All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 2บ้านสามีที่ชั่วร้าย ตอนถูกไล่ออกจากบ้านสามี คือหลังจากมีการประกาศผลสอบจอหงวน เหอถิงสอบติดลำดับต้นๆ ต่อมาได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นขุนนางของเมืองชิ่ง หลังจากได้ข่าวว่าเขากำลังเดินทางกลับมาที่เมืองชิ่ง ซึ่งเป็นบ้านเกิด เพื่อรับตำแหน่งขุนนาง ลู่ซินฟางจับลูกทั้งสองแต่งตัวให้น่ารักที่สุด แล้วพาพวกเขาออกไปต้อนรับ คาดไม่ถึงว่า แม่สามีกลับบุกมาที่เรือน ลากนางกับลูกๆ ออกมาที่ประตูหลังบ้าน ‘ท่านแม่...นี่มันอะไรกันเจ้าคะ’ แม่สามีเท้าเอวและถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจ ‘ข้ารู้มาตลอดว่าผู้หญิงแพศยาอย่างเจ้าตั้งใจจับลูกชายข้า เด็กที่เจ้าอุ้มท้องมา จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่ลูกของอาถิง” เฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์ตามจริงแล้วไม่ควรเข้าใจคำพูดของท่านย่า แต่ไม่รู้ทำไม ทุกคำพูดที่แม่สามีพ่นออกมากลับทำให้เด็กทั้งสองแสดงสีหน้าสะเทือนอารมณ์ ลู่ซินฟางกอดลูกๆ ก่อนจะโต้แย้งให้กับตัวเอง ‘ไม่จริงเจ้าค่ะ เฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์เป็นลูกของท่านพี่จริงแท้’ ตั้งแต่ที่ลู่ซินฟางเข้ามาในบ้านตระกูลเหอ แม่สามีกับสะใภ้ค

บทที่ 4เพื่อนบ้าน ชีวิตในชนบทแม้จะเหนื่อย เพราะไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ทว่า…ก็ไม่ต้องใช้ชีวิตแบบรีบเร่งเหมือนตอนอยู่ในเมืองใหญ่ หรือถูกเจ้านายตามจิกตามบ่น ในทุกๆ วัน หลังจากลุกขึ้นมาหุงหาอาหารให้กับลูกทั้งสอง ปลูกผักทำสวนและวางเบ็ดตกปลาเสร็จแล้ว พอมีเวลาว่าง ลู่ซินฟางก็จะมานั่งถักรองเท้าเชือกฟาง จริงๆ แล้ว ลู่ซินฟางจะให้หลินก๊อปปี้รองเท้าขึ้นมาสักกี่คู่ก็ได้ แต่ถ้าทำแบบนั้น อย่าว่าแต่ถูกสงสัย นางกับลูกคงอยู่ในหมู่บ้านนี้ไม่ได้ ในระหว่างวัน เฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์จะมาช่วยลู่ซินฟางทำงานเล็กๆ น้อยๆ แล้วก็จะมานั่งคุยเป็นเพื่อน ลู่ซินฟางใช้โอกาสนี้แต่งนิทานและเล่าให้เด็กๆ ฟัง เป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่โลกเกือบล่มสลายเพราะสัตว์ประหลาด กลางฝ่ามือของผู้หญิงคนนั้นมีประตูผ่านไปยังอีกมิติหนึ่ง ในโลกทางนั้นมีภูตน้อยคอยดูแลชื่อว่าหลิน นางไม่ได้เปิดเผยเรื่องราวซะหมด เสริมเติมแต่งให้เป็นนิทานน่าสนุกขึ้น นั่นก็เพื่อให้เด็กๆ กับหลินมีความรู้สึกใกล้ชิดกัน แน่นอนว่า คำศัพท์บางคำเฉิงเ

บทที่ 6รังแกคนถึงบ้าน “ท่านแม่?” เฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์เข้ามากุมมือท่านแม่ทั้งซ้ายและขวา สีหน้าเป็นกังวล จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ทุกครั้งที่แม่ของตงตงมาหาเรื่องท่านแม่ถึงบ้าน คนที่ถูกทำร้ายมักจะท่านแม่ของพวกเขา ร่างกายและจิตใจของท่านแม่บอบบางมาก ทางนั้นด่ามานิดหน่อยก็ทำให้ท่านแม่ร้องไห้และซึมไปหลายวัน พอตงตงตะโกนว่าจะไปฟ้องแม่ เด็กทั้งสองก็เลยกลัวว่าแม่ของตงตงจะมาหาเรื่องแม่ของพวกเขาถึงบ้านเหมือนทุกครั้ง ถ้าท่านแม่ล้มป่วยไปอีกจะทำอย่างไร “พวกเจ้าไม่ต้องกังวลไป แม่ไม่ได้ขี้ขลาดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เชื่อแม่สิ” ได้ยินแบบนั้น เฉิงเอ๋อร์เม้มปากมองท่านแม่ ตอนแรกสายตาของเด็กน้อยไม่ค่อยวางใจเท่าไร แต่สักพักถึงยอมพยักหน้า “ข้าเชื่อท่านแม่” ไม่รู้ทำไม ถึงได้รู้สึกว่าท่านแม่ในตอนนี้เข้มแข็งกว่าเมื่อก่อน และไม่ว่าท่านแม่จะพูดอะไร น่าเชื่อถือไปหมด “ท่านแม่…” เป่าเอ๋อร์เขย่าแขนลู่ซินฟาง “มีอะไรจ๊ะ เป่าเอ๋อร์ของแม่” “ท่านแม่ไม่ได้ขโมยของคนอื่น เป่าเอ๋อร์เช

บทที่ 8แผนในอนาคต ค่ำคืนนั้น ลู่ซินฟางเปิดประตู ข้ามฝั่งมาที่มิติ สายลมเจือกลิ่นอายสดชื่นโชยปะทะใบหน้า ทุ่งหญ้าสีเขียว สวนผลไม้ พืชไร่ในท้องนา อุดมสมบูรณ์ราวกับถูกหยุดเวลาไว้ ตอนนั้นเอง หลินบินเข้ามานั่งบนหัวไหล่ กอดลู่ซินฟางด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “เจ้านาย!” “หลิน...” ลู่ซินฟางทักทายภูตน้อย ก่อนจะหยิบรองเท้าฟางเล็กๆ ขนาดเท่ากับของตุ๊กตาออกมา “นี่รองเท้าฟาง ข้าถักมาให้” “ว้าว น่ารักจังเลย” เพราะดีใจที่ได้รับของขวัญจากเจ้านาย ภูตน้อยกระโดดกลางอากาศไม่หยุด ลู่ซินฟางหัวเราะชอบใจ จากนั้นช่วยสวมรองเท้าให้กับหลิน “พอดีเปะเลย”“นั่นสิ ใส่ได้พอดีเลย”“เจ้านาย หลินจะชงชาให้ ไปที่บ้านกันเถอะ”ภูตน้อยพูดพร้อมกับจูงมือลู่ซินฟางไปที่บ้านไม้ รูปทรงแบบยุโรปบ้านไม้หลังนี้ ลู่ซินฟางกับสัตว์อสูรที่เข้ามาขอเป็นพันธมิตรช่วยกันสร้างขึ้นมา อันที่จริง ทั้งบ้านทั้งสวนและไร่นาในมิตินี้ส่วนใหญ่พวกสัตว์อสูรเป็นทำ ทั้งยังช่วยดูแลให้มีสภาพสมบูรณ์ พอเข้ามาในบ้าน ลู่ซินฟางนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ หลินรินชาคาโมมายล์

บทที่ 10โรงเตี๊ยมตระกูลกง เอ้กอี๊เอ้กเอ๊ก… ไก่ตัวผู้ขันตั้งแต่เช้ามืด ลู่ซินฟางลืมตาตื่น มองลูกน้อยทั้งสองที่ยังหลับปุ๋ย ก่อนจะลุกลงจากเตียงเตรียมอาหารเช้าและของสำหรับเข้าเมือง ลู่ซินฟางวางขนมสองจานที่พึ่งอุ่นเสร็จร้อนๆ ลงในกล่องไม้อย่างระมัดระวัง ปิดกล่องแล้ววางแยกไว้อีกทางหนึ่ง ก่อนจะเรียงผิงกั่วเคลือบน้ำตาลใส่ตะกร้า ตอนที่ลูกๆ ตื่นขึ้นมาล้างหน้า ลู่ซินฟางก็เตรียมอาหารเช้าเสร็จพอดี ระหว่างกินมื้อเช้า นางกำชับกับเฉิงเอ๋อร์ว่า “วันนี้เฉิงเอ๋อร์ต้องดูแลน้องให้ดีนะ ของว่างกับมื้อเที่ยงแม่เตรียมไว้ให้แล้ว อยู่ในตู้กับข้าว อย่าลืมล่ะ” “ขอรับ ท่านแม่” ลู่ซินฟางพยักหน้ายิ้มให้กับความเฉลียวฉลาดของลูกชาย หลังจากคุยกับชิงเหลียนเมื่อวานก่อน ลู่ซินฟางจึงคิดจะเข้าเมืองคุยธุระกับเจ้าของโรงเตี๊ยมตระกูลกง ผิงกั่วเคลือบน้ำตาลพวกนี้ก็แค่ผลพลอยได้จากการค้าขายเล็กๆ คิดว่าน่าจะกลับบ้านไม่เกินเที่ยง เมื่อกินข้าวเช้าอิ่มกันแล้ว ก่อนออกบ้าน ลู่ซินฟางย้ำกับลูกๆ อีกครั้ง ให้พวกเขาลงกลอนบ้านให้ดี แต่ถ