ประมูลสาวงาม ภาคต้น 2

มึนหัวยิ่งนัก...ไป๋จิ้งเหอที่เพิ่งฟื้นคืนสติค่อยๆ สะลืมสะลือเปิดเปลือกตาหนักอึ้งขึ้นมา เมื่อมองไปรอบตัวก็พบว่าที่ที่เขาอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ห้องของเขา เตียง...ก็ไม่ใช่ของเขา...

เมื่อพยายามจะขยับมือ ก็พบว่ามือทั้งสองข้างถูกตรึงอยู่กับหัวเตียงทั้งสองข้างจนขยับไม่ได้ เขาตื่นตระหนกแต่พยายามเก็บซ่อนอาการไว้ เขามองฉีจู้เฉิงที่โบกพัดเบาๆ เดินตรงมาที่เขา

"แม่นางไป๋ ตื่นแล้วหรือนี่?" ฉีจู้เฉิงยิ้มทักทาย ทว่า ช่างเป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายเหลือจะกล่าว

"ท่าน! ท่านคิดทำสิ่งใด?! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!" ยิ่งดิ้นรนขัดขืน ไป๋จิ้งเหอก็ยิ่งพบว่า เสื้อผ้าที่ตนสวมใส่นั้นโปร่งบางและเบายิ่ง

"ข้าคิดว่าท่านงามนัก งามกว่าสตรีใดที่ข้ารู้จักเสียอีก" จู้เฉิงว่า "เลยคิดว่าท่านน่าจะเข้าร่วมประมูลสาวงามด้วย"

ไป๋จิ้งเหอเพ่งสายตาอาฆาตแค้นไปยังฉีจู้เฉิง รู้จักกันมานาน แม้จะทราบดีว่าอีกฝ่ายกับคู่หมั้นนั้นชอบการกลั่นแกล้งผู้อื่นยิ่ง แต่ไม่คิดว่าวันนี้โดนถึงสองเด้ง! คนหนึ่งรังแกเขาด้วยการขโมยภรรยา คนหนึ่งรังแกเขาด้วยการขายเขาให้ซ่องนางโลม!

ส่วนเจ้าเฉี่ยวเหมยตัวดีก็ไปอยู่ไกลรัศมีที่ขาของเขาจะเตะถึง ยกมือขอโทษขอโพยเขาใหญ่ "ขอโทษนะขอรับ