Mag-log inShare
บทที่ 23 ด้วยเกียรติของทหาร
Huling Na-update:
2025-09-19 17:47:54
Pinakabagong kabanata
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 28 ผัดกะเพราหมูสับไข่ดาว
มู่ซงหยวนทำได้เพียงนั่งมองไปทางครัวที่กำลังวุ่นวาย เพราะช่วยกันทำกับข้าวทุกคน มีส่วนร่วมกันหมดยกเว้นเขาคนเดียวที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกเสียจากออกเงินเท่านั้น"เดี๋ยวที่เหลือพี่ทำเองพวกเจ้าไปรอข้างนอกกันให้หมด"ซุนจือหลินรู้ว่าพวกเขาจะจามกัน เพราะพริกที่ตำนั้นน่าจะเผ็ดร้อนน่าดู เพราะพวกเขาก็บอกว่าชอบกินเผ็ดรวมถึงคนด้านนอกที่มองมาในครัวไม่วางสายตาเลย"ขอรับพี่สะใภ้"อาหาน/เสี่ยวหหมิง/เจี้ยนโป ขานรับพร้อมกัน"เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่จะเรียกอีกทีนะ"หลังคนทั้งสามออกไปซุนจือหลินก็ทอดไข่ดาวเสร็จพอดีทั้งหมด 5 ฟอง และที่สำคัญนางอาจจะต้องขอบคุณมู่ซงหยวนหรือเปล่าน้า เพราะข้าวของเครื่องครัวที่มีครบทุกอย่างทำเอานางนั้นปลื้มปีติ เพราะว่าทำอาหารไม่ติดขัดเลย แม้แต่ขั้นตอนเดียว"ฮัดชิ้ว""ฮัดชิ้ว!"..."ฮัดเช้ย!"กลิ่นผัดพริกและกระเทียมตีขึ้นในอากาศภายในห้องครัวจนทะลักออกไปข้างนอกจนได้ยินเสียงจามของบุรุษร่างแกร่งทั้งสี่คนที่จามแข่งกัน"ฮัดชิ้ว! ข้าไม่ไหวแล้วขอออกไปข้างนอกก่อนแล้วกัน"อาหานที่ทนไม่ไหวแล้วเขาจามจนจมูกแดงไปหมดแล้ว ถึงว่าพี่สะใภ้ถึงให้พวกเขาออกมารอข้างนอกแทนที่จะอยู่ในครัวต่อเสี่ยวหมิงกับเจี้ยนโ
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 27 คืนแรกก็ปวดหัวแล้ว
"พี่ซงหยวนปล่อยข้าได้แล้ว""เจ้าค่ะ""หึ ฟอด"มู่ซงหยวนไม่ลืมที่จะแอบลักหอมแก้มอีกข้างของซุนจือหลิน เพราะกลัวว่านางอาจจะน้อยใจที่เขานั้นหอมแก้มนางแค่ข้างเดียว"นี่! ทะ พี่มาหอมแก้มข้าทำไมอีก""แก้มเมียพี่มีสิเจ้าจะหอมแก้มพี่คืนพี่ก็ย่อมยินดีเป็นอย่างมาก""โรคจิต"ซุนจือหลินปรับอารมณ์ตามไม่ทันกับมู่ซงหยวนที่อยู่บ้านนั้นมีนิสัยเงียบขรึม แต่พอมาอยู่ที่บ้านใหม่นั้นกับเป็นคนละคนบุคลิกของเขาในตอนนี้คือจู่โจมนางหนักเป็นอย่างมากมู่ซงหยวนไม่ได้ทำอะไรต่อ เขาปล่อยให้ซุนจือหลินจัดข้าวของของนางให้เสร็จแล้วค่อยมาคุยธุระของเขากัน โดยมู่ซงหยวนใช้สายตาจับจ้องซุนจือหลินอยู่ตลอดไม่ว่านางจะขยับตัวไปทางไหนเดินไปทิศทางไหนก็ตาม"เดี๋ยวท่านอยู่บ้านนะข้าจะไปบ้านท่านป้าโจว"หลังจากที่จัดข้าวของเสร็จนางก็เดินเข้าไปดูในครัว ซึ่งก็เป็นอย่างที่คาดเดาไว้ มีข้าวของพร้อมใช้แต่ขาดพวกวัตถุดิบเท่านั้นเครื่องปรุงรสก็มีด้วยถึงจะแปลกใจ แต่ก็ไม่คิดที่จะเอ่ยถามอีกฝ่ายเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา หากเขาพร้อมที่จะบอกก็คงจะพูดออกมาเอง"ไปทำไมแล้วจะไปยังไง""เดินแล้วก็ไม่ต้องคิดที่จะตามไปด้วยขาพี่ยังไม่หายดีอยู่บ้านเท่านั้นที่พ
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 26 แต่งงาน
บ้านซุนมู่ซงหยวนมาถึงที่บ้านซุนตอนนี้เขากำลังจะไปรับตัวเจ้าสาวและไม่ลืมที่จะนำสิ่งของไปตอบแทนท่านพ่อท่านแม่ของซุนจือหลินที่เลี้ยงนางมา"เข้าไปสิเจ้าสาม"มู่ต๋าเห็นลูกชายยืนอยู่หน้าห้องไม่เข้าไปในห้องสักที จึงเอ่ยถามอาจจะตื่นเต้นก็ได้วันนี้วันสำคัญของเจ้าสาม"ท่านพ่อข้าไม่กล้าขอรับ"มู่ซงหยวนทั้งตื่นเต้นและก็กังวลเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ตอนไปออกรบก็ไม่ได้มีอาการตื่นเต้นและวิตกกังวลเช่นนี้มาก่อน"เป็นธรรมดาเจ้าสามวันนี้เจ้ามาในฐานะเจ้าบ่าวและว่าที่สามีของซุนจือหลิน"มู่ฉวนจงใจเอ่ยเสียงดังเพื่อให้คนในห้องได้ยิน"อย่าชักช้าเจ้าสามจะเอาไหมเมียน่ะเดี๋ยวหนูซุนจือหลินรอนานจนเปลี่ยนใจพ่อไม่รู้ด้วยนะ""ท่านพ่อขอรับ"มู่ซงหยวนไม่รอช้าหากเขายังชักช้ามีหวังนางอาจจะเปลี่ยนใจอย่างที่ท่านพ่อของเขาบอกก็ได้ปล่อยให้นางรอนานไม่ดีมู่ซงหยวนเข้ามาในห้องเจอเจ้าสาวของเขานั่งอยู่บนเตียงในห้องมีพี่สะใภ้ใหญ่อยู่เป็นเพื่อนนาง "เอ่อ พี่มารับเจ้า"มู่ซงหยวนเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก เพราะความสวยของซุนจือหลินทำเขาอาจตายได้"เจ้าค่ะ"หลังผ่านด่านกั้นประตูมาทั้งนางและมู่ซงหยวนต่างต้องมาทำพิธีไหว้ฟ้าดิน ไหว้เจ้าที่ ไหว้เทพเจ้า
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 25 เตรียมตัวแต่งงาน
บ้านสามสหายมู่ซงหยวนอยู่ที่ดินของสหายทั้งสามคนของเขาวันนี้เริ่มสร้างบ้านวันแรกและก็บ้านของเขา เพื่อจะให้ทันเข้าอยู่อาศัยระยะเวลาคงประมาณ 3 วัน รวมบ้านของสหายของเขาด้วย "พี่ซงหยวน 2 วัน น่าจะเสร็จแล้วพี่"เสี่ยวหมิงเองไม่คิดว่าพี่ซงหยวนของเขานั้นจะใจร้อนเช่นนี้ บ้านทำหลังใหญ่จะเอาให้เสร็จภายในวันสองวันนั้นยาก แต่ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้ แต่ต้องใช้กำลังคนมาก ซึ่งพี่ซงหยวนก็ตัดสินใจจ้างคนในหมู่บ้านมาช่วยกัน"อืม บ้านพวกเจ้าข้าไปคุยกับช่างแล้วทำใหญ่เสียหน่อย เพื่ออนาคตมีครอบครัวกันขึ้นมา"มู่ซงหยวนเองได้พูดคุยกับสหายว่าหากตั้งหลักปักฐานอยู่ที่นี่แล้ว ที่ดิน 1 หมู่ อาจจะไม่เพียงพอกับคนทั้งสามหากอนาคตมีครอบครัวกัน แต่ตอนนี้ก็เอาพอใช้อยู่อาศัยกันไปก่อน"ขอบคุณพี่มากเรื่องนี้พวกข้าก็พูดคุยกัน คงจะซื้อที่เพิ่มแต่คงจะให้ผ่านงานของพี่ไปก่อนสักพักหนึ่งหรือไม่ก็คงจะมีใครในพวกข้าสามคนมีเมียเสียก่อน""อืม ไปช่วยเจ้าสองคนนั้นเถอะ"มู่ซงหยวนได้ยินดังนั้นก็พอใจถือว่าวางแผนชีวิตข้างหน้ากันไว้ได้ดี"ขอรับ"มู่ซงหยวนออกแบบบ้านในแบบฉบับที่เขาเคยเห็นผ่านสายตามา บ้าน 1 ห้องนอน 1 ห้องอาบน้ำ และ 1 ห้องครัวใหญ่ เพราะ…ซ
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 24 ผู้ชายซึม ๆ คนหนึ่ง
บ้านซุนซุนจือหลินเองไม่ได้เดินไปส่งแขก แต่เป็นท่านแม่เล็กของนางที่เดินไปส่งตอนแรกท่านแม่เล็กจะให้เดินไปส่ง แต่นางนั้นอ้างว่าจะอยู่เก็บของท่านแม่จึงไม่รั้งรอให้เดินไปส่ง"ดูเขาจะชอบเจ้านะซุนจือหลิน"ซุนอีเหยียนเองก็คิดว่าได้เจอกันครั้งแรกก็ถูกชะตามู่ซงหยวนคนนั้นเสียแล้วสามีนางเองก็เช่นกัน"ท่านแม่เล็กดูท่าจะชอบเขาเอามาก ๆ นะเจ้าคะ""ชอบสิรูปหล่อ ร่างกายกำยำ ดูแข็งแรง""งั้น ๆ""เจ้าว่าอะไรนะ"ซุนอีเหยียนได้ยินเหมือนซุนจือหลินเอ่ยอะไรออกมา เหมือนจะเป็นคำสั้น ๆ ฟังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่"ข้ายังไม่ได้พูดอะไรเลยเจ้าค่ะ"ซุนจือหลินนางต้องพูดปลดออกไป ดูท่านางจะไม่มีพรรคพวกเลยเพราะทั้งท่านพ่อท่านแม่ดูท่าจะชอบมู่ซงหยวนคนนั้นเอามาก ๆ โดยเฉพาะท่านแม่เล็กของนาง"เดี๋ยวเก็บของล้างคนเดียวได้ใช่ไหม แม่จะเอาข้าวเที่ยงไปให้ท่านพ่อของเจ้า""ได้เจ้าค่ะท่านแม่เล็กเดี๋ยวที่เหลือข้าจัดการเอง"กับข้าวที่ทำให้วันนี้มีทั้งผักที่ไปซื้อในหมู่บ้าน เพราะมีคนที่ขายอยู่ แต่ไม่ได้ขายทุกวันโชคดีคงจะได้ซื้อหากแม่ค้าคนนั้นผ่านเข้ามาขายในหมู่บ้าน เพราะผักบางอย่างก็ไม่ได้ขึ้นบนภูเขาเงินที่ท่านแม่เล็กให้ติดตัวไว้ยามออกเรือนนางก
ซุนจือหลินข้าจะเป็นคนขายผักที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน บทที่ 23 ด้วยเกียรติของทหาร
ซุนกวางหวาที่ได้ยินคำมั่นสัญญาเช่นนั้นเขาก็มองที่ใบหน้าของลูกสาวอย่างน้อยเขาเองจะได้หมดห่วงอย่างนี้คนที่จะมาดูแลลูกสาวของเขานั้นก็เป็นคนดีอย่างแน่นอน"จงจำคำสัญญาของเจ้าในวันนี้ไว้ให้ดีมู่ซงหยวน""ท่านอาวางไว้ได้ข้าจะไม่มีทางผิดคำพูดอย่างแน่นอนขอรับด้วยเกียรติของทหาร""ซุนจือหลินลูกได้ยินที่พี่เขาสัญญาแล้วใช่หรือไม่""เจ้าค่ะท่านพ่อ"ซุนจือหลินไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาจนทำให้ใครบางคนรู้สึกซึมขึ้นมาทันที แต่นางไม่ได้สนใจเพราะรู้ว่าคำพูดพวกนั้นมันจอมปลอมเชื่อไม่ได้เลยสักนิด"เช่นนั้นเดี๋ยวให้ผู้ใหญ่คุยกันก่อนนะ เดี๋ยวเด็ก ๆ มารอกินข้าวกัน ซุนจือหลินเดี๋ยวไปช่วยแม่เตรียมของ""เจ้าค่ะท่านแม่เล็ก"ในห้องเหลือแค่มู่ต๋ากับซุนกวางหวาที่ต้องการพูดคุยกันอย่างส่วนตัว เพราะบางเรื่องก็ไม่สามารถที่จะให้ใครรับรู้ได้ เพราะยังไม่ถึงเวลาที่จะต้องรับรู้..."เดี๋ยวพี่ไปช่วยยกกับข้าวนะ""เจ้าค่ะ""…"มู่ซงหยวนมองตามหลังคนทั้งสองเข้าไปในห้องครัว เขาเองก็อยากที่จะไปช่วยบ้าง แต่ถูกท่านน้าอีเหยียนเอ่ยห้ามไว้เพราะขาของเขานั้นยังไม่หายดีท่านน้าอีเหยียนเป็นห่วงจึงสั่งให้นั่งรออย่างเดียว"เดี๋ยวพี่ช่วย"มู่ซงหยวน
Maaari mong magustuhan
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง125.3K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย222.1K viewsสวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ24.7K viewsอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่21.8K viewsชายาเชลยผู้เฉิดฉายกับระบบฝึกหัด(เลเวลตัน!)
ฮาจิฮาจิ2.1K viewsย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว
lianlian9.9K viewsวาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน
ต้นไม้แห้ง1.5K viewsเกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว
หมอนบนโซฟา3.5K views
