ตอนที่ 64 ของขวัญ

หยางฉิงพยักหน้า “เช่นนั้นก็ตามใจท่าน” นางกล่าว ก่อนเดินไปดูของอย่างอื่น แล้วหยิบหยกห้อยเอวชิ้นหนึ่งขึ้นมา มันเป็นหยกสีขาว ตกแต่งด้วยพู่สีน้ำเงิน ดูเข้ากับหลี่เซิงยิ่งนัก นางพลิกดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจซื้อเพิ่ม

หลังจากเจ้าของร้านนำผ้าออกมา หยางฉิงก็บอกความต้องการของพวกเขาไป ผ้าทั้งสองผืนตกพับละสองตำลึงทอง นางกับหลี่เซิงจึงจ่ายเงิน แล้วนางยังได้พู่ห้อยข้างเอวสำหรับบุรุษมาอีกชิ้น ในราคาสามตำลึงทอง นางไม่เสียดายเงิน แค่ซื้อความสุขให้ตัวเองและคนรักบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ไม่เป็นไร

เมื่อซื้อของเสร็จ ทั้งสองก็พากันเดินออกจากร้านผ้า

เดินไปได้ไม่ไกล หลี่เซิงก็เอ่ยขึ้นว่าเขาลืมของไว้ ขอให้นางยืนรอตรงนี้ก่อน จากนั้นจึงรีบเดินกลับไปที่ร้านทันที ส่วนหยางฉิงก็เก็บของที่ซื้อมาเข้าไปไว้ในมิติทั้งหมด เพราะกลัวจะทำหายหากถืออยู่ด้านนอก

หลี่เซิงรีบรุดกลับไปที่ร้านผ้าด้วยความกังวล เขากลัวว่าปิ่นที่เขาสนใจจะถูกซื้อไปเสียก่อน แต่พอไปถึงก็พบว่ามันยังอยู่ที่เดิม

เจ้าของร้านเห็นชายหนุ่มกลับมาอีกครั้งก็เอ่ยถามอย่างแปลกใจ “ท่านลืมสิ่งใดหรือ?”

“ข้ามาซื้อของ” เขาตอบ แล้วชี้ไปที่ปิ่นที่ต้องการ “ไม่ทราบว่าปิ่นนี้ราค