18 - กลับบ้าน

กลับบ้าน

สามเดือนต่อมา

ผ่านมาสามกว่าเดือนแล้ว ที่คุณพัฒน์มาทำงานที่เมืองหลวงแห่งนี้ และเป็นเวลาเกือบสามเดือนแล้ว ที่เขาได้คบหาดูใจกันกับมุกดารินทร์ และสัปดาห์นี้เองก็จะมีวันหยุดยาว คุณพัฒน์จึงตัดสินใจที่จะเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เพราะจะได้กลับไปทำบุญครบหนึ่งร้อยวัน ที่มารดาจากไปอีกด้วย

“คุณพ่ออนุญาตให้มุกไปนะคะ มีพี่ภัทรไปด้วยพ่อไม่ต้องห่วงหรอก” เสียงหวานของมุกดารอนทร์เอ่ยออดอ้อนของคนเป็นพ่อ เมื่อธออยากไปต่างจังหวัดในช่วงหยุดยาวนี้ และช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่เธอปิดภาคเรียนด้วย

“พ่อห้ามอะไรลูกไม่ได้เลยใช่ไหม?” น้ำเสียงนิ่งเรียบเอ่ยออกมาอย่างไม่อาจที่จะห้ามได้ เพราะทนต่อสายตาออดอ้อนร้องขอของลูกสาวสุดที่รักเพียงคนเดียวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจไม่ไหว

“นะคะคุณพ่อ มุกสัญญาว่ากลับมา มุกจะเป็นเด็กดีทำตามที่พ่อต้องการทุกอย่างเลย มุกอยากไปเพราะมุกไม่เคยออกไปไหนเลย” ไม่ใช่แค่น้ำเสียงที่อ้อนบิดา แต่ยังใช้สายตาออดอ้อนอย่างน่าสงสารอ้อนบิดาของเธออีกด้วย

“ก็ได้...” จนปราโมทย์ต้องจำใจยอมพ่ายแพ้ให้แก่ลูกอ้อนของลูกสาว เพราะเธอคือลูกสาวเพียงคนเดียวที่เขารักมากที่สุด และเบาใจอีกแรงเมื่อลูกสาวบอกว่าธนภัทรไปด้วยจึงวางใจลงบ้าง

“ขอบคุณนะคะ คุณพ่อน่ารักและใจดีที่สุดเลย” เธอโลดเต้นกอดคนเป็นพ่อทันที อย่างดีใจ เมื่อปราโมทย์อนุญาต

“เป็นเด็กดี ก็อย่าทำให้พ่อผิดหวังล่ะ พ่อมีลูกสาวแค่คนเดียวน่ะ” พูดพร้อมกับลูบศีรษะของลูกสาวไปด้วยอย่างห่วงแหน ด้วยท่าทีที่อ่อนโยน

“...” มุกดารินทร์ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรออกมา แต่กลับซุกใบหน้าลงที่อกแกร่งของบิดา พร้อมกับแขนโอบรอบกอดเอวท่านแทน

ตกเย็น

“กูอยากกลับนำมึงเด้ แต่กูมาคิดเบิ้งแล้วกูบ่ไปดีกว่า บ่อยากไปรบกวนเวลาคนมีความฮักกับเมีย” (กูอยากกลับกับมึงด้วยจัง แต่กูมาคิดดูแล้วกูไม่ไปดีกว่า ไม่อยากไปรบกวนเวลาคนสวีทกับเมีย) ชนาวุฒิแซวออกมาทันที เมื่อคุณพัฒน์มาบอกจะเดินทางกลับบ้านเกิดที่ต่างจังหวัดในช่วงหยุดยาวนี้ และเอารถมอเตอร์ไซค์มาฝากไว้ที่บ้านพี่สาวเขาด้วย...

“เมียอีหยัง เว้าอีหยังออกมาซอยให้เกียรติเพิ่นแน่” (เมียอะไร พูดอะไรออกมาช่วยให้เกียรติเขาหน่อย) คุณพัฒน์รีบตำหนิเพื่อนออกไป ที่เพื่อนพูดถึงเขาและมุกดารินทร์ออกมาแบบโต้ง ๆ เช่นนี้

เขาได้ยินน่ะไม่เท่าไหร่หรอก เพราะเขาเป็นผู้ชายไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว แต่สำหรับหญิงสาวนี่สิ เธอจะคิดเช่นไร เพราะความสัมพันธ์ของเธอและเขาก็ไม่ได้เปิดเผยให้ผู้ใหญ่ทราบ มีเพียงแค่คนใกล้ชิดเท่านั้น

เขาตั้งใจจะไปสารภาพผิดกับบิดาของเอตามตรง ว่าเขาได้ล่วงเกินเธอไปแล้ว อยากรับผิดชอบดูแล ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีทรัพย์สินเงินทองอะไร แต่เขาจะใช้ความจริงใจนี่แหล่ะทำให้ท่านเห็น แต่เธอกับขอเอาไว้ ห้ามเขาเอาไว้ ไม่ให้บอก...

“แต่มึงกะเอากันแล้ว แถวบ้านเฮากะเอิ้นเมียกันฮั่นล่ะ หรือมึงสิว่าบ่ได้...” (แต่มึงก็มีอะไรกันแล้ว แถวบ้านเราก็เรียกเมียกันทั้งนั้น หรือมึงจะบอกว่าไม่ได้...)

“กูบ่เว้านำมึงแล้ว กูกลับก่อนเด้อ พ้อกันมื้อเปิดงาน” (ไม่พูดกับมึงแล้ว กูกลับก่อนน่ะ เจอกันวันเปิดงาน) เขาไม่อยากเถียง เลยรีบเปลี่ยนเรื่องพูดสวนขึ้นมาเสียก่อน และขอตัวทันที เมื่อรถแท็กซี่มาจอดอยู่หน้าบ้านของพี่สาวพอดี

“โอเค เดินทางปลอดภัย”

คุณพัฒน์รีบขึ้นรถ เขานั่งแท็กซี่ไปรับมุกดารินทร์ที่บ้านของเธอ เดิมทีตั้งใจจะขับรถมอเตอร์ไซค์กลับ แต่เมื่อหญิงสาวอยากกลับด้วย เขาจึงเปลี่ยนมานั่งรถตู้โดยสารแทน เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ และรถตู้ก็สามารถส่งถึงหน้าบ้านอีกด้วย และพาเธอมาขึ้นรถในช่วงเวลาดึกของวัน เพราะจะได้ถึงที่บ้านเขาในตอนฟ้าส่างพอดี

“นั่งได้น่ะครับ” เสียงนุ่มเอ่ยถามเมื่อขึ้นมาบนรถ โดยที่เขาให้เธอนั่งฝั่งด้านใน

“ค่ะ ตื่นเต้นดีออก” เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับสายตาที่ดูตื่นเต้นมาเป็นพิเศษ เพราะนี้คือครั้งแรกที่เธอได้ทำอะไรแบบนี้

“ง่วงก็พึงไหล่พี่ได้เลยน่ะ ถึงเดี๋ยวพี่ปลุกเอง” พูดบอกเธอพร้อมกับตบไหล่ตัวเองเบา ๆ

พวกเขาเดินทางมาถึงในช่วงเช้ามืดพอดี เป็นเวลาที่ชาวบ้านต่างก็ลุกกันแล้ว บางบ้านต่างก็วุ่นกัน บ้างก็ออกไปทำงาน

“เกื้อ ไปอยู่กรุงเทพได้บ่โดน กลับมายามเฮือนกะมีสาวมานำเลยน้อ” (เกื้อ ไปอยู่กรุงเทพฯได้ไม่นาน กลับมาเยี่ยมบ้านก็ได้แฟนมาด้วยเลยน่ะ) ยายจันทร์ เสียงของยายข้างบ้านเอ่ยแซวขึ้นมาทันที ที่เห็นหน้าคุณพัฒน์ เมื่อเขากำลังจะเดินเข้าบ้าน

“ครับ”

คุณพัฒน์ทำเพียงแค่ยิ้มพยักหน้าตอบ แล้วยกมือไหว้ทักทาย และสะกิดให้หญิงสาวข้างกาย มุกดารินทร์มองหน้าเขาอย่างงุนงงก่อนที่จะยอมทำตามในสิ่งที่เขาสะกิดเธอ

“บ้านพี่ก็แบบนี้แหละครับ ไปลามาไหว้” เขาจึงอธิบายบอกเธอ เมื่อเขาพาเธอเดินเข้ามาถึงตัวบ้าน

เธอทำได้เพียงพยักหน้าตอบรับในสิ่งที่เขาอธิบายบอกนั้นอย่างเข้าใจ และมองสำรวจดูรอบ ๆ ก่อนที่จะเอ่ยเสียงนุ่มขึ้นมา

“ที่นี่อากาศดีจังเลยนะคะ มุกชอบจัง” เสียงนุ่มเอ่ยบอก พร้อมกับหลับตาลงสูดอากาศที่ปลอดโปร่งไร้มลพิษในยามเช้าของต่างจังหวัดเข้าเต็มปอดเมื่อยืนอยู่หน้าบ้าน

“นั่งรอที่นี่ก่อนนะครับ พี่ทำความสะอาดบ้านก่อน ไม่มีใครอยู่ฝุ่นเกาะเต็มไปหมดเลย” ร่างสูงเอ่ยบอกพร้อมกับเพยิดหน้าไปที่เตียงหน้าบ้าน และเขาก็คว้านหากุญแจในกระเป๋าเปิดประตูเข้าบ้าน

“ให้มุกช่วยนะคะ” แต่เธอกลับไม่ยอมทำตามที่เขาบอก แถมยังอาสาจะช่วยเขาอีกแรงด้วย

“มะ...” เขากำลังจะปฏิเสธเธอ

“มุกทำเป็นค่ะ แค่นี้สบายมาก” แต่ถูกเธอตอบกลับมาทันควัน

เขาไม่อยากหักหามน้ำใจเธอ จึงยอมส่งไม่กวาดให้กับเธอ และเขาก็เดินไปสำรวจดูรอบ ๆ บ้าน ที่ปล่อยไว้มาเกือบสี่เดือน จนตอนนี้หญ้ารอบ ๆ เริ่มขึ้นปกคลุมสูงแล้ว

และสักพักก็เดินกลับมาหาเธอ ช่วยกันปัดกวาดเช็ดถู ทำความสะอาดจนแล้วเสร็จ ท้องทั้งคู่ก็ดังประท้วงขึ้นมาทันทีเพราะเลยเวลาอาหารเช้าแล้ว

“ไปอาบน้ำได้แล้วครับ ที่เหลือเดี๋ยวพี่ทำต่อเอง เราจะได้ออกไปกินข้าวเช้ากัน” เขาจึงรีบบอกให้เธอเป็นฝ่ายไปอาบน้ำชำระล้างกาย เพราะตอนนี้ทั้งเธอและเขา เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทั้งที่ยังเป็นเวลาเช้าอยู่เลย

“เราทำกินเองไม่ได้เหรอค่ะ” เธอค้านขึ้นมา เมื่อเห็นว่าที่ครัวก็มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบทุกอย่างแล้ว จะออกไปทานที่อื่นทำไมกัน

“พี่กลัวมุกจะทานไม่ได้”

“มุกทานได้หมดแหล่ะค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น มุกรีบไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่จะพาไปซื้ออะไรอยู่ร้านค้ามาทำกินกันเอง”

“...” เธอไม่ได้ตอบเขา แต่กลับพยักหน้ารับแทน

เขาจึงเสียบหม้อหุงข้าว หุงข้าวและเตรียมทุกอย่างไว้รอระหว่างที่หญิงสาวอาบน้ำ เมื่อเธออาบน้ำเสร็จจะได้พาเธอไปทันที โดยเขาเดินออกไปอาบน้ำในโอ่งข้างนอกแทน เพื่อที่จะได้ไม่เสียเวลา