LOGINShare
ตอนที่ 5.2 ข้าจะนอนกับท่าน
Last Updated:
2025-04-14 20:38:14ตอนที่ 5.2
ข้าจะนอนกับท่าน หลงเยี่ยนพูดพลางยกเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง เขาไม่เข้าใจว่าเธอนั้นร้องว่าอะไร แต่เสียงของนางนั้นดึงดูดให้เขาสงบลง รู้สึกได้เลยว่าหัวใจที่ฟุ้งซ่านนั้นสงบขึ้น “ข้าไม่อยากกลับ.. ข้าชอบที่นี่มากกว่า” ลี่เซียนพูดพลางขยับตัวไปมาบนม้านั่งไม้ เธอเริ่มเอียงหัวไปข้าง ๆ พยายามพิงไหล่ของหลงเยี่ยนเหมือนเด็กที่เหนื่อยล้า “เจ้าเมามากแล้ว กลับกันเถอะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหนื่อยหน่ายเล็กน้อย “ไม่เอา ข้าไม่อยากกลับ ไป ๆ เจ้ามันเป็นแม่ทัพเลือดเย็น ออกไปห่าง ๆ ข้าเลย” เธอทำท่าหงุดหงิดเหมือนเด็ก ๆ แต่ท่าทางนี้กลับทำให้หลงเยี่ยนต้องขมวดคิ้ว เขาพยายามจับเธอให้ยืนขึ้น แต่ร่างกายของลี่เซียนกลับทิ้งดิ่งไม่ยอมทำตามที่เขาต้องการ เมื่อเห็นว่าไม่มีทางเลือกเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรต่อ มือแกร่งตวัดไปข้างหลังและยกเธอขึ้นอย่างไม่ลังเล “หยุดดิ้น.. หากเจ้ายังดิ้นอีกข้าจะโยนทิ้งข้างทาง” เขากล่าวก่อนจะย่อตัวลงและพาดลี่เซียนไว้บนหลัง หญิงสาวผวาแล้วกอดรอบคอเขาไว้แน่น "ไป๋ลี่เซียน! ปล่อยคอข้าเดี๋ยวนี้หายใจไม่ออก!" "อืม.." เธอครางออกมาเบา ๆ ก่อนจะคลายอ้อมแขนนั้นออกช้า ๆ แม่ทัพหลงเยี่ยนเพียงแค่ยิ้มขำให้กับท่าทางของเธอแล้วเดินกลับจวน นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาเดินแบกสตรียามค่ำคืน ดวงจันทร์กลมโต สายลมพัดอ่อน ๆ แม้ร่างกายของทั้งสองจะมีแต่กลิ่นสุรา แต่ก็ถือว่าเป็นกลิ่นสุราที่หอมมากเช่นกัน "หากเจ้าตื่นมาแล้วจำได้ว่าตัวเองทำเรื่องอะไรไว้บ้าง เจ้าจะทำหน้ายังไงกันนะ" ผ่านไปไม่นานเขาได้พาเธอเดินกลับมาที่จวน เมื่อมาถึงก็เห็นว่าสาวใช้ของพระชายานั้นยังนั่งรอที่หน้าห้อง ใบหน้าของนางดูดีใจมากเมื่อเห็นว่าทั้งสองนั้นกลับมา "คุณหนูเป็นอะไรเจ้าคะ" "นางไม่ได้เป็นไร เจ้าไปพักเถอะเดี๋ยวข้าพานางไปนอนให้ห้องเอง" สาวใช้รีบเดินไปเปิดประตูห้องให้ก่อนจะขอตัวออกไปพักผ่อน หลงเยี่ยนแบกหญิงสาวมาเข้ามาด้านใน เขาหันหลังแล้ววางนางลงบนเตียงช้า ๆ ในตอนที่เขากำลังจะเดินออกจากตรงนั้น ไป๋ลี่เซียนกลับกระชากแขนของเขาเอาไว้ ด้วยความตกใจเพราะไม่ทันตั้งตัว ทำให้ร่างของหลงเยี่ยนนั้นเสียการทรงตัวและล้มลงไปบนเตียงข้าง ๆ “เจ้า!” ไม่ทันได้เด้งตัวออกจากตรงนั้น เพียงแค่พริบตาเดียวร่างของเขาก็ถูกหญิงสาวนั้นก่ายเอาไว้จนขยับตัวไม่ได้ "เจ้าจะทำอะไร" นางไม่ได้ตอบอะไรออกมา มีเพียงรอยยิ้มหวานกับดวงตาที่ปรือจนแทบลืมตาไม่ขึ้นผุดบนใบหน้าของนางเท่านั้น “ท่านแม่ทัพ.. วันนี้ท่านก็เหนื่อยมากแล้ว เช่นนั้นเรามานอนหลับกันดีกว่า” ลี่เซียนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เขา ใบหน้าเล็กซุกเข้าไปที่อกแกร่ง แขนเรียวกอดเขาเอาไว้ราวกับว่าหากเธอไม่กอดให้แน่นเขาจะหายไป “เจ้า” ผู้ที่ได้ฉายาว่าแม่ทัพปีศาจเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบต่ำ มือของเขาพยายามแกะข้อมือของเธอออกแต่ลี่เซียนกลับไม่ยอมปล่อย “สามี.. นอนกันเถอะ” เธอบ่นพึมพำเบา ๆ ก่อนจะกดศีรษะของตัวเองไปที่อกของเขาเหมือนกับเด็กที่ต้องการการปลอบโยนจากใครบางคนในยามที่รู้สึกเหงา ชายหนุ่มรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจที่ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน เสียงหัวใจขอตัวเองดังก้องในหู เขาพยายามข่มอารมณ์และความรู้สึกที่ไม่เข้าใจเอาไว้ “เจ้ารู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไร” เขาถามขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า มือหนาพยายามจะแกะมือของเธอออก แต่ยิ่งเขาพยายามแกะมากเท่าไหร่ พระชายาของเขาก็ยิ่งกอดเอาไว้แน่นมากเท่านั้น “อื้อ! อยู่นิ่ง ๆ ห้ามไปไหน.. คืนนี้ข้าจะนอนกับท่าน” เชิงอรรถ ^ ยามจื่อ คือช่วงเวลาตั้งแต่ 23.00 - 00.59น.
Related chapters
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 6.1 ข้าจะเป็นพระชายาที่สมกับตำแหน่งให้มากที่สุด
ตอนที่ 6ข้าจะเป็นพระชายาที่สมกับตำแหน่งให้มากที่สุดหญิงสาวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงงัวเงีย แขนเล็กยังคงกอดร่างกายของเขาเอาไว้แน่น ชายหนุ่มรู้สึกเลยว่าหัวใจของตัวเองกำลังเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาเหลือบสายตาไปมองเธอเล็กน้อยก่อนจะเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นผ่านไปหลายชั่วยามที่เขายังคงนอนอยู่แบบนั้น ปล่อยให้เธอกอดก่ายเขาเอาไว้ ถึงแม้ว่าจะเป็นความรู้สึกที่ไม่คุ้นชิน แต่อีกมุมหนึ่งของเขากลับรู้สึกว่าสตรีผู้นี้ก็ไม่ได้ดูเลวร้ายและไร้ประโยชน์อย่างที่เขาคิดผ่านไปเกือบสามชั่วยามที่เขายังไม่สามารถข่มตาให้นอนหลับลงได้ ช่างแตกต่างกับสตรีที่นอนอยู่ข้างกายเขาเสียจริง ไป๋ลี่เซียนยังคงซุกใบหน้าเข้ากับอกแกร่ง ลมหายใจของนางเข้าออกสม่ำเสมอหลงเยี่ยนมองใบหน้าของนางที่อยู่ใกล้เพียงคืบ หัวใจของเขาเต้นแรง ยอมรับตามตรงว่ามันคือความรู้สึกที่แปลกใหม่และหวาดกลัว ที่ผ่านมาเขามักจับดาบออกศึก แต่ยังไม่เคยรู้สึกว่ามันจะตื่นเต้นใจสั่นเท่ากับการที่ด้านข้างนั้นมีสตรีนอนอยู่เลยแม้แต่นิด“ช่างน่าขันเสียจริง.. นี่เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะรังแกเจ้าเลยงั้นหรือ”เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ รอบกายนั้นเงียบสงัดมีเพียงเสียงลมหายใจแผ่ว
Last Updated : 2025-04-14ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 6.2 ข้าจะเป็นพระชายาที่สมกับตำแหน่งให้มากที่สุด
ตอนที่ 6.2 ข้าจะเป็นพระชายาที่สมกับตำแหน่งให้มากที่สุด“ข้า.. แม้แต่หนังสือก็ไม่รู้งั้นเหรอ”“เพราะคุณหนูไม่ชอบการเรียนมาตั้งแต่เด็ก ในยามที่มีอาจารย์เข้าไปสอนในจวน ก็จะไม่ยอมเข้าเรียนจึงทำให้นายท่านมักทำโทษคุณหนูอยู่เสมอเจ้าค่ะ”“งั้นเหรอ”แต่ถึงอย่างนั้นสุดท้ายนางก็หาทางเข้าไปในห้องหนังสือจนได้ จนเมื่อนางเห็นพระราชโองการแต่งตั้งจากฮ่องเต้ของแคว้นนี้ให้แม่ทัพหลงเยี่ยนนั้นเป็นกงอ๋องเท่านี้ก็เพียงพอที่จะเข้าใจแล้วว่าเหตุใด สตรีผู้นี้แต่งเข้ามาถึงได้เป็นพระชายาไม่ใช้ฮูหยิน“นี่ข้ามีสามีเก่งกาจขนาดนี้เชียวหรือ”นางใช้เวลาอยู่ในห้องหนังสือเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เพราะเดิมทีแล้วตัวเองก็ไม่ได้ชอบตัวอักษรสักเท่าไหร่ เรียกได้ว่านอกจากบทที่ต้องอ่านเผื่อกรณีฉุกเฉิน ก็แทบไม่ได้อ่านหนังสืออะไรอีกเลย ยกเว้นข่าวซุบซิบนินทาตามโซเชียลน่ะนะเมื่อไม่มีอะไรที่น่าสนใจอีก เธอจึงเก็บข้าวของไว้ที่เดิมแล้วเดินออกมาทันที ระหว่างที่เดินผ่านลานกว้างก็ต้องชะงักเท้า เมื่อเห็นว่ามีขบวนรถม้าหรูหราจอดอยู่หน้าเรือนหลัก เธอมองดูอยู่เพียงแค่ครู่เดียว สาวใช้คนเดิมก็เดินตามมาด้วยความเร่งรีบและกระซิบบอกเสียงเบา“คุณหนู..
Last Updated : 2025-04-14ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 7.1 ข้ามีสิทธิ์ปฏิเสธหรือไม่
ตอนที่ 7ข้ามีสิทธิ์ปฏิเสธหรือไม่สายตาของสตรีทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ ดั่งกับสงครามเย็นที่ไม่มีเสียงตวาดหรือด่าทอ แต่กลับเป็นความกดดันเสียยิ่งกว่าการใช้คำพูดรุนแรงเสียอีกบ่าวไพร่ที่อยู่รอบข้างต่างเงียบกริบไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ศึกแรกระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้จบลงโดยที่ไม่มีผู้ใดยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียวฮูหยินใหญ่จ้องหน้าไป๋ลี่เซียนด้วยสายตาเย็นชา นางไม่พอใจที่หญิงสาวตรงหน้าตอบโต้ทุกคำพูดของตน ไม่มีความอ่อนน้อมหรือยำเกรงอย่างที่ควรจะเป็น ซึ่งแตกต่างจากทุกครั้งที่นางมาที่จวนแม่ทัพ'ตั้งแต่นางฟื้นขึ้นมาจากความตาย นางก็เปลี่ยนไปอย่างที่บ่าวในจวนรายงานจริง ๆ'แต่เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของตนเอง ทำให้ฮูหยินใหญ่ทำได้เพียงแค่จิกสายตามองเธอเท่านั้น ก่อนจะสะบัดแขนเสื้ออย่างสง่างามแล้วก้าวตรงเข้าไปด้านในจวน“ไปตามแม่ทัพมา”นางไม่สนใจพระชายาผู้นี้อีกต่อไป หลังจากที่ออกคำสั่งเสียงเรียบ ทหารที่เฝ้าอยู่ด้านหน้าได้รับคำสั่งทันทีก่อนจะรีบเดินออกไปไป๋ลี่เซียนมองตามแผ่นหลังของฮูหยินใหญ่พลางยกยิ้มบาง ๆ นางรู้ดีว่าตัวเองกำลังสร้างความขุ่นเคืองให้กับอีกฝ่ายไม่น้อย แต่จะให้โอนอ่อนเหมือนลี่เซียนคนเก่านั่นคงไม่ใช่ท
Last Updated : 2025-04-14ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 7.2 ข้ามีสิทธิ์ปฏิเสธหรือไม่
ตอนที่ 7.2 ข้ามีสิทธิ์ปฏิเสธหรือไม่หลงเยี่ยนชะงักไปเล็กน้อย เขาจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวก่อนจะหันไปมองมารดาของตน“หมายความว่าอย่างไร.. ข้าไม่เคยร้องขอ”“แต่เจ้าแต่งกับสตรีที่ไม่มีอะไรติดตัวมา นางไม่สามารถช่วยเจ้าได้ หากเจ้าได้สตรีที่มีอำนาจมาเป็นอนุภรรยา อนาคตเจ้าจะมั่นคงขึ้น”หลงเยี่ยนมองใบหน้าของมารดาตรง ๆ แล้วกล่าวเสียงเรียบ“ข้าไม่จำเป็นต้องใช้อำนาจของสตรีใดมาสร้างอนาคตของตัวเอง”ฮูหยินใหญ่ชะงักกับคำพูดนั้น สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ลี่เซียนยกยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจ มือเล็กเอื้อมไปยกถ้วยชาขึ้นมาจิบแล้วแสร้งเป็นผู้ชมที่ดีเพื่อดูการแสดงของแม่ลูกคู่นี้ แต่เหมือนว่าทั้งสองจะไม่ได้ข้อสรุปใด เธอจึงยอมสอดมือเข้าไปทำหน้าที่ภรรยาที่ดีในการไกล่เกลี่ยเล็กน้อย“ดูเหมือนว่าท่านแม่ทัพจะปฏิเสธแล้ว เช่นนั้นเรื่องนี้ก็ตัดจบตรงนี้สินะเจ้าคะ”ทั้งสองหันมามองที่ลี่เซียนด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก แต่กลับไม่มีใครพูดอะไรออกมา และหากแม่ทัพจะรับอนุภรรยาอะไรนั่นจริง ๆ ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนางเลยด้วยซ้ำ แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ปิดจบเรื่องราว ได้ยินเสียงรถม้าดังมาจากด้านนอกเรือนก
Last Updated : 2025-04-14ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 8.1 อืม.. ก็ไม่เลว
ตอนที่ 8อืม.. ก็ไม่เลวหลังจากวันนั้นเพียงสามวัน กองทัพของแม่ทัพหลงเยี่ยนก็เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง บริเวณลานกว้างหน้าจวนแม่ทัพเต็มไปด้วยเสียงเกราะและฝีเท้าม้าดังกึกก้อง เหล่าทหารหลายร้อยนายยืนเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ แม่ทัพหลงเยี่ยนในชุดเกราะดำขลับเต็มยศยืนตระหง่านอยู่หน้ากองทัพ ข้างกายเขาคือไป๋ลี่เซียนที่สวมชุดเกราะสตรีสีเข้มสะพายดาบเล่มหนึ่งไว้ข้างกายฮูหยินใหญ่และฮูหยินรองรวมถึงบิดาของหลงเยี่ยน ต่างพากันมายืนอยู่ที่ด้านข้างของขบวน พ่อของเขาพยักหน้าช้า ๆ ส่งให้ลูกชายและลูกสะใภ้ สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความภูมิใจและความเป็นห่วง"จงนำชัยชนะกลับมา""ขอรับ"หลงเยี่ยนโค้งคำนับบิดา แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยคำลา ฮูหยินใหญ่ก็พาสตรีนางหนึ่งก้าวออกมาด้านหน้า สตรีผู้นี้แต่งกายเรียบร้อย หน้าตาหมดจด แววตาของนางช่างดูอ่อนโยนแต่ก็ซ่อนความหวังบางอย่างไว้ภายใน"เยี่ยนเอ๋อร์ ก่อนจะออกศึกแม่อยากให้เจ้ารับเสวี่ยเหยียนเป็นอนุภรรยาของเจ้า เจ้าเพียงแค่รับปาก ทุกอย่างแม่จะจัดการให้เจ้าทั้งหมด"ฮูหยินใหญ่กล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นแต่แฝงด้วยอำนาจ หลงเยี่ยนขมวดคิ้วแน่นทันที ส่วนลี่เซียนที่ยืนอยู่กลับยกยิ้ม
Last Updated : 2025-04-14ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 8.2 อืม.. ก็ไม่เลว
ตอนที่ 8.2 อืม.. ก็ไม่เลวลี่เซียนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเดินตามเขาไป ทิ้งให้ฮูหยินใหญ่ยืนกำมือแน่นด้วยความไม่พอใจ เสวี่ยเหยียนก้มหน้าลงแววตาฉายประกายบางอย่าง ขณะที่เสียงกลองศึกดังขึ้น เป็นการประกาศการออกเดินทางของกองทัพแห่งแม่ทัพปีศาจ แต่สิ่งที่ไป๋ลี่เซียนรู้สึกตื่นตาตื่นใจมากที่สุดเห็นจะเป็นขบวนทัพด้านหน้านี้ ปกติเคยเห็นแต่ในทีวีหรือเข้าไปแสดงฉากอันตรายเท่านั้น การเดินทัพที่แท้จริงเรียกว่ามหาโหดเลยก็ว่าได้ เธอเดินออกมาที่หน้าประตูเมือง พบว่ามีเหล่าทหารในชุดเกราะพร้อมรบอีกหลายหมื่นนายที่ยืนรออยู่ ถ้าจำไม่ผิดเท่าที่เรียนมาแล้วยังไม่คืนอาจารย์ ในแต่ละวันกองทัพและม้าเหล่านี้เดินทางได้เพียงไม่กี่สิบลี้ หากเป็นสมัยปัจจุบันแค่ขับรถครึ่งชั่วโมงก็ถึงที่หมายแล้ว นี่จึงเป็นเรื่องที่ลี่เซียนค่อนข้างไม่ถูกใจอยู่บ้างเล็กน้อย ในแต่ละวันคงทำได้แค่เดินทางและต้องคอยสังเกตและเก็บรายละเอียดการเดินทางเพื่อซึบซับบรรยากาศเท่านั้น"แต่ว่านะ กองทัพปีศาจของสามีข้านี่ต้องอลังการขนาดนี้เลยเหรอ.. โอ้มายก็อด"แต่จะให้มัวมาตื่นตาตื่นใจอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก สุดท้ายแล้วไป๋ลี่เซียนพระชายาของท่านแม่ทัพหลงเยี่ยนก็ต้อ
Last Updated : 2025-04-14ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 9.1 การเดินทาง
ตอนที่ 9การเดินทางแต่ถึงปากจะพูดแบบนั้นเขาก็จัดการอาหารในถ้วยรวดเดียวจนหมด ทำให้ทหารที่มองอยู่หันมากลืนน้ำลายกันอึกใหญ่ ไป๋ลี่เซียนเหลือบสายตาไปมองพร้อมทั้งยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะคิดอะไรได้ หากกองทัพจะอยู่รอดปลอดภัยอาหารการกินก็ถือว่าเป็นสิ่งที่จำเป็น และตั้งแต่วันนั้นเธอก็อาสาจัดการเรื่องอาหารแต่ละมื้อจนตลอดการเดินทางคืนแรกดูเหมือนจะผ่านไปด้วยดีไม่มีอันตรายอะไร หรืออาจจะเป็นเพราะเธอนั้น ไม่ได้ออกเดินทางในสถานที่เช่นนี้ในชีวิตมาก่อน ทำให้ร่างกายที่เคยเต็มร้อยเริ่มจะอ่อนเปลี้ยเพลียแรงอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ยังอยากจะเดินทางด้วยการขี่ม้าทำเท่ด้วยตนเองอยู่ดี และสิ่งที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายอีกอย่างหนึ่งของโลกใบนี้ก็คือภาพอากาศ ดูเหมือนว่าสภาพอากาศในวันที่สามหลังจากที่เธอออกเดินทางนั้นจะไม่เอื้ออำนวยเสียเท่าไหร่ท้องฟ้าที่เคยสว่างอากาศที่เคยปลอดโปร่ง เริ่มมืดลงอย่างรวดเร็ว เม็ดฝนเริ่มโปรยปรายลงมาเล็กน้อยก่อนจะกลายเป็นพายุลูกใหญ่ที่โหมกระหน่ำ เสียงฟ้าร้องฟ้าแลบดังกึกก้องทั่วผืนฟ้า ทำให้กองทหารต้องเร่งตั้งค่ายชั่วคราวใต้ต้นไม้ใหญ่ ไป๋ลี่เซียนยืนกอดอกมองไปรอบ ๆ อย่างขัดใจ"ถ้าข้ารู้ว
Last Updated : 2025-04-14ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 9.2 การเดินทาง
กว่าที่จะช่วยดูแลผู้บาดเจ็บเรียบร้อยก็ผ่านมาจนถึงช่วงบ่ายของวัน และเพราะกองทัพเองก็ต้องรีบเดินทางทำให้พวกเขารีบออกเดินทางอีกครั้ง และก็เป็นเหมือนหลายวันที่ผ่านมา เดินทาง ตั้งค่าย ทานข้าว พักผ่อน ชีวิตวนลูปอยู่แบบนี้เรื่อย ๆ จนเมื่อในช่วงบ่ายของอีกวันที่ทหารเริ่มเหนื่อยล้า หลงเยี่ยนจึงสั่งให้กองทัพหยุดพักกลางทุ่งหญ้ากว้างที่เป็นทางผ่าน ลี่เซียนเดินสำรวจรอบ ๆ ก่อนจะพบกับทุ่งดอกไม้ป่าที่กำลังออกดอกบานสะพรั่ง"ข้าไม่คิดว่าเส้นทางของกองทัพจะมีทิวทัศน์เช่นนี้"หลงเยี่ยนที่เดินมาข้าง ๆ หันมามอง ก่อนจะพูดเรียบ ๆ"นี่คือเส้นทางที่ข้าเลือก หากเป็นแม่ทัพคนอื่นพวกเขาคงเลือกทางที่สั้นกว่านี้""เจ้าเลือกเส้นทางนี้เพราะมันปลอดภัย หรือเพราะมันงดงาม"เขาเงียบไปครู่หนึ่ง"ก็.. อาจจะทั้งสองอย่าง"เธอหลุดหัวเราะเบา ๆ แม้จะเคยคิดว่าแม่ทัพเช่นเขานั้นเลือดเย็นไม่สนใจใคร แต่พอทำความรู้จักแล้วก็เป็นบุรุษที่จิตใจดีผู้หนึ่ง"ดูเหมือนเจ้าจะไม่ใช่แม่ทัพไร้หัวใจอย่างที่คิด"เธอเอ่ยออกมาก่อนจะล้มตัวลงนอนที่ผืนหญ้ากว้าง สองแขนกางออกสูดลมหายใจเข้ารับกลิ่นของธรรมชาติ"เจ้าก็ไม่ใช่ภรรยาที่ไร้ประโยชน์อย่างที่ข้าคิด"เข
Last Updated : 2025-04-14
Latest chapter
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 25.2 เจ้าเมืองคนใหม่
ลี่เซียนมองเขานิ่ง ๆ ก่อนจะหลุบตาลงแล้วค่อย ๆ ขยับดื่ม แม้รสชาติจะขมจนต้องขมวดคิ้ว แต่ทุกครั้งที่นางเผลอเม้มปาก หลงเยี่ยนก็จะส่งสายตาดุ ๆ มาให้อย่างรู้ทัน จนในที่สุดนางก็ดื่มยานั้นจนหมด“ดีมาก”เขาเอื้อมมือไปหยิบผลไม้แช่อิ่มมายื่นให้ นางอ้าปากกินอย่างไม่อิดออดเพราะรู้ซึ้งถึงรสชาติของยาถ้วยนั้นเป็นอย่างดี"เราอาจจะต้องอยู่ที่นี่อีกหลายวัน เจ้าพักผ่อนให้ดี"หลังจากที่ลี่เซียนอาการดีขึ้นกองทัพปีศาจก็เคลื่อนทัพกลับเมืองหลวงทันที บ้านเมืองสงบสุขคือสิ่งที่เขาปรารถนา ครอบครัวมีความสุขนั่นก็คือสิ่งที่เขาปรารถนาเช่นกัน"ท่านว่าตรงนี้เราปลูกเหมยกุยฮวาสักสองสามต้นดีหรือไม่""ตามใจเจ้า""ตรงนี้ล่ะ ท่านคิดว่าเราปลูกอะไรดี.. เซียนตานฮวาดีหรือไม่""หานเจี้ยน!""จดแล้วขอรับ""ในบ่อนั้นข้าคิดว่าอยากได้เหลียนฮวาเพิ่มอีกเสียหน่อย อืม.. ตรงนั้นสามารถปลูกไม้ต้นได้ที่นี่จะปลูกไป๋หลันฮวาหรือหวงหลันได้ไหมนะ""หานเจี้ยน!""จดหมดแล้วขอรับ!""ดี! เช่นนั้นเจ้าไปหาสิ่งที่พระชายาอยากได้มา!""พระชายาไป๋ลี่เซียน.. รับราชโองการ"แต่ยังไม่ทันที่หานเจี้ยนจะได้ไปไหน เสียงของกงกงได้ดังขึ้นจากหน้าจวน พวกเขาเดินไปรวมกันที่
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 25.1 เจ้าเมืองคนใหม่
ตอนที่ 25เจ้าเมืองคนใหม่เสียงคำรามของหลงเยี่ยนดังขึ้น ด้านหญิงสาวที่เห็นแววตาของเขาได้หันไปตวัดดาบในมือได้ทันเวลา ชายคนนั้นสองมือกำดาบแน่นก่อนจะเบิกตากว้างเลือดไหลออกจากปากแล้วล้มลงลี่เซียมองไปยังด้านหน้าเห็นทหารฝ่ายตนกำลังจวนตัว เธอลุกขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปกลางวงล้อม แม้จะบาดเจ็บแต่การโจมตีของนางยังคงแม่นยำอยู่เสมอ มือเล็กใช้ดาบของตนเขวี้ยงไปปักแผ่นหลังของศัตรูหนึ่งคนที่กำลังจะฟันทหารของแม่ทัพ ก่อนจะหมุนตัวไปคว้าดาบจากศพที่เกลื่อนกลาดมาต่อสู้ต่อทันที"ข้าจะไม่ยอมให้พวกเจ้าฆ่าพวกเราง่าย ๆ หรอก"ศัตรูคนหนึ่งสบโอกาสพุ่งเข้ามาหวังจะฟันนางจากด้านหลังฟุ่บ!แต่ร่างของหลงเยี่ยนนั้นไวกว่า เขาโฉบเข้ามาพร้อมกับตวัดดาบของเขาตัดคอศัตรูผู้นั้นในพริบตา เลือดพุ่งกระจายเปื้อนเสื้อคลุมของเขาโดยที่สีหน้าไร้อารมณ์"เจ้าอย่าฝืนตัวเอง"เขาพูดเสียงต่ำขณะใช้ตัวเองบังนางไว้ ลี่เซียนหอบหายใจถี่ เพราะรู้สึกว่าร่างกายผิดปกติ นางมองบาดแผลนั้นเห็นว่าไม่ได้หนักหนา แต่กลับหายใจติดขัด ร่างกายรู้สึกไร้เรี่ยวแรงแสบร้อนไปทั้งตัวราวกับกำลังถูกเพลิงไหม้ แต่ถึงอย่างนั้นวันนี้พวกเข้าต้องชนะ!"ข้าสู้ไหว!""ทิ้งอาวุธซะ ไม่งั
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 24.2 ฆ่า!
แม้ว่าหลงเยี่ยนจะรู้สึกเป็นห่วง แต่เขาก็รู้ดีว่านางไม่ได้อ่อนแอและนางคงไม่ยอมเป็นแน่ เขาสบตาลี่เซียนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ"งั้นรองแม่ทัพไปจัดการให้หน่วยลอบสังหารเตรียมตัวให้พร้อม รุ่งสางเราจะออกเดินทางทันที!"รุ่งสางของวันถัดมา ทั้งสองคนนำทหารหน่วยลอบสังหารเดินทางออกจากค่ายอย่างเงียบเชียบที่สุด อาศัยร่มเงาของป่าทึบเป็นที่พรางกาย พวกเขาเคลื่อนพลโดยไร้สุ้มเสียงแม้แต่เสียงของลมหายใจ ใช้เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วยามพวกเขาก็มาถึงจุดที่คาดการณ์ไว้ "ขบวนเสบียงของพวกมันต้องผ่านหุบเขาด้านหน้า"หานเจี้ยนองครักษ์คู่ใจของแม่ทัพหลงเยี่ยนกล่าวพลางชี้ไปยังเส้นทางที่มองได้ด้วยตาเปล่า จากสายตาทั้งหลงเยี่ยนที่ตรงนั้นเป็นจุดที่หลบซ่อนและลอบโจมตีได้ดีมาก"ตรงนั้นเป็นจุดที่ดีที่สุดในการซุ่มโจมตี""รอให้พวกมันเข้าสู่จุดตายก่อนค่อยลงมือ"เขามองแผนที่ในมือ ก่อนจะตวัดสายตามองกลุ่มทหารที่เตรียมพร้อมรับคำสั่ง เมื่อชายหนุ่มให้จังหวะ เหล่าหน่วยลอบสังหารก็เดินทางไปประจำจุดทันที"ครั้งนี้เราจะพลาดไม่ได้" รอเพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงเกือกม้ากระทบพื้นดังมาไกล ๆ กองขบวนเสบียงของศัตรูค่อย ๆ เคลื่อนผ่านเส
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 24.1 ฆ่า!
ตอนที่ 24ฆ่า!สายลมเย็นยะเยือกพัดผ่านแนวป่าทึบ ขณะที่สองร่างเคลื่อนที่ผ่านหมู่ต้นไม้ เสียงกิ่งไม้หักดังเป็นระยะบ่งบอกว่าศัตรูกำลังเร่งตามมาไม่ไกลจากพวกเขาเท่าไหร่นัก ครั้งนี้ช่างเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีเสียจริง ๆ"ทางนี้"แม่ทัพหลงเยี่ยนคว้ามือไป๋ลี่เซียนไว้แน่น เขาดึงนางให้กระโดดลงไปซ่อนตัวหลังโขดหิน ชายหนุ่มกอดเธอเอาไว้แน่นจนร่างกายบอบบางนั้นแทบจมหายไปกับแผงอก กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นหอมของเสื้อผ้าและกลิ่นกายของเขากำลังลอยแตะจมูกของเธอจนมัวเมา ในขณะที่กำลังเคลิบเคลิ้มเธอต้องได้สติเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของศัตรูดังเข้ามาใกล้"ข้าเห็นว่าเห็นพวกมันหนีมาทางนี้ไม่ผิดแน่!""แยกกันค้นหา! มันต้องอยู่แถวนี้แน่!"เงาของเหล่าทหารเคลื่อนผ่านด้านบนโขดหินไปลิบ ๆ เธอที่ซุกตัวแนบชิดกับหลงเยี่ยนค่อย ๆ เบี่ยงหน้าออกมาจากแผงอกของเขาเผื่อมองไปทางทหารกลุ่มนั้น พวกเขาอยู่ให้เงียบและนิ่งที่สุดรอคอยให้ศัตรูผ่านไปให้ไกลกว่านี้ ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้หายใจคล่อง พลันมีเสียงกิ่งไม้ดังกรอบแกรบจากอีกฝั่งที่ไกลออกไป ทำให้ทหารของศัตรูหันขวับไปมองโดยพร้อมเพรียงกัน"เสียงอะไร! ไปดู!"พวกมันเปลี่ยนทิศทางเพื่อรีบเร่งฝีเท้
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 23 ลำบากเจ้าแล้ว
ตอนที่ 23ลำบากเจ้าแล้ว"อะ.. ซือซือ ข้า.. ข้าหายใจไม่ออก"ไป๋ลี่เซียนมองไปที่หน้าประตู เห็นเงาดำวิ่งออกไปทันทีที่เธอโอดครวญ"เจ้านี่ช่าง""สามี.. ท่านก็แสดงให้เนียนเสียหน่อยนะเจ้าคะ""รบกวนฮูหยินโปรดชี้แนะ""ดูจากการแสดงของท่านแล้ว อืม.. ท่านนอนฟุบกับโต๊ะไปเสียเถอะ"ผ่านไปไม่นานได้มีเสียงฝีเท้าเดินมาใกล้ก่อนที่ประตูจะเปิดออก เผยให้เห็นเงาของแม่ทัพที่ยืนอยู่พร้อมรอยยิ้มเหยียดหยันเมื่อเห็นสภาพของทั้งคู่"ขออภัยที่ต้องมาเยี่ยมกลางดึก แต่ข้าเพียงอยากรู้ว่ารสชาติอาหารของข้าเป็นยังไงบ้าง"หลงเยี่ยนหลับตานอนนิ่งฟุบอยู่ตรงนั้น ส่วนลี่เซียนทำทีเป็นร่างกายอ่อนแรงมือกำอกเสื้อแน่นเหมือนกำลังทรมานจากพิษ แม่ทัพศัตรูหัวเราะสะใจ"ดูเหมือนว่าข้าจะได้คำตอบที่ต้องการเสียแล้ว""ข้าไม่เข้าใจ.. เหตุใดท่านต้องทำ ชะ.. เช่นนี้""เดี๋ยวแม่นางก็จะเข้าใจ"เขาพูดจบได้หันไปสั่งทหารที่เดินตามเข้ามาอีกสองคน "พาตัวแม่ทัพหลงเยี่ยนไปขังคุกใต้ดิน และนำตัวสตรีผู้นี้ไปให้พวกมันเล่นสนุก!"ทันใดนั้นเองที่เธอเข้าใจว่าทั้งหมดนี้เป็นกับดักที่พวกมันวางไว้อยู่แล้ว เขารับรู้ว่าทั้งสองเป็นใคร'ฉลาดกว่าที่คิดแฮะ'ลี่เซียนที่ควรจะ
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 22.2 ผัวเมียการละคร
แม่ทัพศัตรูจ้องมองนางด้วยสายตาคมกริบ เขาปรายตามองของในกล่องก่อนจะเลื่อนสายตามามองเธออีกครั้ง"ข้าสัมผัสได้ว่าเจ้ามีบางอย่างแอบแฝง"ลี่เซียนสะกดอารมณ์ตื่นเต้นลงด้วยการหายใจเข้าออกลึก ๆ นางแสร้งหัวเราะเบา ๆ พลางใช้ปลายนิ้วเขี่ยปอยผมทัดหูด้วยท่าทางอ่อยเหยื่อ"ท่านแม่ทัพกล่าวเกินไปแล้ว ข้ามีแต่ความจริงใจหรือต้องให้ข้าพิสูจน์"แม่ทัพฝ่ายศัตรูหรี่ตาลงอย่างจับผิด เขากำลังพิจารณาว่านางเป็นใครกันแน่ แต่ในขณะเดียวกันก็ถูกเสน่ห์ของนางดึงดูดโดยไม่รู้ตัว"เจ้ากล้าพิสูจน์งั้นหรือ.. ด้วยสิ่งใดกัน"ลี่เซียนหันไปมองที่จอกสุราบนโต๊ะ สองเท้าเดินเข้าไปหยิบจอกสุราขึ้นมาแล้วเทเหล้าลงไปครึ่งจอกก่อนจะยื่นให้เขา"ข้าขอดื่มกับท่าน.. ถือเป็นการแสดงไมตรี"ชายกลางคนมองนางครู่หนึ่ง ก่อนจะรับจอกมาดื่มทันทีโดยไม่ระแวงอะไร ไป๋ลี่เซียนยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ถึงแม้ว่าจะดูไร้สาระแต่หากทำให้คนผู้นี้ไว้ใจได้จะเป็นการดีกว่าที่เขาเอาแต่จับผิด"รายงาน! พบชายต้องสงสัยวนเวียนอยู่หน้าคฤหาสน์ขอรับท่านแม่ทัพ"เสียงทหารวิ่งเข้ามารายงานทำให้แม่ทัพศัตรูชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะหันไปออกคำสั่ง"จับตัวมันมา!"ในเวลาเดียวกันนั้นหลงเยี่
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 22.1 ผัวเมียการละคร
ตอนที่ 22ผัวเมียการละครลี่เซียนเอ่ยกับเขาแบบกลั้นยิ้ม พวกเขาจะสามารถแฝงตัวเข้าไปในเมืองของศัตรูได้โดยไม่มีปัญหาหรือไม่ ขึ้นอยู่กับโชคของพวกเขาแล้ว"ไปได้"หลังจากผ่านประตูเมืองมาได้ ทั้งสองจึงพากันเดินไปตามถนนแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยผู้คน กลิ่นหอมของอาหารจากร้านค้าริมทางลอยมากระทบจมูก ไป๋ลี่เซียนหันไปมองตามกลิ่นที่หอมโหยหวนก่อนจะเดินตามกลิ่นนั้นไปช้า ๆ มาหยุดอยู่หน้าร้านบะหมี่ร้านหนึ่ง ยืนอยู่ครู่ใหญ่สายตาจ้องมองไปที่ลูกค้าที่นั่งทานบะหมี่ในร้านจนดวงตาเป็นประกาย"เจ้าหิวงั้นหรือ งั้นไปหาอะไรกินก่อน"พระชายาไม่ตอบอะไรเธอทำเพียงใช้มือตบไปที่มือของเขารัว ๆ หลายที เพียงไม่นานก็มีชายชราเจ้าของร้านเดินมาที่ทั้งสองด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม"แม่นาง พ่อหนุ่ม นั่งก่อน ๆ""เถ้าแก่.. คือว่าข้ากับสามี.. เอ่อ.. ไม่มีเงินเจ้าค่ะ""เป็นคนต่างถิ่นงั้นหรือ ไม่เป็นไรหากเจ้าหิวก็มากินที่นี่ได้ตลอดข้าไม่ถือสา นั่งก่อน ๆ"เมื่อได้ยินดังนั้นเธอจึงรีบดึงมือแม่ทัพตรงไปนั่งยังโต๊ะที่ว่างทันที เพียงไม่กี่อึดใจก็มีบะหมี่มาวางตรงหน้าสองถ้วย"กินให้อิ่มท้องก่อน""ขอบคุณเถ้าแก่""ขอบคุณเถ้าแก่"หลังจากที่ทั้งสองจัดการกับเจ
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 21.2 มีใบรับรองหรือไม่
ตอนที่ 21.2 มีใบรับรองหรือไม่ทหารนายหนึ่งเอ่ยถามหลังจากที่นางเงียบเสียงไปครู่หนึ่ง"เพราะข้าเชื่อว่าแม่ทัพคงไม่ปล่อยให้ข้าไปคนเดียว เช่นนั้นความปลอดภัยเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์หายห่วง""อะไรเซ็น ๆ นะขอรับ"หานเจี้ยนหันมาถามพระชายาด้วยใบหน้าที่สงสัยจริง ๆ แต่ยังไม่ทันที่นางจะได้เอ่ยอธิบายก็เป็นแม่ทัพหลงเยี่ยนที่เอ่ยขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน"ดี! ข้าจะไปกับพระชายา เพียงแต่ข้าอาจจะต้องปกปิดใบหน้าอยู่บ้าง""ไม่ได้นะขอรับ"รองแม่ทัพอีกคนที่เดินเข้ามาใหม่เอ่ยขัดขึ้นทันที ใบหน้าของเขาแสดงออกว่าไม่เห็นด้วยเป้นอย่างมาก"หากแม่ทัพหรือพระชายาเกิดเป็นอะไรไป แล้วกองทัพจะเป็นอย่างไร""แล้วถ้าส่งคนอื่นไปแล้วล้มเหลวเล่า"ลี่เซียนถามเสียงเรียบพลางจ้องอีกฝ่ายจนเขาเงียบไป"ท่านไม่สนความเป็นความตายของคนอื่นงั้นหรือ""แต่ว่า..""ข้าเคยดูแผนที่การเดินทางไปแคว้นซีเหลียงมาก่อน ย่อมรู้จักวิธีปลอมตัวและแฝงตัวเข้าไป และอย่าลืมว่าข้ามีฝีมือในการต่อสู้ หากเกิดอะไรขึ้นข้าสามารถปกป้องตนเองได้""เรื่องนี้ข้าเห็นด้วยกับพระชายา พวกเราเข้าไปเองย่อมมั่นใจได้ว่าข่าวที่ได้มาจะเป็นความจริง"หลังจากที่แม่ทัพเอ่ยปากหนักแน่น พวกเขา
ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ ตอนที่ 21.1 มีใบรับรองหรือไม่
ตอนที่ 21มีใบรับรองหรือไม่เสียงประกาศดังขึ้นจากบนกำแพงเมือง ทหารที่ประจำการต่างขยับตัวอย่างช่ำชองแสดงให้เห็นว่าพวกเขานั้นมีความหวัง ประตูเมืองถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว หลงเยี่ยนขี่ม้านำทัพเข้าไปก่อนตามด้วยลี่เซียนที่อยู่ในชุดเกราะสตรีสีดำขลับเต็มยศ ดวงตากลมของนางกวาดมองไปรอบ ๆ สังเกตถึงความเสียหายและความเหนื่อยล้าของทหาร มองไปอีกโซนก็เห็นทหารที่ได้รับบาดเจ็บนอนเรียงรายให้หมอสนามใส่ยา ช่างเป็นภาพที่น่าสลดยิ่งนัก"คารวะท่านแม่ทัพใหญ่ขอรับ!"แม่ทัพที่ประจำการเอ่ยทักทาย ใบหน้าของเขาดูซูบเซียว ดวงตาดำคล้ำ บ่งบอกว่าในช่วงหลายวันมานี้เคร่งเครียดอยู่มาก"รายงานสถานการณ์เถอะ"หลงเยี่ยนออกคำสั่งเสียงเย็นขณะที่ก้าวลงจากหลังม้า แม่ทัพคนเดิมรีบเดินเข้ามาก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล"ศัตรูปิดล้อมเราอยู่หลายวันแล้ว ทหารบาดเจ็บจำนวนมากและเสบียงเริ่มร่อยหรอ หากแม่ทัพมาถึงช้ากว่านี้เพียงวันเดียว พวกเราคงต้านไม่ไหวขอรับ"ไป๋ลี่เซียนที่ยืนฟังอยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย นางเหลือบมองไปทางหลงเยี่ยนที่ยังคงนิ่งเงียบ ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองทุกอย่างก่อนจะเอ่ยเรียบ ๆ"พาพวกข้าไปยังจวนบัญชาการ ข้าต้องการดูแผนที่ยุทธศาส
