Share

15 ไท่จื่อ

last update Last Updated: 2025-07-18 17:30:19

 

เพราะนางมาจากโลกอื่น ทำให้ฟู่เหยาเหยารู้เรื่องราวเกือบทั้งหมดในโลกนี้ ในอนาคตเว่ยเจิ้งหยางจะได้ขึ้นเป็นผู้ปกครองแคว้น ไม่ใช่ไท่จื่อองค์ปัจจุบัน ส่วนไท่จื่อองค์ปัจจุบันจะสิ้นชีพในเวลาอีกไม่นานหลังจากเสด็จออกล่าสัตว์ เพราะถูกงูพิษชนิดหนึ่งกัด พิษของมันร้ายแรงและทำให้เขาสิ้นชีพในที่สุด

ฟู่เหยาเหยาจึงตั้งใจจะมัดใจบุรุษผู้นั้นให้ได้ แต่ไม่ว่าทำอย่างไร นางและเขาก็ไม่ได้พบหน้ากันเสียที

แถมนางยังได้ยินข่าวลือที่พูดคุยกันในหมู่บ่าวรับใช้ที่บอกว่า ดูเหมือนท่านอ๋องจะถูกชะตาคุณหนูใหญ่อีกไม่นาน นางคงได้กลายเป็นหวางเฟย

‘ไม่ได้ สตรีเช่นฟู่ลี่อิ๋งไม่ควรจะได้รับความโชคดีเช่นนั้น’

ฟู่เหยาเหยาออกไปตลาดทุกวี่วันคาดหวังว่านางจะได้บังเอิญพบกับเว่ยเจิ้งหยาง แต่จนแล้วจนรอดนางก็ไม่เคยพบหน้าเขา ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องกับนางในตลาด ลำดับเหตุการณ์ในบทละครก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป คาดเดาสิ่งใดไม่ได้อีก

ถึงตอนนี้หน้าตาของบุรุษผู้นั้นเป็นอย่างไร นางเองก็ยังไม่รู้จักไม่เ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี   16 แผนการชั่วร้าย

    สตรีตัวเล็กสวมชุดเสื้อผ้าสีฟ้าเหมาะสมตามฤดู เส้นผมดำขลับที่ปกติจะปล่อยสยาย ถูกนางมัดด้วยผ้าแพรธรรมดาแล้วรวบเอาไปไว้ด้านหลัง เพื่อป้องกันไม่ให้เส้นผมของตนร่วงหล่นลงไปเกะกะ ใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มสีสันเต็มไปด้วยความอ่อนโยน งดงามผุดผ่องดูบริสุทธิ์และน่ารักตอนที่ยังเป็นดาราชื่อดัง นางไม่เคยทำอะไรเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะไม่อยากทำ แต่เพราะนางไม่มีเวลาที่จะปลีกตัวไปทำ เมื่อได้มาอยู่ในร่างของคุณหนูรองตระกูลฟู่นางจึงอยากแบ่งปันให้กับผู้ทุกข์ยาก เรื่องหนึ่งที่สำคัญ ชื่อเสียงของนางจากการทำเรื่องนี้จะต้องไปเข้าหูตัวละครสำคัญที่นางคาดหวัง“คุณหนูรอง” เด็กหญิงวิ่งมาดึงกระโปรงของนาง จนฟู่เหยาเหยาที่ยืนอยู่เซถลาไปด้านหลังนางผินหน้าไปดู เห็นว่าเป็นสตรีตัวเล็ก ๆ วัยไม่น่าจะเกินห้าขวบ เสื้อผ้าสกปรกมอมแมม ผมเผ้าดูก็รู้ว่าขาดการดูแล“เจ้านี่” เสี่ยวเชี่ยนทำท่าจะดุแม่นางน้อยที่เขามาทำให้เจ้านายของตนเกือบได้รับบาดเจ็บ“ไม่เป็นไร เสี่ยวเชี่ยน ฟังนางสักหน่อย” ฟู่เหยาเหยาหันไปห้ามป

  • ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี   15 ไท่จื่อ

    เพราะนางมาจากโลกอื่น ทำให้ฟู่เหยาเหยารู้เรื่องราวเกือบทั้งหมดในโลกนี้ ในอนาคตเว่ยเจิ้งหยางจะได้ขึ้นเป็นผู้ปกครองแคว้น ไม่ใช่ไท่จื่อองค์ปัจจุบัน ส่วนไท่จื่อองค์ปัจจุบันจะสิ้นชีพในเวลาอีกไม่นานหลังจากเสด็จออกล่าสัตว์ เพราะถูกงูพิษชนิดหนึ่งกัด พิษของมันร้ายแรงและทำให้เขาสิ้นชีพในที่สุดฟู่เหยาเหยาจึงตั้งใจจะมัดใจบุรุษผู้นั้นให้ได้ แต่ไม่ว่าทำอย่างไร นางและเขาก็ไม่ได้พบหน้ากันเสียทีแถมนางยังได้ยินข่าวลือที่พูดคุยกันในหมู่บ่าวรับใช้ที่บอกว่า ดูเหมือนท่านอ๋องจะถูกชะตาคุณหนูใหญ่อีกไม่นาน นางคงได้กลายเป็นหวางเฟย‘ไม่ได้ สตรีเช่นฟู่ลี่อิ๋งไม่ควรจะได้รับความโชคดีเช่นนั้น’ ฟู่เหยาเหยาออกไปตลาดทุกวี่วันคาดหวังว่านางจะได้บังเอิญพบกับเว่ยเจิ้งหยาง แต่จนแล้วจนรอดนางก็ไม่เคยพบหน้าเขา ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องกับนางในตลาด ลำดับเหตุการณ์ในบทละครก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป คาดเดาสิ่งใดไม่ได้อีกถึงตอนนี้หน้าตาของบุรุษผู้นั้นเป็นอย่างไร นางเองก็ยังไม่รู้จักไม่เ

  • ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี   14 ทิวทัศน์ของเมืองยามค่ำคืน

    v“ยังไม่หายเหนื่อยเลย ข้ายังไม่หายเหนื่อยเลย” เว่ยเจิ้งหยางอ้าง“จะเหนื่อยอะไรกัน ท่านแข็งแรงจะตายไป ตอนที่เดินขึ้นมา ข้าไม่ได้ยินเสียงหอบหายใจของท่านเลยสักนิด” ใครบ้างไม่รู้ว่าเว่ยอ๋องแข็งแรงขนาดไหน ออกรบสู้ศึกไปทั้งแผ่นดิน เชี่ยวชาญการรบทุกรูปแบบ วรยุทธของเขาย่อมเหนือกว่าคนทั่วไป“แต่ข้าเหนื่อยจริง ๆ นี่นา”พูดจบเขาก็ไปนั่งที่ริมผา หันหน้าออกไปชื่นชมทิวทัศน์ของเสิ่นหนาน โดยไม่ได้สนใจว่าเจ้าตัวเล็กจะทำหน้าเช่นไร“ท่านอ๋อง” น้ำเสียงของฟู่ลี่อิ๋งอ่อนลงอย่างชัดเจน สายตาของนางมองตัวเว่ยอ๋องที่ไปนั่งอยู่ริมผากับทางลงเขา ด้วยอาการสองจิตสองใจเส้นทางที่เคยสว่างไสวเมื่อครู่ถูกเงามืดแห่งรัตติกาลค่อย ๆ ปกคลุมจนมองไม่เห็นขั้นบันได ตอนเสียงกิ่งไม้ร่วงหล่นกระทบพื้น ส่งเสียงดังไปทั่วทั้งพื้นที่ นางจำใจวิ่งไปนั่งข้าง ๆ เขา อย่างน้อยตรงนี้ก็ปลอดภัย พวกผีไม่หลอกเชื้อพระวงศ์หรอกมั้งเคยได้ยินว่าเชื้อพระวงศ์ทั้งหลายมีเชื้อสายมังกร เทพผียำเกรง&n

  • ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี   13 คนหลอกหรือผีหลอก

    เว่ยเจิ้งหยางรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจไม่ผิดที่ตามนางขึ้นมาด้านบนด้วยกัน นางอายุเท่าไหร่กันแล้ว ได้ยินว่าปีหน้าก็ครบ18 ไม่ใช่สตรีวัยเยาว์อีกต่อไปแล้ว เหตุใดจึงไม่รู้จักระวังเนื้อระวังตัว ซ้ำยังขึ้นมาบนที่เปลี่ยว ๆ เช่นนี้ หากมีผู้ที่คิดไม่ดีขึ้นมา สตรีตัวแค่นั้นจะเอาแรงที่ไหนไปสู้แค่เดินขึ้นภูเขาเตี้ย ๆ แค่นี้นางก็หมดแรงแล้ว ไหนเลยจะไปต่อต้านผู้อื่นได้ แค่เป่าเทียนนางจะเป่าดับหรือเปล่าเถอะแล้วพูดก็พูดนางอายุเลยวัยออกเรือนไปแล้วหลายปี สาเหตุที่ยังไม่แต่งงานคงเพราะนิสัยร้ายกาจของนางกระมังใช้เวลาอยู่ราว ๆ ครึ่งชั่วยาม ฟู่ลี่อิ๋งก็ขึ้นไปจนถึงชั้นบนสุดของยอดเขา เจ้าของร่างเล็กแบบบางหันไปมองหน้าบุรุษที่เดินนำหน้านางขึ้นมา ‘เว่ยอ๋องช่างแข็งแรงนัก’ เดินขึ้นมาตั้งหลายร้อยขั้นเหตุใดเขาจึงดูไม่เหนื่อยเลยสักนิด ผิดกับนางที่แทบจะเป็นลมตายอยู่แล้ว ถ้าไม่เพราะอยากดูดวงนางไม่ขึ้นมาบนนี้ให้เสียเวลาชีวิตหรอกคนตัวเล็กไม่ได้มีสติจะหันไปม

  • ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี   12 ต้องไปดูดวง

    หลังจากที่เขาปล่อยนางลง ฟู่ลี่อิ๋งก็มุ่งหน้าไปที่โต๊ะดูดวงในทันที แต่เมื่อมาถึงก็ต้องพบกับความว่างเปล่า“เกิดอะไรขึ้น หมอดูล่ะ” คนตัวเล็กเกาหัวแกรก ๆ นางอุตส่าห์เสี่ยงตายปีนบันไดขึ้นมาหาเขา แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า“เจ้ามาดูดวงกับท่านหมอดูเหรอ” ผู้ดูแลศาลเจ้าเอ่ยทักเมื่อเห็นสตรียืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ตรงจุดที่เคยเป็นร้านหมอดู“เจ้าค่ะ ข้าน้อยมาดูดวง”“แย่จัง ท่านหมอย้ายไปตั้งแผงที่อื่นแล้ว” บุรุษอาวุโสที่น่าจะเป็นผู้ดูแลศาลเจ้าบอกแก่นาง“ตั้งแต่เมื่อไหร่”“ตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน”หลายวันก่อนคงไม่ใช่วันที่นางถูกจับตัวหรอกใช่ไหม“ท่านพอจะรู้หรือไม่ว่าท่านหมอดูไปตั้งร้านที่ไหน” นางถาม“บนเขาหลังศาลเจ้า” ผู้ดูแลชี้นิ้วไปยังทางขึ้นเขาดวงตากลมตามองตามนิ้วมือของผู้ดูแลศาลเจ้าที่ชี้ไปทางเชิงเขา บุรุษวัยกลางคนยิ้มแป้นแล้วค่อย ๆ กวาด

  • ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี   11 ก่อกวนกระต่าย

    เมื่อได้อยู่เงียบ ๆ ตามลำพังฟู่ลี่อิ๋งดันหวนคิดถึงเหตุการณ์ในปีนั้น ในปีที่นางอายุแค่เพียง 9 ขวบ ครอบครัวมีสุขพร้อมหน้า แต่แล้ววันหนึ่งในวันที่อากาศหนาวจัดหิมะโปรยปราย จนทั้งลานบ้านอาบไปด้วยสีขาวบริสุทธิ์ของหิมะนั่นเป็นวันที่นางได้พบหน้ากับน้องสาวต่างมารดาเป็นครั้งแรก ฟู่ลี่อิ๋งในวัยเด็กไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น นางเห็นสีหน้าของมารดาเต็มไปด้วยความผิดหวัง เสียใจและทุกข์ระทม คงเป็นเพราะไม่ได้คาดคิดว่าสามีที่นางรักสุดหัวใจจะเป็นบุรุษเช่นนั้นนางหวีดร้องโวยวายและทำร้ายฟู่เหยาเหยาจนเลือดตกยางออก ตอนนั้นเอง ที่ฝ่ามือของบิดาฟาดลงมาที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางในวัยแค่เพียง 9 ขวบ ผู้ที่ถูกบิดาทะนุถนอมมาตลอดชีวิตฟู่โหวตบหน้านาง ความเจ็บปวดร้าวลึกไปยังก้นบึ้งของหัวใจ บิดาที่เคยรักนางเป็นที่สุด ผู้ที่ไม่เคยลงไม้ลงมือกับนางเลยสักครั้งตั้งแต่นางเกิดมา แต่วันนั้นท่านพ่อเป็นผู้ลงมือตบหน้านาง เพียงเพราะต้องการปกป้องฟู่เหยาเหยาฟู่ลี่อิ๋งจำรอยยิ้ม ของฟู่เหยาเหยาได้ดี นางลอบยิ้มและตั้งใจให้มีแค่เพียงฟู่ลี

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status