้าขอดื่มกับท่าน.. ถือเป็นการแสดงไมตรี"ชายกลางคนมองนางครู่หนึ่ง ก่อนจะรับจอกมาดื่มทันทีโดยไม่ระแวงอะไร ไป๋ลี่เซียนยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ถึงแม้ว่าจะดูไร้สาระแต่หากทำให้คนผู้นี้ไว้ใจได้จะเป็นการดีกว่าที่เขาเอาแต่จับผิด"รายงาน! พบชายต้องสงสัยวนเวียนอยู่หน้าคฤหาสน์ขอรับท่านแม่ทัพ"เสียงทหารวิ่งเข้ามารายงานทำให้แม่ทัพศัตรูชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะหันไปออกคำสั่ง"จับตัวมันมา!"ในเวลาเดียวกันนั้นหลงเยี่

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 22.1 ผัวเมียการละคร

    ตอนที่ 22ผัวเมียการละครลี่เซียนเอ่ยกับเขาแบบกลั้นยิ้ม พวกเขาจะสามารถแฝงตัวเข้าไปในเมืองของศัตรูได้โดยไม่มีปัญหาหรือไม่ ขึ้นอยู่กับโชคของพวกเขาแล้ว"ไปได้"หลังจากผ่านประตูเมืองมาได้ ทั้งสองจึงพากันเดินไปตามถนนแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยผู้คน กลิ่นหอมของอาหารจากร้านค้าริมทางลอยมากระทบจมูก ไป๋ลี่เซียนหันไปมองตามกลิ่นที่หอมโหยหวนก่อนจะเดินตามกลิ่นนั้นไปช้า ๆ มาหยุดอยู่หน้าร้านบะหมี่ร้านหนึ่ง ยืนอยู่ครู่ใหญ่สายตาจ้องมองไปที่ลูกค้าที่นั่งทานบะหมี่ในร้านจนดวงตาเป็นประกาย"เจ้าหิวงั้นหรือ งั้นไปหาอะไรกินก่อน"พระชายาไม่ตอบอะไรเธอทำเพียงใช้มือตบไปที่มือของเขารัว ๆ หลายที เพียงไม่นานก็มีชายชราเจ้าของร้านเดินมาที่ทั้งสองด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม"แม่นาง พ่อหนุ่ม นั่งก่อน ๆ""เถ้าแก่.. คือว่าข้ากับสามี.. เอ่อ.. ไม่มีเงินเจ้าค่ะ""เป็นคนต่างถิ่นงั้นหรือ ไม่เป็นไรหากเจ้าหิวก็มากินที่นี่ได้ตลอดข้าไม่ถือสา นั่งก่อน ๆ"เมื่อได้ยินดังนั้นเธอจึงรีบดึงมือแม่ทัพตรงไปนั่งยังโต๊ะที่ว่างทันที เพียงไม่กี่อึดใจก็มีบะหมี่มาวางตรงหน้าสองถ้วย"กินให้อิ่มท้องก่อน""ขอบคุณเถ้าแก่""ขอบคุณเถ้าแก่"หลังจากที่ทั้งสองจัดการกับเจ

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 21.2  มีใบรับรองหรือไม่

    ตอนที่ 21.2 มีใบรับรองหรือไม่ทหารนายหนึ่งเอ่ยถามหลังจากที่นางเงียบเสียงไปครู่หนึ่ง"เพราะข้าเชื่อว่าแม่ทัพคงไม่ปล่อยให้ข้าไปคนเดียว เช่นนั้นความปลอดภัยเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์หายห่วง""อะไรเซ็น ๆ นะขอรับ"หานเจี้ยนหันมาถามพระชายาด้วยใบหน้าที่สงสัยจริง ๆ แต่ยังไม่ทันที่นางจะได้เอ่ยอธิบายก็เป็นแม่ทัพหลงเยี่ยนที่เอ่ยขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน"ดี! ข้าจะไปกับพระชายา เพียงแต่ข้าอาจจะต้องปกปิดใบหน้าอยู่บ้าง""ไม่ได้นะขอรับ"รองแม่ทัพอีกคนที่เดินเข้ามาใหม่เอ่ยขัดขึ้นทันที ใบหน้าของเขาแสดงออกว่าไม่เห็นด้วยเป้นอย่างมาก"หากแม่ทัพหรือพระชายาเกิดเป็นอะไรไป แล้วกองทัพจะเป็นอย่างไร""แล้วถ้าส่งคนอื่นไปแล้วล้มเหลวเล่า"ลี่เซียนถามเสียงเรียบพลางจ้องอีกฝ่ายจนเขาเงียบไป"ท่านไม่สนความเป็นความตายของคนอื่นงั้นหรือ""แต่ว่า..""ข้าเคยดูแผนที่การเดินทางไปแคว้นซีเหลียงมาก่อน ย่อมรู้จักวิธีปลอมตัวและแฝงตัวเข้าไป และอย่าลืมว่าข้ามีฝีมือในการต่อสู้ หากเกิดอะไรขึ้นข้าสามารถปกป้องตนเองได้""เรื่องนี้ข้าเห็นด้วยกับพระชายา พวกเราเข้าไปเองย่อมมั่นใจได้ว่าข่าวที่ได้มาจะเป็นความจริง"หลังจากที่แม่ทัพเอ่ยปากหนักแน่น พวกเขา

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 21.1 มีใบรับรองหรือไม่

    ตอนที่ 21มีใบรับรองหรือไม่เสียงประกาศดังขึ้นจากบนกำแพงเมือง ทหารที่ประจำการต่างขยับตัวอย่างช่ำชองแสดงให้เห็นว่าพวกเขานั้นมีความหวัง ประตูเมืองถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว หลงเยี่ยนขี่ม้านำทัพเข้าไปก่อนตามด้วยลี่เซียนที่อยู่ในชุดเกราะสตรีสีดำขลับเต็มยศ ดวงตากลมของนางกวาดมองไปรอบ ๆ สังเกตถึงความเสียหายและความเหนื่อยล้าของทหาร มองไปอีกโซนก็เห็นทหารที่ได้รับบาดเจ็บนอนเรียงรายให้หมอสนามใส่ยา ช่างเป็นภาพที่น่าสลดยิ่งนัก"คารวะท่านแม่ทัพใหญ่ขอรับ!"แม่ทัพที่ประจำการเอ่ยทักทาย ใบหน้าของเขาดูซูบเซียว ดวงตาดำคล้ำ บ่งบอกว่าในช่วงหลายวันมานี้เคร่งเครียดอยู่มาก"รายงานสถานการณ์เถอะ"หลงเยี่ยนออกคำสั่งเสียงเย็นขณะที่ก้าวลงจากหลังม้า แม่ทัพคนเดิมรีบเดินเข้ามาก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล"ศัตรูปิดล้อมเราอยู่หลายวันแล้ว ทหารบาดเจ็บจำนวนมากและเสบียงเริ่มร่อยหรอ หากแม่ทัพมาถึงช้ากว่านี้เพียงวันเดียว พวกเราคงต้านไม่ไหวขอรับ"ไป๋ลี่เซียนที่ยืนฟังอยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย นางเหลือบมองไปทางหลงเยี่ยนที่ยังคงนิ่งเงียบ ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองทุกอย่างก่อนจะเอ่ยเรียบ ๆ"พาพวกข้าไปยังจวนบัญชาการ ข้าต้องการดูแผนที่ยุทธศาส

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 20.2 เปิดประตูเมือง!

    แม้ว่าจะเอ่ยออกไปเช่นนั้นแต่หลงเยี่ยนรู้ดีว่าเวลานี้นางกำลังเขินอายเพียงใด เสียงหวานที่สั่นนั้นเป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุด เขาไม่ดึงดันที่จะดึงผ้าออกมาแต่กลับกอดเธอเอาไว้ทั้งอย่างนั้นท่ามกลางความเงียบที่มีเพียงเสียงของลมหายใจที่เข้าออกไม่เป็นจังหวะ ทั้งสองต่างคนต่างนอนไม่หลับ หัวใจเต้นแรงจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ความใกล้ชิดใต้ผ้าห่มที่คลุมพวกเขาไว้ทำให้บรรยากาศยิ่งร้อนขึ้น ทั้งที่อากาศในห้องไม่ได้อบอ้าวแม้แต่น้อยแม่ทัพขยับตัวเล็กน้อย ดวงตาคมหันมองไป๋ลี่เซียนที่นอนหันหลังให้กับเขา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ตะแคงตัวเข้าหาเธอ วงแขนแข็งแกร่งสอดเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วโอบกอดร่างบางเข้ามาแนบชิดนางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากตัวเขา ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น รู้สึกได้ถึงฝ่ามืออุ่นที่ลูบไล้แผ่วเบาบนผิวกาย มือหนาของเขาเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนราวกับกำลังสำรวจทุกส่วนของเธออย่างพึงพอใจ“เจ้ารู้หรือไม่..”เสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างหูของเธอทำให้หัวใจเต้นแรงกว่าเดิม “เจ้าทำให้ข้าแทบไม่อยากหลับตาเลย”ลี่เซียนตัวแข็งค้างก่อนจะรู้สึกถึงปลายจมูกโด่งที่กดลงบนลำค

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 20.1 เปิดประตูเมือง!

    ตอนที่ 20เปิดประตูเมือง!เสียงของลู่หยวนดังขึ้นพร้อมทั้งทำท่าตะเกียกตะกายในน้ำ ท่าทางตกใจเหมือนกำลังจมน้ำของนางนั้นทำให้ลี่เซียนขมวดคิ้วนิ่ง ใบหน้าหวานสำลักน้ำในสระจนใบหน้าเปียกปอนดูไม่ได้“นางรู้หรือว่าว่าเครื่องสำอางนางไม่กันน้ำเลยสักนิด”ลี่เซียนยืนดูนิ่ง ๆ โดยไม่ตกใจอะไร แต่เสียงตะโกนของลู่หยวนก็ทำให้ทุกคนในงานต่างตกอกตกใจวิ่งมามุงดูกันรอบสระ หลงเยี่ยนที่ยืนอยู่ห่างออกไปหันมาเห็นเหตุการณ์นั้น เขารีบวิ่งไปที่ขอบสะพานแล้วตะโกนสั่งการบ่าวในจวนทันที"รีบเอาตัวนางขึ้นมาจากน้ำ"บ่าวในจวนสองคนรีบกระโดดลงน้ำไปช่วยลู่หยวนขึ้นมา เขาพยายามประคองเธอขึ้นฝั่งขณะที่ทุกคนยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น“พานางเข้าไปพักที่เรือนรับรองก่อน เซิ่งหลี่จัดการหาเสื้อผ้าให้นางเปลี่ยนด้วย”“เจ้าค่ะ”ชายหนุ่มรีบหันมามองหน้าไป๋ลี่เซียนที่ยืนงงอยู่บนสะพาน รอยยิ้มบางของเขาหายไปท่ามกลางสายตาของผู้คนที่จ้องมองมาที่ทั้งสอง "เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"ชายหนุ่มเอ่ยถามพระชายาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง สองมือของเขาจับเธอหันซ้ายหันขวาเพื่อตรวจดูความผิดปกติ ท่าทางที่ร้อนใจของแม่ทัพปีศาจ ทำให้นางรู้สึกอุ่นใจขึ้นไม่น้อย"ข้าไม่เป็น

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status