กล่าวหา

ฉางเล่ยแง้มเปิดประตูรั้วออกเพียงเล็กน้อย เขาไม่อยากให้คนพวกนี้เห็นว่าในบ้านมีรถยนต์จอดอยู่

“พวกคุณมากันทำไมที่บ้านผมเยอะแยะครับ” เขาเอ่ยถามด้วยสีหน้านิ่งเรียบ

“ทำไมพวกเราจะมาบ้านแกไม่ได้ฉางเล่ย เมื่อเช้าน้องสาวแกเอาจักรยานที่ไหนมาขี่กันล่ะ ทั้งหมู่บ้านรู้กันหมดว่าบ้านแกไม่มีเงิน” แม่เฒ่าฮัวไม่พอใจที่เห็นฉางเล่ยเปิดประตูเพียงเล็กน้อย ทำให้เธอไม่สามารถเข้าไปในบ้านฉางได้

“จริงด้วย ๆ แกไปเอาเงินที่ไหนมากมายมาซื้อจักรยาน” ป้าซิงร้องเสริม

“พ่อแม่ฉาง ถ้าลูกชายพวกแกทำผิดกฎหมาย พวกเราต้องแจ้งเจ้าหน้าที่มาจัดการนะ ไม่ใช่ว่าหาเงินในทางที่ผิดแล้วเราจะปล่อยพวกแกไปง่าย ๆ” ป้าฟางจอมใส่ร้ายพูด

พ่อแม่ฉางได้ยินก็ไม่พอใจทันที พวกเขากำลังจะอ้าปากเถียงว่าลูกชายไม่ได้ทำสิ่งใดผิด แต่กลับได้ยินเสียงเย็นชาของว่าที่ลูกสะใภ้เอ่ยขึ้นเสียก่อน

“พวกคุณนี่มันชอบใส่ร้ายคนจริง ๆ ฉางเล่ยไม่ได้ทำเรื่องผิดกฎหมายสักหน่อย ถ้ามีใครกล้าพูดจาพล่อย ๆ อีกล่ะก็ ฉันจะไปแจ้งความในข้อหาหมิ่นประมาท” ซูเมี่ยวจินมองกราดไปยังชาวบ้านที่เสนอหน้ามารวมตัวกันอย่างเอาเรื่อง

“ชิ แกก็แค่คนมาอาศัยบ้านฉางอยู่เท่านั้น มีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของพวกเรา” ป้าฟางขึ้นเสียงเถียงกลับอย่างไม่พอใจ

“หุบปาก!!! นี่มันบ้านตระกูลฉาง แล้วฉันก็กำลังจะเป็นลูกสะใภ้บ้านนี้ด้วย พวกคุณนั่นแหละที่มายุ่งอะไรกับเรื่องบ้านพวกเรา” ซูเมี่ยวจินตวาดกลับอย่างไม่ยอมแพ้

พวกชาวบ้านที่มาดูความสนุกมองสายตาเย็นชาของผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่งและสวยดุตรงหน้าก็ชักจะพากันร้อน ๆ หนาว ๆ พวกเขาไม่อยากถูกลากเข้าไปยุ่งมากนักจึงได้พากันถอยหลังไปหนึ่งก้าว มีเพียงแม่เฒ่าฮัว ป้าซิงและป้าฟางเท่านั้นที่ยังคงเชิดหน้าอย่างถือดีอยู่

“นังเด็กคนนี้นี่ แกไม่รู้จักมารยาทหรือยังไง พวกเราเป็นผู้อาวุโสในหมู่บ้านนะ”

“ใช่แล้ว ๆ บ้านฉางสั่งสอนว่าที่สะใภ้ยังไงกัน ไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่เลย”

สามคนที่อยู่แถวหน้าชี้หน้าซูเมี่ยวจินและต่อว่าไปถึงพ่อแม่ฉางอย่างไม่พอใจที่เห็นความก้าวร้าวของซูเมี่ยวจิน พวกเขาต่างไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าชาวบ้าน

“ฉางเล่ย คุณถอยไปก่อน” ซูเมี่ยวจินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ครับ คุณอย่าทำอะไรรุนแรงนักนะ” ฉางเล่ยรู้ดีว่าซูเมี่ยวจินตอนนี้โกรธขึ้นมาแล้ว

“สำหรับคนเลว ๆ พวกเราไม่จำเป็นต้องเสียเวลาพูดให้มากนักหรอกค่ะ”

ฉางเล่ยถอยหลังออกมาแล้วให้ซูเมี่ยวจินไปอยู่ด้านหน้าแทน แต่เขาไม่คิดว่าซูเมี่ยวจินจะเปิดประตูออกและเดินไปตบสามจอมนินทาของหมู่บ้านเสียงดัง

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

“กรี๊ด!!! นังสารเลว แกกล้าตบพวกฉันเหรอ ฉันจะไปฟ้องผู้ใหญ่บ้านให้มาเอาเรื่องพวกแกให้หมด” สองป้าและหนึ่งแม่เฒ่ากรีดร้องอย่างโกรธจัด

“ไสหัวไป! บ้านฉางไม่ต้อนรับคนไร้มารยาทอย่างพวกแก ฉันก็จะไปฟ้องผู้ใหญ่บ้านเหมือนกันที่มีคนกล้ามาวุ่นวายบ้านคนอื่นกลางวันแสก ๆ ญาติกันก็ไม่ใช่ แถมยังมากล่าวหาบ้านพวกเราว่าหาเงินอย่างผิดกฎหมายอีก มาดูกันว่าใครจะถูกจับไปขังคุก” ซูเมี่ยวจินตวาดว่าเสียงดังอย่างไม่กลัวเกรงคนปากดีพวกนี้

“ฮึ! แม่ฉางสอนสะใภ้ได้ดีจริง ๆ กล้าทำร้ายผู้อาวุโสในหมู่บ้านต่อหน้าคนอื่น พวกเราไปบอกผู้ใหญ่บ้านกันเถอะ ให้เขาสอบสวนดูว่าคนบ้านฉางไปทำงานผิดกฎหมายมาหรือเปล่า ให้มันรู้กันไปว่าใครผิดกันแน่” แม่เฒ่าฮัวทิ้งคำพูดไว้ก่อนจะเดินลิ่ว ๆ ไปทางบ้านผู้ใหญ่บ้าน

คนอื่น ๆ เห็นแบบนี้ก็รีบวิ่งตามหลังแม่เฒ่าฮัวกับสองป้าไปทันที ส่วนพ่อแม่ฉางที่ยังคงอึ้งกับการกระทำของซูเมี่ยวจินอยู่ยังไม่รู้จะทำอย่างไร กระทั่งฉางเล่ยเอ่ยขึ้นให้ทุกคนไปที่บ้านผู้ใหญ่บ้านด้วยกัน พวกเขาจึงได้พยักหน้ารับและขึ้นไปนั่งบนรถสามล้อ โดยมีฉางเล่ยเป็นคนปั่นให้ ดีที่รถคันนี้กว้างขวาง สามคนที่นั่งอยู่จึงไม่รู้สึกอึดอัดอะไร

ชาวบ้านที่เดินกันอยู่ถูกรถจักรยานของฉางเล่ยแซงไปอย่างง่ายดาย พวกเขาถึงกับเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าบ้านฉางยังมีรถสามล้ออีกคันหนึ่ง

“นี่มันอะไรกัน พวกเขาเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ ฉันว่าเงินนี่ต้องมาจากการทำเรื่องผิดกฎหมายมาแน่ ๆ” ป้าซิงยังคงเชื่อในข้อสันนิษฐานของป้าฟาง

“นั่นสิ ๆ พวกมันจะมีเงินเยอะขนาดนี้ได้ยังไง จักรยานสามล้อราคาไม่ใช่ถูก ๆ”

“พวกเรารีบไปบ้านผู้ใหญ่บ้านเร็วเข้า อย่าให้พวกมันได้แก้ตัวก่อน”

กลุ่มคนทั้งหมดเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งเหยาะ ๆ เพื่อไปให้ถึงบ้านผู้ใหญ่บ้านโดยเร็วที่สุด ถึงแม้ในใจจะอิจฉาคนบ้านฉางมากแค่ไหน พวกเขาก็ยังคงอยากรู้มากกว่าว่าเงินมากมายนั้น บ้านฉางไปเอามาจากไหน

ฉางเล่ยปั่นมาถึงหน้าบ้านผู้ใหญ่บ้านในเวลาไม่นาน รถคันนี้ถึงจะใหญ่แต่กลับไม่กินแรงในการปั่นเลยแม้แต่น้อย ฉางชิงหยูกับหลิวเอ้อหลิงลงไปเรียกผู้ใหญ่บ้านก่อนที่ลูกชายกับลูกสะใภ้จะลงจากรถเสียอีก

“ใครมาแต่เช้าเนี่ย” ผู้ใหญ่บ้านกับภรรยาเดินมาเปิดประตูรั้วด้วยความสงสัย

“พวกเราบ้านฉางเองครับผู้ใหญ่บ้าน” ฉางชิงหยูรีบตอบกลับ

“เอ้า ๆ เข้ามาข้างในกันก่อน มีอะไรถึงได้มาหาฉันแต่เช้าล่ะ” ผู้ใหญ่บ้านพาพวกเขามานั่งที่แคร่ไม้หน้าบ้าน

“พวกแม่เฒ่าฮัวน่ะสิครับ พวกเขาไปกล่าวหาลูกชายกับลูกสะใภ้ผมว่าหาเงินอย่างผิดกฎหมายมาซื้อจักรยาน” ฉางชิงหยูสรุปเรื่องอย่างรวดเร็ว

“ไฮ้! จะเป็นไปได้ยังไงกัน ฉางเล่ยไม่เคยทำเรื่องแบบนี้สักหน่อย พวกเขาเอาอะไรมาพูดกันน่ะ” ผู้ใหญ่บ้านที่รู้นิสัยคนบ้านฉางดีพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“แฮ่ก ๆ ผู้ใหญ่บ้านไม่เห็นจักรยานของพวกเขาหรือยังไง นี่มันของใหม่เลยนะ แถมพวกเขายังมีจักรยานตั้งสองคัน ถ้าพวกเขาไม่หาเงินอย่างผิดกฎหมายแล้วจะเอาเงินมาจากที่ไหนมากมายขนาดนี้” แม่เฒ่าฮัว ป้าซิงและป้าฟางแย่งกันพูดทั้งที่เพิ่งมาถึงบ้านผู้ใหญ่บ้าน

“เพ้ย!!! พวกเธอเงียบไปเลย คนอย่างฉางเล่ยมีหรือจะทำเรื่องผิดกฎหมายน่ะ”

“ผู้ใหญ่บ้านเข้าข้างเขาเกินไปแล้วนะ พวกเราแค่อยากรู้ว่าเขาอยู่ ๆ จะร่ำรวยขึ้นมาได้ยังไงกันต่างหากล่ะ ถ้าไม่ทำผิดกฎหมายจริงก็บอกพวกเรามาสิว่าเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะขนาดนี้” เสียงชาวบ้านหลายคนสนับสนุนคำพูดของพวกแม่เฒ่าฮัว

“หุบปากเสียที!!!” ซูเมี่ยวจินรำคาญเสียงชาวบ้านจึงตวาดขึ้นอย่างไม่ไว้หน้า

พวกชาวบ้านกลัวจะถูกตบเหมือนป้าทั้งสามจึงเงียบลงทันทีอย่างว่าง่าย แต่ยังมีเสียงซุบซิบเบา ๆ ดังให้ได้ยินอยู่บ้าง

“ใจเย็น ๆ ลูก อย่าไปถือสาพวกเขาเลย คนพวกนี้ก็เป็นแบบนี้แหละ” หลิวเอ้อหลิงเอ่ยปลอบซูเมี่ยวจิน

“แม่ใจดีเกินไปแล้วค่ะ คนพวกนี้ถึงได้ใจจนไปวุ่นวายที่บ้านของเรายังไงล่ะคะ ผู้ใหญ่บ้าน ฉันต้องการแจ้งความข้อหาหมิ่นประมาทกับพวกเขาค่ะ เงินทั้งหมดที่บ้านเราซื้อของมานั่น ฉันกับฉางเล่ยขึ้นเขาไปล่าเสือได้เมื่อหลายวันก่อนแล้วเอาไปขายในอำเภอมา ถ้าไม่เชื่อ คุณไปถามผู้จัดการเจี่ยงที่ร้านอาหารของรัฐได้เลย อีกอย่างนะคะ ฉันถูกฉางเล่ยช่วยเอาไว้ เงินส่วนตัวของฉันมีไม่ใช่น้อย ๆ เพียงแต่ฉันไม่จำเป็นจะต้องประกาศบอกคนนอกให้รู้เท่านั้นเอง ของที่ซื้อมาทั้งหมดก็เป็นของที่ต้องใช้ในงานแต่งงานพวกเรา ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะเชิญคนในหมู่บ้านมาบ้าง แต่ตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้ว ฉันขอเชิญแค่ผู้ใหญ่บ้านกับผู้นำกองพลและครอบครัวก็พอค่ะ ส่วนแขกคนอื่นๆ ก็มีแค่ญาติจากหมู่บ้านเสิ่นของพวกเราเท่านั้น” ซูเมี่ยวจินโมโหจนพูดทุกอย่างในคราวเดียว

“เอ่อ… คุณซูใจเย็น ๆ นะครับ” ผู้ใหญ่บ้านปาดเหงื่อเมื่อฟังจบ เขาไม่คิดว่าสาวสวยคนนี้จะดุเอาเรื่อง

ชาวบ้านที่ได้ยินว่าซูเมี่ยวจินกับฉางเล่ยล่าเสือได้เมื่อหลายวันก่อนต่างอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ พวกเขาไม่เห็นทั้งสองคนพาซากเสือเข้าไปขายในอำเภอ แต่รู้แค่ว่าเมื่อหลายวันก่อนสองคนนี้กลับหมู่บ้านตอนมืดแล้วเท่านั้น