ตอนที่ 32 :  เคยส่องกระจกแล้วหงุดหงิดที่เห็นต้วเองบ้างรึเปล่า

———ทางด้านของมีอาและเคลเบรอสที่นั่งดูอยู่บนอัฒจันทร์…

〖เหมือนกันจริงๆ〗

〝คุณหมา!? หมายถึงอะไรเหรอ?〞

          หลังจากที่ผู้ประกาศเข้าโจมตีกรด้วยศรแสงในครั้งแรก แล้วมีอาตะโกนออกไปเพื่อเตือนกรแต่กรไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

          มีอาที่นั่งดูการต่อสู้ของกรอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆนี้แสดงอาการกระวนกระวายปนเศร้าใจที่ไม่สามารถช่วยเหลือกรได้มาตลอดตั้งแต่ก่อนการเข้าปะทะ แม้จะไม่ได้ถามเหตุผลแต่เธอก็ยังปล่อยให้กรทำตามใจ เคลเบรอสที่เห็นแบบนั้นก็โผล่หน้าออกมาจากฝัก และพูดสิ่งที่ตัวเองคิดอยู่ออกมาโดยอาศัยความคิดสงสัยของตัวเองเพื่อดึงความสนใจของมีอาออกมาจากสนามรบเล็กน้อย ก็เพื่อให้เธอผ่อนคลายขึ้นซักนิดก็ยังดี

〖ก็… เจ้าหนูกับคุณนายตรงนั้นหน่ะสิ〗

〝เอ๋?〞

          หลังจากที่ได้ยินเคลเบรอสพูดแบบนั้น มีอาก็เอียงคอสงสัยอย่างน่ารักน่าชังดังเช่นทุกที

〝หมายความว่ายังไงเหรอคุณหมา?〞

〖นั่นสินะ ข้าเองก็อธิบายไม่เก่งซะด้วย… แต่ทั้งสองคนหน่ะ มีสไตล์การต่อสู้เหมือนๆกัน〗

〝เรื่องที่ไม่ประมาทศัตรูงั้นเหรอ?〞

〖เรื่องที่กลัวคนอื่นต่างหาก 〗

〝เอ๋? ต่างกันงั้นเหรอ?〞

          เคลเบรอสที่ได้ยินคำถามกลับมาจากมีอาก็ส่งเสียง อืม ออกมาเบาๆ ราวกับกำลังหาคำอธิบายให้มีอาเข้าใจได้ง่ายๆ

〖อืม… จริงๆมันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นักหรอก เพียงแต่ความกลัวมันจะทำให้วิตกจริตและกลัวศัตรูจนจดจ่อแต่กับมันมาเกินไปจนมองสภาพแวดล้อมได้ไม่ทั่วถึงหน่ะ… ประมาณนี้มั้ง 〗

〝อ๋อ! เข้าใจหล่ะ〞

〖จะว่าไปแล้ว พื้นฐานของทั้งสองคนก็เป็นเหมือนกันนี่นะ… เป็นพวกขี้อาย แล้วก็หวาดกลัวผู้คนที่ตัวเองไม่รู้จัก… ก็เหมือนกับตอนที่เจอคุณหนูครั้งแรกนั่นแหล่ะนะ 〗

〝ก็จริงนะ… ตอนแรกกรก็แค่ ไม่เชื่อใจคนอื่นเองนี่นา อู… พอนึกย้อนกลับไปแล้วเจ็บปวดนิดหน่อยเลย〞

          ระหว่างที่คุยกับเคลเบรอสีอาก็จะเหล่มองกรที่กำลังต่อสู้อยู่ตลอดบทสนทนา และก็แสดงสีหน้าตกใจและร้อง อ๊ะ! ออกมาเป็นพักๆ

〖เรื่องที่ไม่เชื่อใจคนอื่นนั่น โดยพื้นฐานแล้วก็มาจากความกลัวนั่นแหล่ะ〗

〝งั้นเหรอ... เรื่องนั้น…อาจจะจริงก็ได้〞

〖ไอ้เรื่องความกลัวหน่ะ… ส่วนใหญ่ก็มาจากปมด้อยหรือบาดแผลในใจที่แก้ไม่หายนั่นแหล่ะ ข้าเองก็ไม่เคยถามซะด้วยสิ ว่าเรื่องก่อนหน้าที่เจ้าหนูนั่นจะลงมาในดันเจี้ยนนั้นเป็นยังไง〗

〝อ๊ะ!!! จะว่าไปฉันเองก็ไม่รู้เรื่องของกรเลยนี่นา! แต่ถ้านั่นเป็นเรื่องที่กรนึกถึงแล้วเจ็บปวดหล่ะก็——〞

〖หึหึ! ไม่เป็นไรหรอกคุณหนู หากถึงเวลาเจ้าหนูมันคงเล่าให้ฟังเองหล่ะ… ถึงทางนี้จะอยากรู้สุดเลยก็เถอะ——อึก!〗

          และก็เช่นเคย พอเคลเบรอสพูดแบบนั้นออกไป เหมือนกับว่าเคลเบรอสไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกของกร(จากมุมมองของมีอา) เธอจึงเข้าสู่โหมด『อัลติเมทมีอา(ชื่อไม่เป็นทางการ)』 ดังเช่นทุกที นั่นเลยทำให้เคลเบรอสที่เสียวสันหลังวาบสะอึกออกมาแรงๆครั้งนึง ก่อนที่จะปิดปากของตัวเองสนิท

〝อ๊ะ!!! ขอโทษนะคุณหมา ดันลืมตัวซะได้〞

〖มะ ไม่เป็นไรขอรับกระผม〗

          แล้วจากนั้นทั้งคู่จึงกลับมาสนใจการต่อสู้ของกรและผู้ประกาศอีกครั้งอย่างรวดเร็วพร้อมๆกัน…

❖❖❖❖❖

———ทางด้านของกรและผู้ประกาศที่ยังคงปะทะกันอยู่…

〝หึ! ตกใจที่เจอความสามารถแบบเดียวกับตัวเองเข้ารึไง?〞

          เป็นอีกครั้งที่กรต้องตกใจกับความสามารถที่ซ่อนเร้นอยู่ของศัตรูดังเช่นบอสอีกครั้งหนึ่ง และหนทางชนะถูกบีบเข้ามาด้วยท่าทางสบายๆของสาวผู้ประกาศที่พูดแบบนั้นออกมาด้วยเสียงเรียบๆ ทั้งที่ยังขยับร่างกายและหลบกระสุนไปมาได้อย่างคล่องแคล่ว และแน่นอนว่ากระสุนของกรไม่เฉียดตัวเธอเลยซักนิดเดียว

〝ชิ!!!〞

บ้าเอ้ย!!! ยัยนี่… ยุ่งยากขึ้นเรื่อยๆเลย

ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยคิดถึงสถานการณ์แบบนี้หรอกนะ… แต่นี่มันจะเร็วเกินไปหน่อยแล้ว!

แถมคนที่มีมันอยู่ดันเป็นยัยนี่อีก! บาเรียของยัยนี่เองก็ด้วย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีวิธีการจัดการหรอก

แต่ไอ้『สุดยอดการประมวลผล』เองนี่แหล่ะที่เป็นปัญหาหลัก——

〝เอาหล่ะ… โชว์ของแค่นี้ก็พอแล้วมั้ง!〞

ซู่ม!

〝!?〞

          ทันทีผู้ประกาศสาวพูดแบบนั้นก็มีพลังเวทย์ก่อขึ้นมาทั่วร่างของตัวเอง แล้วจากนั้นมันก็ขยายตัวออกไปรวมกับบาเรียที่อยู่รอบตัวของเธอซึ่งมีอยู่แล้ว ทันทีที่มันขยายตัวผ่านกระสุนที่กรกำลังควบคุมอยู่ กระสุนทั้งหมดก็สลายหายไปเหมือนกับครั้งที่กระสุนในครั้งแรกโดนบาเรียแล้วสลายไปไม่มีผิด

〝ต่อไปก็…【เวทย์แห่งความมืด•แบล็คเกเฮน่า!!!!】〞

ซู่ม!

          ทันทีที่ผู้ประกาศพูดออกมาแบบนั้น ทั่วทั้งบริเวณก็เกิดเปลวเพลิวสีทำทมิฬเสียยิ่งกว่าสกิลเพลิงทมิฬของเคลเบรอสพวยพุ่งออกมาจากผืนดินจนสูงระดับเอว แต่บริเวณที่อยู่ในบาเรียของเธอไม่ได้มีเปลวเพลิงนั้นเล็ดรอดเข้าไปแต่อย่างใด

〝อึก! ร้อน อึดอัด! บ้าชัดๆ!〞

เดี๋ยวก่อนสิ… ไม่ใช่ว่าไอ้ฉายา〘เหนือฟ้าใต้หล้า ทนทานทุกสิ่ง〙มันป้องกันสถานะผิดปกติได้ทั้งหมดรึไง

หรือนี่จะเป็นช่องว่างของผลพิเศษ แต่มารู้ตัวตอนนี้ก็สายไปแล้ว… แล้วทำไมถึงพึ่งมาเจอกันฟ่ะ!

〝【แสงแห่งการชำระล้าง!!!!】〞

          หลังจากที่กรถูกความเจ็บปวดทิ่มแทงไปทั่วร่างก็ใช้เวทย์เฉพาะของตัวเองตอบสนองกลับแทบจะทันที ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างส่องลงมาจากด้านบนโดยมีกรเป็นจุดศูนย์กลาง ชั่วพริบตานั้นผลจากสกิลที่เธอคนนั้นปล่อยออกมาก็บรรเทาลงอย่างเห็นได้ชัด จากตอนแรกที่หายใจไม่คล่องคอ เจ็บปวดราวกับถูกเข็มแทงไปทั่วร่างและปวดแสบปวดร้อนไปทั่วทั้งตัว อาการทั้งหลายก็หายเป็นปลิดทิ้งในทันทีที่ร่างของกรสัมผัสกับแสงสีขาวอันอบอุ่นนี้

〝เวทย์เฉพาะตัวสายแสงสว่างงั้นเหรอ? ไม่เข้ากันสุดๆไปเลย〞

〝หมายความว่าไง?〞

〝หึ! ก็ทั้งชุดของนาย… ทั้งเนื้อในของนาย… มันดำสนิทเลยนี่น๊ะ〞

〝…………〞

          ผู้ประกาศสาวพูดแบบนั้นพลางแสร้งยิ้มให้กับกรที่อยู่ห่างออกไป

〝เฮอะ! เธอเองก็อย่าพูดเหมือนกับรู้ไปหมดหน่อยเลย!〞

〝ไม่ยอมรับงั้นสิ! เฮ้อ…..ช่างว่างเปล่าซะจริงๆน้า〜 นายหน่ะ〞

〝ชิ! ชักจะพล่ามมากเกินไปแล้วนะยัยนี่!!!〞

          ชั่วพริบตานั้นกรก็รวบรวมออร่าสีขาวที่อยู่ทั่วร่างให้หนาแน่นขึ้น แต่เน้นเป็นพิเศษตรงบริเวณแขนและขาทั้งสอง ก่อนที่จะถีบพื้นเข้าไปหาจุดที่ผู้ประกาศอยู่ในทันที

【ใช่แล้ว ว่างเปล่า… เหมือนกันกับฉัน】

          ผู้ประกาศพูดแบบนั้นในลำคอด้วยน้ำเสียงเรียบๆเช่นเคย และแน่นอนว่ากรที่มีสุดยอดการประมวลผลได้ยินมันอย่างชัดเจน และรับรู้ได้ว่าเธอค่อนข้างหวั่นไหวในขณะที่พูดแบบนั้นออกมา แต่กรก็สะบัดความคิดหลายๆอย่างที่ก่อตัวขึ้นมาเพียงเสี้ยววิออกไป และดึงสมาธิของตัวเองกลับมาแทบจะทันทีเพราะตอนนี้เขาพุ่งเข้ามาจนอยู่ห่างจากเธอเพียงแค่ 5 เมตรเท่านั้นเอง

〝งั้นคราวนี้ ฉันจะเอาจริงขึ้นมานิดนึงละกัน!!!〞

          ขณะที่พูดแบบนั้น ผู้ประกาศสาวคนนี้ก็ทำการคว้าคฑาที่ลอยอยู่ตรงหน้าของตนและถ่ายพลังเวทย์ลงไป แม้กรที่วิ่งเข้าหาเธอจะอยู่ห่างออกไปถึง 5 เมตร แต่ก็สัมผัสได้ถึงความบริสุทธิ์และปริมาณอันมหาศาลของพลังเวทย์ของเธอได้อย่างชัดเจน

〝【เวทย์อัญเชิญระดับเทพเจ้า•เทพอสูรอาชูร่า!!!!】〞

ซู่ม!

          ทันทีที่การร่ายเวทย์เสร็จสิ้น ก็ปรากฏยักษ์สีดำสนิทใบหน้าเคร่งขรึมที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์สวมชุดนักบวชของศาสนาพุทธ 3 เศียร 6 กร  แต่ขนาดนั้นสูงเกือบ 10 เมตร ในมือทั้ง 6 ข้างละ 3 มีสองมือซ้ายขวาที่อยู่ตรงกลางเท่านั้นที่ว่างเปล่า ส่วนอีก 4 ข้าง จากบนลงล่าง ซ้ายไปขวา ก็คือ ดาบคาตานะ โล่กลมแบนคล้ายกระจก  ตรีศูรด้ามจับยาว และสุดท้ายคือหอกปลายแหลมที่มีด้ามจับยาวพอๆกัน โผล่ขึ้นมาขวางทางที่กรกำลังพุ่งไปยังผู้ประกาศ

〝เฮ้ยๆ!!! ยังมีของแบบนี้ซ่อนอยู่อีกงั้นเหรอ?〞

〝ยังมีอีกเยอะเลยหล่ะ! ถ้านายรอดไปจนถึงตอนนั้นได้หล่ะก็นะ〞

อีกแล้ว! ทั้งเวทย์แห่งความมืดกับเวทย์อัญเชิญ เป็นเวทย์ที่เราไม่มีในครอบครอง

ทีแบบนี้หล่ะออกมากันจังนะครับ!

อีแบบนี้ถึงคาดการณ์ล่วงหน้าไปก็เปล่าประโยชน์

แถมเนตรทวิกาลที่เรามีใช้ดูอนาคตเองก็เถอะ! อนาคตอีก  1 วินาที ก็แตกแขนงไปกว่า 40 แบบแล้ว

แค่ 1 วินาทีไม่เพียงพอต่อการคาดเดา… ไม่สิ สำหรับพวกเรา 1 วินาทีมันยาวนานพอสมควรเลยนี่นา

นี่สินะคือการต่อสู้ของคนที่มีสุดยอดการประมวลผลเหมือนกัน อีแบบนี้คงต้องมองให้ละเอียดขึ้นเป็นเสี้ยววิเลยสิเนี่ย ถึงจะคาดเดาได้ละเอียดขึ้น…

กึก!

〝แต่นั่นก็เป็นเรื่องของอนาคต ตอนนี้เราต้องจัดการไอ้ตัวเป้งนี่ก่อน!!!〞

          ทันทีที่กรพูดแบบนั้น ก็ใช้เท้ายันพื้นและยึดกับพื้นแน่น และยืนเผชิญหน้ากับเทพอสูรขนาด 10 เมตรตรงหน้า ด้วยท่าทางสบายๆ

ถึงจะมีความเป็นไปได้ที่ยัยนี่จะเรียกออกมาเพิ่มก็เถอะ

แต่ถ้าไม่อัดไอ้เวรนี่ให้ปลิวก่อนก็คงเข้าไม่ถึงตัวยัยสาวแว่นคนนี้ง่ายๆแน่

〝เอาให้ไม่เหลือซากเลยอาชูร่า!!!〞

〖น้อมรับคำบัญชาขอรับ นายท่าน〗

พูดได้ด้วย!!! งั้นก็แสดงว่าไอ้หมอนี่มันมีสติปัญญางั้นสิ!

〖ตายซะเถอะ ศัตรูผู้ที่ข้ายังไม่ทราบนามเอ๋ย!!!!〗

          ทันใดนั้นเทพอสูรตนนี้ก็ยกด้ามคาตานะขึ้นเหนือหัวด้วยความเร็วสุดยอด แล้วก็ฟาดลงด้วยความเร็วสูงพอๆกันโดยไม่ให้กรที่เพิ่งยึดกับพื้นเมื่อครู่พักเลยแม้แต่น้อย

〝ไม่ง่ายแบบนั้นหรอกน่าลุง【Ogre Shield Form!!!】〞

แคร๊ง!

〖หืม!!!!〗

          เสียงโลหะเสียดสีกันอย่างรุนแรงจนเกิดประกายไฟ จากที่ดาบคาตานะของเทพอสูรแฉลบผ่านโล่ยักษาของกรที่ตั้งรับโดยทำมุม 45 องศาเพื่อเบี่ยงการโจมตีออกไปแทนที่จะรับตรงๆ นั่นเพราะกรเห็นการโจมตีนี้ล่วงหน้าจากเนตรทวิกาลอยู่แล้ว

          เทพอสูรต่างจากผู้ประกาศที่มีของคล้ายกับสุดยอดการประมวลผล กรจึงสามารถคาดเดาท่าทางของเขาได้ล่วงหน้าแทบจะแน่นอน เทพอสูรตัวปัญหาที่เห็นกรสามารถป้องกันการโจมตีแรกได้ ก็แสดงอาการตกตะลึงออกมา เพราะราวกับว่าที่กรสามารถรับการโจมตีนี้ได้นั้น มันเหมือนกับกรรู้การโจมตีล่วงหน้า นั่นจึงทำให้เทพอสูรตนนี้ต้องเอาจริงในทันที

          แล้วหลังจากนั้นเทพอสูรก็เงื้อมหอกและตรีศูรทั้งสองไปข้างหลัง แล้วจากนั้นก็แทงเข้ามาทางกรด้วยความเร็วที่ตามนุษย์ปกติมองไม่ทัน

〝【สโมร์ค!!!】〞

ฟู่!

          แล้วจากนั้นกรก็หายไปจากทัศนวิสัยของเทพอสูรอย่างรวดเร็ว เนื่องจากทัศนวิสัยถูกบดบังไปด้วยกลุ่มควันตรงบริเวณที่กรอยู่ แล้วพอควันที่ว่าจางหายไป ร่างของกรที่เคยยืนอยู่ตรงนั้นก็หายไปด้วยเทพอสูรที่โจมตีจั่วลมไปก็หันซ้ายทีขวาทีอย่างรวดเร็วเพื่อหาตัวกรในทันที

〝อาชูร่า ข้างล่าง!!!〞

〖!!!!〗

          ต่างจากเทพอสูรที่มีประสาทสัมผัสตามปกติ จึงมองไม่ทันการกระทำของกร แต่แน่นอนว่าผู้ประกาศที่สามารถเร่งความคิดให้เร็วขึ้นเช่นเดียวกับกรสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

〝สายไปแล้ว!!!【ไวน์ออฟอิกดราชิล!!!】〞

          แต่ก็ไม่ทันการ หลังจากที่กรหายตัวไปและแทบจะทันทีที่เสียงของกรดังขึ้นจากจุดที่เทพอสูรมองไม่เห็น ขาทั้งสองข้าง แขนทั้งหกของเทพอสูร รวมถึงลำตัวท่อนล่างก็ถูกพันธนาการด้วยเถาวัลย์หนาถึง 5 เมตรด้วยเวทย์พฤกษาระดับเทพเจ้าของกร

〖โกหกน่า!!!!〗

〝ไปพักผ่อนซะเถอะลุง!!!〞

          ทันทีที่กรตะโกนออกไปแบบนั้น ร่างของเขาก็ปรากฏขึ้นมาจากพื้นดินตรงจุดที่เขาหายไป นั่นเป็นเพราะกรที่หลบการโจมตีของเทพอสูรได้ เกิดจากการที่เขาทำการแปรธาตุพื้นที่อยู่ตรงเท้าของตัวเองไว้ล่วงหน้าตั้งแต่ที่เบี่ยงคาตานะออกไปแล้ว อนึ่งเวทย์แปรธาตุของกรในตอนนี้ไม่จำเป็นต้องใช้วัสดุที่มีรูปร่างและขนาดแน่นอนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว นั่นเพราะระดับของเวทย์แปรธาตุที่กรมีตอนนี้อยู่ในระดับเทพเจ้า กรจึงสามารถแปรธาตุจากพื้นได้โดยตรงไปแล้ว 

          และพอมองเห็นอนาคตที่ตัวเองจะถูกตรีศูรและหอกแทง จึงทำให้กรยุบพื้นที่อยู่ใต้เท้าเป็นช่องว่างทรงลูกบาศก์ แล้วนำตัวเองเข้าไปก่อนที่จะปิดมันด้วยพื้นดินราวกับโลงศพอย่างรวดเร็ว

〝【วันพ้านนนนช์!!!】〞

          จากนั้นเขาก็ถีบพื้นที่ถูกเสริมด้วยออร่าเทพเจ้า และเงื้อมหมัดขวาที่ถูกเสริมด้วยออร่าแบบเดียวกันไปข้างหลัง แล้วก็จัดการอัดเข้าไปที่ใบหน้าของเทพอสูรที่อยู่ตรงหน้าจนเทพอสูรที่กำลังถูกมัดอยู่ ถูกกระแทกอยู่กับที่จนสลายไปทั้งอย่างงั้นเลย

          ส่วนเนตรทวิกาลเองกรก็ทำการปลดมันออกหลังจากที่กำจัดเทพอสูรลงไปได้ในทันที เพราะมันใช้พลังเวทย์มากเกนความจำเป็นนั่นแหล่ะ รวมถึงต่อจากนี้กรไม่จำเป็นต้องใช้ก็ด้วย กรจึงต้องปลดมันออกอย่างเลี่ยงไม่ได้

ฟุบ!

〝โห๋ๆ!!! คราวนี้ต้องขอชมเลยนะ〞

          ทันทีที่กรลงถึงพื้น เธอก็เปิดปากชมกรในทันที

〝จิบๆน่า! เอาไว้ฉันชนะก่อนค่อยพูดก็ยังไม่สายหรอกน่า… แล้วถ้าจะชม เอาเป็นบอกเรื่องที่ว่า เธอรู้เรื่องที่ฉันมาจากต่างโลกได้ไง แทนจะดีกว่านะ〞

〝หึหึ! งั้นเพื่อเพิ่มแรงจูงใจ ถ้าชนะฉันได้จะบอกเรื่องนั้นก็ได้นะ!〞

〝มันต้องอย่างงั้นสิ!〞

ตู้ม!!!

          จากนั้นกรที่ลงพื้นและปรับสมดุลของตัวเองในขณะที่สนทนากับผู้ประกาศเสร็จแล้วก็ถีบพื้นแล้วพุ่งเข้าไปหาผู้ประกาศอีกครั้งตรงๆ ราวกับไม่สนใจบาเรียของเธอยังไงอย่างงั้น

〝พุ่งเข้ามาตรงๆงั้นเหรอ!? บอกไว้ก่อนนะว่าบาเรียนี่สามารถลบสสารและเวทย์ทุกอย่างที่สัมผัสมันได้ทั้งหมดเลยนะ… และแน่นอนว่าตัวนายเองก็ลบให้หายไปได้ด้วยเหมือนกัน〞

〝เรื่องนั้นรู้ตั้งแต่ตอนที่ใช้ปืนแล้วเฟ้ย! ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอกนา แล้วอีกอย่างนึง——〞

          แล้วจากนั้นกรก็เพิ่มความเร็วให้มากขึ้นอีก แม้จะอยู่ห่างแค่ 5 เมตรก็ตามที แล้วจากนั้น…

〝ไม่ได้มีแต่เธอหรอกนะเฟ้ย! ที่สามารถลบสสารทุกอย่างได้หน่ะ!!!〞

〝หา! แย่หล่ะสิ!!!〞

วูม!!!

          ทันทีที่กรพูดแบบนั้น อัญมณีที่อยู่บนหลังมือซ้ายของเขาก็เปล่งแสงสว่างสีเขียวออกมาจนแสบตา แล้วปฏิกิริยาของผู้ประกาศที่ตกใจกับคำพูดของกรเองก็ทำให้กรตกใจเล็กน้อย เพราะนั่นเหมือนกับรู้อยู่แล้วว่ากรมีสกิลแบบเดียวกันนั่นเอง

หึ! สกิล『ดูดซับทุกสิ่ง???』 ใช้กับบอสไม่ค่อยได้ผลก็จริงเพราะระดับที่แตกต่างกันจนเกินไป

แต่ถ้าเป็นมอสเตอร์ในชั้นหรือกับคนด้วยกันหล่ะก็ ฉันคนนี้ก็มั่นใจว่าระดับสูงพอที่จะดูดซับได้แน่นอน… ก็เกิดใหม่มาตั้ง 3 รอบแล้วนี่นะ

〝แต่สกิลนั่นต้องใช้เวลาไม่ใช่เหรอ!!! นั่นหน่ะ——〞

〝ก็ไม่รู้ว่าหรอกนะว่าเธอรู้ได้ยังไงหน่ะ… แต่นี่ไม่ใช่สกิลแบบปกติ จะเรียกว่านี่เป็นวิชาที่ฉันพัฒนาขึ้นมาเองก็ได้!〞

          แล้วกรก็พูดกดดันอีกฝ่ายเพิ่มเข้าไปอีก ทั้งที่กำลังพุ่งตัวเข้าไปหาผู้ประกาศคนนี้อย่างรวดเร็ว

ถึงจะไม่รู้ก็เถอะว่าเธอรู้ได้ยัง แต่เรื่องนั้นค่อยถามหลังจบเรื่องก็ได้ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องคิดตอนนี้

แล้วก็เป็นอย่างที่ยัยแว่นนี่พูด… สกิลนี้ต้องใช้เวลาในการดูดซับขึ้นกับระดับของอีกฝ่าย

ดูแล้วยังไงเธอคนนี้ เราคงดูดซับไม่ได้ง่ายๆ

แต่ว่านั่นไม่ใช่กับวิชาใหม่ของฉันคนนี้ ที่ฝึกกับมีอาตั้งวันนึงเต็มๆหรอกนะ!

คอยดูให้ดีเถอะ!!!

หมัดนี้ที่ผสมผสานเวทย์หลายๆแบบเข้าด้วยกัน และถูกเสริมกำลังและเร่งปฏิกิริยาด้วยพลังเวทย์ของเราและเวทย์สนับสนุนหลายๆแบบ จนกลายเป็นสุดยอดหมัดที่ทะลวงได้ทุกสิ่ง!

〝รับไปซะ!!! 【หมัดสว่าน!!!】〞

ตู้ม!!!

          แล้วหมัดของกรก็เข้าปะทะกับบาเรียของผู้ประกาศอย่างรุนแรงจนเกิดแรงกระแทกไปยังตัวผู้ประกาศจนแทบจะปลิวเลยทีเดียว แต่บาเรียก็ยังไม่ได้หายไปในทันที นั่นเป็นเพราะเธอคนนี้ได้เปลี่ยนรูปร่างของมันให้กลายเป็นโล่อยู่ตรงจุกที่หมัดของกรตกกระทบ ทั้งยังเพิ่มจำนวนขึ้นอีก

〝อึก! เซนส์ตั้งชื่อห่วยชะมัด... ชื่อหมัดตะปูยังดูดีกว่าร้อยเท่าเลย〞

〝หนวกหูน่า! เรื่องชื่อจะยังไงก็ได้น่า ฉันไม่ใช่นักล่าอาหารนะเฟ้ย!!!〞

          แล้วหมัดของกรก็ทะลวงโล่ที่สร้างขึ้นด้วยสกิลแบบเดียวกับบาเรียของผู้ประกาศไปเรื่อยๆ และแน่นอนว่าการดูดซับของกรนั้นเร็วจนถึงกับทำให้ผู้ประกาศตกใจจนออกนอกหน้าเลยทีเดียว แม้จะพูดตดตลกแต่สีหน้าเธอก็ไม่ได้ขำด้วยแต่อย่างใด

เพล้ง!!!

〝แย่หล่ะสิ!〞

          แล้วในที่สุดหมัดของกรก็ทะลวงบาเรียทุกชั้นได้อย่างหมดจดและเข้าประชิดตัวของผู้ประกาศได้ในที่สุด

〝ขอเอาคืนบ้างหล่ะนะ!〞

          ทันทีที่เข้าประชิดตัวของเธอได้ ก็ทำการซัดหมัดขวาเข้าไปที่บริเวณสีข้างซ้ายของเธออย่างรวดเร็ว

〝หึ! ซะเมื่อไหร่!〞

〝อึก!〞

          ชั่วพริบตาที่หมัดของกรจะเข้ากระทบสีข้างของเธอ ผู้ประกาศก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์และพูดออกมาอย่างมีเลศนัย กรจึงหยุดหมัดของตัวเองในทันที แต่ดูเหมือนจะช้าไปเล็กน้อย เพราะถึงมือของเขาจะหยุดได้ทัน แต่ถุงมือส่วนหนึ่งของเขาก็สัมผัสสีข้างของเธอเข้าให้แล้ว ผลลัพธ์ก็คือ ถุงมือบริเวณที่สัมผัสได้หายไปเหมือนกับที่การโจมตีถูกลบหายไป ซึ่งเป็นผลของบาเรียไปเสียอย่างงั้น

〝เฮ้ยๆ! เอามาคลุมตัวก็ได้เหมือนกันงั้นเหรอ?〞

〝ตอนที่หลบกระสุนก็ทำให้ดูครั้งนึงแล้ว… นี่นา!!!〞

          ทันทีที่เธอพูดแบบนั้น ก็จัดการใช้คฑาคู่กายซัดเข้าไปที่บริเวณใบหน้าของกร แต่แน่นอนว่ากรก็หลบได้เช่นกัน

〝เฮอะ! แต่หมัดสว่านก็ยังใช้ได้นะเฟ้ย!〞

          แล้วกรก็ทำการใช้หมัดซ้าย ชกสวนตรงไปยังบริเวณสีข้างขวาของเธอ แต่เธอก็เอี้ยวตัวหลบได้เช่นกัน

          แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็ผลัดกันรับผลัดกันรุกอยู่เกือบ 10 วินาทีซึ่งอีกฝ่ายสามารถหลบและรับการโจมตีของอีกฝ่ายได้ทั้งหมด โดยที่กรใช้หมัดชกแล้วเธอเอี้ยวตัวหลบ ส่วนผู้ประกาศก็ใช้คฑาเสริมพลังเวทย์ฟาดและแทงกรในระยะประชิดแต่กรก็หลบและปัดได้ จนกระทั่งถึงจังหวะที่เธอคนนี้ฟาดเข้ามาที่กลางลำตัวกรจากทางด้านซ้ายของกร กรจึงใช้ต้นแขนกันคฑาของเธอไว้ได้ แล้วจากนั้นก็ใช้มือซ้ายกำด้ามของคฑาในทันที

〝อ๊ะ!〞

          ทันใดนั้นกรก็ดึงคฑาและตัวผู้ประกาศที่ยังคงจับคฑาไว้แน่นเข้ามาใกล้จนหน้าของเธอห่างจากเขาเพียงแค่  1 ฝ่ามือเท่านั้นจนตัวผู้ประกาศหน้าแดงออกมาหน่อยๆเลยทีเดียว ก่อนที่จะปล่อยมือซ้ายของตัวเองที่จับอยู่และเตรียมโจมตีผู้ประกาศที่กำลังเสียหลักอยู่ในทันที

〝พลังเวทย์เป็นสิ่งสำคัญที่สุดของจอมเวทย์สินะ! ถ้าเกิดมันหายไปจะเป็นยังไงน้า〜〞

〝 อะ อะไรอีก?〞

หมับ!

〝อะ อะเด๋ !!!!〞

          จากนั้นก็เอื้อมมือซ้ายของเขาไปจับมือขวาของผู้ประกาศอย่างกระทันหันจนเธอตกใจและร้องเสียงแปลกๆออกมาเลยทีเดียว

〝ขอหล่ะนะ! พลังเวทย์ของเธอหน่ะ【ดูดพลังเวทย์!!!】〞

〝อึก!!!!〞

          ทันทีที่กรประกาศใช้เวทย์เฉพาะที่ดรอปมาจากบอสมังกรห้าหัวในครั้งก่อนออกไป อันเป็นสกิลที่สร้างความลำบากให้แก่มีอาและตัวเขาจนตายมาแล้วนั่นเอง จากนั้นพลังเวทย์ในตัวของผู้ประกาศจำนวนมหาศาลก็หลั่งไหลเข้ามาสู่ตัวกรในทันทีราวกับก็อกแตกเลยทีเดียว ผู้ประกาศที่อ่อนแรงลงเพราะถูกช่วงชิงพลังเวทย์ไปก็ไม่สามารถขัดขืนกรได้อีก นั่นจึงทำให้พอผ่านไปได้ 15 วินาที กรจึงช่วงชิงพลังเวทย์ของเธอมาทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

          หลังจากที่กรดูดพลังเวทย์ของผู้ประกาศมาหมดแล้ว เธอก็ยืนไหล่ตกอย่างไร้เรี่ยวแรงทั้งที่กรยังจับมอของเธอไว้อยู่ พอกรสังเกตดวงตาที่ไร้แววของเธอ ซึ่งมันคล้ายคลึงกับตอนที่มีอาเสียพลังเวทย์ทั้งหมดไปยังไงอย่างงั้นเลย กรจึงมั่นใจในชัยชนะของตัวเองได้ในทันที แต่ทว่า…

เอาหล่ะ! จนถึงตอนนี้ทุกอย่างก็อยู่ในการคาดการณ์ ถึงจะง่ายไปหน่อยก็เถอะ

แค่นี้เราก็ชนะแล้วหล่ะ ทำไมหน่ะเหรอ?

〝จบแล้วหล่ะคุณผู้ประกาศ! ผู้ที่พลังเวทย์หมดจนเหลือศูนย์จะอยู่ในอยู่ในอาการซีโร่เซนต์… หมดไฟแบบนี้ไม่มีทางสู้ต่อได้แล้วหล่ะ〞

〝……… 〞

          และแน่นอนว่าผู้ประกาศที่หมดสิ้นซึ่งพลังเวทย์ใดๆในตัว ไม่สามารถตอบสนองการกระทำใดๆของกรได้อีกแล้ว

         

          กรที่เห็นแบบนั้นจึงคิดอยู่ในใจเล็กๆว่าตัวเองทำเกนไปหน่อย เขาจึงคิดที่จะพยุงตัวเอคนนี้ไปไว้ที่มุมกำแพงแล้วถ่ายเวทย์กลับให้เธอเล็กน้อยเพื่อดึงสติเธอกลับมาบ้าง พอคิดได้กรก็เอื้อมมือขวาไปจับแขนซ้ายของคุณผู้ประกาศที่อ่อนแรงและห้อยลงตามแรงโน้มถ่วงอยู่ในทันที เพียงแต่ชั่วพริบตาก่อนที่กรจะสัมผัสร่างของเธอ ก็กลับเกิดเหตุการณ์น่าเหลือเชื่อขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

.

.

.

.

.

〝น่ารำคาญ〞

〝!!!!!!!!!!!〞

          ชั่วพริบตาที่ผู้ประกาศพูดออกมาแบบบนั้นด้วยเสียงเรียบๆทั้งที่ไม่น่าจะพูดได้ออกมา พร้อมกับส่งจิตสังหารออกมาอย่างหนักหน่วงจนกรแทบอาเจียนออกมาและขนลุกชูชันไปทั่วร่าง กรก็ทำการปล่อยมือออกจากตัวเธอและดีดตัวเองถอยห่างจากตัวเธอไปเกือบ 20 เมตรในครั้งเดียวเพราะความตกใจ

〝โกหก…. ชัดๆ〞

          แล้วกรก็รำพึงแบบนั้นอยู่คนเดียว หลังจากที่มองไปยังจุดที่ผู้ประกาศยืนอยู่

บ้าหน่ะ! พลังเวทย์ของเธอคนนี้กลับมาแล้ว… แถมยังทั้งหมดด้วย!!!

เธอคนนี้ไม่ได้แย่งคืนไปจากเราเลย… แล้วพลังเวทย์ขนาดนั้นไปซ่อนอยู่ที่ไหนกันฟ่ะ

แถมท่าทียังเปลี่ยนไปอีกด้วย… มีแต่เรื่องไม่เข้าใจทั้งนั้นเลยนี่หว่า!!!

〝ตอนแรกก็แค่คิดจะทดสอบแบบธรรมดาอยู่หรอก แต่นายนี่มันน่ารำคาญกว่าที่คิดอีกนะ〞

〝อะไรนะ!?〞

〝น่ารำคาญ น่ารำคาญ น่ารำคาญ…. นี่นายมีบรรพบุรุษเป็นแมลงสาบรึไงกันฮะ!!!〞

          ท่าทีของผู้ประกาศเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด จากที่ค่อนข้างเงียบกลายเป็นหงุดหงิดออกมาเหมือนกับกรในตอนที่เข้ามาในห้องครั้งแรกไม่มีผิด นั่นจึงทำให้กรรู้สึกตกตะลึงมาก

〝พอกันที! ไม่เอาแล้ว นี่มันเหนื่อยกว่าที่คิดซะอีก…. เพราะงั้นหล่ะก็คราวนี้หน่ะ——〞

ซู่ม!

〝อะ อะไรอีกวะเนี่ย!!!〞

          ในขณะที่ผู้ประกาศพูดออกมาแบบนั้นด้วยเสียงเรียบๆ ทั่วทั้งร่างของเธอก็กลับมีอักขระแดงสดราวโลหิตปรากฏขึ้นทั่วร่าง อย่างสลับซับซ้อน มันครอบคลุมไปทั่วทั้งตัว จนแม้แต่ใบหน้าอันสละสลวยของเธอก็ยังไม่มีข้อยกเว้น ดวงตาของเธอเองก็เปลี่ยนเป็นสีแดงสดเช่นเดียวกัน แล้วจากนั้นสิ่งที่ตามมาก็คือออร่าสีดำทมิฬตรงข้ามกับที่กรใช้เอง ก็ซึมออกมาจากอักขระที่ปรากฏขึ้นมาของเธอนั่นแล้วครอบคลุมไปทั่วร่างเช่นเดียวกับกร เพียงแต่เป็นคนละสีกันเท่านั้น

〝สั้นๆนะ… ไปตายซะ… จบไหม?〞

〝ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ… ใครมันจะไปยอม—— อึก!〞

ฟิ้ว!!!

ตู้ม!!!

          หลังจากที่กรพูดแบบนั้นโดยที่ยังไม่ทันจบประโยคดี ก็มีศรสีดำแดงถูกยิงออกมาจากทางที่คุณผู้ประกาศสาวยืนอยู่ด้วยความเร็วเหนือเสียงพุ่งเข้ามายังใบหน้าของกร กรจึงเอี้ยวหลบด้วยปฏิกิรยารีเฟล็กซ์อย่างรวดเร็ว มันจึงเฉียดใบหน้าของเขาออกไปเพียงถากๆแล้วไปชนเข้ากับกำแพงจนเกิดรูขนาดใหญ่กว่าหัวลูกศรเกือบ 10 เท่าและเกิดสียงระเบิดตามมาดังลั่น แถมศรที่ว่ายังคงฝากรอยแผลไว้ที่ใบหน้าของกรเป็นทางยาวไว้ได้อีกด้วย พอสัมผัสความเจ็บปวดเข้าถึงสติของกร เขาจึงตั้งท่าตั้งรับโดยตั้งหมัดทั้งสองขึ้นมาการ์ดไว้ในทันที

อึก! ไม่ใช่ท่าทางเท่านั้นที่เปลี่ยน แต่ความแน่วแน่และรังสีการฆ่าฟันก็เพิ่มสูงขึ้นจนน่าตกใจเลยทีเดียว

แถมรูปลักษณ์แบบนั้นก็อีก… รวมถึงเรื่องที่พลังเวทย์ฟื้นกลับมาๆได้ด้วย… นี่มันจะเหนือความคาหมายเกินไปแล้ว

〝บ้าเอ้ย! ทนทายาทเหลือเกินนะเธอหน่ะ! แบบนี่มันเกินคนมากไปแล้ว!〞

〝คนเหรอ? ดูเหมือนนายจะเข้าใจผิดไปไกลโขเลยนะ〞

〝เอ๋?〞

มะ หมายความว่ายังไงกันเนี่ย!

ไม่สิ… ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจที่ต้องการจะสื่อหรอกนะ เพียงแต่ยังไม่มั่นใจเท่านั้นเอง….

รวมกับเรื่องที่เธอใช้เวทย์แห่งความมืดกับอักขระที่น่าตกใจพวกนี้ก็เดาได้ไม่ยากหรอก

เพียงแต่ความเป็นจริงมันไม่ได้มีแค่อย่างเดียวซะหน่อย… เราอาจจะคิดไปเองก็ได้นี่นา——

〝ฉันหน่ะเป็น『ปีศาจ』ยังไงหล่ะ… แบบสายเลือดแท้เลยด้วย〞

〝อึก! อะ… เอาจริงดิ?〞

          แล้วกรก็เข้าใจเหตุผลทั้งหมดได้ในที่สุด แล้วเริ่มที่จะวิตกกังวลขึ้นมาอีกครั้งเสียแล้ว เพราะสุดท้ายยังไงๆก็ต้องเกิดเรื่องที่คาดไม่ถึงอยู่ดีไม่ว่าจะเตรียมตัวมาดีแค่ไหนก็ตาม โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าตัวตนของสาวปีศาจตรงหน้าเขานี้จะยังเปลี่ยนแปลงชีวิตและชะตากรรมของตัวเองไปตลอดกาลในเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้….