บทที่ 15 คำเชิญงานแต่งงาน

ก่อนหน้านี้ เดรกบอกว่านักธุรกิจใหญ่โกรธที่ตระกูลซีติดสินบนของพวกเขาด้วยการให้ของขวัญ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ตระกูลซีทั้งหมดรู้สึกแย่เพราะเหตุนี้ พวกเขากลัวว่าความผิดพลาดเล็กน้อยจะทำให้มหาเศรษฐีรายนี้เพิกถอนสิทธิ์การลงทุนในใจกลางเมือง ในเวลาเดียวกัน พวกเขากำลังพยายามใช้สมองดึงเอาความชื่นชอบของพวกเขากลับคืนมาให้กับนักธุรกิจใหญ่ แต่พวกเขาก็ไม่เคยพบโอกาสที่จะแสดงให้เห็นได้เลย

จอร์จเองก็กระตือรือร้นเช่นกันในขณะที่เขาพูดว่า “แจ็คสันพูดถูก ตระกูลซีของเราต้องเข้าร่วมงานแต่งงานของนักธุรกิจใหญ่ในสัปดาห์หน้า เราต้องใช้โอกาสนี้เพื่อฟื้นความโปรดปรานของเรากับนักธุรกิจใหญ่คนนั้น”

สมาชิกในตระกูลซีพยักหน้าเห็นด้วย ทว่าปัญหายังคงเกิดขึ้น ตระกูลซีไม่มีทางได้รับคำเชิญให้ไปงานแต่งงานของนักธุรกิจใหญ่ แผนการของพวกเขาฟังดูดี แต่ความเป็นจริงนั้นโหดร้ายนัก

“ทราวิส ตระกูลเจนเซ่นจะลองใช้เส้นสายของตัวเองและเชิญครอบครัวซีได้ไหม?” จอร์จอดไม่ได้ที่จะหันไปหาทราวิสเพื่อขอความช่วยเหลืออีกครั้ง

ทราวิสซึ่งรู้สึกทุกข์ใจแล้วพูดว่า “คุณปู่ครับ ผมได้ยินมาว่าผู้ที่ได้รับคำเชิญให้ไปงานแต่งงานของมหาเศรษฐีนั้นล้วนเป็นบริษัทของครอบครัวอันดับหนึ่งในเมืองคานห์ แม้แต่ศูนย์ยาสมุนไพรเซ็นจูรี่ครอบครัวของเจนเซ่นของเราก็ยังต้องพยายามอย่างมากก่อนที่เราจะได้รับคำเชิญเพียงครั้งเดียวนั่น หากครอบครัวซีต้องการเข้าร่วมด้วย มันจะขอยากมาก”

จอร์จพูดอย่างรวดเร็วว่า “เงินไม่ใช่ปัญหา ทราวิส หากนายทำให้เราได้รับคำเชิญ ตระกูลซีก็เต็มใจที่จะทุ่มเทให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้”

“ก็ได้ครับ ผมจะพยายามทำให้ได้” แม้ว่าทราวิสจะไม่เต็มใจนัก แต่เขากัดฟันและตกลงเพื่อเห็นแก่แรงจูงใจที่ซ่อนเร้นอยู่

“ขอบคุณมาก ทราวิส นายเป็นลูกเขยที่ดีที่สุดของตระกูลซีของเราจริง ๆ” หลังจากนั้น จอร์จก็หันไปหาแจ็คสันและพูดว่า “แจ็คสัน เราต้องเตรียมของขวัญไปที่งานแต่งงานของมหาเศรษฐี ไปหาของขวัญที่เราสามารถให้ได้และที่สามารถแสดงความจริงใจของตระกูลเรา นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเรา ดังนั้นอย่าทำพลาด”

“เข้าใจแล้วครับพ่อ” แจ็คสันพยักหน้าทันที

เช่นเดียวกับที่ครอบครัวซีคนอื่น ๆ กำลังถกเถียงกันอย่างดุเดือดเกี่ยวกับงานแต่งงานของนักธุรกิจหนุ่ม จู่ ๆ ไทร์และวินนี่เฟรดก็เดินเข้าไปพร้อมกล่องของขวัญใบใหญ่และบัตรเชิญงานแต่งงาน ทันใดนั้น ทุกคนก็มองมาที่ทั้งสองคน

วินนี่เฟรดได้แต่งหน้าเป็นพิเศษและแต่งตัวสวยงามในวันนี้ เนื่องจากเธอมาที่นี่เพื่อเชิญครอบครัวมางานแต่งงานของเธอ เธอรู้สึกว่าควรแสดงความจริงใจ วินนี่เฟรดใช้เวลาอยู่นานในร้านขายขนมในการเลือกขนมแต่งงานและของขวัญ เธอได้ออกแบบรูปภาพบนบัตรเชิญงานแต่งงานของเธอเป็นการส่วนตัวเพื่อให้แต่ละคนได้รับการ์ดที่ไม่ซ้ำกัน

“วินนี่เฟรด ไทร์ พวแกสองคนกำลังมาทำอะไร?” พวกเขาเพิ่งเข้ามาในห้องเมื่อน้ำเสียงลึกลับของไอริสดังขึ้น ในขณะเดียวกัน สมาชิกคนอื่น ๆ ในครอบครัวก็มีสีหน้าดูถูกเหยียดหยามกับพวกเขาเช่นกัน

วินนี่เฟรดปรารถนาอย่างแท้จริงว่าเธอจะได้รับพรจากตระกูลซีสำหรับการแต่งงานของเธอ เธอนำของขวัญและบัตรคำเชิญเข้ามาและเริ่มแจกจ่ายให้สมาชิกในตระกูลแต่ละคน “สวัสดีทุกคน ผู้อาวุโสที่รักของฉัน ไทร์และฉันจะจัดงานแต่งงานของเราในวันพฤหัสบดีหน้า ฉันหวังจริง ๆ ว่าจะได้รับพรจากพวกคุณ ฉันหวังว่าพวกคุณทุกคนจะสามารถไปเข้าร่วมงานในสัปดาห์หน้าได้นะ”

หลังจากที่เธอพูดเสร็จ วินนี่เฟรดได้โค้งคำนับต่อหน้าทุกคน ในความเป็นจริงแล้ว ไทร์รู้สึกขมขื่นในหัวใจเมื่อเห็นสิ่งนี้

ฉากนั้นเงียบอย่างน่าขนลุกไปชั่วขณะก่อนที่จะมีเสียงดังขึ้นมาทำลายความเงียบ ไอริสเป็นคนแรกที่โยนของขวัญและบัตรคำเชิญลงบนพื้นก่อนที่จะเหยียบมันอย่างชั่วร้าย “นักธุรกิจใหญ่กำลังจะแต่งงานเช่นกัน ดังนั้นพวกคุณทั้งคู่ก็คิดอยากจะทำเช่นนั้นด้วยสินะ เธอคิดที่จะกำหนดงานให้เป็นวันเดียวกันกับเขาอีก วินนี่เฟรด เธอทำสิ่งนี้โดยเจตนาเพื่อเลียนแบบนักธุรกิจใหญ่หรือเปล่า? จนกระทั่งคิดที่จะให้เราไปงานแต่งงานของเธอกับขอทานคนนั้น ฝันไปเถอะ!”

ไม่ใช่แค่ไอริสเท่านั้นที่แสดงปฏิกิริยาที่มุ่งร้ายและท่าทีที่ไม่ชอบอย่างตรงไปตรงมา สมาชิกครอบครัวซีคนอื่น ๆ ก็โยนของขวัญและบัตรคำเชิญออกไปเช่นกัน

ท่าทางเหล่านี้ทำให้วินนี่เฟรดแสดงสีหน้าเจื่อนและรู้สึกละอายใจมาก

ความโกรธเกิดขึ้นภายในอกของไทร์ “ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยากให้พรกับเธอ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของใครบางคนเช่นนั้น”

“หยิบมันขึ้นมา!” ไทร์มองตรงไปยังไอริสอย่างมืดมน แต่ละคำพูดของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการสังหาร

ไอริสเคยเห็นหนังสือการรับรองความผิดปกติทางจิตเป็นระยะของไทร์มาก่อน ดังนั้นเธอจึงกลัวไทร์โดยไม่รู้ตัว “อะไร… แกกำลังพยายามจะทำอะไร?” ไอริสก้าวถอยหลังออกไปอย่างฉับพลัน “ไทร์ ซัมเมอร์ ที่นี่คือคฤหาสน์ซี อย่าแม้แต่คิดจะทำอะไรบ้า ๆ แกไม่สามารถคิดที่จะบังคับให้เราไปงานแต่งงานของแกในเมื่อเห็นได้ชัดว่าเราไม่เต็มใจ”

“ฉันบอกให้หยิบ-ขึ้น-มา” ไทร์ไม่ต้องการพูดซ้ำคำพูดของเขาเองเป็นครั้งที่สาม มันเป็นความจริงที่ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนกำลังอยากจะฆ่าไอริส

“ไทร์” วินนี่เฟรดสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอจึงรีบคว้าตัวไทร์ไว้ “ลืมเรื่องนี้ไปเถอะ”

“แต่ว่า วินนี่เฟรด…”

“ฉันบอกให้ลืม!” วินนี่เฟรดตะโกนขึ้นมาทันที ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอหันไปหาจอร์จ “ถ้าอย่างนั้น แม้แต่คุณก็ไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมงานแต่งงานของไทร์และฉันใช่ไหม?”

ไม่มีร่องรอยของความรักในน้ำเสียงของจอร์จเลยเมื่อเขาพูด มันเหมือนกับว่าเขาไม่เคยคิดว่าวินนี่เฟรดเป็นหลานสาวของเขา “วันพฤหัสบดีหน้าเป็นงานแต่งงานของเจ้าของใจกลางเมือง คราวที่แล้วครอบครัวซีของเราทำให้เจ้าของไม่พอใจ เราจึงต้องใช้โอกาสนี้ไปงานแต่งงานของเขาและเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเรา สำหรับเธอและไทร์… โอ้ วินนี่เฟรด เธอช่างทำให้พวกเราอับอายพอแล้วตั้งแต่เมื่อหกปีก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ เธอกำลังพยายามจะทำให้ปั่นป่วนโดยการจัดพิธีแต่งงาน เธอวางแผนที่จะให้ทุกคนรู้ถึงอดีตที่น่าอับอายของเธองั้นเหรอ? ฉัน จอร์จ ซี จะไม่เข้าร่วมงานแต่งงานของเธอแน่นอน”

วินนี่เฟรดไม่สามารถกลั้นน้ำตาของเธอได้ในขณะที่น้ำตาของเธอไหลลงมา เธอร้องไห้และหันหลังวิ่งออกจากคฤหาสน์ตระกูลซีทันที

ไทร์รู้สึกเจ็บที่หน้าอกราวกับหัวใจถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ เขากวาดตามองใบหน้าที่น่าขยะแขยงของสมาชิกในครอบครัวซี ไทร์แสดงท่าทีหัวเราะเยาะออกมา พร้อมกับคำพูดเสียดสีอยู่ในน้ำเสียงของเขา พวกคุณทุกคนในตระกูลซีต่างกำลังใช้สมองพยายามหาวิธีได้รับคำเชิญให้ไปงานแต่งของมหาเศรษฐีนั่นเพื่อที่คุณจะได้ใช้โอกาสนั้นเพื่อเอาใจนักธุรกิจใหญ่ แต่คุณไม่รู้หรอกว่ามหาเศรษฐีรายนั้นกำลังยืนอยู่ตรงหน้าคุณ

“ฉันขอถามพวกคุณทุกคนเป็นครั้งสุดท้าย พวกคุณต้องการเข้าร่วมงานของวินนี่เฟรดและงานแต่งงานของผมไหม?”

“ฮิฮิ ขอทาน นายไม่เข้าใจภาษาคนหรือไง? เราได้พูดไปแล้วว่าครอบครัวซีจะเข้าร่วมงานแต่งงานของนักธุรกิจใหญ่ในวันพฤหัสบดีหน้า สำหรับนายและวินนี่เฟรด พวกคุณทั้งคู่ออกไปให้พ้นเถอะ!”

ทั้งครอบครัวซีต่างพากันหัวเราะเยาะ

ไทร์พูดยืนยันซ้ำแล้วซ้ำอีก “โอเค ดีมาก ดีล่ะ! ฉันหวังว่าพวกคุณจะไม่เสียใจเมื่อถึงเวลา”