LOGINShare
08 เล่ห์เหลี่ยม
Last Updated:
2025-11-29 20:20:4908 เล่ห์เหลี่ยม
อคิราห์จ้างนักสืบฝีมือดีตามสืบเรื่องราวของปรางปรีญาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาอยากรู้ว่าตอนนี้ปรางปรีญาทำอะไรอยู่ ยังอยู่บ้านหลังเดิมหรือเปล่า ในเมื่อเธอกับครอบครัวกล้าหักหลังเขาก่อน เขานี่แหละจะเป็นคนทำลายความสุขของพวกมันเอง จะไม่มีวันให้พวกมันลืมตาอ้าปากได้เด็ดขาด “บ้านหลังเดิมของคุณปรางปรีญาถูกขายไปเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนี้เธออยู่ห้องเช่าเล็กๆแถวชานเมืองครับ” เสียงนักสืบฝีมือดีบอกชายหนุ่มร่างสูงที่เอาแต่นั่งนิ่งอยู่บนโต๊ะทำงาน อคิราห์ยกมือลูบคางอย่างใช้ความคิด เกิดคำถามในใจว่าเหตุใดปรางปรีญาถึงขายบ้านแล้วย้ายไปอยู่ห้องเช่าแทน “แล้วพ่อกับน้าสาวของเธอล่ะ” “ไม่มีใครทราบว่าทั้งสองคนอยู่ที่ไหน คนในละแวกนั้นบอกว่าไม่มีใครเจอสองคนนั้นมาสักพักแล้วล่ะครับ” “งั้นก็แสดงว่าตอนนี้ปรางปรีญาอยู่คนเดียวใช่ไหม” “ครับ แต่นานๆทีคุณปรางถึงจะกลับมานอนที่ห้องเช่า” “เอ๋? แล้วเธอหายไปไหน” คิ้วเข้มย่นเข้าหากันด้วยความแปลกใจ หรือว่าปรางปรีญามีสามีแล้ว? หน้าอกข้างซ้ายกระตุกวูบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนทันทีที่คิดว่าปรางปรีญามีสามีแล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาแทบไม่ได้สนใจอะไรในตัวเธอเลยด้วยซ้ำ “หรือว่า….เอ่อ….ปรางปรีญามีสามีแล้ว” ระหว่างรอคำตอบจากนักสืบ หัวใจของเขาเต้นรัวสนั่นด้วยความระทึก ถึงเขาจะไม่ได้รักปรางปรีญาแล้วก็ตาม แต่ทำไมลึกๆยังไม่อยากให้เธอมีสามี “เท่าที่ตามสืบ คุณปรางปรีญาโสดมาห้าปีแล้วนะครับ” คำบอกกล่าวนั้นทำให้อคิราห์รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก แสดงว่าตั้งแต่เลิกกันกับเขา ปรางปรีญาไม่เคยมีแฟนเลย ในขณะที่เขาเปลี่ยนผู้หญิงไปแล้วหลายสิบคน “ถ้าไม่ได้มีแฟน แล้วเธอหายไปไหน ทำไมถึงไม่ชอบกลับห้อง” “เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจะตามสืบให้อีกทีครับ ได้คำตอบเมื่อไหร่ผมจะรีบมาแจ้งให้ทราบ” “ขอบคุณมากๆ งั้นผมฝากตามเรื่องนี้ด้วยละกัน" มุมปากหยักของอคิราห์กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ นัยน์ตาคมกริบลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความแค้นเมื่อนึกถึงประโยคที่ทำให้เขาต้องเดินออกมาจากชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่เขารักมาก แม้กระทั่งชีวิตก็ให้ได้ ‘ปรางไม่ได้รักพี่โซ่ค่ะน้าดา ปรางแค่หลอกให้เขาตายใจ อีกเดี๋ยวปรางก็จะเลิกกับเขาแล้ว พี่โซ่โง่เองที่มาหลงรักปราง’ “ใช่! ฉันโง่เองที่หลงรักเธอ” มือใหญ่ของอคิราห์กำหมัดแน่นด้วยความเคียดแค้น อยากรู้เหมือนกันว่าหลังจากนี้ ใครจะโง่กว่ากัน “อย่ามาหลงรักฉันก็แล้วกัน เพราะฉันนี่แหละจะเป็นคนทำให้เธอน้ำตาเช็ดหัวเข่าเอง!” ช่วงสายของวันอคิราห์ได้รับสายจากปรเมศว่าวันนี้ช่วงสายๆต้องออกเดินทางไปเยี่ยมชมโครงการใหม่ที่ต่างจังหวัดตั้งแต่เช้า และนั่นก็เข้าทางเขาพอดี เพราะปรางปรีญาก็ต้องเดินทางไปร่วมงานนี้ด้วยเช่นกัน ทีนี้แหละ เขาจะได้วางแผนเล่นงานเธอให้สาสมกับความแค้นที่มี เพราะคนอย่างเขา….ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้! เวลาบ่ายโมงกว่าๆทุกคนเดินทางมารวมตัวที่บริษัทของปรเมศ ซึ่งประกอบด้วยปรเมศผู้เป็นเจ้าของโครงการ ศรุตา ปรางปรีญาและพนักงานขายอีกสามคน และเมื่อมากันครบทุกคนก็ออกเดินทางไปภูเก็ตทันที ปรางปรีญารู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากเพราะงานนี้ไม่ได้มีอคิราห์ไปด้วย ทั้งๆที่เขาก็คือผู้ร่วมลงทุนในโครงการเช่นกัน …อย่างน้อยห้าวันนี้เธอก็ไม่ต้องอยู่อย่างหวาดระแวง ใช้เวลาเดินทางโดยเครื่องบินราวๆชั่วโมงกว่าๆก็เดินทางมาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย ปรเมศอนุญาตให้พนักงานในบริษัทไปพักผ่อนตามอัธยาศัยก่อนจะเริ่มงานกันในวันพรุ่งนี้ ทางด้านปรางปรีญารีบมุ่งหน้าไปที่ห้องพักเพราะเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ คิดเรื่องเงินค่าผ่าตัดทั้งคืน ส่งผลให้วันนี้หญิงสาวรู้สึกเพลียกว่าทุกวัน ปรางปรีญาไม่มีทางรู้ว่าบุคคลที่เธอไม่อยากเจอได้เดินทางมาถึงภูเก็ตก่อนหน้านี้แล้ว และเขาก็เป็นคนจองที่พักให้กับทุกคน ส่วนห้องของปรางปรีญาเป็นห้องด้านในสุดซึ่งห่างจากห้องของคนอื่นพอสมควร แต่หญิงสาวก็ไม่ได้เอะใจอะไร รีบเข้าไปพักผ่อนเพราะตอนนี้ง่วงจนเปลือกตาแทบปิดแล้ว หญิงสาววางข้าวของลงบนเตียงนอนแล้วรีบเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายเพราะรู้สึกเหนียวเนื้อเหนียวตัว ก่อนจะกลับออกมาอีกครั้งในสภาพผ้าขนหนูสีขาวพันหมิ่นเหม่ที่หน้าอกอวบใหญ่ เธอยังคงสาลวนอยู่กับการจัดข้าวของเข้าที่โดยไม่รู้ว่าได้มีบุคคลปริศนาอยู่ในห้องเดียวกันกับเธอ และเขาคนนั้นกำลังนั่งจ้องเขม่งอยู่บนโซฟาภายในโซนห้องนั่งเล่น แต่แล้วหางตาของปรางปรีญาก็ไปสะดุดเข้ากับใครบางคนที่กำลังนั่งดูอยู่ “คุณ!” ปรางปรีญาทั้งตกใจและแปลกใจที่อคิราห์ปรากฏตัวในห้องของเธอ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เดินทางมาด้วย “คะ…คุณเข้ามาได้ยังไง ออกไปนะ!” เมื่อได้สติปรางปรีญาก็เอ่ยปากไล่ทันที พร้อมทั้งดึงผ้าขนหนูอีกผืนมาคลุมเพราะสายตาคมกริบคู่นั้นหยุดนิ่งอยู่ที่เนินหน้าอกอวบของเธอ หัวใจดวงน้อยๆกำลังเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะด้วยความกลัว สองเท้าก้าวถอยหลังอัตโนมัติ “อย่าไล่แขกสิ ฉันเป็นลูกค้าของเธอนะ” ดวงตาคมกริบกวาดมองรอบๆห้องก่อนจะกลับมาหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าสวยถอดสีเหมือนกำลังหวาดกลัว “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้นะ!” ปรางปรีญาชี้นิ้วไล่และเริ่มเสียงดังขึ้นหมายจะไล่ให้อีกฝ่ายออกไป แต่อคิราห์กลับเค้นหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ “ไม่รู้จริงๆหรอว่าที่นี่คือโรงแรมของใคร” “คุณว่ายังไงนะ” “ที่นี่คือโรงแรมของฉัน ไอ้ปรเมศมันเป็นคนโทรบอกให้ฉันจองห้องพักให้” เมื่อได้ยินเช่นนั้นมือเล็กทั้งสองข้างกำแน่น ริมฝีปากเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง ดวงตากลมโตจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบวาวโรจน์ที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม งั้นก็แสดงว่าอคิราห์มาที่นี่ก่อนที่เธอจะมาถึงเสียด้วยซ้ำ “ก็ได้ ถ้าที่นี่เป็นโรงแรมของคุณ งั้นฉันจะออกไปเอง” ปรางปรีญาเอ่ยเสียงเรียบ กำลังจะหันไปเก็บข้าวของเข้ากระเป๋าเพื่อย้ายที่นอน อคิราห์ปราดเข้าไปล็อคร่างของปรางปรีญาไว้ทันที แล้วขว้างกระเป๋าใบนั้นทิ้ง “นั่นคุณจะทำอะไร ปล่อยนะ!!” ปรางปรีญาพยายามดันร่างออกจากการเกาะกุม แต่ก็ถูกเหวี่ยงชนกับผนังแล้วตรึงร่างของเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหลุดไปไหน “เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เพราะคืนนี้เธอต้องอยู่กับฉัน…ในห้องนี้!!” “คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ปล่อยนะ…ปล่อย!!” “ฉันจะปล่อยก็ต่อเมื่อ....ได้สิ่งที่ฉันต้องการเท่านั้น!” พรึ้บบ!! “กรี๊ดดด!!!” ------------
Latest chapter
ทวงคืนรักซาตาน 50 รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง
50 รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง@เช้าวันถัดมาปรางปรีญารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วพบร่างของอคิราห์ยืนกวาดเศษใบไม้อยู่หน้าบ้าน นี่มันบ้านของเธอนะ เขามีสิทธิ์อะไรมายุ่งวุ่นวาย เพราะนี่มันไม่ใช่ที่ของเขา“ตื่นแล้วหรอ” อคิราห์ที่ยืนกวาดเศษใบไม้อยู่หน้าบ้าน เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้หญิงสาวที่กำลังยืนตาจ้องเขม่งอยู่บนบ้านเมื่อวานเห็นว่าเศษใบไม้กองอยู่ที่หน้าบ้านของปรางปรีญาเยอะมาก วันนี้เลยตั้งใจตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำความสะอาดหน้าบ้านให้เธอ เผื่อมีสัตว์มีพิษซุกอยู่ในกองใบไม้ ปรางปรีญาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามไม่สนใจอีกฝ่ายและกำลังจะก้าวลงจากบ้านเพื่อไปเก็บดอกไม้ ด้วยความหวังดี อคิราห์รีบวางไม้กวาดและกำลังจะก้าวเข้าไปประคองร่างเล็กลงมาจากบันได ขันทองที่อยู่ในมือของปรางปรีญาก็ขว้างมาโดนศีรษะของเขาอย่างแรงปึก!“โอ้ยย!! ปรางตีพี่ทำไม”“ฉันเดินเองได้ ไม่ต้องมายุ่ง!” ปรางปรีญากระแทกเสียงใส่ อคิราห์จำเป็นต้องก้าวหลบออกจากบันไดเพื่อให้หญิงสาวเดินลงได้สะดวก ปรางปรีญาเดินไปก้มเก็บขันที่เพิ่งเขวี้ยงใส่คนหน้าด้านขึ้นมา แล้วเดินหลบไปยังสวนดอกไม้ แต่อคิราห์ก็ยังไม่ลดละความพยายาม เดินตา
ทวงคืนรักซาตาน 49 เธอเปลี่ยนไป
49 เธอเปลี่ยนไปอคิราห์รีบหอบเอาร่างอันแสนบอบช้ำกลับมาที่บ้านพัก ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพมีรอยแดงเพราะถูกน้ำร้อนลวก ปรางปรีญาเล่นสาดน้ำร้อนใส่เหมือนเขาเป็นหมาเลย โชคดีที่โดนแค่ท่อนแขน ไม่อย่างนั้นคงเสียโฉมไปแล้ว ปรเมศที่นั่งรออคิราห์อยู่ที่หน้าบ้าน ตกใจเมื่อเห็นพื่อนสนิทกลับมาในสภาพไม่ปกติ“นะ...นั่นมึงไปทำอะไรมา ทำไมถึงได้กลับมาในสภาพ...เอ่อ...เหมือนหมาถูกน้ำร้อนลวก”“เมียกูเอาน้ำร้อนสาด” เขาตอบสั้นๆ แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หวายบริเวณหน้าบ้าน กว่าจะพาตัวเองกลับมาได้ ทุลักทุเลพอสมควร ตอนนี้อาการปวดแสบปวดร้อนเริ่มปะทุขึ้น ท่อนแขนบวมแดงคล้ายกำลังจะพุพอง“ไปทำอีท่าไหนเขาถึงสาดน้ำร้อนใส่”“ก็แค่บุกเข้าไปในบ้านเขาเฉยๆ ไม่คิดว่าปรางปรีญาจะกล้าทำขนาดนี้”“โชคดีแค่ไหนแล้วที่น้องเขาไม่สาดใส่หน้ามึง ไม่งั้นคงได้บินไปศัลยกรรมที่เกาหลี แต่จะว่าไป สาดใส่หน้าก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องเอาหน้าหล่อๆไปหลอกฟันใครอีก”“พอเถอะ แค่นี้กูก็เจ็บปวดมากพอแล้ว อย่าให้กูต้องเจ็บกับคำพูดของมึงอีกเลยเพื่อน”“มึงรู้อะไรไหม กูโครตสะใจเลยที่มึงโดนซะบ้าง ปากเก่งมาตั้งนาน สุดท้ายเอาตัวไม่รอด” ปรเมศเค้นหัวเราะออกมาเ
ทวงคืนรักซาตาน 48 มาทางไหนกลับไปทางนั้น
48 มาทางไหนกลับไปทางนั้น“นี่มันอะไร” ปรางปรีญามองจดหมายฉบับนั้นด้วยความงุนงง แต่ก็พอจะเดาออกว่าเป็นลายมือของใคร“น้าของปรางเขียนจดหมายฉบับนี้ไว้ก่อนที่ท่านจะเสีย”ปรางปรีญารับจดหมายไปไล่อ่านด้วยความตกใจ เนื้อหาในจดหมายบอกถึงค่ำคืนที่เธอได้ไปขอร้องให้รินรดาเลิกยุ่งกับราเชษ“แสดงว่าคืนนั้นปรางแค่โกหกน้าดาใช่ไหม ปรางไม่ได้หลอกพี่จริงๆใช่ไหม”“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าวันนั้นฉันพูดอะไรกับน้าดา” ปรางปรีญาเงยหน้าถาม“พอพี่รู้เรื่องน้าดากับอาเชษ พี่ตั้งใจขับรถไปหาปรางที่บ้านเพราะอยากไปถามให้แน่ใจ แต่พี่ดันไปได้ยินเรื่องที่ปรางพูดกับน้าดาพอดี”“คืนนั้น…คุณไปหาฉันที่บ้านหรอ” ปรางปรีญาส่งจดหมายกลับ พร้อมเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าวันนั้นอคิราห์ไปหาเธอที่บ้าน“ใช่ พี่ตั้งใจไปหาปราง และพี่ก็ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดที่ปรางคุยกับน้าดา ตอนนั้นพี่เสียใจมากที่ได้ยินเรื่องแบบนี้ พี่นั่งร้องไห้อยู่เงียบๆคนเดียว ทั้งๆที่พี่ควรจะเดินเข้าไปถามปราง แต่พี่ก็ดันเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน พอรู้อะไรแบบนั้นมันก็เริ่มทำให้พี่มองปรางเปลี่ยนไป”“…” ปรางปรีญานิ่ง ยืนฟังอีกฝ่ายด้วยสีหน้านิ่งเรียบไร้ความ
ทวงคืนรักซาตาน 47 ดวงใจดวงเดิม
47 ดวงใจดวงเดิมก็อก…ก็อก…เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะการนอนของอคิราห์ ชายหนุ่มลืมตาขึ้น พลิกตะแคงร่างด้วยความหงุดหงิดเพราะเมื่อสักครู่กำลังนอนหลับฝันหวาน…ฝันว่าได้นอนกอดปรางปรีญากับลูกอคิราห์หยัดกายลุกขึ้นนั่ง ถอนหายใจพรืดใหญ่ ยกมือขยี้ผม สีหน้าบอกบุญไม่รับ เขาไม่อยากเปิดประตูออกไปแล้วเจอภาพของปรเมศกำลังจู๋จี๋กับศรุตา เพราะมันทำให้เขาคิดถึงปรางปรีญามากขึ้นจนไม่อาจทนดูภาพพวกนั้นได้ทำไมถึงไม่มีเมียให้นอนกอดแบบนี้บ้าง เห็นแล้วก็นึกอิจฉาไม่ได้จริงๆ“อะไร” อคิราห์เปิดประตูออกมา ตอบด้วยน้ำเสียงห้วนๆ“กูมีข่าวดีจะบอก”“ข่าวอะไรของมึง”“เดี๋ยวให้ตาเป็นคนบอกดีกว่า”“ถ้างั้นพวกมึงก็กลับไปเถอะ ขัดจังหวะการนอนของกูจริงๆ” อคิราห์ปิดประตูใส่ แต่ถูกปรเมศดึงกลับมาเหมือนเดิม “ไหนมึงบอกว่าอยากเจอเมีย”“ก็อยากเจอ แต่มันไม่เจอไง”“แล้วถ้าเจอล่ะ”“มึงว่าอะไรนะ” อคิราห์ถามกลับอย่างรวดเร็ว“วันนี้ตาไปเดินตลาดแล้วบังเอิญเจอปรางปรีญา”“ว่ายังไงนะ ทะ…ที่ไหน!!” อคิราห์ตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่อยู่ หัวใจที่เคยห่อเหี่ยวไปนานถึงเจ็ดเดือนกลับมาเต้นโครมครามอีกครั้ง “ท้ายหมู่บ้าน”อคิราห์เดินทางมาที่บ้า
ทวงคืนรักซาตาน 46 บังเอิญเจอ
46 บังเอิญเจอ ปรเมศใช้เวลาขับรถแค่สองชั่วโมงนิดๆ ในที่สุดก็มาถึงจังหวัดกาญจนบุรี ศรุตาที่ตอนนี้ท้องแก่ใกล้คลอดเดินออกจากบ้านพักตากอากาศเพื่อมารอรับสามีกับเพื่อนสนิทอย่างอคิราห์ อคิราห์ก้าวลงจากรถพร้อมกันกับปรเมศ ศรุตารีบวิ่งเข้ามาสวมกอดสามี ทำให้ชายหนุ่มไม่สามารถทนดูภาพนั้นต่อได้ รีบเบือนหน้าหนีด้วยความเจ็บปวดหัวใจเพราะมันทำให้เขานึกถึงปรางปรีญาทุกทีที่เห็น ศรุตากับปรางปรีญาน่าจะตั้งท้องไล่เลี่ยกัน ป่านนี้ก็คงท้องแก่ใกล้คลอดแล้วไปอยู่ที่ไหนกันนะปรางปรีญา ฉันอยากดูแลเธอกับลูกเหลือเกิน“ลมอะไรหอบโซ่มาถึงที่นี่” ศรุตาเอ่ยแซวเพื่อนสนิท หล่อนได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของสามี ไม่คาดคิดว่าคาสโนว่าตัวพ่อจะตกอยู่ในสภาพนี้“ไม่รู้สิ อาจจะลมบ้าหมู” เขาตอบด้วยสีหน้าเศร้าๆ พยายามไม่มองศรุตากับปรเมศที่กำลังยืนจู๋จี๋กัน พวกมันจะรู้หรือเปล่าว่าเขาไม่อยากเห็นภาพนี้ เห็นแล้วเจ็บใจทุกทีเพราะคิดถึงเมีย“ตาคิดว่าโซ่น่าจะเป็นบ้าจริงๆ ดูสภาพโซ่ในตอนนี้สิ ไม่ใช่คุณอคิราห์ที่ตาเคยรู้จักด้วยซ้ำ”“เอาน่า เราอย่าไปตอกย้ำมันเลยนะ” ปรเมศเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของเพื่อนสนิท “ผมว่าเราเข้าบ้านกัน
ทวงคืนรักซาตาน 45 มิตรแท้ไม่มีคำว่าปลอบใจ
45 มิตรแท้ไม่มีคำว่าปลอบใจ...เจ็ดเดือนต่อมา...“ไงเพื่อน ลมอะไรหอบมึงมาหากูถึงที่นี่” ปรเมศเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่กำลังเดินเข้ามาในบ้าน ช่วงนี้เขากับเพื่อนไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่เพราะอีกฝ่ายงานยุ่ง“ลมคิดถึงเมีย”“เมียคนไหน” ปรเมศชอบแซวแบบนี้เป็นประจำ ใจหนึ่งก็นึกสงสาร อีกใจก็สมน้ำหน้า ทำกับเขาไว้เยอะ ก็ไม่แปลกที่เขาจะไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา“เมียกูมีคนเดียวเว้ย!”“ไม่รู้สิ ตอนนั้นเห็นมึงคบหลายคน”“อย่าเพิ่งกวนประสาทกูไอ้เมศ ตอนนี้กูอารมณ์ไม่ค่อยดี” อคิราห์ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับปรเมศ ก่อนจะยกมือก่ายหน้าผากเหมือนคนหมดอาลัยกับชีวิต ปรเมศเห็นภาพนี้จนชินแล้ว บางวันก็เมาหัวราน้ำจนคนในครอบครัวเอื้อมระอา เพราะพักหลังๆอคิราห์แทบไม่เป็นผู้เป็นคน “กูก็เห็นมึงอารมณ์ไม่ดีทุกวันนั่นแหละเพื่อน”“จะไปอารมณ์ดีได้ยังไง นี่ก็ผ่านมาเกือบเจ็ดเดือนแล้ว กูยังหาเมียไม่เจอเลย”“แล้วนักสืบที่มึงจ้างวานว่ายังไงบ้าง”“ไม่เจอ ทั้งๆที่เป็นนักสืบฝีมือดีที่สุดของเมืองไทย แต่ทำไมถึงยังหาปรางปรีญาไม่เจอวะ”“กูเคยบอกมึงแล้วไงเพื่อน ถ้าเชื่อกูตั้งแต่ตอนนั้น มึงก็คงไม่เสียปรางปรีญาไปแบบนี้หรอก ตอนมี
You may also like
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย652.2K viewsท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)46.7K viewsถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก
dexnarak34.0K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsชดใช้ให้รัก
แสงเทียน185 viewsพรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1
เอลยา269 viewsพยศรัก บอดี้การ์ดที่ร้าย
เดวิโอล่า1.0K viewsGear Night คืนร้อนวิศวะร้าย
ณดารินทร์395 views
