36 เพราะกูไม่เคยลืมปรางปรีญา

36 เพราะกูไม่เคยลืมปรางปรีญา

“กูขอถามมึงสักเรื่องหน่อยนะเพื่อน มึงแอบคิดอะไรพนักงานกูปะวะ ปกติกูไม่เคยเห็นมึงไปงานศพใคร แต่ทำไมถึงไปงานศพของคุณรินรดา มึงคิดอะไรกับหลานสาวเขาหรือเปล่า”

คนถูกถามที่กำลังนั่งคิดอะไรหลายอย่างดึงสติกลับมา แล้วหันหน้ามาทางปรเมศที่กำลังทำหน้าสงสัยขั้นสุด เพราะเขาเก็บความสงสัยนี้มาสามวันแล้ว

“แล้วมึงคิดว่าไง”

“ไม่รู้สิ เห็นก่อนหน้านี้มึงคบกับคุณแพรขวัญไม่ใช่หรอ ทำไมช่วงนี้ถึงดูเงียบๆไป”

“กูขอห่างแพรขวัญแล้ว” อคิราห์ตอบด้วยสีหน้าราบเรียบเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร กลับรู้สึกโล่งใจมากกว่าที่ตัดแพรขวัญออกไปจากชีวิต จะได้ไม่ต้องมีผู้หญิงมาคอยตามจู้จี้จุกจิกแบบนี้อีก

“เฮ้ย! ได้ไงวะ มึงเป็นคนจีบคุณแพรขวัญเองนะเว้ย แบบนี้เธอก็เสียใจแย่สิ ดูท่าคุณแพรขวัญคงจะรักมึงมาก”

“กูคบกับแพรขวัญไม่ได้หรอก ก็เหมือนผู้หญิงที่ผ่านๆมา นานไปก็เริ่มรู้สึกเบื่อ”

“แต่มึงไม่ควรหักอกผู้หญิงไปทั่วนะ ระวังมึงนั่นแหละจะเป็นฝ่ายเสียใจเอง กรรมจะตามทันในวันที่มึงเป็นคนดีแล้ว”

“กรรมจะมาตามทันกูทำไมวะ ในเมื่อกูกับแพรขวัญไม่ได้เป็นอะไรกัน อีกอย่างกูรู้ดีว่าที่แพรขวัญคบกับกูเพราะอะไร กูไม่ใช่คนโง