Share

บทที่ 379

Author: หออักษร
“ฝ่าบาท ฉินหมิงบุกรุกตลาดของสกุลเซียว ตอนนี้สกุลเซียวเผชิญหน้ากับความเป็นความตายแล้วเพคะ!”

เซียวซูเฟยร้องไห้ดุจดอกสาลี่ต้องหยาดพิรุณพลางเล่าเรื่องออกมา

ภายในนั้นกลับไม่เอ่ยเรื่องสกุลเซียวทำเรื่องโหดร้ายกับฉินหมิง

ราวกับว่าจู่ ๆ ฉินหมิงก็ยื่นมือไปทางเจียงหนาน

“เจ้าอกตัญญู!”

ฮ่องเต้เฉียนกริ้วจัด ตบโต๊ะเสียงดังพลางร้องตะโกน

เห็นท่าทีตอบสนองของอีกฝ่าย มุมปากของเซียวซูเฟยพลันสะท้อนรอยยิ้ม

“ฝ่าบาท ท่านอย่าเก็บมาใส่ใจเลยเพคะ หม่อมฉันจะกลับไปบอกคนในสกุลเซียว ให้พวกเขาจัดการกันเอง”

“น่าจะ...สามารถพ้นวิกฤตในครั้งนี้ไปได้เพคะ”

เพียงเอ่ยถ้อยคำนี้ออกมา ทันใดนั้นก็ยิ่งทำให้ฮ่องเต้เฉียนอยากปกป้องนาง

“สนมรัก เรื่องนี้ไม่ใช่แค่การทะเลาะกันระหว่างพ่อค้า แต่เป็นฉินหมิงไม่คำนึงถึงฐานะเชื้อพระวงศ์ ก่อความวุ่นวาย!”

“ว่าราชการวันพรุ่งนี้ เราจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง!”

ต่อให้เซียวซูเฟยจะทำท่าทีปฏิเสธ ฮ่องเต้แยนกลับยังเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ

เซียวซูเฟยแสดงท่าทางน่าสงสาร คราวนี้กลับเงียบงันไม่พูดจา

ชัดเจนว่าเป็นการยอมรับโดยปริยายให้ฮ่องเต้เฉียนล้างแค้นแทนตน

เหล่าขันทีและนางกำนัลที่อยู่ในวังต่างได้เ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 504

    “เช่นนั้นก็ถือว่าไม่ไว้หน้ากันเกินไปแล้ว เห็นทีคงต้องลองดีกันสักตั้ง ดูซิว่าท่านจะรักษาของพวกนี้เอาไว้ได้หรือไม่!”เซี่ยโหวว่านชิงยกมือขึ้นคราหนึ่ง ทหารที่กระจายอยู่เต็มขุนเขาก็กรูกันเข้ามาโอบล้อมอย่างรวดเร็วปลายหอกยาวในมือพวกเขาส่องประกายเย็นเยียบ ชวนให้ผู้คนหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับการปิดล้อมของพวกเขาอู่ชิงเหย่กลับยังคงสงบนิ่งอย่างยิ่ง ไร้ซึ่งท่าทีถอยหนีแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังแบ่งกองกำลังออกเป็นสามกลุ่ม สั่งการให้ทหารที่กระสุนปืนไฟหมดแล้ว ถอยไปบรรจุกระสุนใหม่ที่ด้านหลังขบวนก่อน“ช้าก่อน!”ในขณะที่บรรยากาศกำลังตึงเครียดถึงขีดสุด ลูกธนูขึ้นสายดาบออกจากฝัก จวนเจียนจะปะทะกันอยู่นั้นจู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังแว่วมาจากที่ไกล ๆสิ่งที่ตามมาด้วยคือเงาทะมึนของกองทัพมืดฟ้ามัวดินการมาถึงของคนกลุ่มนี้ ทำให้เซี่ยโหวว่านชิงและอู่ชิงเหย่ต่างเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจเซี่ยโหวว่านชิงมีสีหน้าย่ำแย่ กล่าวขึ้นว่า“แผนสูงนักนะ พวกเจ้าซ่อนทีเด็ดไว้มากขนาดนี้ ยังจะมาแสร้งทำท่าท้าทายข้าอยู่อีกทำไม หรือว่าอยากจะรบกันจริง ๆ?”เมื่อได้ยินวาจาชวนงุนงงนี้อู่ชิงเหย่ก็แค่นเสียงเย

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 503

    “ย่อมต้องเป็นการตรวจค้น”เซี่ยโหวว่านชิงจ้องมองเขา ใบหน้าเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจคนผู้นี้มีแววหน้าเนื้อใจเสืออยู่ไม่น้อยเพียงเอ่ยปากก็เรียกร้องมหาศาลดั่งราชสีห์อ้าปากกว้าง หากยอมให้เขาตรวจค้นจริง ๆ ก็ไม่รู้ว่าจะถูกกักสินค้าไว้มากเท่าใดเห็นดังนั้น อู่ชิงเหย่ก็คร้านจะต่อความยาวสาวความยืด สั่งการให้ทิ้งของไว้สองคันรถทันที“สองคันรถนี้ทิ้งไว้ให้พวกท่านตรวจสอบ ถอยกันคนละก้าว เป็นอย่างไร?”ความจริงแล้วหากเป็นยามปกติ หากอู่ชิงเหย่ต้องเผชิญหน้ากับคนพวกนี้ที่บังอาจมาขวางทางเขาคงสั่งลงมือจัดการคนของซีสู่ไปโดยตรงแล้วทว่าตอนนี้พวกเขาเพิ่งผ่านการสู้รบมาหมาด ๆ ดินปืนในปืนไฟก็ยังไม่ได้บรรจุใหม่ฝ่ายตรงข้ามกลับรุกคืบเข้ามาประชิดตัวเสียแล้ว ทำให้ทหารค่ายเฟิงจื้อตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบหากต้องปะทะกับคนกลุ่มนี้ จะสังหารศัตรูได้มากน้อยเพียงใดไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่สำคัญคือ มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นการจุดชนวนสงครามระหว่างทั้งสองฝ่ายการสร้างศัตรูเพิ่มขึ้นอีกหนึ่ง ย่อมเป็นอันตรายต่อหลิ่งหนานอย่างยิ่งอู่ชิงเหย่จึงคิดสละเสบียงบางส่วน เพื่อตัดรำคาญคนพวกนี้ไปให้พ้น ๆแต่ความคิดของเขานั้นตื้น

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 502

    อู่ชิงเหย่นำทหารนับพันนาย ในมือของพวกเขาถือปืนไฟระดมยิงอย่างต่อเนื่องปลิดชีพผู้คนในที่นั้นอย่างต่อเนื่องแทบไม่มีหยุดพักฝีมือการยิงปืนของพวกเขาแข็งแกร่งยิ่งนัก นี่คือสิ่งที่ได้มาจากการฝึกฝนราวนรกแตกกว่าจะสำเร็จวิชาบวกกับปืนไฟกลที่ฉินหมิงสร้างให้พวกเขาทำให้ความสามารถในการยื้อยุดและสังหารอย่างรวดเร็วของค่ายเฟิงจื้อเพิ่มสูงขึ้นอย่างมากสถานการณ์แทบจะเอนเอียงไปฝ่ายเดียวใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เสบียงสัมภาระทั้งหมดก็ตกมาอยู่ในมือของอู่ชิงเหย่ขณะที่พวกเขากำลังตรวจนับของทั้งหมดอยู่นั้นกองทัพสวมเกราะหวายกลุ่มหนึ่งกลับโอบล้อมเข้ามาจากรอบทิศทางผู้เป็นหัวหน้าคือชายหน้าบากรูปร่างกำยำล่ำสันคนหนึ่ง“ทุกท่าน นี่กำลังทำอะไรกัน?”มุมปากของเขาประดับด้วยรอยยิ้มที่มีความนัยลึกซึ้งหลังจากปิดล้อมคนของอู่ชิงเหย่ไว้หมดแล้วจึงเอ่ยถามขึ้น“นี่คือศึกภายในของต้าเฉียนเรา ท่านทำเช่นนี้มีเจตนาใด?”ซีสู่ไม่นับเป็นหนึ่งในสามสิบหกแคว้นแห่งแดนซีอวี้พวกเขาแยกตัวเป็นเอกเทศ เป็นอาณาจักรอิสระที่มีพื้นที่ครอบครองไม่น้อยแม้กำลังจะไม่เข้มแข็ง แต่หลายปีมานี้ต้าเฉียนถูกชนเผ่าทางเหนือและคนเถื่อนทางใต้รุ

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 501

    เนื่องจากการบรรจุดินปืนนั้นยุ่งยากหากต้องสู้รบกันจริง ๆ แล้วยังมัวแต่ใช้อาวุธดินปืนทำการรบ เกรงว่าอาจจะถูกฟันตายในดาบเดียวขณะที่กำลังบรรจุกระสุนอยู่ก็เป็นได้เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเช่นนี้ ฉินหมิงจึงเบนความสนใจไปที่อาวุธซึ่งถูกสร้างขึ้นในยุคก่อนหน้านี้นั่นก็คือหน้าไม้กลเช่นนี้!การใช้งานหน้าไม้กลนั้นสะดวกมาก และหลังจากผ่านการปรับปรุงมาหลายครั้ง ตอนนี้พวกเขาถึงกับลดขนาดของลูกศรหน้าไม้ให้สั้นลงไปมากลูกศรหนึ่งดอกมีความยาวเพียงสองถึงสามนิ้วส่วนหัวด้านหน้าเป็นโลหะแหลมคมเช่นนี้ช่วยให้พกพาได้จำนวนมากขึ้นยามต้องสู้รบอย่างดุเดือดยามบรรจุกระสุนก็เพียงแค่ใช้มือกอบลูกศรยัดใส่เข้าไป เขย่าสักสองทีให้เข้าที่ ก็สามารถเริ่มยิงได้เลย“ทุกคน ตอนนี้เป็นเวลาทดสอบความแม่นยำของพวกเจ้าแล้ว เจ้าพวกนี้จงใจทิ้งระยะห่างจากพวกเรา ก็จงทำให้พวกเขาได้ลิ้มรสฝีมือของพวกเราเสียหน่อย”“ฮ่า ๆ เยี่ยม!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทหารค่ายฮั่วจื้อต่างพากันโห่ร้องขานรับเสบียงกว่าสิบคันรถถูกพวกเขาทิ้งไว้กลางทุ่งร้างทันทีจากนั้นพวกเขาก็ไล่ตามกองทัพราชสำนักที่กำลังหลบหนีไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางเนินเขาสูงต่ำสลับซับซ้อน

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 500

    "สาดยิงเข้าไป!"หลังต่อสู้กันมาอย่างยาวนานเหล่าแม่ทัพของฝ่ายราชสำนักจึงเข้าใจดีว่า ควรใช้กระสุนปืนเพื่อควบคุมสนามรบอย่างไรเมื่อเสียงคำรามของเหล่าแม่ทัพทั้งหลายดังขึ้นกลุ่มนายทหารจำนวนมากในบริเวณนั้น ก็เริ่มทำความสะอาดปืนไฟของตน และถือโอกาสนี้บรรจุดินปืนเข้าไปทันที!ปัง ปัง ปัง!ในไม่ช้า เสียงปืนไฟที่ระเบิดกระสุนพร้อมกันก็ดังขึ้นไม่ขาดสายแต่ในขณะนั้น เสียงของหลิวฉ่วงกลับดังมาจากเนินเขาอีกลูกหนึ่ง"ยิงไปที่ใดไม่ทราบ? ข้าอยู่ทางนี้!"เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทุกคนก็หันขวับไปมองทันทีเป็นไปตามคาด เมื่อครู่อาศัยจังหวะโยนระเบิดควันหลายสิบลูกออกไปหลิวฉ่วงก็นำทหารยิงโจมตีเพียงรอบเดียวเท่านั้น ก่อนหันหลังกลับถอนกำลังจากไปและในระหว่างถอนกำลัง เขาก็ยังสั่งให้ทหารที่อยู่แถวหลังบรรจุกระสุนชุดใหม่อีกด้วยในเวลานี้ พวกเขากำลังยกปากกระบอกปืนสีดำทมิฬขึ้นอีกครั้ง เล็งไปทางกองทัพศัตรูทางด้านล่าง"เตรียมพร้อม ยิง!"เมื่อสิ้นเสียงตะโกนของหลิวฉ่วง ทหารฝ่ายข้าศึกบริเวณนั้นจำนวนมากต่างก็ตกอยู่ในแนววิถีกระสุนแรงปะทะของปืนห้าตานี้ช่างรุนแรงยิ่งสามารถคร่าชีวิตทหารฝ่ายตรงข้ามได้อีกหลายร้อยค

  • ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว   บทที่ 499

    คราวนี้ ทุกคนต่างทอดสายตามองไปที่ห่างไกลด้วยความตกตะลึงพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่โรงช่างของฉินหมิงมีอัตราการพัฒนาที่รวดเร็วยิ่งนักไม่ว่าจะเป็นวัสดุ วิธีการผลิต หรือจำนวนช่างฝีมือในสังกัด ก็ล้วนแต่มีคุณภาพสูงล้ำและช่องว่างที่ใหญ่ที่สุดสำหรับพวกเขาในเวลานี้ก็คือปืนไฟแต่ปืนไฟก็มีความแตกต่างกันอีกสิ่งที่ราชสำนักทำได้คือการพยายามลอกเลียนแบบปืนไฟให้ได้มากที่สุด จากนั้นจึงส่งมอบให้กองทัพ เพื่อให้เหล่าขุนพลนำไปรับมือกับฉินหมิงส่วนปัญหาด้านคุณภาพนั้น พวกเขาย่อมไม่อาจรับประกันปืนไฟคุณภาพสูงเช่นเดียวกับของฉินหมิง พวกเขายิ่งไม่มีทางทำได้โชคดีที่พวกเขามีกำลังพลจำนวนมากเพียงเปิดฉากปะทะกันในช่วงต้น แม้ฝ่ายตนต้องเสียทหารไปส่วนหนึ่งแต่ก็สร้างความเสียหายให้แก่กองทัพของหลิวฉ่วงได้ไม่น้อยเช่นกัน“ให้ตายเถิด!”เพียงปะทะกันไปหนึ่งรอบ หลิวฉ่วงก็อดร้องออกมาด้วยความประหลาดใจไม่ได้เพราะเขาพบว่าหลังผ่านการต่อสู้อย่างดุเดือดมาหลายเดือนกองทัพราชสำนักก็มีความสามารถในการสู้รบเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดสงครามเป็นหนึ่งในปัจจัยที่จำเป็นต่อการพัฒนาโดยแท้“ท่านแม่ทัพ หากปะทะซึ่งหน้าเราย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status