บทที่ 17 (1/2) : ยินยอมให้แค่เฟยเกอ (1)

     นี่ก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้วที่จินเฟยเทียนยังไม่ได้ปรึกษากับจางเลี่ยงซูเรื่องการเปิดโรงหมอ หลังจากที่ได้พูดคุยเรื่องภายภาคหน้ากับหยางหมิงเซียนไป เพราะในช่วงนี้ชาวบ้านในละแวกจวนราชครู เริ่มมีอาการเจ็บป่วยและมาขอเข้ารับการรักษาที่เรือนสมุนไพรเป็นจำนวนมากโดยเฉพาะเด็กๆ และคนชรา เพราะที่เรือนสมุนไพรเก็บเงินค่ารักษาไม่แพง ส่วนใหญ่จะเก็บเฉพาะค่ายา ส่วนค่าทำการรักษานั้นที่นี่ไม่คิดเงิน เนื่องจากเริ่มแรกที่จางเลี่ยงซูเปิดเรือนสมุนไพรไพรนี้ขึ้นมา ก็เพื่อต้องการสอนศาสตร์ทางการแพทย์เรื่องการรักษาคนป่วยให้แก่หลานชายของตัวเอง จึงต้องการคนป่วยจริงๆ ให้หลานชายได้ลองลงมือทำการรักษา 

     ส่วนใหญ่คนป่วยที่เข้ามาขอรับการรักษาที่เรือนสมุนไพร จะมากันตั้งแต่เช้าและพอช่วงบ่ายอาการดีขึ้นก็จะกลับไปรักษาตัวต่อที่เรือนของตัวเอง แต่ก็จะมีคนป่วยบางคนที่มีอาการหนักจนต้องนอนรอดูอาการที่เรือนสมุนไพร จางเลี่ยงซูก็จะให้บ่าวในจวนมานอนเฝ้าผู้ป่วยในยามกลางคืน หากผู้ป่วยเกิดเป็นอะไรขึ้นมาในยามดึกบ่าวที่คอยเฝ้าคนป่วยอยู่ก็จะรีบออกมาตามจินเฟยเทียนก่อน แต่หากคนป่วยมี