Share

บทที่ 3

Penulis: กำลังดี
น้องสาวหายตัวไป 6 ปี ไม่มีข่าวคราว ไม่พบร่องรอย สำหรับพ่อกับแม่นับว่าน้องสาวตายไปนานแล้ว

พวกเขาทำสุสานให้น้องสาว และให้วันที่เธอหายตัวไปเป็นวันเสียของเธอ

ส่วนฉันถูกอนุญาตให้กลับไปที่บ้านได้แค่ในวันนั้น ก็เพื่อคุกเข่าขมาที่ตรงหน้าหลุมศพของเธอ

ปีที่แล้ว ระหว่างทางที่ฉันกำลังรีบไปที่สถานีรถไฟ ฉันหมดสติไปกะทันหัน คนที่สัญจรไปมาจึงพาฉันไปส่งที่โรงพยาบาล

เพราะเหตุนั้นทำให้ฉันพลาดรถไฟที่จะกลับบ้าน

ตอนที่ฉันกลับไปถึงบ้านอย่างทุลักทุเลก็เป็นอีก 3 วันให้หลังแล้ว

พ่อที่โกรธจัดกระชากผมของฉัน ลากฉันไปที่หน้าหลุมศพของน้องสาว พ่อผลักหัวฉันอย่างแรงจนไปกระแทกกับป้านสุสาน

ฉันถูกกระแทกจนหน้ามืดตาลาย แต่พ่อยังไม่หายโกรธ จึงตบหน้าฉันอย่างดุร้ายต่อ

ทีแล้วทีเล่า ตบจนฉันปากแตก และฟันหน้าหักไป 1 ซี่

แต่ดูเหมือนว่าพ่อจะลืมไปแล้ว

หรือบางทีพ่ออาจจะไม่เคยสนใจเลยก็ได้

ในใจของพ่อ ไม่ว่าฉันจะบาดเจ็บตรงไหนอย่างไร ต่อให้ฉันตาย มันก็เป็นเรื่องที่สมควร

น้ำตาของฉันไหลงทีละหยด พ่อคะ ตอนนี้หนูตายแล้วจริงๆ ไม่รู้ว่าแบบนี้สำหรับพ่อจะถือเป็นการไถ่บาปได้หรือเปล่า

พ่อที่กำลังตรวจสอบศพอย่างตั้งใจ ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

พ่อถอดถุงมือด้วยความหงุดหงิด แล้วกดรับสาย

เสียงโมโหของแม่ดังมาจากปลายสาย

"สวีจือจือนังเด็กเว*นั่น จนตอนนี้ก็ยังไม่กลับมาเลย ฉันว่ามันคงไม่อยากมาขมาเนี่ยนเนี่ยนละมั้ง"

ฉันหัวเราะด้วยความขมขื่น ฉันนะหรือไม่ยอมกลับบ้าน

ฉันตายแล้ว ภายใต้คมมีดที่เย็นเยือกของคนร้าย

พ่อส่งเสียงฮึดฮัด

"มันไม่กลับมาตลอดกาลเลยดีที่สุด ไปตายอยู่นอกอบ้านจะดีที่สุด แค่เห็นมันฉันก็สะอิดสะเอียน"

ฉันฟังพวกเขาผลัดกันด่าทอฉันไปมา หัวใจก็เจ็บปวดราวกับหินก้อนใหญ่กดทับเอาไว้

ทั้งๆ ที่วันนั้นฉันเคยส่งข้อความไปขอความช่วยเหลือจากพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่สนใจ

บางทีการตายของฉันคงเป็นการปลดปล่อยสำหรับพวกเขาก็ได้

อันที่จริงถึงฉันไม่ถูกฆาตกรรม ฉันก็มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานหรอก

1 ปีก่อน ตอนที่ฉันหมดสติไป ฉันถูกตรวจพบว่าเป็นเนื้องอกในสมอง

ฉันเคยบอกพ่อกับแม่ แต่พวกเขากลับคิดว่าฉันกำลังแกล้งทำตัวให้ดูน่าสงสาร

"สวีจือจือ แกอยากตายก็ตายไปเร็วๆ เลย อย่าหวังว่าพวกฉันจะเห็นใจแก"

ฉันแค่ทำใจตายไปไม่ได้ เพราะกลัวว่าพวกเขาแก่ไปจะไม่มีคนดูแล

แต่ตอนนี้ พอเห็นสายตาความเกลียดชังในตอนที่พวกเขาพูดถึงฉัน ฉันก็รู้สึกว่าโชคดีที่ตัวเองตายไปในรูปแบบนี้

พวกเขาปรารถนาให้ฉันไม่ได้ตายดีมาตลอด รอพวกเขาพบว่าฉันตายอย่างน่าอนาจขนาดไหนแล้ว ก็คงรู้สึกพอใจละมั้ง

หลังวางสาย สายตาของพ่อก็จับจ้องมาที่ศพของฉันอีกครั้ง

ดวงตาของพ่อค่อยๆ แดงก่ำขึ้น

มันก็ค่อนข้างอนาถจนไม่น่ามองจริงๆ ขนาดเสียงของพ่อก็ยังสั่นไปด้วย

"ร่างกายของผู้ตายมีแผลจากมีด ทั้งหมด 8 รอย ล้วนแต่หลีกเลี่ยงจุดสำคัญทั้งหมด"

"สันนิษฐานเบื้องต้นว่า สาเหหตุการตายมาจากการเสียเลือดมาก"

"ฆาตรกรแมร่*โรคจิตจริงๆ ทำให้เด็กผู้หญิงค่อยๆ เลือดไหลหมดตัวจนตาย ต้องเจ็บขนาดไหนวะเนี่ย"

ฉันนยิ่งรู้สึกขมขื่นใจมากขึ้น เพราะมันเจ็บมากจริงๆ

ฉันเจ็บจนสั่นไปทั้งตัว แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากร้องไห้อย่างไร้กำลัง

แต่ฉัรนที่ร้องไห้ทำให้ฆาตกรหงุดหงิด มันจึงแสยะยิ้มพร้อมควักลูกตาของฉันออกมาแบบสดๆ

กระทั่งมือที่ถือมีดผ่าตัดของพ่อก็ยังสั่นไปด้วย เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ เตือนผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ให้เตรียมผ่ากระโหลก

ฉันแอบคาดหวังเล็กน้อยว่าพอพ่อเห็นเนื้องอกที่อยู่ในสมองของฉันแล้ว ไม่รู้ว่าจะคิดถึงฉันที่ป่วยเป็นเนื้องอกในสมองหรือเปล่า

ขณะที่กำลังคิดอยู่ ประตูของห้องชันสูตรก็ถูกคนเปิดออก

ตำรวจหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าประตู มองพ่อด้วยหน้าตาที่ตื่นตระหนก

พ่อขมวดคิ้ว และมองเขาอย่างไม่พอใจ

"ลุกลี้ลุกลนอะไรนักหนา หนุ่มสาวสมัยนี้ไม่มีความหนักแน่นเอาเสียเลย"

"มีอะไรก็พูดมา ไม่เห็นว่าผมยุ่งมากเหรอ"

ตำรวจหนุ่มกัดฟันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงค่อยๆ เปิดปากพูด

"หัวหน้าทีมหลิน พี่สวี ผลตรวจ DNA ของผู้ตายออกมาแล้วครับ ธะ...เธอคือลูกสาวของพี่สวีครับ"

ขณะเดียวกัน เสียงที่ทั้งร้อนรนและตื่นเต้นดีใจก็ดังมาจากโทรศัพท์ของพ่อ

"ลูกสาวคนเล็กของพวกเรากลับมาแล้ว ลูกยังไม่ตายค่ะ"

"ความเย็นชาที่คนพี่ต้องแบกรับตลอดหลายปีที่ผ่านมา มากพอสำหรับการไถ่บาปแล้ว

บ้านเราอุตส่าห์อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ต่อไปก็ทำดีกับเจ้าหล่อนหน่อยเถอะ"
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ตอนที่พ่อชันสูตรศพฉัน น้องสาวที่แกล้งตายจนฉันต้องใช้กรรมแทนก็กลับมา   บทที่ 9

    อยู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของพ่อก็ดังขึ้นหัวหน้าทีมหลินบอกพ่อด้วยน้ำเสีนงร้อนใจว่ากล้องวงจรจับภาพที่ฉันถูกคนลากตัวไปไว้ได้และที่โชคดีคือจับภาพหน้าตาของฆาตกรได้ด้วยรูปถูกส่งมาที่โทรศัพท์ของพ่ออย่างรวดเร็ว พ่อเปิดดูอย่างร้อนใจ ทันทีที่เห็นหน้าตาคนในรูปชัดเจน แววตาของพ่อก็ช็อคตะลึงมือที่ถือโทรศัพท์ออกแรงกำจนขาวซีดพ่อกลืนน้ำลาย แล้วเงยหน้าขึ้นอย่างยากเย็น จ้องไปที่แฟนหนุ่มของน้องสาว"แก แกเป็นคนฆ่าจือจือใช่ไหม"การเปลี่ยนแปลงที่มาแบบกะทันหันทำให้ทุกคนชะงักอยู่กับที่นอกจากปีศาจคนนั้นมันแสยะยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก"อะแหม่ นึกไม่ถึงว่าตำรวจอย่างพวกแกดำเนินคดีเร็วเหมือนกันนี่"มันขยับแขนคล้องตัวน้องสาวไว้ในอก ส่วนมืออีกข้างกลับจับไปที่คอของน้อง ลากน้องไปที่ข้างหน้าต่าง และห้อยตัวไปที่นอกหน้าต่างครึ่งตัวพ่อมองมันด้วยดวงตาแดงก่ำ ตะเบ็งเสียงต่ำอย่างโมโหว่า"ไอชาติหมา ฉันจะฆ่าแก"อีกฝ่ายกลับหัวเราะอย่างคลุ้มคลั่ง"แกก็อยากให้เนี่ยนเนี่ยนตายอยู่ตรงหน้าแกด้วยเหรอ"น้องสาวตกใจจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว มองพ่อด้วยสายตาร้งขอความช่วยเหลือ แต่พ่อกลับเหมือนมองไม่เห็นพ่อหยิบมีดปลอกผลไม้จากโต๊ะ

  • ตอนที่พ่อชันสูตรศพฉัน น้องสาวที่แกล้งตายจนฉันต้องใช้กรรมแทนก็กลับมา   บทที่ 8

    วินาทีนั้น ฉันโกรธจนสั่นไปทั้งตัว6 ปีเต็ม ฉันมีชีวิตเหมือนอยู่ในนรกบึงไฟ แบกรับความผิดที่มันไม่ควรจะเป็นของฉันทว่าตอนนี้น้องสาวกลับบอกว่ามันเป็นแค่ละครฉากหนึ่งความไม่พอใจและน้อยเนื้อต่ำใจทั้งหมดของฉันแปรเปลี่ยนเป็นเสียงตะโกนแห่งความโกรธแต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครได้ยินไม่ว่าฉันจะโมโหแค่ไหน พวกเขาก็ไม่รับรู้พ่อกับแม่ตกตะลึงจนแทบยืนไม่ไหว น้องสาวรีบเข้าไปพยุงพวกเขาไว้ และมองพวกเขาอย่างสงสัยระหว่างที่บรรยากาศนิ่งเงียบ เสียงกริ่งก็ดังขึ้นน้องสาวก็ตื่นเต้นขึ้นมาในทันทีทันใด วิ่งเหยาะๆ ไปที่ประตู แล้วเปิดออกนอกประตูผู้ชายสวมแว่นกรอบทองคนหนึ่งยืนอยู่ ให้ความรู้สึกสุภาพเรียบร้อยน้องสาวจูงมือของเขา พามาตรงหน้าพ่อกับแม่ แล้วแนะนำอย่างเขินอายว่า"นี่แฟนของหนูค่ะ พ่อ แม่ ครั้งนี้กลับมาเพื่อจะบอกพ่อกับแม่ว่าพวกเราจะแต่งงานกันค่ะ"แม่ฝืนยิ้มบางๆ ส่วนพ่อสีหน้าจริงจังไม่มีใครรู้ แต่ในมุมที่พวกเขามองไม่เห็น ฉันกำลังตกใจกลัวจนตัวสั่นใบหน้านี้แหละถึงกลายเป็นเถ้าถ่านฉันก็จำได้มันทรมานฉัน 3 วันเต็มๆ ทำให้ฉันตายทั้งเป็นฉันอ้อนวอนมันอยู่หลายครั้ง ขอให้มันจบชีวิตฉันเร็วๆมันใช้ผ้าข

  • ตอนที่พ่อชันสูตรศพฉัน น้องสาวที่แกล้งตายจนฉันต้องใช้กรรมแทนก็กลับมา   บทที่ 7

    พ่อตาแดงในทันที จับมือของน้องแล้วดังเข้าไปกอดพ่อลูบผมน้องสาวอย่างเบามือ ครั้งแล้วครั้งเล่าฉันอิจฉาจนตาแดง ไม่มีใครรู้เลยว่าตลอด 6 ปีที่ผ่านมา ฉันปรารถนาอ้อมกอดและสัมผัสของพ่อมากแค่ไหนแต่พ่อกับแม่มีแต่จ้องมองฉันด้วยสายตาที่รังเกียจ และผลักไสไล่ส่งฉันแม่เดิมเข้าไปกอดน้องสาวพร้อมน้ำตา ภาพที่พวกเขามีความสุขช่างทิ่มแทงหัวใจของฉันเหลือเกินเจ็บปวดจนน้ำตาฉันไหลออกมาแม่ใช้มือตบเบาๆ ที่แผ่นหลังของน้องสาว แสร้งทำเป็นพูดบ่นว่า"เนี่ยนเนี่ยน ลูกหายไปไหนมาตั้งหลายปี รู้ไหมพ่อกับแม่ตามหาลูกลำบากแค่ไหน"น้องสาวมุดหน้าอยู่ในอ้อมกิดของพวกเขาด้วยความรู้สึกผิด พูดอ้ำอึ้งว่า"พ่อคะแม่คะ หนูขอโทษค่ะ""ตอนนั้นหนูตั้งท้องโดยไม่ได้ตั้งใจ หนูกลัวถูกว่า ก็เลยไม่กล้ากลับบ้าน หนูรู้ว่าเห็นแก่ตัวมาก แต่ตอนนั้นหนูกลัวมากจริงๆ ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี"พ่อกับแม่สีหน้าชะงักงัน มองน้องสาวด้วยความตกตะลึง"ถ้างั้น...ลูกล่ะ แล้วก็ไอ้เว*ที่ทำให้ลูกท้องล่ะ"น้องสาวอายจนแก้มแดง ลังเลอยู่ครู่หนึ่งถึงพูดขึ้นว่า"ลูกรักษาเอาไว้ไม่ได้""ส่วนคนที่ทำให้หนูท้องเหรอ เขาบอกว่าไม่มีหน้าจะมาเจอพ่อกับแม่ ก็เลไม่กล้า

  • ตอนที่พ่อชันสูตรศพฉัน น้องสาวที่แกล้งตายจนฉันต้องใช้กรรมแทนก็กลับมา   บทที่ 6

    แววตาของพ่อมีความรู้สึกเศร้าสร้อย พ่อพูดปลอบแม่อย่างอ่อนโยน บอกให้แม่รอข่าวจากพ่อที่บ้านหลังจากวางสาย พ่อเช็ดน้ำตาให้แห้ง แล้วเดินไปที่ห้องชันสูตรด้วยความแน่วแน่อีกครั้งครั้งนี้พ่อไม่มีความใจเย็นอย่างก่อนหน้านี้อีกแล้ว มือที่ถือมีดผ่าตัดก็สั่นเทาไม่หยุดพ่อเล็งมีดไปที่ร่างกายของฉันหลายครั้งหลายครา ทว่ากลับไม่สามารถลงมือได้คงเป็นเพราะว่านี่คือลูกสาวที่พ่อรักมากที่สุดพ่อประคองศรีษะที่ไม่เหลือเค้าโครงของฉันขึ้นด้วยมือที่สั่น กลั้นน้ำตาไว้ ค่อยๆ คืนสภาพให้ฉันทีละนิดฉันเองก็กลั้นน้ำตาไว้ คอยมองดูพ่อที่ร้องไห้ไปพร้อมกับป้อนข้อมูลเข้าไปในคอมพิวเตอร์1 คืนเต็มๆ พ่อไม่ได้หลับตาพักเลยแม้แต่นาทีเดียวไม่รู้ว่าดื่มกาแฟเข้มๆ ไปกี่แก้ว ดวงตาจับจ้องจดจ่ออยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ด้านนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าค่อยๆ สว่างขึ้นทีละนิดในที่สุดการแจ้งเตือนของคอมพิวเตอร์ก็ดังขึ้นพ่อเงยหน้าขึ้นในท่วงทันที ทว่าวินาทีต่อมา ร่างกายของพ่อก็แข็งทื่อไปพ่อลุกขึ้นด้วยความตกใจ ไม่สังเกตเห็นด้วยว่าทำกาแฟที่วางอยู่ข้างๆ หกกาแฟสาดไปในแป้นพิมพ์ พ่อก็ไม่สนใจเช็ดด้วยซ้ำพ่อจับหน้าจอคอมพิวเตอร์ไว้ สายตาจ้องไป

  • ตอนที่พ่อชันสูตรศพฉัน น้องสาวที่แกล้งตายจนฉันต้องใช้กรรมแทนก็กลับมา   บทที่ 5

    น้ำตาของฉันไหลพรากลงมาทันที เขาคือ เซี่ยเซียว คนเพียงคนเดียวในโลกนี้ที่รักฉันฉันได้พบกับเขาตอนที่ฉันถูกพ่อกับแม่ไล่ให้ไปทำงานข้างนอกใหม่ๆตอนนั้นฉันไม่มีเงินเลยสักบาท ห้องพักของโรงงานก็เต็ม ไม่มีที่ให้อยู่จึงได้แต่เก็บเอากระดาษลังจากกองขยะแล้วไปหลบอยู่ใต้สะพานอย่างช่วยไม่ได้นอนไปได้ถึงเที่ยงคืน พวกอันธพาลชั่วช้าก็ดันมาเจอฉัน และเริ่มลวมลามฉันฉันที่ตื่นตกใจจึงพยายามร้องขอความช่วยเหลือสุดชีวิตบังเอิญเซี่ยเซียวผ่านมาพอดี จึงช่วยฉันเอาไว้เขาเห็นว่าฉันน่าสงสาร จึงให้ฉันไปอยู่ที่ห้องว่างบ้านเขาก่อนชั่วคราวในช่วงเวลาอันแสนโดดเดี่ยวเหล่านั้น เขาเป็นสิ่งปลอบโยนเพียงหนึ่งเดียวของฉันเขาจะให้ฉันยืมไหล่ เมื่อตอนที่ฉันร้องไห้จนตาแดงบวมเบ่งหลังจากที่ได้รับสายจากพ่อและแม่และจะโอบกอดฉันบอกว่าเขารู้สึกว่าฉันดีมาก ในตอนที่ถูกด่าทอจนท้อแท้หมดกำลังใจและตอนนี้ เขาก็เป็นคนเพียงคนเดียวที่ร้อนใจเพราะการหายตัวไปของฉันหัวหน้าทีมหลินตบบ่าของเขา ปลอบเขาให้ใจเย็นลง และหันไปให้คนช่วยลงบันทึกประจำวันตอนที่ได้ยินชื่อของฉัน ในดวงตาของหัวหน้าทีมหลินฉายแววตกใจเล็กน้อย"คุณบอกว่า จือจือเป็นแฟนของค

  • ตอนที่พ่อชันสูตรศพฉัน น้องสาวที่แกล้งตายจนฉันต้องใช้กรรมแทนก็กลับมา   บทที่ 4

    วิญญาณของฉันก็สั่นเทาเบาๆ ด้วย ในที่สุด...ในที่สุดความจริงจะถูกเปิดเผยแล้วเหรอมีดผ่าตัดในมือของพ่อหล่นไปบนพื้นกระทบเสียงดังก้องพอฉันหันมองไป ก็ได้แต่รู้สึกแปลกใจอย่างมากฉันเคยคิดว่าพ่อจะมีสีหน้ายังไงบ้างเย็นชา ไม่แคร์ หรืออาจจะเวทนาเล็กน้อยแต่ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นความเจ็บปวดบนใบหน้าของพ่อวินาทีนั้นทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาบ้างความลำบากที่ได้รับในหลายปีที่ผ่านมา ความโกรธแค้นที่เคยมีเพราะความไม่ยุติธรรมของพวกเขา ตอนนี้มันมลายหายไปจนหมดฉันที่ตัวสั่นเทาคิดอยากโผเข้ากอดพ่อ ทว่านิ้วมือกลับทะลุผ่านอ้อมอกของพ่อไปขณะที่น้ำตากำลังจะไหลหล่นลงมา ฉันก็ได้ยินพ่อพึมพำเสียงเบาว่า"เนี่ยนเนี่ยน"ทันใด้นั้นร่างกายฉันก็แข็งชะงัก และเข้าใจในทันทีว่าที่แท้ความเจ็บปวดในแววตาของพ่อไม่ใช่สำหรับฉันเนื่องจากอากาศที่อุณหภูมิสูงบวกกับถูกแช่ในน้ำฝนติดต่อกันหลายวันตอนนี้ร่างกายของฉันเน่าเปื่อยจนไม่มีชิ้นดี และยังส่งกลิ่นเหม็นด้วยทว่าพ่อกลับเข้ามากอดกองเนื้อเน่านั้นโดยที่ไม่ลังเล และร้องไห้สะอึกสะอื้น"เนี่ยนเนี่ยน เนี่ยนเนี่ยนของพ่อกลับมาแล้ว""ลูกสาวที่รักของพ่อ ลูกทำแบบนี้จะให้พ่อก

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status