บทที่ 31

บ้าไปแล้ว!

นี่ผมทำอะไรลงไป คืนดีกันก็ยังไม่ได้คืน ผมยังกล้าฉวยโอกาสหอมแก้มเธออีก ตาย ตาย ตาย แบบนี้ตายแน่ ๆ

โธ่...ไอ้เหนือ มึงนะมึง ถ้าครั้งนี้เธอไม่ให้อภัยก็สมควรแล้ว แทนที่จะทำตัวดี ๆ ดันไปก้อร่อก้อติกเขาอีก มึงนะมึง

ผมได้แต่นั่งตัดพ้อต่อว่ากับการกระทำของตัวเองอยู่ภายในรถ ในขณะที่ในใจก็ต่อว่าตัวเองไปแต่ใบหน้าของผมนั้นยังคงรอยยิ้มเอาไว้

แก้มของเธอทั้งหอมทั้งนุ่ม นานแค่ไหนแล้วนะที่ผมไม่ได้ทำแบบนั้นกับเธอ เมื่อก่อนจะหอมเท่าไหร่ก็ไม่มีใครว่า แต่ปัจจุบันนี้ต้องขโมยหอมแก้ม

เฮ้อ คิดแล้วก็อนาถใจ!

ยังไงก็เถอะ วันนี้ก็ยังคงเป็นวันดี ๆ อีกวัน ผมเห็นนะครับ กระเป๋าที่เธอสะพายมาวันนี้แท้จริงแล้วเป็นกระเป๋าที่ผมซื้อส่งไปให้ แค่เห็นเธอยอมใช้ของที่ผมซื้อหาให้ ผมก็มีความสุขและมีกำลังใจที่จะเดินหน้าต่อแล้วครับ

เอ๊ะ! หรือว่าผมจะซื้อกระเป๋าใบใหม่ไปให้เธออีกดี ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวโดนเธอบ่น เพราะถึงแม้ว่าน้ำทิพย์จะชื่นชอบของแบรนด์เนมแต่เธอก็ไม่ชอบที่จะซื้อของระดับนั้นถี่ ๆ อย่างน้อยก็ต้องทิ้งช่วงไประยะหนึ่งก่อน เธอถึงจะซื้อใหม่

หึ แม่มดน้อยของผมนี่น่ารักและนิสัยดีที่สุดเลยใช่ไหมล่ะครับ นี่ถ้าผมไม่ทำผิดพลาด