จิงฮวน

“เดี๋ยวก่อนเพคะ เรื่องที่ว่าคือเรื่องหลงหลงที่หว่านหนิงหนักใจ”ถอนหายใจ

“ข้าคิดว่าเป็นเรื่องที่อยากมีองค์หญิงน้อยเสียอีก”หว่านหนิงอมยิ้ม

“หว่านหนิง ส่งสาสน์ให้จิงฮวนมาที่แคว้นจ้าวโดยไม่ได้บอกนางแต่กำชับให้พี่แปดฟงฉือฮ่องเต้ ให้เป็นนางเดินทางมาเยี่ยมเยือน”

“ข้าไม่เข้าใจเหตุใดต้องเป็นจิงฮวน”

“ฝ่าบาทจะว่าอะไรไหม หากว่าหว่านหนิง หมายมั่นจิงฮวนไว้ให้กับลี่หลง”ลี่หยางยิ้มกอดประคองหว่านหนิง

“ใครจะกล้าขัดบัญชาเจ้ากันเล่า จิงฮวนน่าเอ็นดูยิ่งนัก แต่สองสามวันก่อนข้าได้ข่าวเรื่องเจ้าทาบทาม บุตรีท่านไฉ่”หว่านหนิงยังยิ้ม

“บุตรี ท่านไฉ่ ฉลาดเฉลียวหากหลงหลงจะพึงใจนางหว่านหนิงก็ไม่ขัดแต่การจะ ให้คนสองคนตกล่องปล่องชิ้นกันด้วยความจริงใจ หว่านหนิงจึงคิดว่าอยากให้หลงหลงเลือกเอง หากหลงหลงพึงใจจิงฮวน หว่านหนิงเองก็พร้อมสนับสนุนแต่ใต้เท้าไฉ่ ที่ผ่านมาว่าจะภักดีก็ดี ว่าจะเอนเอียงก็ไม่น้อย คนของหว่านหนิงบอกล่าวว่า ใต้เท้าไฉ่ผันเงินจากการสร้างเขื่อน เข้าตระกูลไม่น้อย”ลี่หยางพยักหน้าช้าๆ

“เจ้าตั้งใจสั่งสอนใต้เท้าไฉ่เช่นนั้นหรือ"

“หว่านหนิงตั้งใจให้โอกาสใต้เท้าไฉ่กลับตัวกลับใจเพื่อจะให้เขารู้ว่า ฝ่าบาทและหว่านหนิงยังมอบโอกาสให้เขา”ลี่หยางกอดหว่านหนิงแนบแน่น

“เจ้าใจดี เช่นนี้เสมอจนบางทีข้าคิดว่า หากจะให้หว่านหนิงนั่งบัลลังก์อาจทำได้ดีกว่าลี่หยางคนนี้”หว่านหนิงใช้นิ้วชี้ปิดปากอุ่นไว้ไม่ให้พูด ลี่หยางกอดหว่านหนิงกระชับอก

โน้มตัวลงมาใกล้ๆ

“ฝ่าบาท เสวยเสียก่อน”ขยับตัวจัดสำหรับเครื่องเสวยให้ลี่หยาง ที่ยิ้มกรุ้มกริ่ม

“เสวยเสร็จเห็นจะต้อง รั้งให้ฮองเฮาอยู่ที่นี่เสียนานหน่อย เดินไปปิดประตูห้อง ทำงานเสียแน่นสนิท

“เสี่ยวกู้ข้ากับฮองเฮามีเรื่องหารือกัน ห้ามผู้ใดรบกวน”ตะโกนสั่งเสี่ยวกู้เสียงดังลั่น

หว่านหนิงยิ้มหวาน ลี่หยางก้าวเท้ายาวๆ มายืนตรงหน้าซ้อนร่างบางไว้ในอ้อมแขน พาเดินลิ่วไปยังแท่นนอน

“ฝ่าบาทไม่หิวหรือไร”ลี่หยางยิ้มยียวน

“ข้าไม่เคยอิ่ม ด้วยซ้ำไป”

ก้มลงกระซิบข้างหูเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆ รินรดข้างหูหว่านหนิง ยิ้มปล่อยให้ลี่หยางเป็นผู้นำทาง ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหน ลี่หยางไม่เคยจะละเลยหว่านหนิงยังคงสม่ำเสมอไปเคยเปลี่ยน

เกี้ยวหลังใหญ่ถูกเคลื่อนเข้ามาในวังหลวง อี้หลิวนั่งด้วยท่าทีดุจนางพญา อาภรณ์สีอ่อนหวาน ใบหน้าก็ถูกแต่งแต้มให้อ่อนหวานปานน้ำผึ้งป่า

ตราของตระกูลถูกส่งให้ทหารยามหน้าประตู พร้อมทั้งก้อนสีทองจากมือของอี้หลิว ทำให้การเดินทางเข้าสู่วังหลวงง่ายดายยิ่งนัก

ตำหนักฮองเฮา อี้หลิวลงจากเกี้ยวอย่างเร่งรีบ คุกเข่าลงกับพื้น หว่านหนิงออกมารับด้านนอก

“ไฉ่อี้หลิว ถวายพระพรฮองเฮาทรงพระเจิญ พันปี”

เสียงดุจระฆังทอง หว่านหนิงเพียงแต่ยิ้มบางๆ ลี่หลงเดินตามออกมาช้าๆ

“อี้หลิวถวายพระพรองค์ชายใหญ่”ก้มหน้าแสร้งเขินอาย

“หลงหลง อี้หลิวบุตรีของใต้เท้าไฉ่แม่ให้นางเข้าวัง เพื่อให้องค์ชายของแม่ได้ทำความคุ้นเคยกับนาง”ลี่หลงยิ้ม

“แม่นางอี้หลิว”

กล่าวทักเพียงเท่านั้น อี้หลิวเงยหน้าช้อนตาที่ขนตางอนงามขึ้นมองลี่หลงด้วยสายตาสื่อความหมายบางอย่าง แต่ลี่หลงกับเสมองไปเสียทางอื่น หว่านหนิงสังเกตอาการของทั้งลี่หลงและอี้หลิว

“ลี่หลง เจ้าต้องพานางชมวังหลวงแนะนำตำหนักต่างๆ และพานางไปที่พำนักที่ตำหนักจันทรา แม่ให้กุ้ยอิงจัดเตรียมไว้แล้ว”

หว่านหนิงพูดขึ้น เหมือนประโยคทั่วๆ ไปหาได้ออกคำสั่งกับลี่หลงไม่

“ลี่หลงน้อมบัญชา”

อี้หลิวยิ้มหวานหยดย้อย ย่อตัวทำความเคารพหว่านหนิง ลี่หลงเดินนำไปข้างหน้า หว่านหนิงมองตามจนลับสายตา

“ฮองเฮา แม่นางอี้หลิวกิริยาอ่อนหวานเหมาะกับองค์ชายใหญ่”อิงไถออกความเห็น

“เจ้าคิดเช่นนั้นหรือ ข้าวานเจ้าไปที่ตำหนักองค์หญิงจิงฮวนบอกว่า ข้าให้จิงฮวน ไปอุ้มขันทีปิงปิงที่ตำหนักร้อยดาวมาให้ข้าหน่อย ข้ากำลังเย็บปลอกคออันใหม่ให้ขันทีปิงปิง”

อิงไถยิ้มเหมือนจะพึ่งนึกอะไรขึ้นได้ อยู่กับหว่านหนิงมานานชักจะเดาแผนการบางอย่างของหว่านหนิงได้บ้างแล้ว กุ้ยอิงยังงงๆ ตามไม่ทันเช่นเดิม

"องค์ชายใหญ่ รักขันทีปิงปิงดั่งน้องชาย" หว่านหนิงยิ้มเดินเข้าไปในตำหนักโดยมีกุ้ยอิงพยุงเข้าไป

“ให้ข้าไปอุ้มขันทีปิงปิงเช่นนั้นหรือ”จิงฮวนทำสีหน้าฉงน

“เพคะ องค์ชายใหญ่กำลังพา แม่นางอี้หลิวบุตรีของใต้เท้าไฉ่ชมวังหลวง” จิงฮวนพยักหน้าช้าๆ

“เข้าใจแล้วองค์ชายใหญ่ไม่ว่าง กำลังดูแลคู่หมาย อาหญิงเลยไหว้วานข้าใช่ไหม”อิงไถยิ้มบางๆ

“ใช่แล้วเพคะ”จิงฮวนพยักหน้าอีกที

“จิงฮวนยินดี อีกประเดี๋ยวจะนำขันทีปิงปิงไปที่ตำหนักฮองเฮา”

สาวเท้าไปยังตำหนักร้อยดาวทันที ปิงปิงย้ายนิวาสฐานไปอยู่ที่ตำหนักร้อยดาวเรียบร้อยแล้วนั่นเอง ตามลี่หลงไปนอนค้างที่นั่น แมวชอบความสงบ

"องค์หญิงจิงฮวนยอมไปโดยดียังบอกอีกว่าอีกประเดี๋ยวจะนำขันทีปิงปิงมาที่นี่"

"ป่านนี้ องค์ชายใหญ่คงถึงตำหนักร้อยดาวแล้วเช่นกัน"หว่านหนิงคาดคะเน