บทที่ 7 ใต้แสงจันทร์

มู่เถาฮวาหายไปไม่นานก็กลับมาพร้อมโจ๊กถ้วยหนึ่ง นางป้อนโจ๊กให้เสิ่นหมิงอย่างตั้งใจ แต่เสิ่นหมิงรู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก เขาจึงกินโจ๊กถ้วยนั้นลงไปเพียงไม่กี่คำ มู่เถาฮวาเองก็ไม่คิดจะบังคับเขา หากเขาหิวอีก นางก็จะป้อนโจ๊กให้เขากินอีกหน

ด้านเสิ่นฮ่องเต้ที่ได้ทราบข่าวว่าเสิ่นหมิงบุตรชายของตนล้มป่วยก็ร้อนใจ รีบส่งให้หมอหลวงมาดูอาการของเขาและให้ขันทีนำยาบำรุงชั้นดีไปมอบให้บุตรชายตนที่จวน

เสิ่นหมิงเป็นบุตรชายที่เกิดจากเขากับซ่งฮองเอา ซ่งฮองเฮาเป็นสตรีที่อยู่ในดวงใจของเขา เขารักนางมาก เขาถึงกับไม่สนใจฟังเสียงทัดทานใดของเหล่าขุนนาง ต่อให้เสิ่นหมิงจะไม่ดีในสายตาของคนอื่น แต่สำหรบเขา เสิ่นหมิงคือบุตรชายที่เขารักมากที่สุด

มีหรือเขาจะไม่รู้ว่าสวีกุ้ยเฟยและเสิ่นหลางนั้นคิดจะทำสิ่งใด แต่เพราะพวกนางสองแม่ลูกไม่ได้ก่อคลื่นลมใด เขาจึงไม่ได้สนใจเพียงปิดตาข้างหนึ่งทำเป็นมองไม่เห็น อย่างไรการต่อสู้กันระหว่างองค์ชายก็อาจจะทำให้เสิ่นหมิงได้ขัดเกลาความคิดและจิตใจมากขึ้น

ระยะหลังมานี้สภาพร่างกายของเขาไม่ค่อยจะสู้ดีเท่าใดนัก ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดจึงมักจะฝันร้ายอยู่บ่อยๆ นอนหลับก็ไม่ค่อยสนิทเท่าใดนัก ร่างกายแ