บทที่ 1 ชีวิตใหม่ของเสวี่ยหนิง ตอนต้น

บทที่ 1 ชีวิตใหม่ของเสวี่ยหนิง ตอนต้น

เสียงสุดท้ายที่ได้ยินก่อนสติสัมปชัญญะจะดับวูบลง คือเสียงระเบิดดังกึกก้องกัมปนาท เปลวเพลิงพวยพุ่งโหมกระหน่ำ เสียงกรีดร้องระงมด้วยความหวาดกลัวของประชาชนในหมู่บ้าน ซึ่งเธอและกองพลที่ยี่สิบเก้าถูกส่งมาประจำการ ในภารกิจต่อต้านกลุ่มผู้ก่อการร้าย เสวี่ยหนิง ถูกยิงเข้าที่ด้านหลัง ตรงตำแหน่งหัวใจพอดี ในขณะวิ่งเอาตัวไปบังเด็กหญิงอายุราวห้าขวบที่พลัดหลงกับมารดา หญิงสาวเสียชีวิตทันที ในมือยังคงถือนิยายรักแนวจีนโบราณเอาไว้…

เสวี่ยหนิงราวกับตกอยู่ในห้วงฝันอันแปลกประหลาด รอบกายห้อมล้อมไปด้วยหมอกสีขาว เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย ในฉับพลันบังเกิดแสงสว่างเจิดจ้า สาดส่องมาที่เธอจนต้องหลับตาหนี ตามมาด้วยแรงกระชากหนักหน่วง ราวถูกดึงให้ร่วงลงจากที่สูง…

เฮือกกกก!!! หญิงสาวสะดุ้งตื่นจากความฝัน เหงื่อเม็ดเล็กไหลซึมตามไรผม เสวี่ยหนิงยกมือขึ้นปาดเหงื่อแต่กลับรู้สึกเจ็บปลาบบริเวณหน้าผากแทน

“อ๊ะ! เจ็บ” เสียงครางแผ่วของเธอดึงความสนใจหญิงสาวอีกคนที่อยู่ในห้องเดียวกัน

“ฮูหยินของบ่าว ท่านฟื้นแล้ว ท่านอย่าทำแบบนี้อีกนะเจ้าคะ” สาวใช้นาม ซูฮวา รีบปรี่มาที่เตียง เมื่อเห็นว่าเจ้านายของตนฟื้นแล้ว

ฮูหยินของนางวิ่งเอาหัวโขกกับเสาของศาลาแปดเหลี่ยมในสวน เพื่อเรียกร้องความสนใจจาก เหรินซื่อจื่อ เหรินหมิง ผู้เป็นสามี

กระทั่งล่วงเลยมาสองวัน ซูฮวาและสาวใช้อีกคน กลับยังไม่เห็นแม้แต่เงาของบุรุษผู้นั้น…

ถ้อยคำเรียกขานว่า ฮูหยิน ดึงความสนใจของเสวี่ยหนิงให้หันไปมอง หากจำไม่ผิดเธอไม่เคยพบเห็นเด็กสาวผู้นี้มาก่อน ไหนจะเสื้อผ้าหน้าผมของอีกฝ่าย ซึ่งมองอย่างไรก็เหมือนสาวใช้ในซีรีย์จีนโบราณไม่มีผิด! โดยเฉพาะผมทรงซาลาเปาสองลูกผูกโบว์แบบนี้

เสวี่ยหนิงเงยหน้า กวาดตามองสภาพรอบตัว ทุกสิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่ห้องพยาบาลในค่ายทหาร หรือโรงพยาบาลอย่างที่เธอคุ้นเคย แต่กลับเป็นห้องนอนซึ่งเต็มไปด้วยกลิ่นอายในยุคจีนโบราณ

เครื่องเรือนแกะสลักจากไม้จันทร์ ฉากกั้นปักลาย ผ้าม่านหน้าเตียงเรียงร้อยด้วยลูกปัด ตั่งตัวใหญ่ตั้งถัดจากหน้าต่างวงเดือน กลิ่นหอมอ่อนจากกำยานจุดตั้งไว้บนโต๊ะไม้กลางห้อง ของตกแต่งทุกชิ้นงดงามลงตัว มองอย่างไรก็เหมือนฉากในซีรีย์จีนแนวพีเรียดที่เธอชอบดู

‘นี่กำลังฝันอยู่หรือว่าเรื่องจริงกันแน่!’ ในเมื่อไม่แน่ใจเธอจึงลองหยิกเนื้อต้นขาตนเอง เพื่อทดสอบว่าสิ่งที่เห็นคือความจริงหรือว่ากำลังฝัน

‘ซี๊ดดด เจ็บ! แสดงว่าไม่ได้ฝัน นั่นก็หมายความว่า…เราทะลุมิติมาอย่างนั้นหรือ!’ ครั้นหาข้อสันนิษฐานได้ จึงหันไปหาเด็กสาวข้างๆ

“นี่เธอ ไม่ใช่สิ เจ้า ชื่ออะไรเหรอ” สุ้มเสียงที่เปล่งออกมาแหบแห้งแตกระแหง ลำคอแสบร้อนไปหมด เป็นเพราะร่างนี้ไม่ได้ดื่มน้ำมาเกือบสองวันแล้ว “ขอ ขอน้ำดื่มหน่อยสิ”

“ฮูหยิน…จำบ่าวไม่ได้แล้วหรือเจ้าคะ นี่ซูฮวาเองเจ้าค่ะ” สาวใช้ตกใจไม่น้อยที่เจ้านายจำตนไม่ได้ ใบหน้าจิ้มลิ้มพลันเปลี่ยนสี ขอบตารื้นน้ำท่าทางสะเทือนใจ รีบลุกไปรินน้ำใส่ถ้วยมามอบให้เจ้านายตามคำขอ

ในเสี้ยวลมหายใจนั้น บานประตูเปิดพลันเปิดออก หญิงสาวอีกคนก้าวเข้ามา ครั้นเห็นว่าเจ้านายของตนฟื้นแล้ว ก็รีบวางกะละมังทองเหลืองใส่น้ำอุ่นลงบนโต๊ะ รุดมาหญิงสาวบนเตียงอย่างด่วนจี๋

“ฮูหยินของบ่าว ท่านฟื้นแล้ว” ซูลี่ สาวใช้อีกคนเอื้อมไปกุมมือของเสวี่ยหนิงอย่างห่วงใย นางดูอายุมากกว่าซูฮวาเล็กน้อย แต่ก็ไม่น่าจะเกินสิบแปดปี

ร่างบางบนเตียงฝืนยิ้มแห้งๆ ครุ่นคิดในใจว่าใช่แน่แท้ แบบนี้นางทะลุมิติมาอย่างแน่นอน ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องมหัศจรรย์พันลึกจะมาเกิดขึ้นกับตัวเธอ สุดยอดด!!

ในเมื่อสวรรค์มอบโอกาสให้เธอมาเกิดใหม่ โดยที่ไม่ต้องไปแวะไปทักทายยายเมิ่งยังแดนน้ำพุเหลืองก่อน นับว่าเป็นโชคดียิ่งนัก เธอจะได้ไม่ต้องไปเจอผีแปลกๆ หรือสารพัดวิญญาณหลอน ระหว่างยืนต่อแถวเพื่อรับน้ำแกงลืมเลือนก่อนไปเกิดใหม่ ตามขนบธรรมเนียมประเพณีของโลกหลังความตาย นั่นเป็นเพราะเสวี่ยหนิงคนนี้…กลัวผี กลัวมากด้วย ถึงจะจบหมอมาก็เถอะ! หญิงสาวเลยกล่าวขอบคุณสวรรค์ในใจอยู่หลายรอบ

‘ขอบคุณสวรรค์ๆๆ ลูกขอน้อมรับชีวิตใหม่นี้อย่างเต็มใจไม่อิดออดค่ะ’

หากแต่มีปัญหาเล็กน้อยให้เสวี่ยหนิงข้องใจ ตกลงว่าเธอมาเกิดใหม่เป็นใครล่ะเนี่ย! ทำไมถึงไม่มีความทรงจำของร่างเดิม เหมือนอย่างที่เคยอ่านเจอในนิยายทะลุมิติเลยล่ะ

…มันเกิดความผิดพลาดตรงไหนกัน!!!

แต่ด้วยความที่เธอเป็นหมอ รวมทั้งถูกฝึกให้เป็นทหาร สติ คือสิ่งที่ต้องมีในทุกสถานการณ์ คิดได้ดังนั้นเสวี่ยหนิงจึงหันไปหาสาวใช้ทั้งสอง

“ใช่ ข้าฟื้นแล้ว เพียงแต่ข้ามีปัญหานิดหน่อย คือ ข้าจำอะไรไม่ได้ พวกเจ้าสองคนช่วยเล่าเรื่องของตัวข้าให้ฟังหน่อยจะได้ไหม อ้อ แล้วขอกระจกหน่อยสิ” จะได้รู้ว่าตัวเองมาเกิดใหม่ที่ไหน ช่วงเวลาอะไร หน้าตาแบบไหนจะได้ใช้ชีวิตถูก

ทั้งซูฮวาและซูลี่ต่างหน้าเหวอ ฮูหยินของพวกนางความจำเสื่อม!! แต่ถึงกระนั้นพวกนางก็ปฏิบัติตามคำขอของเจ้านายอย่างไม่อิดออด

ซูลี่กุลีกุจอลุกไปหยิบคันฉ่องทองเหลืองมามอบให้เจ้านาย

ครั้นเสวี่ยหนิงมองเห็นใบหน้าในคันฉ่องทองเหลือง เธอก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างยินดี

‘ชีวิตใหม่แต่หน้าเดิมอ่ะ หุหุ ค่อยยังชั่วหน่อยจะได้ไม่หลอนเวลาส่องกระจก’

จากนั้นจึงตั้งใจฟังเรื่องราวของร่างนี้จากปากสาวใช้ทั้งสอง

‘ชัดเลย! นี่มันนิยายที่เราอ่านค้างไว้ก่อนตายนี่! ถามจริง!’

เหตุผลที่เธอซื้อนิยายเรื่องนี้มาอ่าน เป็นเพราะนางร้ายอันดับสองในเรื่องนี้ มีชื่อเดียวกันกับเธอแต่ใช้ แซ่เชียน นำหน้า คนแต่งเป็นนักเขียนชื่อดัง ติดอันดับนิยายขายดีประจำปี และมีข่าวว่ากำลังจะนำไปสร้างเป็นซีรีย์ต้นปีหน้าอีกด้วย

*******************

นิยายเรื่องใหม่มาแล้วจ้า

ฝากลูกสาวคนใหม่อีกคนไว้อ้อมใจรี้ดที่รักทุกคนด้วยนะคะ

อย่าลืมกดโหลดเข้าชั้นกันน้า