17

ทั้งงานตกอยู่ในความเงียบงัน

แต่แล้วบรรดาเพื่อนของโป๋ซือหานก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

“งานเลี้ยงที่จัดให้เธอเหรอ? เธอจะบอกว่าเธอคือลูกสาวคนเดียวของตระกูลหลินเค่อน่ะเหรอ?”

“ฮ่า ๆๆ! หลินโยวหราน ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอเป็นพวกบ้านนอกของตระกูลหลิน ช่วงนี้ไม่ได้เจอกัน ไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นโรคจิตเภทจนต้องไปหาหมอแล้วนะเนี่ย? แต่การรักษานี่มันไม่ได้ผลเลยนะ ยังเพ้อเจ้อกลางวันแสก ๆ อยู่ได้!”

พวกเขาหัวเราะจนน้ำตาไหล พ่อแม่ของหลินโยวหรานก็หน้าตึงด้วยความโมโห

“ฉันว่าแกคงบ้าไปแล้วจริง ๆ! พูดอะไรไร้สาระออกมาได้ทุกอย่าง!”

แม่ของหลินโยวหรานคว้าตัวหลินโยวหรานอย่างรุนแรง

“กลับไปเดี๋ยวนี้!”

การกระทำของแม่หลินโยวหรานหยาบคายอย่างยิ่ง สีหน้าของโป๋ซือหานเยือกเย็นลง กำลังคิดจะยื่นมือออกไปปกป้องหลินโยวหราน

แต่ในขณะนั้น

“เกิดอะไรขึ้น?”

เสียงอันทรงอำนาจดังขึ้นทันที

ทุกคนเงียบลงในทันที เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินออกมา

มีคนอุทานขึ้น

“คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงหลินเค่อนี่นา!”

ทุกคนเปลี่ยนสีหน้าทันที แม่ของหลินโยวหรานก็รีบจัดระเบียบท่าทางของตัวเอง

คุณนายหลินเค่อเดินมาตรงหน้าพวกเขา เห็นข้อมือของหลินโ