EP:15

สองสามีภรรยาจึงเดินกันออกมาจากบ้านเพื่อไปบ้านเดิมของชุยเหมยฮวา ระหว่างทางมีเพียงชุยเหมยฮวาเท่านั้นที่ชวนคุย เซียวหย่งเสียนทำได้เพียงขานรับและพยักหน้าเบา ๆ ในความคิดของชายหนุ่มกำลังคิดว่า เขาควรจะถามเธอตอนไหนดี หรือว่ารออีกสักหน่อย ทั้งสองคนเดินมาพักใหญ่ก็มาถึงบ้านชุย และเจอกับชุยซีหานนั่งอยู่หน้าบ้านพอดี

“พี่ใหญ่!”

ชุยเหมยฮวาร้องเรียกพี่ชายเสียงดัง ทำให้ชุยซีหานแทบร่วงตกลงมาจากแคร่ การที่ได้ยินน้องสาวเรียกแบบนี้เขาคิดว่าเธอคงผิดปกติจริง ๆ เพราะตั้งแต่ที่แม่เลี้ยงแต่งเข้ามาน้องสาวคนนี้เชื่อฟังแม่เลี้ยงยิ่งกว่าอะไร และแทบจะไม่เข้าใกล้เขาเลยด้วยซ้ำ

“เสี่ยวฮวา มีอะไรหรือเปล่า เรียกซะเสียงดังเชียว” แม้ว่าจะตกใจ แต่เขาก็ยังยิ้มอ่อนโยนส่งไปให้ ไม่ว่าเสี่ยวฮวาจะเป็นยังไงเธอก็คือน้องสาวที่เขารักมากที่สุด

“พ่ออยู่ไหมพี่ใหญ่ หนูทำอาหารมาให้พ่อกับพี่ด้วยนะ”

ชุยเหมยฮวายิ้มหวานให้และตลกกับท่าทางของพี่ชาย นี่คงไม่คิดว่าเธอผีเข้าหรอกใช่ไหม ก็แน่ละสิร่างเดิมช่างน่ารังเกียจจริง ๆ มีพี่ชายที่แสนดีแต่กลับหูเบาเชื่อคนอื่น เฮ้อ…ไม่รู้จะด่ายังไงแล้ว

ชุยซีหานยืนน้ำตาคลอ นี่เสี่ยวฮวาพูดจาดี ๆ กับเขาแล้ว

“อยู่...อยู่สิ กำลังจะกินมือเย็นกัน เดี๋ยวพี่ไปตามให้นะ” เขาไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปในบ้านและรีบจูงแขนพ่อออกมาโดยไม่พูดอะไรสักคำ

“ใจเย็น ๆ สิเจ้าใหญ่ เดี๋ยวฉันก็ล้มหน้าทิ่มกันพอดี แกจะเร่งทำไมนักหนา ใครมาบ้านหรือยังไง” แม้จะบ่นลูกชายแต่พอเห็นว่าใครมาตาแก่เช่นเขากลับยิ้มกว้าง ดีใจจนน้ำตาซึม “เสี่ยวฮวา ลูกเขย”

“สวัสดีค่ะพ่อ หนูกับพี่หย่งเสียนเอาอาหารมาให้พ่อกับพี่ใหญ่ ดูสิทั้งสองคนผอมลงเยอะเลย” ชุยเหมยฮวานึกถึงรูปร่างของพ่อกับพี่ใหญ่ที่เมื่อก่อนมีเนื้อมีหนังมากกว่านี้ แต่วันนี้กลับดูผ่ายผอมลงมาก ลูกเช่นเธอเห็นแบบนี้เจ็บปวดใจไม่น้อย

“นี่อาหารครับพ่อตา เหมยฮวาทำเองทุกอย่าง”

เซียวหย่งเสียนวางตะกร้าอาหารไว้ตรงแคร่ ก่อนจะเปิดผ้าและหยิบถ้วยอาหารออกมา สองพ่อลูกบ้านชุยทำตาโต ทั้งสองคนนึกภาพตอนที่ชุยเหมยฮวาเข้าครัวไม่ออกจริงๆ

“กลิ่นหอมมาก นี่เสี่ยวฮวาน้องทำเองจริง ๆ เหรอ” ชุยซีหานถามย้ำอีกครั้งเผื่อว่าเมื่อครู่เขาฟังผิดไป

“ใช่ เหมยฮวาทำเอง มื้อกลางวันเธอก็ทำให้กิน ฉันและพ่อแม่ รสชาติอร่อยมาก” เซียวหย่งเสียนกล่าวย้ำเพื่อให้ทั้งสองคนมั่นใจ

“ดี ดีมาก ในที่สุดเสี่ยวฮวาของพ่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว” ชายแก่เช่นเขาน้ำตาซึม ไม่คิดไม่ฝันว่าลูกสาวคนนี้จะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริง ๆ

“หนูจะทำอาหารแบ่งมาให้พ่อกับพี่ใหญ่ทุกวันนะ และหนูตั้งใจจะทำอาหารขายที่ตลาดนัดและทางเข้าหมู่บ้านเรา ตอนนี้ให้พี่หย่งเสียนและพ่อสามีช่วยทำรถเข็นให้ จานนี้เรียกว่าผัดไทย หนูตั้งใจจะทำขายเพื่อเปิดตลาดก่อน อร่อยหรือไม่พ่อกับพี่ใหญ่บอกหนูด้วยนะคะ”

ชุยเหมยฮวาบอกกล่าวความตั้งใจของตัวเองแก่พ่อและพี่ชาย และคิดว่าหากเธอมีเงิน เธอจะทำให้พ่อกับพี่ชายสบายด้วย แต่ติดตรงที่แม่เลี้ยงและน้องต่างแม่นี่สิ เธอจะทำยังไง ก็ต้องอยู่ที่พ่อเธอแล้วละว่าจะเอายังไงเมื่อถึงวันนั้น พี่ใหญ่เธออายุยี่สิบห้าแล้วยังไม่แต่งเมียเสียที วันๆ อยู่แต่กับท้องไร่ท้องนา