“หึ! ฉันไม่เอามันถึงตายหรอก แค่จะทำให้มันจดจำไปชั่วชีวิต ว่าคนต่ำๆเศษสวะอย่างมันไม่คู่ควรกับลูกสาวฉัน” การุณย์เหยียดริมฝีปากอย่างดูแคลน จ้องมองมะเฟืองด้วยสายตาเย้ยหยัน
“ถ้าเสี่ยทำอะไรพี่ไฟ คนที่จะเสียใจก็คือตัวจิ๋ว สองคนนั้นเขารักกัน เสี่ยไม่สงสารลูกสาวตัวเองเหรอ”
“ความรักมันกินไม่ได้หรอกนะนังหนู อย่าพูดให้เมื่อยปากเลย รออยู่นี่ก่อนนะ ฉันจะไปลากคอพี่ชายเธอมารับโทษ ถ้าฉันได้ตัวมันมาเมื่อไร ฉันถึงจะปล่อยเธอไป” การุณย์พูดจบก็หันหลังเดินกลับไปทางประตู
“เสี่ยเจ๋ง! จับผู้หญิงไม่มีทางสู้มาเป็นตัวประกัน แบบนี้มันหน้าตัวเมียชัดๆ” มะเฟืองตะโกนไล่หลังไปด้วยความโมโหสุดขีด ร่างสูงใหญ่ชะงักเท้าหันหลังกลับทันทีเมื่อถูกด่าว่าหน้าตัวเมีย การุณย์ขบกรามแน่น เดินเร็วกลับไปหาคนที่นั่งเชิดหน้าท้าทายอยู่กลางโกดัง
“ปากดีนักนะ” การุณย์ใช้มือข้างเดียวบีบแก้มหญิงสาวจนปากจิ้มลิ้มเผยอขึ้น ใบหน้าสวยบิดเบ้เพราะความเจ็บ
“หน้าตัวเมียของจริงน่ะคือพี่ชายเธอ รู้ว่าไม่มีปัญญาเลี้ยงดูผู้หญิงให้สุขสบายได้ ยังมีหน้าพาหนีไปลำบาก ลากลูกสาวคนอื่นไปเอาทั้งที่ไม่ได้มาสู่ขอตบแต่ง ไม่ให้เกียรติผู้หญิงแบบนี้ โคตรหน้าตัวเมียเลยเธอว่าไหม” การุณย์สะบัดมือออกจากแก้มเนียนไม่เบานัก ใบหน้าของมะเฟืองหันไปตามแรงสะบัดมือของเขา ก่อนจะหันกลับมามองเขาด้วยดวงตาวาววับ
“ไม่ใช่! พี่ไฟไม่มีวันทำแบบนั้นกับตัวจิ๋ว พี่ไฟจะไม่ล่วงเกินตัวจิ๋วแน่นอน” มะเฟืองเถียงคอเป็นเอ็น พี่ชายเธอเป็นคนดี เขาไม่เคยล่วงเกินเพื่อนสาวเธอแม้แต่ปลายก้อย สองคนนั้นรักกันด้วยหัวใจ
“จุ๊ๆ...นังหนูโลกสวย ฉันจะบอกอะไรให้นะ หญิงชายอยู่ด้วยกันตามลำพัง ไม่มีวันที่เรื่องอย่างว่าจะไม่เกิดขึ้น” การุณย์จงใจไล้มือไปบนต้นแขนเนียนเพื่อขู่ขวัญแม่คนช่างเถียง
“ไม่มีใครเขาคิดสกปรกเหมือนเสี่ยหรอก” มะเฟืองสะบัดกายฮึดฮัด จ้องมองไอ้เสี่ยจิตใจสกปรกด้วยความขยะแขยง
การุณย์ยิ้มเหี้ยม เขาเดินวนรอบมะเฟืองช้าๆ และใช้มือลูบไล้บ่าบอบบางด้วยท่าทางคุกคาม ก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว แล้วก้มลงจนใบหน้าของเขาแทบจะชนกับใบหน้าของเธอ มะเฟืองผงะหนีด้วยความตื่นตระหนก
“อืม...ฉันมันคนชอบคิดสกปรก และก็ชอบทำอะไรสกปรกด้วย รู้อะไรไหมมะเฟือง หัวใจกับหัวไอ้นั่นของผู้ชายมันใช้สมองคนละส่วนกัน ดังนั้น ถึงไม่รักก็เอากันได้ เธออยากลองไหม ฉันจะสนองให้ถึงใจเลยเชียวล่ะ” มะเฟืองเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หันกลับมาจ้องหน้าคนพูดจาหยาบคายอย่างเอาเรื่อง หญิงสาวหอบหายใจแรงด้วยความโกรธ แค้นที่ทำอะไรไม่ได้เพราะถูกมัดติดกับเก้าอี้ แค้นเพราะการุณย์สัมผัสร่างกายเธอ แม้เพียงเล็กน้อยเธอก็ไม่ชอบ
“ทุเรศ! ไอ้เสี่ยบ้ากาม กับเพื่อนลูกสาวก็ยังไม่เว้น ความคิดสกปรก”
“จะเป็นอะไรไปเล่า ในเมื่อผู้หญิงคนไหนก็มีรูให้เสียบเหมือนกันนั่นแหละ เธอก็มีใช่ไหมมะเฟือง” การุณย์วางมือลงบนต้นขาหญิงสาว มะเฟืองมองมือที่วางแหมะลงบนต้นขาของตนด้วยใจเต้นระทึก หนุ่มใหญ่เลื่อนมันขึ้นมาช้าๆ จนมาหยุดอยู่ที่เอวคอด เขาทำท่าเหมือนจะสอดมือผ่านขอบกางเกงขาสั้นที่มะเฟืองสวมอยู่
“อย่าทำอะไรบ้าๆนะ” มะเฟืองขู่ฟ่อ ร่างสาวสั่นเทาด้วยความกลัวจับใจ
“หึ! อย่าปากดีกับฉัน เพราะฉันไม่ใช่คนใจดี รออยู่ที่นี่ จนกว่าฉันจะได้ตัวพี่ชายเธอกลับมาทำโทษ” การุณย์ดึงมือกลับมาซุกลงกระเป๋ากางเกงยีนของตน เขายืดตัวขึ้นยืนเต็มความสูง ดวงตาคู่คมหลุบมองคนปากดีแล้วยิ้มมุมปากอย่างผู้ที่เหนือกว่า
มะเฟืองก้มหน้า ไม่กล้าสบตากับเขา เธอเริ่มรู้ตัวแล้วว่า เธอไม่ใช่คู่ต่อกรของเสี่ยเจ๋ง เขาเหนือกว่าเธอหลายขุม เขารู้วิธีขู่ให้เธออยู่ในความสงบได้อย่างง่ายดาย
“ไปจัดการป้อนข้าวป้อนน้ำมะเฟืองให้สำเร็จ”การุณย์เดินออกมาจากโกดังแล้วสั่งป้าประไพที่ยังคงรออยู่หน้าโกดัง เพราะป้าประไพรู้ใจเจ้านายดีว่าไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำขนาดที่จะปล่อยให้ใครอดข้าวอดน้ำได้
“จ้ะเสี่ย” ป้าประไพรับคำ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในโกดังอีกครั้ง
การุณย์มองตามแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ วันนี้เขาจะต้องพาตัวลูกสาวกลับมาให้ได้ และจะต้องจับไอ้คนที่มันบังอาจพาลูกสาวเขาหนีมาลงโทษให้สาสมให้จงได้ แต่ยายคนปากดีในโกดังนั่นสิ จะยอมกินข้าวกินปลาไหม เนื้อตัวก็รุมๆ จะเป็นไข้หรือเปล่าก็ไม่รู้
“เฮ้ย! แล้วจะห่วงทำไมวะ” การุณย์บ่นอย่างหัวเสีย เขาสะบัดหน้าแรงๆ ก่อนจะก้าวฉับๆไปยังรถกระบะคันใหญ่ที่ลูกน้องสตาร์ตรออยู่ไม่ไกล จุดหมายปลายทางของเขาและลูกน้องคือหมู่บ้านในเขตอุทยานบนภูเขา
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้ได้ มะเฟืองรู้แต่ว่ามันนานมาก เธอเป็นห่วงพี่ชาย กลัวว่าเสี่ยเจ๋งจะทำอะไรรุนแรง กลัวว่าพี่ชายจะถูกฆ่าหมกป่าบนภูเขา เธอมีกันแค่สองคนพี่น้อง หากพี่ชายของเธอเป็นอะไรไป เธอก็ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะอยู่ได้อย่างไร
ด่วนพิเศษ2“เฮีย ลูกหลับหรือยังจ๊ะ” มะเฟืองเดินเช็ดปลายผมออกมาจากห้องน้ำ เอ่ยถามสามีที่รับหน้าที่กล่อมลูกชายวัยขวบเศษอยู่บนเตียง“ชู่ว์! เบาๆสินังหนู กว่าไอ้มะเขือม่วงจะหลับได้ เฮียแทบกระอักเลือดนะ”“เฮี้ย! เอาอีกแล้วนะ เรียกลูกแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวเถอะ” มะเฟืองพาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ราวหน้าห้องน้ำ หญิงสาวเดินมาที่เตียงแล้วส่งสายตาดุให้สามี“เฮียเขยิบไปหน่อย หนูจะเอาตัวอ้วนไปนอนเตียงเด็ก” เมื่อสามีขยับเปิดทางให้ มะเฟืองจึงช้อนอุ้มเจ้าตัวอ้อนแนบอก แล้วอุ้มไปวางเตียงเด็กซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากเตียงใหญ่การุณย์มองตามบั้นท้ายเมียด้วยสายตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม วันนี้เขาเร่งเคลียร์งาน รีบขึ้นมาหาเมียกับลูก หลังจากที่สามวันที่ผ่านมาลูกหลับก่อนเจอหน้าเขาตลอด“ป๊าพาเล่นซนจนเพลียใช่ไหมเนี่ย หลับไม่รู้เรื่องเลย เจ้าตัวอ้วน” มะเฟืองดึง
การุณย์ทอดถอนใจอย่างมีความสุข เสียวกระสันจนทะลุทุกสวรรค์ชั้นฟ้า หนุ่มใหญ่ยิ้มให้คนที่คลานคร่อมร่างของตนขึ้นมาจนใบหน้าเสมอกัน เขากอบใบหน้านวลไว้ด้วยสองมือ ใช้นิ้วโป้งข้างหนึ่งไล้เบาๆบนริมฝีปากอิ่มสีเรื่อ “เก่ง” คำชมของสามีทำให้มะเฟืองยิ้มหวาน ก้มลงจุ๊บเบาๆบนริมฝีปากหยักได้รูป “เฮียสอนมาดี” คำพูดของคนอยู่เป็นส่งผลให้เธอได้รับรางวัลเป็นจูบหวานๆอีกหนึ่งยก “ให้เฮียเลียบ้าง” เสียงบอกกระเส่าสั่น ลิ้นสากแลบเลียริมฝีปากของตนอย่างหื่นกระหาย มะเฟืองพลิกกายลงนอนหงาย รอกระทั่งสามีมานั่งอยู่หว่างขาเรียว หญิงสาวจึงเปิดอ้ากลีบสาว ด้วยการกางขาออกจนสุดแล้วชันเข่าขึ้น สองมือวางทาบเนินนาง แบะอ้าออกให้
“พูดอะไรกัน วาสนงวาสนาอะไร เป็นเมียเฮีย อยากไปไหนก็จะได้ไป ขอแค่บอก” “หนูอยากไปดาวอังคาร เฮียพาไปได้ไหม” มะเฟืองเงยหน้าขึ้นถามสามี หญิงสาวยิ้มล้อเลียนเจ้าเล่ห์ เสี่ยเจ๋งส่ายหน้ายิ้มน้อยๆ “ดาวอังคารไกลไป พาไปไม่ได้หรอก แต่ถ้าไปสวรรค์ชั้นเจ็ดล่ะก็ เฮียพาไปได้ทุกที่ทุกเวลา” “อุ๊ย! เฮีย!” มะเฟืองอุทานตกใจ เมื่อสามีย่อตัวลงอุ้มเธอแนบอก หญิงสาวรีบคล้องลำคอแกร่งไว้แน่น เธอกลัวตก “ป่ะ! ไปทัวร์สวรรค์ชั้นเจ็ดกันเถอะ” ร่างอวบอิ่มของคุณแม่ยังสาวถูกวางลงอย่างทะนุถนอมบนเตียงกว้าง มะเฟืองสบสายตากับสามี
การุณย์กอบใบหน้าเมียด้วยมือสองข้าง ค่อยๆจับให้เธอหันมามองหน้าเขา “ไม่อยากได้ลูกชายเหรอ” น้ำเสียงทุ้มถามด้วยความเป็นกังวล “ไม่เกี่ยวกับลูกสักหน่อย จะลูกสาวหรือลูกชายหนูก็รัก เพราะเขาเป็นลูกของหนู” เมื่อเมียยอมเปิดปากพูดด้วย การุณย์ก็ยิ้มได้ “แล้วทำไมต้องทำหน้าหงิกงอ ไม่สวยเลย” “ไม่สวยก็ไม่ต้องมารัก” “อ้าว! เป็นงั้นไป” คนถูกเมียงอนหัวเราะในลำคอ ดวงตาคู่งามตวัดมองไม่พอใจ&
“กว่าจะได้นอนกอดกันแบบนี้ก็เล่นเอาเกือบตายเนอะ” มะไฟบ่นไม่จริงจัง กรุณาหัวเราะคิก หญิงสาวจุ๊บคางสามีเบาๆ“แต่เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว” กรุณาเบียดกายเข้าหาความอบอุ่นจากร่างกำยำ มะไฟโอบกอดร่างสาวแน่นขึ้นอีกนิด“ใช่ เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว และพี่จะไม่มีวันปล่อยมือจากตัวจิ๋วเด็ดขาด พี่สัญญา”กรุณาหลับตาลงด้วยความอุ่นใจในอ้อมกอดสามี แม้เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาจะดูวุ่นวายและโหดร้ายในบางช่วง แต่สุดท้ายแล้ว วันนี้เธอก็ได้ใช้ชีวิตคู่กับคนรัก และป๊าของเธอก็มีคนที่รักและรักท่านมาอยู่ข้างกาย เส้นทางความรักของเธอกับพี่ไฟนั้นยาวนานหลายปี กว่าจะลงเอยกันได้แบบสวยงาม แต่เส้นทางความรักของป๊ากับมะเฟืองนั้นเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ เป็นเส้นทางรักสายด่วน...ด่วนพิศวาส-จบบริบูรณ์-ด่วนพิเศษ 1&nbs
“ทำไมยังไม่นอน” เพราะสังเกตมาพักใหญ่แล้วว่า ช่วงหลังๆนี่มะเฟืองนอนเร็วมาก และหลับลึก แบบปลุกยังไงก็ไม่ตื่นด้วย ท่าทางเธอก็เหนื่อยๆ เขาเลยไม่อยากกวนเท่าไร ปล่อยให้เธอนอนสบายมาหลายคืนแล้ว “รอเฮียนั่นแหละ” ปากขยับพูด แต่ตาจะปิดอยู่รอมร่อ การุณย์หัวเราะในลำคอ เขาเดินไปนั่งลงใกล้เธอ โอบเอาร่างแน่งน้อยมากอด แล้วจุ๊บเหม่งเบาๆ “ง่วงก็นอน เดี๋ยวเฮียอาบน้ำก่อน จะมานอนกอดนะ” มะเฟืองพยักหน้ารับ หญิงสาวเอนกายลงนอนอย่างว่าง่าย เธอพร้อมหลับเต็มที่ การุณย์กลับออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเมียรักหลับไปซะแล้ว เขารีบสวมกางเกงขายาวผ้าฝ้าย เปลือยท่อนบน ปิดไฟทุกดวง แล้วคลานขึ้นเตียงไปนอนกอดเมีย มะเฟืองรับรู้
การุณย์ให้มะไฟเรียนรู้งานทุกอย่างที่ควรรู้ เพื่อจะได้นำไปใช้งานจริงในวันที่เขาจะเปิดร้านใหม่ให้ที่ต่างอำเภอ ตามที่เคยตกลงกันไว้ ซึ่งชายหนุ่มก็ขยันขันแข็งทำงาน และเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วเป็นที่น่าพอใจ “ทำไมมะเฟืองไม่ท้องบ้างนะ” คนอยากมีลูกอีกคนหันไปถามภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ คิ้วเข้มขมวดมุ่นสงสัย “เฮียทำไม่เป็นมั้ง” มะเฟืองว่ายิ้มๆ คนถูกสบประมาทแทบสำลักน้ำที่ยกขึ้นจิบ การุณย์หันมาสบตาแม่ตัวดีอย่างคาดโทษ มะเฟืองมองเมินสายตาของสามี เธอหันไปพูดกับพี่ชายต่อโดยไม่สนใจเขาอีก “พี่ไฟไปทำงานเถอะ หนูจะอยู่เป็นเพื่อนตัวจิ๋วให้เอง ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ” “ตัวจิ๋วอยู่กับมะเฟืองก็ได้ ตัวจิ๋วแพ้แค
“ตรงนี้ก็หอม” การุณย์เลื่อนใบหน้าลงไปจนถึงกลุ่มไหมเหนือเนินสาว เขาสูดดมเสียงดังฟอด มะเฟืองบิดตัวหนี ทุบตีบ่าบึกบึนไปหลายที ทว่าคนอยากมอบกายถวายตัวให้เมียไม่ระคายผิวแม้แต่น้อย“อื้อ! เฮีย! ยังไม่ได้ล้าง” เพราะมันผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา น้ำสวาททั้งของเขาและเธอปนเปกันอยู่ตรงนั้น มะเฟืองจึงรีบเอ่ยห้ามอย่างตกใจ“ไม่ล้างก็หอม กระดองเต่าน้อย” การุณย์การันตีความหอมด้วยการสูดดมเสียงดังฟอดอีกครั้ง มะเฟืองอ่อนอกอ่อนใจที่จะห้ามปราม หญิงสาวประชดเขาด้วยการกางขาออกสุด การุณย์หัวเราะพอใจ ประชดแบบนี้เขาชอบ“หอมอีกสิ” อายซะที่ไหน ก็ในเมื่อเตือนไม่ฟัง เธอก็ทำประชดเสียเลยดวงตาคู่คมจับจ้องดอกไม้บานฉ่ำในระยะประชิด มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ สวย น่าหลงใหล และเขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น และตอนนี้ก็ไม่คิดจะโงหัวขึ้นด้วยการุณย์ฝังใบหน้าลงบนผืนเนื้อสาว มันเปียกโชก ชุ่มฉ่ำ แต่เนื้ออ่อนสาวก็หวานละมุนลิ้น กลิ่นสาบสาวก็ยวนใจ ปาดเ
“อ้วกออกมาก็ได้” มะเฟืองทำท่าจะล้วงคออ้วกจริงๆ การุณย์ดึงมือเธอไว้แทบไม่ทัน“หนูกินไปแล้ว” การุณย์ย้ำอีกครั้ง มะเฟืองมองหน้าคนขี้งกด้วยสายตาดุ“คิดไว้ก่อนแล้วใช่ไหม” มะเฟืองมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขาเป็นพ่อค้าที่ไม่ยอมขาดทุนอะไรเลยจริงๆ“อย่ามาใส่ร้ายเฮีย” การุณย์พูดยิ้มๆ“กินไปกี่คำน้า” คนขี้งกทำท่าคิดคำนวณ ใบหน้าหล่อเหลากวนไม้กวนมือเหลือเกิน“ไม่รู้ ไม่ได้นับ” มะเฟืองดึงมือกลับมา ขยับตัวห่างจากเขา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีงอนๆ การุณย์ขยับตาม โน้มใบหน้ากระซิบชิดใบหูขาว คำกระซิบบอกของเขา เล่นงานหัวใจสาวให้เต้นโครมคราม ใบหน้าร้อนผะผ่าว และยิ้มหวานเอียงอายน่ารัก การุณย์กระซิบบอกเสียงทุ้มสะกดใจสาวว่า“เฮียคิดราคาเหมาแล้วกัน ราคาเท่าหัวใจของมะเฟือง จ่ายมาซะดีๆ”บทจะหวานก็หวานปานน้ำตาลจะหยด มะเฟืองผู้ไม่ประสาตามไม่ทันคารมหนุ่มใหญ่ หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งเขินอาย ใบ