LOGINShare
อาการป่วย 1
Last Updated:
2025-06-30 08:12:32
Latest chapter
ตื๊อรักวาณิช อาการป่วย 2
-หลายวันหลังจากนั้น-"ท่านจิงจื่อหนี่อยู่หรือไม่ขอรับ?""นายท่านโปรดรอสักครู่นะเจ้าคะ" สาวใช้ที่เป็นคนเปิดประตูบอกชายหนุ่มท่าทางร้อนรนที่ด้านนอก จากนั้นจึงรีบไปตามหมอสาวตามคำขอนั้น ไม่นานจื่อหนี่ก็มายืนที่หน้าประตู"ข้านำสารจากท่านเฮยเฉี่ยวเหมยมาให้ขอรับ"ผู้นำสารยื่นจดหมายให้"เฉี่ยวหลางงั้นรึ?" นางพลิกหน้าซองอ่าน "ขอบคุณมากเจ้าค่ะ""แม่นาง...""มีอันใดอีกหรือเจ้าคะ?" จื่อหนี่ละสายตาจากจดหมายพลางเลิกคิ้วอย่างสงสัย"เขาฝากมาบอกอีกว่า..." ชายหนุ่มผู้นั้นมีท่าทีคล้ายไม่อยากพูดแต่จำใจต้องพูด "อันที่จริงเขาออกเดินทางมาที่นี่แล้ว แต่เกิดมีธุระเร่งด่วน จำเป็นต้องกลับไปฉางอันเช่นเดิม ขอฮูหยินโปรดอภัย""มีอันใดเกิดขึ้น พี่ชายพอบอกข้าได้หรือไม่?" จื่อหนี่เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง"เอ่อ...มิใช่เรื่องใหญ่โตอันใด พอดีว่ามีเรื่องบางอย่าง คุณชายไป๋เลยให้ตามกลับไปสะสาง""อ้อ..." จื่อหนี่แม้จะผิดหวังเล็กน้อย แต่ในเมื่อเป็นความประสงค์ของเจ้านาย นางก็จำต้องยอมรับ เพราะหน้าที่ต้องมาก่อนเสมอ "ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะที่มาส่งข่าวให้ทราบ""ไม่เป็นไรขอรับ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน" อีกฝ่ายคำนับนอบน้อม ก่อนขึ้นม้ากลับไปยังฉ
ตื๊อรักวาณิช อาการป่วย 1
ระหว่างที่ไป๋จิ้งเหอกำลังรักษาตัวอยู่ที่ตำหนักบูรพา ชายหนุ่มที่นอนอิงหมอนใบนุ่มขณะที่กำลังฟังคำวินิจฉัยอาการป่วยของตนจากหมอหลวง "อาการของคุณชายไป๋ เดิมทีก็สาหัสถึงแก่ชีวิตอยู่ โชคดีที่เขายังดวงแข็งจึงรอดมาได้ แต่ว่าแผลนั้นลึกนัก เกรงว่าอาจส่งผลในระยะยาว""ส่งผลอย่างไร?" ครานี้ไป๋จิ้งเหอเป็นผู้ถาม"แผลสำคัญอยู่ที่หัวใจ บางคราอาจทำให้เกิดการเต้นผิดจังหวะและสร้างความเจ็บปวดอย่างมาก จำเป็นต้องกินยายำรุงหัวใจควบคู่กับการฝังเข็มไปตลอดชีวิตขอรับ""นายท่าน" เฉี่ยวเหมยมองเจ้านายอย่างนึกไม่ถึงชายหนุ่มเพียงเอ่ยเสียงเรียบ "ตลอดชีวิตงั้นหรือ?" เช่นนี้เขาคงสอนสั่งวรยุทธ์ให้ลูกชายด้วยตนเองไม่ได้อีกแล้ว..."ขอรับ คุณชายสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ เพียงแต่อาจมีอาการกำเริบในบางครั้งขอรับ""เข้าใจแล้ว..." ไป๋จิ้งเหอตอบอย่างยอมรับชะตากรรม ขอเพียงยังมีชีวิตเขาก็ยังมีเรื่องที่จะถ่ายทอดให้ลูกชายอีกหลายเรื่อง "ข้าจะเดินทางได้เมื่อไร?""อย่างเร็วหกเดือน อย่างช้าหนึ่งปีขอรับ""สามเดือน""สามเดือนเกรงว่าจะไม่ได้ อาการของท่านอาจกำเริบได้ระหว่างทาง""ข้าไม่สนว่าท่านจะใช้วิธีใด จะใช้ยาสูงค่าราคาแพงหรือสมุนไพรหายากขน
ตื๊อรักวาณิช ตีสุนัขขี้เรื้อน 4
"มาขอรับ ข้าช่วยนวด" ตงเทียนอาสาอย่างร้อนใจ หมิงเสวี่ยทีแรกจะยื่นมือไปนวดเอง แต่ก็จนใจเพราะติดท้องอันใหญ่โตของตัวเอง ได้แต่ชี้มือบอกเขา "ข้างซ้าย!! เจ็บๆ!"ตงเทียนยังนวดให้อย่างเก้ๆ กังๆ โดยมีหมิงเสวี่ยชี้ตำแหน่งเรื่อยๆ พอเห็นว่าไม่ได้ผล ก็จับข้อเท้าหมิงเสวี่ยยกขึ้นวางบนหน้าขาตัวเอง ถอดรองเท้านางออก"ตงเทียน!" จื่อหนี่ร้องห้าม เพราะการที่บุรุษเห็นเท้าสตรีนั้นไม่ควรอย่างยิ่งแต่ตงเทียนไม่สนใจ เขาวางฝ่ามือหนาแนบเท้าของหมิงเสวี่ยและดันไปข้างหน้าจนเท้านางพับเข้าหาตัวนางอย่างแรง"อ๊ากกกก!""อดทนหน่อยนะขอรับ""อึ๊ก..." หมิงเสวี่ยร้องเสียงเครือ รู้สึกว่าอาการเจ็บคลายลงมากตงเทียนผ่อนแรงลงและทำซ้ำอีกสองสามครั้ง ยามที่ตงเทียนดันเท้านางเข้ามามันเจ็บปวดมาก แต่พอเขาผ่อนแรงลง นางรู้สึกดีขึ้นทันที จนเมื่อขาและเท้าไม่เกร็งอย่างเดิมและกลับมาขยับได้เป็นปกติ ตงเทียนจึงสวมรองเท้าคืนให้ "ขออภัยนะขอรับ ฮูหยิน" ตงเทียนเอ่ยเรียบๆ"เจ้าไปเรียนมาจากที่ใดกัน?""ศิษย์ในสำนักสอน เวลาต้องนั่งสมาธิหรือฝึกลมปราณนานๆ น่ะขอรับ""ดีจริงเลย ระยะนี้เจ้าก็คอยอยู่ข้างๆ ข้าหน่อยได้หรือไม่ เวลาข้าเป็นตะคริวขึ้นมาจะได้มีเจ้า
ตื๊อรักวาณิช ตีสุนัขขี้เรื้อน 3
"ฮูหยิน ทำไมถึงเงียบไปล่ะขอรับ?""ไม่มีอะไร ข้าแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น" หมิงเสวี่ยยิ้มให้เด็กน้อยเมื่อใดถึงจะเลิกคิดไปเองเสียทีนะ!แต่น้ำตาของหมิงเสวี่ยกลับหยดเผาะไม่เหมือนดังปากว่า ตงเทียนเห็นเช่นนั้นจึงรีบคุกเข่าโขกศีรษะ "ฮูหยิน! ข้าปากเสีย พูดจาไม่เป็นมงคล ท่านลงโทษข้าเถอะขอรับ""ขอโทษนะ...ตงเอ๋อร์...ข้าแค่...คิดถึง...ฮึก..." นางสะอึกสะอื้นจนเด็กน้อยทำอะไรไม่ถูก "ฮือ...สามี...ข้า...""เขาเพียงไปทำธุระที่เมืองหลวงมิใช่หรือขอรับ ต้องกลับมาหาท่านกับน้องๆ แน่ขอรับ" ตงเทียนคลานเข้ามาพูดปลอบ"แต่เขาไปนานแล้ว...แถมส่งข่าวคราวมาน้อยเหลือเกิน..."นางไม่อยากรู้ว่าเขาแก้แค้นให้นางอย่างไร นางแค่อยากให้เขากลับมาทันเห็นหน้าลูกต่างหากเล่า"นายท่านอาจจะงานยุ่งมากก็เป็นได้นะขอรับ" ตงเทียนทำอะไรไม่ถูกแล้ว เกิดมาไม่เคยต้องปลอบใครมาก่อน ในใจนั้นนึกโมโหนายท่านผู้นี้เหลือเกิน ไปแค่เมืองหลวงเหตุใดไม่ส่งข่าวคราวให้มากกว่านี้ มิใช่ไปรบทัพจับศึกจนไม่มีเวลาเขียนจดหมายเสียหน่อยฮูหยินผู้นี้ก็กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา กลับทิ้งไว้กับสตรีมีครรภ์อีกคน มันใช้ได้ที่ไหนกัน!อย่าให้เขาเจอหน้าเชียวนะ!"ดีเหลือเก
ตื๊อรักวาณิช ตีสุนัขขี้เรื้อน 2
"ข้าไม่มีเวลาหรอก เจ้าไม่มีติดตัวเลยรึอย่างไร?" เถ้าแก่นั้นมองสำรวจร่างนางหาของมีค่านางรู้จักสายตานั้นดี เพราะเขาเป็นผู้สอนวิชาแมวขโมยให้นาง"นั่นปิ่นกับกำไลหยกขาวนั่นก็มีค่าควรเมือง ส่งมาให้ข้า เร็ว!""ไม่ได้นะเจ้าคะ!" นางพยายามยื้อยุดไม่ให้ถูกช่วงชิงของมีค่าได้เถ้าแก่หม่าปล่อยมือ แต่ดวงตาโหดเหี้ยมกลับจ้องอยู่ที่ครรภ์ของนาง หมิงเสวี่ยสะท้านในอก พยายามยกมือกัน ปกป้องลูกในท้องไว้พลางถอยหนีอย่างหวาดกลัว"นางตัวดี เพราะข้ามิใช่หรือ เจ้าจึงได้เชิดคอเป็นพญาหงส์อยู่ที่นี่!!" มือหยาบคว้าไม้กวาดที่อยู่บริเวณนั้นมา "เช่นนั้นข้าก็จะลากเจ้ากับลูกให้ลงนรกไปกับข้าด้วย!!""อย่านะ!" หมิงเสวี่ยตื่นกลัวอย่างมาก ถอยหลังหนีจนไปสะดุดเข้ากับขาเก้าอี้ ร่างอุ้ยอ้ายเซถลา เสียหลักหมุนคว้าง หญิงสาวใจหายวาบ ในใจนึกถึงเขาสุดหัวใจ...ไป๋จิ้งเหอ ท่านอยู่ที่ใด?หมิงเสวี่ยหลับตาแน่น เตรียมรับความเจ็บปวดมหาศาลที่จะถาโถมเข้า แต่นานสองนานนางก็ไม่รู้สึกเจ็บ"ฮูหยิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?" วงแขนเล็กนั้นโอบรอบเอวนาง แม้จะยังเด็ก ทว่าแข็งแรงยิ่ง"ตงเอ๋อร์...!""เกือบไปแล้ว ดีนะที่ท่านปู่ให้ข้ามาดูท่าน" อีกฝ่ายปรายตาเฉียบคม
ตื๊อรักวาณิช ตีสุนัขขี้เรื้อน 1
ที่ซีหนิง...ผู้เฒ่าซานออกมาเดินเล่นอยู่หน้าห้องพักของตนโดยมีตงเทียนช่วยกวาดลานบ้านอยู่ใกล้ๆ หลังจากสอบถามสาวใช้ในบ้านว่าเหตุใดบ้านใหญ่โตเช่นนี้จึงมีเพียงหญิงตั้งครรภ์สองคนอาศัยอยู่ จึงได้ทราบว่าเจ้าของบ้านเป็นพ่อค้าที่เมืองหลวง แต่ตอนนี้กิจการมีปัญหาจึงได้กลับไปสะสางสตรีสองคนซ้ำยังตั้งครรภ์นั้นหาความปลอดภัยได้ยากนัก ถ้าเกิดมีใครเข้ามาหาเรื่องหรือทำร้าย พวกนางคงรับมือได้ยาก"ท่านลุงเจ้าคะ" หมิงเสวี่ยนำหน้าสาวใช้ที่ถือสำรับอาหารมาด้วย "ข้านำมื้อเช้ามาเจ้าค่ะ""รบกวนฮูหยินแล้ว" ผู้เฒ่าเดินไปนั่งยังโต๊ะหินที่สาวใช้กำลังวางจานอาหาร"อาการเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?" หมิงเสวี่ยถามและนั่งด้วยคน"เมื่อวานแม่นางจิงฝังเข็ม และจัดยาให้ดื่ม ตอนนี้ทุเลาลงมาก""เช่นนั้นก็ดีเจ้าค่ะ ฝีมือการรักษาของหนี่เอ๋อร์ไม่เป็นรองใคร ท่านลุงโชคดีเหลือเกินที่เจอนางเข้าพอดีเจ้าค่ะ" นางหันไปหาตงเทียน "ตงเอ๋อร์ มาทานข้าวกันเถอะ"ใบหน้าใสนั้นงอง้ำเล็กน้อย ก่อนปรับสีหน้าเป็นปกติ "ขอรับ ฮูหยิน""ฮูหยิน ยาบำรุงเจ้าค่ะ" เสียงจื่อหนี่ตามมาสมทบอีกคนพร้อมสาวใช้ที่ถือชามยา"ขอบใจนะ" หมิงเสวี่ยรับมาดื่มอย่างว่าง่าย"ฮูหยินคงใกล้ค
You may also like
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น403.8K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์10.3K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู714.7K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.4K viewsจองจำรักร้าย
l3oonm@2.4K viewsฮูหยินใหญ่
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้5.7K viewsคู่หมั้นอย่าหมายหวนคืน
moonlight -mini450 viewsมารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย
หาบเงินร้อยปี1.0K views
