ログイン共有
สิ่งที่ขโมยมา 3
最終更新日:
2025-05-25 08:47:09
最新チャプター
ตื๊อรักวาณิช เลยเถิด...5
ปลายนิ้วเล็กค่อยเรียวไล้ พยายามทำความคุ้นเคยทีละน้อยโดยยังมีเนื้อผ้ากั้นกลาง มือนุ่มไล้ไปตามความยาวก่อนสูดลมหายใจลึก พลางมองเขาที่หอบหายใจ "ท่านรู้สึกดีหรือไม่?""มากทีเดียว เสวี่ยเอ๋อร์"คราวนี้เป็นนางที่รวบรวมความกล้า ดึงกางเกงเขาลงทีละน้อยจนสิ่งนั้นปรากฏออกมาเต็มสายตา นางกล้ำกลืนความหวาดหวั่นด้วยคำสัญญาที่นางเอ่ยออกไปแล้ว ไม่ว่าอย่างไร นางก็จะทำ มือน้อยค่อยประคองจับลงไป สัมผัสนุ่มหยุ่นยามที่ต้องมือนางกลับทวีความแข็งขึง ยิ่งนางลูบคลำหนักหน่วง อีกฝ่ายยิ่งส่งเสียงครางต่ำ ยิ่งมือเล็กรูดดึงไปตามความยาวนั้นเขายิ่งเกร็งสั่น สายตานางเริ่มกังวลว่าเขาจะเป็นอะไรไป "ข้า...ข้าหยุดมือได้หรือไม่?""ไม่...ต้อง"“แต่ท่านตัวสั่น ไม่สบายหรือ?"จิ้งเหอส่งมืออุ่นลงทาบทับอย่างต้องการเป็นฝ่ายคุมจังหวะโดยที่มือนางอยู่กั้นกลาง จังหวะที่เขารูดรัดนั้นทั้งเร็วและเน้นไปที่ส่วนปลายของลำตัวร่างสูงกดหน้าลงจูบนาง คำรามออกมาเสียงสั่นคล้ายจะห้ามไม่ไหว ตัวตนในมือนางยิ่งตื่นตัวขึ้นอีก นางตกใจเล็กน้อยที่จู่เขาก้มลงจูบแต่ไม่ได้คิดหนี นางออกแรงที่มือไปพร้อมกับเขา จนกระทั่งเขาหยุดการกระทำทุกอย่างลง มือเล็กรู้สึกได้ถึงผ้า
ตื๊อรักวาณิช เลยเถิด...4
เขากลับยิ้มในความมืดนั้น "เจ้าบอกกลัว"ได้ยินเสียงนางหายใจแรง น้ำเสียงเขาจึงตึงเครียดขึ้นมา "หมิงเสวี่ย ขอบอกใ้ห้เจ้าเข้าใจ ข้ายังยืนยันคำเดิมว่าหากเจ้าไม่เต็มใจ ข้าก็จะไม่ทำ""ข้าไม่เต็มใจน่ะสิ แต่ท่านก็ยังแกล้งข้า!" นางโวยวาย น้ำตารื้น "พอกันที ข้าจะไปนอนกับหนี่เอ๋อร์!""ข้าไม่คิดว่านั่นเป็นความคิดที่ดี..." จิ้งเหอท้วง ป่านนี้สองคนนั้นคงกำลัง..."ไม่ต้องมายุ่งกับข้า!""เสวี่ยเอ๋อร์"เด็กดื้อรีบโดดข้ามตัวเขาแล้ววิ่งออกไปจากห้อง เขาได้แต่ถอนใจก่อนลุกเดินตามไปเงียบๆหญิงสาววิ่งปาดน้ำตาไปยังบ้านที่จื่อหนี่อยู่กับเฉี่ยวเหมย สองมือทุบประตูเรียกสาวน้อยอีกคน "จื่อหนี่ จื่อหนี่!"แต่ไม่มีใครขานตอบ มีแต่เสียงครางแผ่วดังลอดออกมา หมิงเสวี่ยจึงตัดสินใจมองลอดไปยังกรอบหน้าต่าง ยามเพ่งมองไปในความมืดนั้น นางเห็นเงาร่างบนเตียงกำลังนั่ง บัดเดี๋ยวเป็นร่างเดียว บัดเดี๋ยวเป็นสองร่างย...อย่าบอกนะว่าเรือนผมยาวสยายพร้อมทรวงอกอวบหยุ่นแลเห็นเป็นเงาชัดแม้ในความมืด นางอยู่ในท่วงท่าคุกเข่าหมอบอยู่ในท่าคลาน จากนั้นร่างก็ถูกดึงไปข้างหลังพร้อมแรงกระแทกหนักหน่วง"ดูพอหรือยัง?" เสียงปนโทสะนั้นเอ่ยลอดไรฟันที่ข้างหูน
ตื๊อรักวาณิช เลยเถิด...3
หมิงเสวี่ยเดินไปนั่งข้างๆ อย่างว่าง่าย ก่อนเอ่ยถาม "อ่านอะไรน่ะเจ้าคะ?""เจ้าอยากรู้จริงรึ?" ริมฝีปากนั้นเหยียดยิ้มบาง เขาปิดและยื่นส่งให้นาง"ข้าอ่านอักษรยากๆ ไม่ค่อยได้อยู่ด้วย" นางกลัวว่าเขาจะแกล้งเอาหนังสือรวมบทกลอนที่เข้าใจยากให้อ่าน"ไม่ค่อยมีตัวหนังสือหรอก มีแต่ภาพ คิดว่าแค่ดูรูปเจ้าก็น่าจะเข้าใจ" เขาตอบเรียบๆ นางพยักหน้ารับ ก่อนเปิดหน้าแรก...อา...เป็นรูปดอกโบตั๋นงามนัก เขียนว่า บันทึกรักดอกโบตั๋น น่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงนางเปิดหน้าถัดไป ปากก็ร้องอูวอา ภาพวาดถัดไปเป็นภาพสตรีหน้าตางดงามหมดจด รูปร่างอ้อนแอ้น สวย...สวยเหลือเกินพอเปิดหน้าที่สาม มีบุรุษรูปงามอยู่ในห้องกับหญิงสาวสองต่อสองหน้าที่สี่...!!!สตรีและบุรุษผู้นั้นเริ่มถอดเสื้อผ้า ท่าทางที่นั่งอยู่ด้วยกันนั้นหมิ่นเหม่เหลือใจ!หน้าที่ห้า...หมิงเสวี่ยกลืนน้ำลายฝืดแห้ง...ภาพชายหญิงกำลังร่วมอภิรมย์!!คิ้วบางขมวดมุ่นเมื่อพลิกหน้าหนังสือเร็วๆ ไปหน้าหก เจ็ดและหลังจากนั้นก็ไม่แตกต่างกัน...แถมยิ่งอ่านไป ท่วงท่าเหล่านั้นยิ่งพิสดารเข้าไปทุกที"เป็นอย่างไร?" มือใหญ่โอบเอวบางเอาไว้ "เจ้าชื่นชอบหรืออยากลองท่วงท่าไหน ขอให้บอกเ
ตื๊อรักวาณิช เลยเถิด...2
เขารู้ว่าหากทำการใช้กำลังหักหาญน้ำใจนาง นางย่อมไม่ยินยอมและจะไม่ลังเลที่จะทิ้งเขาไป ดังนั้นสิ่งที่เขาเพียรทำในตอนนี้คือ ใช้ใจและความต้องการของนางเองเหนี่ยวรั้งนางเอาไว้เขารอ รอจนกว่านางจะเป็นฝ่ายตกเป็นของเขาด้วยความยินยอมพร้อมใจใช่...นางรู้ รู้อย่างชัดแจ้งเชียวล่ะ!!แต่เหตุใด...เหตุใดนางยังเล่นกับไฟอยู่อีก?"ใจลอยไปถึงไหนน่ะ?" เขาเอ่ยถาม เมื่อเห็นนางเหม่อลอย"เปล่าเจ้าค่ะ" นางยิ้ม แม้จะไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่หนีทั้งๆที่รู้เจตนาของเขา...บางครั้งยังเต็มใจที่จะเข้าไปเล่นด้วยซ้ำไป...โดยไม่รู้สึกกลัวเกรง..."ข้าว่าเรามาจัดการกับของพวกนี้รอเฉี่ยวเกอเกอกลับมากันดีกว่าเจ้าค่ะ"เมื่อจิ้งเหอเห็นด้วย ทั้งคู่ก็พากันไปที่ห้องครัวและช่วยกันจัดการเจ้ากระต่ายทั้งหลายให้พร้อมกับการถูกแปรรูปเป็นอาหารรสเลิศ"เสวี่ยเอ๋อร์ นายท่านกลับมาแล้วเหรอ?" จื่อหนี่เดินเข้ามาในบ้านและเห็นหมิงเสวี่ยนำขนกระต่ายที่ถูกถลกออกเรียบร้อยเอาไปล้างน้ำทำความสะอาด"อื้อ กลับมาแล้ว" นางยิ้มตอบ "วันนี้มีกระต่ายกับนกเป็ดน้ำด้วยนะ นายท่านไปล่ามาให้""ดีจังเลย" จื่อหนี่ยิ้มหวาน"นี่ หนี่เอ๋อร์""อะไรหรือ""คืนนี้...ข้าไม่ไปนอนที่ห้องเจ
ตื๊อรักวาณิช เลยเถิด...1
"เสวี่ยเอ๋อร์ เสวี่ยเอ๋อร์..." เสียงหวานนี้ เป็นเสียงของจื่อหนี่นี่นาหมิงเสวี่ยที่กำลังหลับเพลินค่อยๆได้สติ แพขนตาขยับเบาๆและดวงตางามก็ค่อยๆ เปิดขึ้น"เสวี่ยเอ๋อร์ ตื่นเถอะ เจ้าเห็นนายท่านบ้างหรือไม่?""ไม่เห็น" แล้วก็ไม่อยากรู้ด้วย!” นางตอบห้วนก่อนจะทิ้งตัวนอนต่อ"นายท่านหายไปที่ใดไม่รู้ เขาไม่บอกเจ้าหรือ?""...ไม่เห็นบอกเลย" เมื่อน้ำเสียงของจื่อหนี่เปลี่ยนไป หมิงเสวี่ยจึงลุกขึ้นนั่ง เห็นว่าจื่อหนี่กำลังลุกลี้ลุกลนวิ่งไปทั่วห้องดั่งหนูติดกรง อึดใจหนึ่งเฉี่ยวเหมยก็ปรากฏตัวขึ้นอีกคน"ว่าอย่างไรบ้าง" เฉี่ยวเหมยรีบถามน้ำเสียงร้อนรนจื่อหนี่ส่ายหน้า "เสวี่ยเอ๋อร์ไม่รู้ กระบี่ก็ไม่เอาไป หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องอันใด"เฉี่ยวเหมยเดินกลับไปกลับมา งุ่นง่านราวกับเสือติดจั่น "หากพวกนั้นคิดลอบสังหารอีกล่ะก็...ต้องแย่แน่ๆ..."หมิงเสวี่ยใจหายวาบ หรือเขาออกไปเพราะไม่พอใจนางที่โกรธเขา"ข้า...ข้าจะไปตามหานายท่าน" นางตาลีตาลานลงจากเตียง แต่ความเจ็บแปลบตรงบาดแผล ก็ทำนางลงไปทรุดกับพื้น"เสวี่ยเอ๋อร์ เป็นอย่างไรบ้าง?" เฉี่ยวเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง"เจ็บน่ะสิ แต่ไม่เป็นไร ยังไหว ข้าจะไปช่วยหาอีกแรง" นางรีบบอก
ตื๊อรักวาณิช ทายา...6
"นายท่าน...เร็วเถอะเจ้าค่ะ...ข้าจะเป็นลมแล้ว""จะเป็นลมหรือเกิดความต้องการเช่นเมื่อคืนกันแน่นะ" เขาเอ่ยพลางละมือจากส่วนนั้นของนางขณะที่หมิงเสวี่ยนึกด่าแต่ก็นึกโล่งอกที่เขายอมรามือ ก็ต้องกรีดร้องตัวสั่นขึ้นมาอีกเมื่ออีกฝ่ายใช้สองมือบีบนวดแผ่นหลังบางของนางขึ้นมาจากสะโพกนรกขุมที่สองกำลังจะเริ่ม เมื่อสัมผัสร้อนไล่ระอุขึ้นมาเรื่อยๆ คล้ายจะบีบคั้นนางให้ตายคามือก็ไม่ปาน "ไป๋จิ้งเหอ! ท่านคิดทำสิ่งใด?!""การหัดขี่ม้าจะทำให้แผ่นหลังเกิดความเครียดและปวดเมื่อย ข้าจะนวดคลายเส้นให้อย่างไรเล่า""ไม่เอา! ปล่อยข้านะ!" นางพยายามดิ้น แต่ติดว่าถูกมัด เลยทำได้แค่กระถดกายหนี เขาก็ดึงนางกลับมานอนท่าเดิม"อย่าดิ้นสิ""ย...อย่างน้อย ก็ใส่กางเกงกลับเข้าที่ให้ข้าที" นางเริ่มอ้อนวอน"เพิ่งจะทายาไป ยังใส่ไม่ได้ ต้องรอครึ่งก้านธูปให้ยาแห้งก่อน" เขาอธิบายนอนเปลือยกายครึ่งก้านธูป! ต่อหน้าจิ้งจอกกระหายเลือดนี่นะ?!?"ข้าก็เลยจะนวดให้ จนกว่าจะถึงเวลานั้น" เขาอธิบายแล้วลงมือนวดต่อ หมิงเสวี่ยเงียบ ไม่ต่อปากต่อคำ ปล่อยให้อีกฝ่ายนวดต่อไป ด้วยน้ำหนักมือพอเหมาะทำให้รู้สึกสบายและคลายการระวังตัวขึ้นมาก เขาเลื่อนมาที่น่องอวบ
あなたも気に入るかもしれません
ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์21.9K ビューข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.5K ビューยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน99.9K ビューข้าเหนื่อยจะรักใครอีกแล้ว
Luffy.g8.3K ビューนางร้ายเช่นข้าหมายครองคู่กับพระรอง
กระเรียนขาว1.5K ビューดั่งบุปผา ดุจจันทรา
องค์หญิงโนเนม534 ビューข้าจะเป็นนางร้ายที่ผู้คนต้องอิจฉา
ปังจัง19 ビューทารกผู้นี้ มิใช่ของข้า
ซาชิกิวาราชิ129 ビュー
