เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 59 กงเยียนซูกลับมาแล้ว และ ของฝากของจิ่นเซี่ย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-22 11:28:47บทที่ 59
กงเยียนซูกลับมาแล้ว และ ของฝากของจิ่นเซี่ย
“กงเยียนซูได้บอกธุระหรือไม่” ลูซินฟางถามหู่จือเหมยต่อ
“ของฝากจากเมืองหลวงเจ้าค่ะ แต่ว่า…” เด็กสาวตอบแค่นั้นก็ยิ้มแห้งๆ
“ทำไมหรือ”
“พี่ไป๋เอาของฝากที่เถ้าแก่กงให้มาไปแจกจ่ายให้กับคนงานทุกคนจนหมดแล้วเจ้าค่ะ”
ลู่ซินฟางยิ้มด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ
เพราะเรื่องของเจียงลิ่ว เลยทำให้หลางไป๋ไม่ชอบหน้ากงเยียนซูเป็นอย่างมาก เหตุผผลนั้นเป็นเพราะกงเยียนซูคือต้นเหตุทำให้นางกับลูกต้องตกอยู่ในอันตราย ทุกวันนี้หลางไป๋จึงพยายามกีดกันไม่ให้กงเยียนซูเข้ามาใกล้ลู่ซินฟางสุดชีวิต
“แล้วเขาเอาอะไรมาฝากหรือ”
“องุ่นกับลิ้นจี่เจ้าค่ะ”
ทันทีที่หู่จือเหมยตอบ ลู่ซินฟางก็ร้อง เอ๋!? จากนั้นถึงขำพรืด
ในยุคนี้ ลิ้นจี่กับองุ่นเป็นผลไม้ชั้นสูง หากลองว่ากงเยียนซูนำผลไม้ชั้นสูงกลับมาจากเมืองหลวงด้วยตัวเอง เก้าในสิบส่วนเดาว่าคงเป็นผลไม้พระราชทานจากฮ่องเต้
แต่แล้ว ผลไม้พระราชทานนั้นกลับถูกหลางไป๋นำมาแจกจ่ายให้กับลูกจ้างในร้านเหมือนเป็นของไร้ค่า
พอคิดถึงตรงนี้ ลู่ซินฟางก็ขำหนักกว่าเดิม
อย่างไรเสีย เหล่าสัตว์อสูรก็ไม่รู้ว่าลิ้นจี่กับองุ่นเป็นผลไม้ชนชั้นในยุคนี้ เพราะในต่างมิติมีผลไม้มากมายหลายชนิดให้กินทุกฤดูกาล
หู่จือเหมยยังคงแสดงสีหน้าไม่เข้าใจ ทำไมนายหญิงถึงหัวเราะไม่หยุด องุ่นกับลิ้นจี่แปลกตรงไหน
“ฮะๆ เป็นครั้งแรกเลยที่ขำจนปวดท้องแบบนี้ ช่างเถอะๆ แล้วกงเยียนซูมาคนเดียวหรือไม่” ลู่ซินฟางพยายามกลั้นขำสุดชีวิต ก่อนจะถามหู่จือเหมยต่อ
“มากับคนติดตามเจ้าค่ะ ตอนนี้มนุษย์คนนั้นไปหาพี่ชุนที่ลานกว้างของร้านเจ้าค่ะ”
“ขอบใจที่มารายงานนะเสี่ยวเหมย”
เด็กสาวเผ่ากระต่ายยิ้ม ตอบลู่ซินฟางว่า “เจ้าค่ะนายหญิง ถ้าอย่างนั้นข้าออกไปช่วยพี่ใหญ่ทำงานต่อนะเจ้าคะ”
“อืม เจ้าไปเถอะ”
ตอนนี้ลู่ซินฟางอยู่ในเรือนรับรองหลังร้าน ซึ่งเป็นห้องส่วนตัวจึงไม่กลัวว่าจะมีใครเห็นตอนที่นางเข้าออกมิติ
ตอนนี้จิ่นเซี่ยอยู่กับชุนอย่างนั้นหรือ ฝ่ายนั้นจะเอาของฝากอะไรมาให้ชุนกันนะ คงไม่ใช่เนื้อชิ้นโตอย่างที่ชุนคาดหรอกกระมัง!
ในเวลานั้น หมาป่าสาวกับจอมยุทธ์หนุ่มจิ่นเซี่ยกำลังคุยกันที่ลานกว้างหลังร้าน
ทันทีที่ชุนเห็นของฝาก สีหน้าของนางพลันแสดงออกเหมือนไม่สบอารมณ์สักเท่าไร
“ดาบสั้นหรือ”
ชุนรับดาบสั้นจากชายหนุ่ม ปลดปอกดาบแล้วพิจารณา ทรงดาบเรียบง่าย ส่วนปอกดาบทำจากโลหะ สลักลวดลายสวยงามอย่างยิ่ง สยงจวินเห็นต้องชอบมากแน่ๆ
“เจ้าไม่ชอบหรือ ตอนข้าเห็นสิ่งนี้ ก็คิดทันทีว่าเหมาะกับเจ้ามาก”
“เพราะข้าคาดหวังว่าเจ้าจะเอาเนื้อชิ้นโตมาฝากน่ะสิ” ชุนตอบอย่างตรงไปตรงมา
“เจ้าคงชอบกินมากเลยสินะ” จิ่นเซี่ยพูดพลางยิ้ม เข้าใจไปคนละความหมายกับชุน
สำหรับชุนที่เป็นสัตว์อสูรเผ่าหมาป่า ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าเนื้อ
“ว่าแต่ ทำไมต้องเป็นดาบสั้น” ชุนไม่วายสงสัย แถมตอนพึมพำออกมา สีหน้าของนางยังคงแสดงออกถึงความผิดหวังจางๆ
จอมยุทธ์หนุ่มจิ่นเซี่ยไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย ตรงกันข้าม นิสัยตรงไปตรงมาของชุนทำให้เขารู้สึกชื่นชม
เท่าที่พบเจอสตรีมา จิ่นเซี่ยอดคิดไม่ได้ว่าพวกนางล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่เสแสร้ง ยกเว้นก็แต่ชุน นางไม่เคยทำให้เขารู้สึกเช่นนั้นเลย
“เพราะเจ้าว่องไว เคลื่อนที่เร็ว ใช้ดาบสั้นจะคล่องตัวกว่า” จิ่นเซี่ยตอบ
“อย่างนั้นหรือ”
“จริงสิ ข้าลองฝึกวิ่งระยะไกลทุกเช้าเหมือนที่เจ้าบอกแล้ว การเคลื่อนไหวของข้าไม่ได้เร็วขึ้นเหมือนกับเจ้า แต่ข้าสามารถแสดงกระบวนท่าได้ต่อเนื่องโดยที่ไม่เหนื่อยเหมือนเมื่อก่อน เจ้ายังมีเคล็ดลับอะไรอีกหรือไม่ ข้าต้องทำอย่างไรถึงจะรวดเร็วได้เท่าเจ้าหรือ”
“ยอมแพ้เถอะ ยังไงเจ้าก็ทำไม่ได้เหมือนข้า”
เป็นคำตอบที่น่าปวดใจ แต่ถึงอย่างนั้น จิ่นเซี่ยหาได้โกรธชุนไม่ เพราะการให้ความหวังทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้น่าปวดใจยิ่งกว่า
“เพราะเป็นความสามารถทางสายเลือดสินะ”
จิ่นเซี่ยไม่เคยลืมสิ่งที่ชุนบอก ตั้งแต่ครั้งแรกจนถึงตอนนี้ นางยังยืนยันเหมือนเดิม ความว่องไวของนางมาจากสายเลือด
“อืม” ชุนตอบพร้อมกับพยักหน้า “เจ้ารู้จักหลางไป๋ใช่ไหม เห็นเขาเอื่อยเฉื่อยแบบนั้น แต่ถ้าเอาจริงละก็ เขาวิ่งได้เร็วกว่าข้าเสียอีก”
จิ่นเซี่ยอ้าปากเหวออย่างประหลาดใจ
“ผู้ดูแลร้านคนนั้น เขาก็มีวรยุทธ์เหมือนกับเจ้าหรือ”
ผู้ชายที่เอาจริงเอาจังกับงานคนนั้น ไม่เหมือนคนฝึกวรยุทธ์เลยสักนิดเดียว! จิ่นเซี่ยอดสงสัยไม่ได้
แต่ว่า หากเมื่อชุนเป็นคนบอกว่าหลางไป๋วิ่งได้เร็ว เช่นนั้นก็คงวิ่งได้เร็วอย่างที่ว่านั่นแหละ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าผู้ดูแลร้านหบางไป๋เกี่ยวข้องกับชุนทางสายเลือดหรอกหรือ?
“ผู้ดูแลร้านเป็นอะไรกับเจ้าหรือ”
“อ๋อ หลางไป๋เป็นญาติของข้าเอง”
“ช่างเป็นพรสวรรค์ที่ล้ำเลิศโดยแท้!” จิ่นเซี่ยเอ่ยชม สำคัญกว่าพรสวรรค์ทางสายลือด นายหญิงลู่ซินฟางมีคนมากความสามารถอยู่ใกล้ตัว สายตาของนางช่างเฉียบแหลมเสียจริง
บทล่าสุด
ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์ บทที่ 94 ตอบรับคำเชิญของกงเยียนซู
บทที่ 94ตอบรับคำเชิญของกงเยียนซู พอถึงเวลาที่ต้องกลับ เป่าเอ๋อร์ร้องไห้งอแง เฉิงเอ๋อร์น้ำตาคลอเบ้า เด็กทั้งสองกอดเอวลู่ซินฟาง บอกว่าอยากอยู่ที่แดนสวรรค์ต่อ ลู่ซินฟางต้องสัญญาว่าจะพามาเที่ยวอีก พวกเขาถึงยอมฟังแต่โดยดี ได้เที่ยวเล่นกันทั้งวัน พอกลับมาถึงคฤหาสน์ อาบน้ำและกินมื้อค่ำจนอิ่ม เด็กทั้งสองก็หลับปุ๋ยในทันที วันถัดมา หลางไป๋เดินทางมาที่โรงเตี๊ยมตระกูลกง แจ้งเรื่องที่ลู่ซินฟางตอบรับคำเชิญกินมื้อเย็น ทั้งยังบอกจำนวนคนที่จะมา หลักๆ คือลู่ซินฟางกับเจ้าแฝด หลางไป๋และซินหลิน ส่วนชุนกับคนอื่นๆ ไม่ได้มาด้วย พวกเขาให้เหตุผลว่าวางตัวไม่ถูกหากต้องร่วมโต๊ะกับคนสูงศักดิ์ ยามพลบค่ำ ทุกคนเตรียมตัวเสร็จแล้วก็นั่งรถม้ามายังคฤหาสน์ตระกูลกงตามเวลานัดหมาย กงเยียนซูออกมายืนรอหน้าคฤหาสน์ด้วยตัวเอง หลางไป๋ประสานมือโค้งศีรษะให้กับกงเยียนซู จากนั้นหลุบตามองพวกเด็กๆ เจ้าแฝดทั้งสอง รวมถึงซินหลินที่เห็นอย่างนั้น ก็ประสานมือบนหน้าอกแล้วโค้งศีรษะลง ทำแบบเดียวกันกับหลางไป๋ กงเยียนซูมองเด็กทั้งสามด้วยสา
ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์ บทที่ 93 เที่ยวชมฟาร์ม
บทที่ 93เที่ยวชมฟาร์ม กินขนมอิ่มกันแล้ว หลินก็ถามเด็กน้อยทั้งสองว่า “พวกเจ้าอยากไปชมฟาร์มกันไหม?” “ไปขอรับ/เจ้าค่ะ” เฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์ตอบแบบไม่ต้องคิด เด็กน้อยคิดเหมือนว่า ฟาร์มในแดนสวรรค์กว้างขวางขนาดนี้ ต้องมีพืชผักที่ไม่เคยเห็นอีกเยอะแยะแน่ๆ ยิ่งคิดแล้วก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น พอช่วยกันเก็บโต๊ะเสร็จเรียบร้อย ทั้งสี่คนก็เดินมาที่ฟาร์มฟาร์มในมิติมีขนาดกว้างใหญ่กว่าฟาร์มตระกูลลู่ที่อยู่ในหมู่บ้านกว่างซูหลายเท่า เด็กทั้งสองยืนมองสวนผักผลไม้ด้วยความตื่นตาตื่นใจ “ท่านแม่ ผักผลไม้พวกนี้ใช่ที่ท่านเอาออกไปวางขายในร้านหรือไม่” เฉิงเอ๋อร์เป็นเด็กฉลาด เห็นผักผลไม้ปุบก็เข้าใจทันที ว่าเป็นสินค้าที่มารดาเอาออกไปวางขายในร้าน “เจ้าเข้าใจถูกแล้ว ผักผลไม้ในแดนสวรรค์ แม่แบ่งออกไปขายข้างนอก เพราะพืชในที่แห่งนี้เติบโตเร็วกว่าข้างนอกหลายเท่า” “เป็นแบบนี้เอง” ตอนนั้นเอง สัตว์อสูรในร่างจำแลงมนุษย์ที่กำลังทำสวนหันมาเห็นลู่ซินฟางกับภูตประจำมิติพอดี พวกเขาต่างโบกมือทักทาย “ท่
ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์ บทที่ 92 พรสวรรค์ของเจ้าแฝด (ครึ่งหลัง)
บทที่ 92พรสวรรค์ของเจ้าแฝด (ครึ่งหลัง) ใต้ร่มไม้ใหญ่ใกล้กับสวนดอกไม้ข้างบ้านทรงตะวันตกจะมีโต๊ะกลมสีขาวหนึ่งชุด ไม่ไกลจากสวนดอกไม้ มองไปก็จะเห็นฟาร์มอันกว้างขวาง หลังจากตัดสินใจว่าจะนั่งเล่นกันที่ใต้ร่มไม้ เด็กน้อยทั้งสองก็ปีนขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้สีขาว เตะขาเล่นในขณะที่รอคอยขนมอร่อยๆ สักครู่หนึ่ง ชุนก็ยกเค้กสตอเบอรี่กับนมอุ่นๆ มาวางบนโต๊ะ ส่วนถาดที่อยู่ในมือของลู่ซินฟางคือชากุหลาบกลิ่นหอมกลมกล่อมกับคุกกี้เนยสด “ท่านแม่ ข้าไม่เคยเห็นของพวกนี้มาก่อนเลย” เฉิงเอ๋อร์บอกด้วยสีหน้าตื่นเต้น ดวงตากลมโตเปล่งประกายขณะกวาดตามองขนมบนโต๊ะ “น่ากินทุกอย่างเลย ขะ…ข้ากินได้หรือไม่” เป่าเอ๋อร์พูดจบก็กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ “กินกันตามสบายเลยนะจ๊ะ” ลู่ซินฟางบอกพลางลูบศีรษะเล็กๆ ของลูกน้อยทั้งสอง เจ้าแฝดตัวน้อย รวมถึงภูตน้อยหลิน หยิบส้อมขึ้นมาตักเค้กสตอเบอรี่ส่งเข้าปาก ทันทีที่ได้กินของหวานแสนอร่อย รอยยิ้มสดใสปรากฏบนใบหน้าของทั้งสามคน แก้มขาวแดงระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู ทำเอาลู่ซินฟางกับชุนถึงกับยิ้มตาม “อร
ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์ บทที่ 91 พรสวรรค์ของเจ้าแฝด (ครึ่งแรก)
บทที่ 91พรสวรรค์ของเจ้าแฝด (ครึ่งแรก) พอก้าวข้ามประตูมิติ โลกอันงดงามก็ปรากฏต่อหน้าทุกคน ทุ่งข้าวสีทอง สวนผักผลไม้ ป่าไพรอันสีเขียวขจี และไหนจะธารน้ำอันสดชื่น ดวงตาใสแป๋วของเด็กน้อยทั้งสองเบิกโตด้วยความตื่นเต้น ขณะที่มองไปรอบๆ “แดนสวรรค์สวยจังเลย!” “อื้อ สวยมากๆ” “ยังมีสถานที่ที่สวยกว่านี้อีกนะ” ลู่ซินฟางบอกลูกๆ “อยากเห็นจังเลย ท่านแม่” เฉิงเอ๋อร์ตื่นเต้นมาก รีบร้องบอกท่านแม่ “ข้าก็ด้วย!” เป่าเอ๋อร์พยักหน้ารัวๆ ระหว่างที่เด็กน้อยทั้งสองกำลังตื่นตาตื่นใจกับสภาพแวดล้อมอันงดงามที่อยู่ตรงหน้า เสียงเล็กน่ารักพลันดังขึ้น “งั้นข้าจะเป็นคนนำเที่ยวให้เอง ฮิๆๆ” สิ้นเสียงนั้น ภูตน้อยหลินก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน ปีกน้อยขยับไปมาพร้อมกับละอองที่มีเปล่งประกายสีทองวิบวับ เจ้าแฝดเบิกตาโตพร้อมกับร้อง “ว้าว” “พวกเขาคือเฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์สินะ”หลังบินวนรอบๆ เด็กน้อยทั้งสอง หลินก็กลับมานั่งบนไหล่ของลู่ซินฟาง หญิงสาวยิ้มแล้วพยักหน้าให้ก
ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์ บทที่ 90 พาเจ้าแฝดไปต่างมิติ
บทที่ 90พาเจ้าแฝดไปต่างมิติ “ท่านจะตอบรับคำเชิญของเขาหรือไม่ขอรับ” ทันทีที่ลู่ซินฟางเปิดประตูเดินออกจากห้องทำงาน เสียงทุ้มของหลางไป๋ก็ดังขึ้น หญิงสาวหันมอง เห็นหมาป่าหนุ่มยืนกอดอกอยู่ข้างประตู เฮ้อ… ลู่ซินฟางถอนหายใจด้วยรู้สึกคิดไม่ตก ก่อนจะตอบกลับไป “ข้าในชาติก่อนไม่เคยสับสนกับเรื่องแบบนี้ ไม่รู้ว่าควรจะตอบรับคำเชิญของเขาหรือไม่” คำพูดของหญิงสาวทำเอาหมาป่าหนุ่มกระดกยิ้มตรงมุมปากอย่างขบขัน “ใครจะคิดว่านายหญิงที่คอยชี้นำเหล่าสัตว์อสูรจะเผชิญกับความสับสนเสียเอง” “ก็ข้าไม่เคยคิดนี่น่า คนที่มีศักดิ์ฐานะสูงส่งแบบกงเยียนซูจะมาสนใจหญิงหม้ายลูกติด” “นายหญิงขอรับ อย่างที่ท่านกงบอกนั่นละ การจะชอบใครสักคนทำไมต้องมีเหตุผล สำคัญกว่าฐานะ นายหญิงคิดเช่นไรกับเขาต่างหาก” ลู่ซินฟางคิดตาม ก็รู้สึกว่าหลางไป๋พูดถูก ปัญหาไม่ใช่เรื่องฐานะ สำคัญที่สุดคือลู่ซินฟางคิดกับกงเยียนซูอย่างไร? อย่างไรก็ตาม ลู่ซินฟางหรี่ดวงตาด้วยความสงสัยขณะจ้องมองหมาป่าหนุ่ม “เมื่อก่
ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์ บทที่ 89 ถูกสารภาพรักครั้งแรก
บทที่ 89ถูกสารภาพรักครั้งแรก หมายความว่ายังไง เขาไม่ได้โกหก เขาที่ประกาศต่อหน้าทุกคนว่า ‘ชอบ’ นาง บอกว่าไม่ได้โกหก ลู่ซินฟางนั่งตัวแข็งทื่อ อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกอยู่ชั่วขณะ ต่อมา หัวใจของนางก็เต้นอย่างรุนแรง ใบหน้าร้อนผ่าวและแดงระเรื่อ ในโลกก่อนและโลกนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่ซินฟางถูกชายหนุ่มสารภาพว่าชอบ นางจึงสับสนและรับมือกับอารมณ์ในตอนนี้ไม่ถูก ผ่านไปครู่หนึ่ง ดวงตาคู่สวยกะพริบมองชายหนุ่มอยู่หลายครั้ง กงเยียนซูเลิกคิ้วมองตอบลู่ซินฟาง ดวงตาของเขาแฝงด้วยความสงสัย ว่ากันตามจริง ลู่ซินฟางไม่ใช่สาวน้อยวัยแรกแย้ม ทำไมท่าทางเขินอายนั้นถึงทำให้รู้สึกราวกับว่านางเพิ่งถูกสารภาพรักครั้งแรก “ท่านไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่หรือไม่” หลังจากเงียบอยู่สักพัก ในที่สุดลู่ซินฟางก็เอ่ยออกมา “ข้าไม่ได้เข้าใจผิด คิดมาดีแล้วถึงได้มาหาเจ้าวันนี้” “ถึงท่านจะพูดแบบนั้น แต่ข้ากลับนึกไม่อออก เหตุใดท่านถึงชอบข้า ทั้งฐานะของข้ากับท่านก็แตกต่างกันมาก” “จ
บางทีคุณอาจจะชอบ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง425.8K viewsข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ11.0K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน31.6K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน84.6K viewsวสันต์ค่อยๆเลือนหายไป
moonlight -mini1.2K viewsหลี่หนิงซินข้ามเวลาไปเป็นมารดาให้เจ้าก้อนแป้ง ยุค80
ต้าซ้อ2.2K viewsมาเฟียสาวทะลุมิติมาเป็นเจ้าของร้านผ้าไหมอันดับหนึ่ง
ต้าซินซิน5.1K viewsชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ
ประดับดิน9.1K views
