เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1 ทุกอย่างเพิ่งจะเริ่ม..
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-25 19:18:01ฟึบ!
“อ่าส์..” เสียงคำรามเบาๆจากชายร่างสมส่วนฟุบลงบนโซฟาขนาดคิงไซส์ใจกลางห้อง ด้วยสีหน้ากำลังกลั้นทนกับความเจ็บปวด เสื้อเชิ้ตสีขาวสอาดแปะเปื้อนเต็มไปด้วยหยดเลือดสีแดง ชายหนุ่มกัดปากแน่นพรางเอนตัวพิงโซฟาด้วยความเพลีย ”ไปโรงพยาบาลเถอะนะครับบอส“ ชายในสูทสีดำกล่าวขึ้นด้วยท่าทีเป็นห่วง แม้จะเคยเห็นภาพตรงหน้าบ่อยจนเป็นว่าเล่น ทว่าความชื่อสัตว์ลึกในใจที่ตนมีต่อผู้เป็นนายไม่สามารถทำให้ยืนเพิกเฉยมองดูนายเจ็บได้ “กูไม่ไป” คำพูดเดิมๆที่เขากล่าวออกมา แม้จะเจ็บปานตายจากข้างนอกมา แต่ทว่าความดื้อด้านที่จะกลับบ้านมาหาแฟนสาวก่อนสิ่งอื่นไดก็ยังคงไม่เคยเปลี่ยน ครืด… เสียงประตูที่ฟังดูเหมือนจะมาจากห้องนอนถูกเปิดออกก่อนเสียงฝีเท้าเล็กที่ดูเหมือนจะลากสิ่งของบางอย่างกำลังมุ่งเข้ามาทางเขา คิ้วเข้มขมวดขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวผู้เป็นที่รักเดินลากสัมภาระขนาดใหญ่เข้ามาหยุดอยู่เบื้องหน้าตน “คุณจะไปไหน”ร่างใหญ่รีบดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟาพุ่งเข้ามาจับมือเล็กที่กำสัมภาระเอาไว้แน่น สายตาอันเป็นกังวลจ้องมองใบหน้าสระสวยที่ดูเหมือนจะมีอะไรในใจ ปากอวบเม้มเข้ากันแน่นไม่กล้าเงยขึ้นสบตากับแฟนหนุ่ม ทว่าเธอขอเวลาทำใจที่จะกล่าวสิ่งในใจออกมาไม่ถึงนาที หญิงสาวค่อยๆเงยหน้าสบตากับอีกคนที่มองดูเธอแววตาเป็นกระวนกระวาย “เดน…พิชขอโทษค่ะ เราเลิกกันเถอะนะ” คำพูดที่ไม่ต่างจากมีดเล่มใหญ่แทงลึกเข้าไปในอกแกร่ง คนฟังถึงกับชะงักนิ่งไปชั่วครู่ ไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น มือหนากำแผ่นหลังมือบางแน่น “พิชพูดเรื่องอะไร เราคุยกันแล้วไม่ใช่หรอ ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรจะไม่พูดคำว่าเลิกเด็ดขาด..” “คุณให้เวลาพิชหน่อยนะ ตอนนี้พิชไม่สามารถยืนอยู่เคียงข้างคุณได้” “ทำไมจะไม่ได้อ่ะพิช ไม่มีอะไรมาขวางความรักเราได้ทั้งนั้น” “พิชขอโทษ..”นิ้วมือเล็กแกะมือหนาที่จับมืออีกข้างเธอเอาไว้แน่นออกด้วยแรงอันน้อยนิด ด้วยความที่ร่างกายอีกคนก็อ่อนเพลียไม่ต่างกัน เขาไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะยื้อเธอไว้ “เราจบกันแค่นี้นะคะ อย่าลืมทำแผลด้วยนะ ครั้งนี้พิชคงอยู่ทำให้คุณไม่ได้”สิ้นสุดคำพูด พิชชาหันหลังสาวเท้าก้าวออกไปโดยไม่คิดจะหันกลับมาเหลียวแล คนมองนํ้าตาคลอมือไม้อ่อนแรงฟุงลงบนโซฟา ทุกอย่างเหมือนจะถึงทางตันไปหมด นับตั้งแต่ที่มีเธอเข้ามา เขาก็ไม่เคยคาดถึงโลกที่ไม่ทีเธออยู่ข้างๆอีกเลย นํ้าสีใสหยดลงมาไม่สนคำว่าลูกผู้ชาย “ผมจะไปตามเธอกลับมา..”แดนผู้เป็นลูกน้องคนสนิททนเห็นนายเป็นแบบนี้ก็บีบใจตนไปด้วยไม่น้อย ชายในสูทดำหันหลังจะไปตามว่าที่นายหญิงกลับมา ทว่ายกขายังไม่ทันก้าวออกไป ผู้เป็นนายก็เอ่ยห้ามเสียก่อน “ปล่อยเธอไป” “แต่ว่า..” “ในเมื่อเธออยากไปก็ปล่อยให้เธอไปซะ” แม้มันจะบีบหัวใจแทบขาดเป็นเสี่ยงๆ แต่เมื่อเธอยืนยันที่จะไปจากเขา ก็ปล่อยให้เธอได้ทำตามความต้องการเสีย ลูกน้องผู้ยืนมองได้แต่พยักหน้ารับฟังคำสั่ง เมื่อตัวเค้าเองไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ ”แล้วแผลนาย…“ “แค่นี้ไม่ตายหรอก มึงออกไปได้แล้ว” แดนพยักหน้ารับรู้ก่อนจะก้าวออกไปตามคำสั่งของเจ้านาย “หลอกลวงทั้งนั้น..สัญญาบ้าๆ” เอนหัวพิงด้านหลังพรางหลับตา ทำให้นํ้าตาที่คลอเอ่อเต็มเบ้าตาหลั่งไหลเป็นสายนํ้าลงมาจนถึงไต้คาง ที่ผ่านมาคงไม่เคยมีความหมายอะไรกับเธอเลย ถึงได้เลือกที่จะทิ้งกันไปได้ง่ายๆเช่นนั้น แผลจากโดนยิงลึกเข้าไปที่กำลังเจ็บแสบอยู่ตรงแขนนั้นเทียบไม่ติดอะไรกับหัวใจที่กำลังปวดตึบๆจนไม่สามารถระบายความทรมานนั้นออกมาเป็นคำพูดได้ บนเครื่อง.. ดวงตาเศร้าหมองทอดมองออกไปนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยก้อนเมฆสวยงาม ในหัวเต็มไปด้วยความคิดเป็นจำนวนมาก หากชีวิตเธอสวยงามได้ดั่งก้อนเมฆพวกนี้คงดีไม่น้อย คำพูดของหญิงชราวันนั้นผุดเข้ามาในหัวซํ้าๆ “ด้วยใบหน้าไร้ที่ติของเธอ เกือบจะดีพอที่จะเป็นสะใภ้บ้านฉันได้ แต่น่าเสียดาย..ตระกูลฉันไม่นิยมเก็บคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้ามาเป็นสะใภ้ นี่คือจำนวนเงินสิบล้าน ฉันคิดว่าเธอคงฉลาดพอแล้วเอาเงินนี่ไปตั้งตัวซะ “ ภายในภัตตาคารหรู สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยกลิ่นอายคนรวย เธอกำลังถูกมารดาของชายผู้เป็นที่รักนั่งดูถูกกดขี่ ทว่าด้วยนิสัยของพิชชา ไม่สามารถมีใครมาเอาเปรียบเธอได้ ใบหน้าสระสวยเผยยิ้มบางออกมา “คุณหญิงดาริณ ฉันคิดว่าคุณพูดถูก“ “หึ..ก็คิดว่าจะโง่” “ก็ได้ค่ะ ฉันจะเลิกกับลูกชายคุณ” ”เงินเช็คนี้เป็นของเธอ“ ”ขอบคุณในนํ้าใจค่ะ แต่ฉันขอไม่รับไว้“สิ้นสุดคำพูด คนสวยดีดตัวขึ้นก่อนจะหันหลังก้าวจากไปโดยไม่เอ่ยคำลํ่าลา ทว่าเมื่อก้าวออกไปได้ไม่กี่ก้าวก็เกิดความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว ก่อนจะหยุดหันกลับมา ”อ้อ..ฉันขอบอกไว้เลยนะคะ ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ มันเป็นเพราะคุณ“ ”ถ้าเธอหมายถึงเรื่องลูกชายฉันล่ะก็ ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันได้เตรียมผู้หญิงที่เหมาะสมกับเค้าเอาไว้แล้ว“ กล่าวจบหญิงชรายกแก้วนํ้าชาขึ้นมาจิบอย่างสบายอก ”ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น หึ..คุณหญิงดาริน นี่เพิ่งเป็นจุดเริ่มต้นเท่านั้น ฉันพูดจบแล้ว ขอตัวนะคะ“ใช่ ทุกอย่างมันเพิ่งจะเริ่ม แล้วเธอจะกลับมาทวงผู้ชายของเธอคืน สิ้นสุดคำพูดร่างบางหันหลังก้าวออกไปในทันที ก่อนจะมีเสียงแก้วนํ้าชาที่ถูกวางลงบนโต๊ะกระจกเงาเปร่งเสียงขึ้นมา ’เกร๊ก‘! “เธอพูดผิดแล้วล่ะ นี่มันเป็นจุดจบต่างหาก เพียงแค่ฉันกำจัดเธอออกไปได้ก็สิ้นเรื่อง” คำพูดจากปากคนรวยพวกนั้นแล่นอยู่บนหัวเธอซํ้าๆ หญิงสาวละสายตาออกจากก้อนเมฆนอกหน้าต่างเครื่องบินที่กำลังมุ่งไปยันฝรั่งเศษ เธอไม่ใช่คนที่จะยืนอยู่เฉยๆให้คนพันธุ์นั้นมากดขี่เป็นครั้งที่สอง ในเมื่อรวยแล้วสามารถทำตามใจได้ เธอก็จะดันตัวเองให้ขึ้นไปอยู่ในระดับนั้นเสีย…
บทล่าสุด
ถ่านไฟเก่า บทที่ 35 แมวไม่อยู่หนูร่าเริง
”งั้นน้องไปก่อนนะคะ“ พูดเสร็จยื่นหน้าไปหอมแก้มชายคนรักหนึ่งฟอดเป็นการบอกลา ก่อนจะลุกออกจากตักแกร่งทำท่าจะก้าวออกไป ทว่าถูกมือหนาดึงหมับหันกลับมาพรางประกบปากแนบชิดจนเธอไม่ทันได้ตั้งตัว หัวใจกระตุกวูบกับการกระทำของคนเป็นพี่ ดวงตาเบิ่กกว้างในขณะที่โดนเขาบดคลึงริมฝีปากนุ่มอย่างดูดดื่ม ก่อนจะค่อยๆหลับตาลงรับสัมผัสรสชาติความเร่าร้อนที่เขามอบให้ เขาทั้งดูดทั้งเลียพร้อมยังสอดลิ้นสากเข้ามาในโพรงปากนุ่ม ตวัดเลียหยอกล้อกับลิ้นเล็กจนหญิงสาวแทบหายใจไม่ทัน “อื้มม.. แฮกๆ… หายใจไม่ทัน“ เปลือกตาที่ปิดสนิทค่อยๆลืมขึ้นสบตากับเขา เปร่งเสียงพูดกระเส่าแผ่วเบาในขณะที่หอบหายใจสูดอากาศที่ขาดไปเข้าปอด ป๊อก! “โอ้ยยย” ใบหน้านวลบึ้งตึงเปร่งเสียงอุทานร้องเบาๆพรางยกมือขึ้นถูหน้าผากมนที่อยู่ๆก็ถูกเขาดีดเข้ามา “พี่มาดีดน้องทำไม นิสัยไม่ดี!” ฝ่ามือน้อยตบเข้าบนใหล่กว้างแสดงหน้าบึ้ง เพิ่งจูบเสร็จก็มาใช้ความรุนแรง อีตาแก่นิสัยไม่ดี “หึ.. ไปได้แล้ว” ปากหยักได้รูปเผยยิ้มอ่อนพร้อมเสียงขำเบาๆที่เปร่งออกมาจากลำคอด้วยความเอ็นดูในท่าทางยัยแมวป่าสิ้นลาย “ไล่เลยหรอ” อะไรกัน พอได้จูบแล้วก็มาไล่ “จะได้กลับมาหาพี่เร็วๆไงคร
ถ่านไฟเก่า บทที่ 34 ความจริง
“แปลว่าพี่จะยอมกลับมาคบกับน้องแล้วใช่มั้ยคะ” ถ้อยเสียงหวานปนสะอื้นที่พยายามฮึบจากการร้องไห้เปร่งออกมา ยิ่งเล่นกับหัวใจคนแก่กว่า เอ็นดูยัยแมวป่าตัวน้อยไม่ไหว เดนนิสไม่รอช้ารีบประกบปากจูบแนบชิดพร้อมบดขยี้เรียวปากนุ่มอย่างอดไม่ไหว สอดเรียวลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากอุ่นพร้อมดูดดื่มด้วยความโหยหาจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นทั่วห้อง “พี่ต้องเป็นคนขอสิ น้องมาพูดตัดบทพี่ได้ไง หื้ม” ไม่พูดเปล่า เขาโน้มหน้าลงจุ๊บแก้มนวลด้วยความหมั่นเขี้ยว นำพารอยยิ้มอ่อนหวานของหญิงสาวกลับมา “ไม่ได้สิคะ ตอนนั้นพี่เป็นคนจีบน้อง พี่ก็เลยเป็นคนขอ แต่ตอนนี้น้องเป็นคนจีบ น้องก็ต้องเป็นคนขอสิคะ” คำพูดหญิงสาวทำเอาคนฟังหลุดยิ้มไปด้วย ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมากเท่าไหร่ ทว่าความน่ารักของเธอที่ทำเขาเอ็นดูทุกครั้งไม่เคยลดลง แถมยังเพิ่มขึ้นมาอีกด้วยซํ้า “คบกันน้องนะคะ สัญญาว่าจะดูแลอย่างทะนุถนอม ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยค่ะ คบมั้ยคะอดีตที่รัก“ คนสวยไม่พูดเปล่า ใบหน้าจิ้มลิ้มฉีกยิ้มกว้างเหมือนเด็ก ทำคนแก่กว่าหัวใจละลายแทบไม่หลงเหลือ โน้มหน้าลงจุ๊บแก้มนวลฝั่งซ้ายฝั่งขวาด้วยความทะนุถนอม เขาอยากจะรักษาผู้หญิงตรง
ถ่านไฟเก่า บทที่ 33 หวั่นไหว
เช้าวันใหม่ที่ดูเหมือนจะไร้ความสดใส เมื่อพิชชาย่างเท้าเข้ามาในบริษัทยักษ์ใหญ่ก็พบว่าทุกคนพากันยุ่งอยู่กับงานตัวเอง บรรยากาศรอบๆดูเหมือนจะวุ่นวายไปหมด จนเสียงฝีเท้าส้นสูงก้าวมาถึงชั้นบนสุด ก็เห็นแดนวิ่งวุ่นแก้งานอยู่หน้าห้องเจ้านาย จนหญิงสาวก้าวไปหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อตั้งคำถาม ทว่าดูเหมือนแดนจะเห็นเธอพอดีจึงเอ่ยทักก่อน “อ้าว คุณพิชชา” “เดนอยู่มั้ย” พิชชายิ้มบางตอบรับคำเอ่ยทักของแดน ก่อนจะกล่าวถามออกไปเสียงละมุน “บอสอยู่ในห้องทำงานครับ” พิชชาพยักหน้าเบาๆตอบในเชิงรับรู้ หญิงสาวไม่ได้ต่อคำถามอะไร เพราะดูเหมือนทุกคนจะวุ่นกันใช่ย่อย เธอตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปก็พบกับชายร่างสมส่วนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่หน้ากระจกบานทึบที่ฉายถึงวิวดอนเมืองด้านนอก หญิงสาวยืนนิ่งมองดูเขาสักพักก่อนจะก้าวเท้าเดินไปหาเงียบๆ พอเข้าไปไกล้ ควันบุหรี่ที่กระจัดกระจายรอบๆก็เริ่มลอยเข้ามาแตะปลายจมูกมน พิชชาไม่ได้พูดอะไร เดินเข้าไปดึงแท่งบุหรี่ในมือเดนนิสมางับเข้าปากตัวเอง นำพาสติชายร่างสูงที่ยืนเครียดกลับเข้ามา เมื่อหันมองก็ต้องตกใจเมื่อพบกับร่างระหงที่ยืนสำลักควันบุหรี่ตัวเองอยู่ “แค่กๆ“ “พิชชา!!!“ เดนนิสตะคอกเสียงด
ถ่านไฟเก่า บทที่ 32 มีปัญหา
รถหรูคันสีดำแล่นเข้ามาจอดระหว่างโซนจอดรถก่อนจะมีชายร่างสมส่วนก้าวขายาวลงมา เดินเข้าไปในบริษัทจึงพบว่ามีบางสิ่งแปลกไป สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เดนนิสหันมองรอบๆก็พบกับพนักงานตนแต่ละคนพากันวุ่นอยู่กับบางอย่าง พอขึ้นมาถึงชั้นบนสุดก็เห็นชายลูกน้องคนสนิทรีบวิ่งแจ้นหน้าตาแตกตื่นพร้อมโวยวายเสียงดังมาหาเขาในทันที “บอสสส บอสหายไปไหนมาทั้งวันครับเนี่ย ผมพยายามติดต่อแทบตายก็ไม่ได้ บริษัทเกิดปัญหาแล้วครับบอส ผมจะแย่อยู่แล้วครับ” แดนบ่นโวยวายถึงผู้เป็นเจ้านายเป็นชุดใหญ่ในท่าทีตื่นตระหนก ทว่าสิ่งที่ได้ตอบรับมาจากบอสหนุ่มคือความมาดนิ่ง “มึงแก้ไม่ได้?” เปล่งคำพูดสั้นๆถามคนเบื้องหน้าเสียงเรียบพรางใช้สายตามองนิ่งจนคนเป็นลูกน้องแทบสดุ้ง ”โถ่บอสสส ผมไม่ใช่ประธานนะครับ“ เมื่อได้รับความอาฆาตจากเจ้านาย จากที่โวยวายอยู่เมื่อครู่ก็อ่อนลงทันที ยกมือขึ้นเกาท้ายทายแก้ความอึดอัดภายในใจ เจ้านายก็น่ากลัว งานก็ยากเกินที่จะแก้ด้วยความสามารถของตน เกิดเป็นแดนนี่มันเหนื่อยสะจริง “อืม“ ชายหนุ่มไม่ปากมาก เปร่งเสียงตอบลูกน้องแสดงถึงการรับรู้เสร็จแล้วก็ก้าวเท้ายาวเดินผ่านแดนให้ยืนหน้ายุ่งอยู่คนเดียว แดนเองเม
ถ่านไฟเก่า บทที่ 31 ตัวแม่กำลังเดินเกมส์
“หึ…” คนโดนแหย่ไม่รอช้า หันหน้ามาผลักแม่กวางน้อยให้นอนราบกับเตียง ก่อนจะตามขึ้นไปคล่อมทันที ในขณะที่อยู่ในสภาพเปลือยกายกันทั้งคู่ แล้วยัยกวางน้อยตัวนี้ยังมาทำสีหน้าท่าทางยั่วยวนอารมณ์อีก สงสัยเมื่อคืนคงตอกหนักให้ไม่พอ “อื้ออ ชอบจัง….” ฝ่ามือเนียนลูบไล้ขึ้นลงอยู่แผงอกยันซิคแพคอันเป็นหมัดๆ จงใจส่งสายตายั่วให้เขาหลงตายไ️ปเลย “ฉันมีสองอย่างให้คุณเลือก” ใบหน้านวลเผยยิ้มมุมปากขึ้นมาเล็กน้อยผลอยกับคำพูด “ผมไม่เลือก” คนฟังก็ไม่คิดจะฟังให้จบ กลัวเสียอย่างเดียวคือไม่ได้แกล้งเธอ แม้ปากจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่สายตาที่มองหญิงไต้ร่างนี่แพรวพราวหว่านเสน่ห์ซะยิ่งกว่าพิชชาอีกนะพ่อหนุ่ม แต่คนสวยก็ไม่มีท่าทางจะยอมแพ้หรอก แม้ในใจจะกรี๊ดร้องไปกับความเขินจนอยากจะตัวบิดกับดาเมจรุนแรงนี่ ทว่าจะมาเสียท่าให้เขาไม่ได้ ต้องเล่นบทแม่เสือสาวยั่วสวาทเข้าไว้ ”ฟังก่อนสิ หนูจะให้พี่เลือกระหว่างกินหนูก่อน.. กับเอาของขวัญก่อน พี่จะเลือกอันไหนคะ” ไม่เพียงแต่นํ้าเสียงกับสรรพนามที่เปลี่ยน ยังมีการกัดปากล่างเบาๆยั่วคุณชายบนร่างอีกด้วย งานนี้จะมีของขวัญชิ้นไหนแซ่บได้เท่าเธออีก “ของขวัญ” ทว่าคำตอบของเดนนิสกลับตรงกันข้
ถ่านไฟเก่า บทที่ 30 อ่อย
ปัก ปัก ปัก! “อ่าาส์” ชายหนุ่มคำรามเสียงกระเส่าออกมาเมื่อได้ปลดปล่อยหลั่งนํ้าเข้าสู่ตัวพิชชาจนหมดทุกหยดหยาด ก่อนจะดึงแท่งอาวุธลับออกมาจากร่องสาว เหลือบตามองหญิงสาวจึงเห็นว่าเธอนั้นได้หลับไหลไปในทันทีด้วยความเพลียจากกิจกรรมที่เขาจัดให้เธอต่อเนื่องมาตั้งแต่คํ่าๆจนถึงเวลานี้ที่นาฬิกาเกือบแตะเลขสาม “จึ๊!!“ ยิ่งมองใบหน้านวลนานเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้เขานึกคิดถึงเรื่องที่โครตจะแทงใจ เมื่อในหัวกำลังฉายถึงภาพที่ไอ้แอดัมมันจับมือหญิงคนรักเก่าไปจูบ ทำเอาคนที่เพิ่งจะได้ปลดปล่อยดันเกิดอารมณ์หงุดหงิดขึ้นมาเท่าตัว เขาฟุบลงบนอกเนียนพรางแนบหน้าลงดูดอกตูมที่ชี้อยู่ตรงหน้าด้วยความแรงจนเต้านมอันขาวเนียนเกิดเป็นสีแดงจํ้า หนํ่าซํ้าอีกข้างก็โดนเขาบีบขยํ้าเล่นไปพร้อมกันจนเกิดเป็นรอยนิ้วมือ ทว่าคนโดนกระทำนั้นกลับหลับลึกด้วยความเพลียจึงไม่ทำให้เธอรับรู้เลยแม้แต่น้อย จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ! เขาเพิ่มแรงดูดจนยอดทับทิมแข็งเป็นไตขึ้นมาอีกครา ทว่าอารมณ์โทสะกลับไม่ได้ลดน้อยลงเลยสักนิด มิหนําซํ้ายังคิดจะเพิ่มขึ้นยิ่งกว่าเดิมเสียอีก “แม่ง แล้วกูจะหงุดหงิดทำไมวะ!” ผละปากออกจากเต้านมอวบก็ทั้งหงุดหงิดตัวเองกับความรู้สึกที่กำลั
บางทีคุณอาจจะชอบ
ภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์234.6K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.7K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา138.5K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ39.7K viewsเด็กดื้อต้องโดนดุนะ
องค์หญิงโนเนม93 viewsอ้อมกอดอสูรไร้ใจ (ซีรีส์อ้อมกอด R&R 2/5)
yochita-uri250 viewsหลี่ชิงเหมียว..ภรรยาผู้หวนคืน
หลงเวลา /จู้หมิง2.8K viewsปลัดที่รัก/ตำรวจที่รัก
ยัยแม่มดแสนน่ารัก292 views
