บทที่ 11 กลับแคว้น

เมื่อกลับมาที่เรือนพักของตน ไต้ฝูหรงก็ยกมือขึ้นแตะริมฝีปาก ในใจเต้นถี่ระรัวเร็วแรง หญิงสาวย่นหัวคิ้วพลางครุ่นคิด

นี่มันเกิดอันใดขึ้นกับหัวใจดวงน้อยของนางกันนะ?

เมื่อนึกถึงยามที่ริมฝีปากบางสวยของนางประทับลงบนแก้มของกงเหล่ย ใบหน้าสวยหวานก็พลันเห่อร้อนขึ้นมาเสียดื้อๆ

เมื่อใดกันที่สายตาของนางเอาแต่จดจ้องมองบุรุษเพียงคนเดียว ว้าวุ่นทุกคราที่ไม่ได้พบหน้า และร้อนรนทุกครั้งที่รู้ว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตราย

นางอยากเคียงข้างเขา อยากมีส่วนร่วมในทุกความเป็นไปของเขา

แต่เขาเป็นถึงท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์ ส่วนนางเป็นเพียงสตรีชาวบ้านนางหนึ่งเท่านั้น

ไต้ฝูหรงถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง นางไม่อยากจะคิดอันใดให้มากความอีก ขอเพียงได้อยู่ดูแลและปรนนิบัติเขาก็เพียงพอแล้ว

ด้านกงเหล่ยนั้นเมื่อไต้ฝูหรงจากไปแล้ว จิตใจก็กระสับกระส่ายไม่เป็นสุขเช่นเดียวกัน กลางคืนก็นอนไม่หลับ จนต้องลุกขึ้นมากลางดึก ชายหนุ่มหยิบเสื้อคลุมกันลมขึ้นมาสวม ก่อนจะเดินออกมารับลมที่ด้านนอก

ท้องฟ้ายามค่ำคืนค่อนข้างงดงามเป็นอย่างยิ่ง ดวงจันทร์ส่องแสงนวลกระจ่าง ดาวดวงน้อยก็ดาระดาษเต็มฟากฟ้า ช่างงดงามราวกับภาพวาด

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ อยู่ๆใ