บทที่ 58 มิติที่เติบโตขึ้น

บทที่ 58

มิติที่เติบโตขึ้น

            “เจ้านาย!”

            พอลู่ซินฟางมาถึงต่างมิติ หลินก็ปรากฏตรงหน้าของนางเหมือนอย่างทุกที

            หญิงสาวดึงสติกลับ หลังจากตะลึงกับมิติที่ขยายกว้างขึ้น จากนั้นก็แบมือรับภูตน้อย หากก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าขนาดตัวของภูตน้อยเติบโตขึ้นกว่าเดิม  

            “หลิน เจ้าตัวโตขึ้นหรือเปล่า”

            ทั้งที่เมื่อกอนหลินตัวเล็กเท่าหนึ่งฝ่ามือของลู่ซินฟางแท้ๆ ตอนนี้ลู่ซินฟางต้องใช้สองมือ หลินถึงยืนได้อย่างพอดี

            ภูตน้อยยิ้มร่าเริง “โตขึ้นละ”

            “นั่นสินะ หลินโตขึ้นจริงๆ ด้วย”

            แต่…แค่ขนาดของร่างกายละนะ หลินก็ยังเป็นหลินเหมือนเดิม 

            ลู่ซินฟางยิ้มให้กับภูตน้อยอย่างเอ็นดู

            ตอนนี้ลู่ซินฟางรู้สาเหตุที่เหล่าสัตว์อสูรยิ้มแย้มกันทั้งวันแล้ว นั่นเป็นเพราะว่าภูตน้อย ซึ่งเป็นผู้ดูแลมิติเติบโตขึ้นนี่เอง 

            ถ้าอย่างนั้น การที่มิติขยายขอบเขตกว้างขึ้น เป็นเพราะหลินเติบโตขึ้นด้วยสินะ

            ลู่ซินฟางเพิ่งคิดอย่างนั้น หลินก็เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มที่สดใส

            “ยังมีอีกนะ เพราะพลังเวทของหลินเพิ่มขึ้น ทรัพยากรก็เลยเยอะขึ้นตามยังไงล่ะ”

            “สุดยอดไปเลยนะ!” ลู่ซินฟางตื่นเต้นตามไปด้วย

            “ฮิๆ” ภูตน้อยหัวเราะคิกคัก ก่อนจะจูงมือลู่ซินฟางมายังสถานที่แห่งหนึ่ง

            “มีอะไรหรือ”

            “เดี๋ยวก็รู้”

            ภูตน้อยทำสีหน้าลึกลับ พร้อมจูงลู่ซินฟางให้เดินไปข้างหน้า

            ทั้งสองออกห่างจากฟาร์มมาเรื่อยๆ เมื่อเข้ามาใจกลางของป่าเขียวขจี ใกล้ๆ กับถ้ำที่ลู่ซินเก็บผลึกหินไปทำแก้ว บนพื้นดินตรงนั้นมีแอ่งน้ำเล็กๆ ผุดขึ้นจากใต้ดิน น้ำในแอ่งตกผลึกเป็นเกร็ดแวววาวสวยงาม พอนางเดินเข้าไปดูแอ่งน้ำนั้นถึงพบว่าเป็นผลึกของเกลือ

            “เกลือนี่น่า!” ลู่ซินฟางร้องด้วยความดีใจ

            “ใช่แล้ว เกลือ” หลินย้ำพลางหัวเราะคิกๆ

            เดิมที พวกเครื่องปรุงอย่างเกลือ น้ำตาล ซีอิ๊ว หรือแม้กระทั่งซอสปรุงรสต่างๆ ลู่ซินฟางเป็นคนนำเข้ามาในต่างมิติ ส่วนหลินก็ทำการเลียนแบบหรือทำการก็อปปี้ขึ้นมานั่นเอง

            ดังนั้นการค้นพบบ่อเกลือจึงเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่และอยู่เหนือความคาดหมาย

            “บ่อเกลือนี้ต้องเกี่ยวข้องกับที่หลินเติบโตขึ้นแน่ๆ เลยใช่ไหม เหมือนกับมิติที่กว้างขึ้น?” ลู่ซินฟางถามอย่างคาดเดา

            แต่ว่า…

            ทำไมกันล่ะ ทั้งที่ในชาติก่อนลู่ซินฟางทำฟาร์มในมิติมาตั้งสิบปี กลับเพิ่งจะมีบ่อเกลือผุดขึ้นเอาตอนนี้?

            “บ่อเกลือเกิดขึ้นมาตอนไหนหรือ” นางถามภูตน้อยต่อ

            หลินโครงศีรษะไปทางซ้ายทีและทางขวาที สักครู่ก็ตอบว่า “น่าจะเป็นตอนที่อาหรงกับอาจ้านผลิตแก้วครบ 100 ชุดตามคำสั่ง อ้อ แล้วก็…ไก่ไข่ที่เจ้านายเอามาเลี้ยงเติบโตขึ้น และยังออกไข่ด้วยนะ”

            พูดถึงอาหรงกับอาจ้าน ทั้งสองคือพี่น้องฝาแฝดเผ่าหมี พวกเขาทำหน้าผลิตแก้ว ส่วนไก่ไข่ที่ลู่ซินฟางนำเข้ามาเลี้ยงในมิติทั้ง 50 สิบตัวนั้น ว่าไปแล้วเติบโตเร็วเกินคาดเลยแหะ 

            หญิงสาวครุ่นคิด ถึงจะไม่ค่อยแน่ใจ แต่นางเดาว่าการผลิตแก้วและผลผลิตจากไก่ไข่ต้องเกี่ยวข้องกับที่พลังเวทของหลินเพิ่มขึ้น สิ่งนี้เองที่ทำให้ทรัพยากรในต่างมิติปรากฏขึ้นมาอย่างเป็นปริศนา

            “ยังมีอีกนะ” หลินบอก จากนั้นร่างน้อยๆ ก็บินเข้าไปในถ้ำ

            ลู่ซินฟางเดินตามเข้ามา ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอานางตะลึงรอบสอง เพราะภายในถ้ำมีผลึกหินเต็มไปหมด

            “ครั้งล่าสุดที่เก็บผลึกหินพวกนี้ไปใช้ทำแก้ว ยังไม่เยอะเท่านี้เลยนี่น่า”

            “เป็นเพราะว่าผลึกหินเพิ่มขึ้นยังไงล่ะ” หลินพูดพร้อมกับยืดอกอย่างภาคภูมิใจ

            “ยิ่งเก็บทรัพยากรมาใช้มากเท่าไร ก็ยิ่งเพิ่มขึ้นหรือ…ไม่สิ ทรัพยากรพวกนี้เพิ่มขึ้นตามพลังเวทของหลินสินะ”

            “ถูกต้องเลย!”

            “เป็นการค้นพบที่วิเศษไปเลยเนอะ หลิน”

            “ฮิๆๆ”

            ถ้าให้เรียบเรียงตามความเข้าใจของลู่ซินฟางแล้วละก็ เพราะฟาร์มที่เติบโตขึ้น ทำให้พลังเวทของภูตน้อยเอ่อล้นออกมาและกลายเป็นทรัพยากรให้กับมิติแห่งนี้ ไม่ใช่แค่ทรัพยากร พลังเวทยังทำให้อาณาเขตของมิติขยายกว้างขึ้นอีกด้วย 

            “ต่อไปเจ้านายจะสร้างอะไรดี”

            ภูตน้อยถามลู่ซินฟางด้วยสีหน้าตื่นเต้นระคนคาดหวัง

            หลินคงหวังให้ตนและมิติแห่งนี้เติบโตขึ้น แต่ว่า…

            “หลิน ใจจริงข้าก็อยากเห็นหลินเติบโตขึ้นพร้อมกับมิติอยู่หรอกนะ แต่การเร่งรีบขยายฟาร์มมากเกินไป ข้ากลัวว่าจะทำให้ทุกคนเหน็ดเหนื่อย รวมถึงหลินด้วย ขอโทษด้วยนะ ข้าไม่เห็นทุกคนต้องฝืน”

            ท้ายประโยค ลู่ซินฟางแสดงหน้ารู้สึกผิด

            ภูตน้อยบินมาตรงหน้า ยื่นมือเล็กๆ ลูบศีรษะลู่ซินฟาง “ไม่เป็นไร อย่าฝืนเกินไปจะดีกว่านะ”

            ลู่ซินฟางพยักหน้ารับ “อืม”

            ตอนที่เห็นมิติและภูตน้อยเติบโตขึ้น ในใจของลู่ซินฟางผุดไอเดียหลายอย่าง เช่นสร้างเล้าหมู สร้างฟาร์มวัวนม สร้างโรงตีเหล็ก สร้างบ้านและปูถนน แต่ก็ไม่อยากเร่งรีบจนทำให้ทุกคนต้องฝืน แบบนั้นจะได้ผลตรงกันข้าม 

            อีกอย่าง แม้จะมีสัตว์อสูรคอยช่วยเหลือลู่ซินฟาง แต่ที่เป็นพันธมิตรร่วมตอนนี้ มีเพียงไม่กี่เผ่าพันธุ์เท่านั้น แถมจำนวนสัตว์อสูรที่อาศัยอยู่ร่วมกับลู่ซินฟางก็มีไม่ถึง 100 ตนเลยด้วยซ้ำ

            “เพราะอย่างนั้น ค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่าเนอะ” ลู่ซินฟางย้ำ 

            “อื้อ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า” หลินตอบ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง           “พวกเรากลับที่พักกันดีกว่า หลางไป๋เตรียมขนมไว้ให้ตั้งเยอะ”

            “นั่นสินะ ไหนๆ ก็มาแล้ว นั่งเล่นที่สวนหน้าบ้านดีไหม”

            “ดีสิ ดีสิ!” หลินตอบกลับด้วยสีหน้าตื่นเต้นระคนดีใจ

            จากนั้นทั้งสองก็เดินกลับมาที่บ้าน

            ภายในสวนหน้าบ้านคือสวนดอกไม้ เพราะเป็นมิติต่างโลก ดอกไม้จึงผลิบานตลอดทั้งปี ส่งกลิ่นหอมรื่น สายลมพัดเย็น

            ลู่ซินฟางกับหลินนั่งชมบรรยากาศอันงดงาม พลางดื่มด่ำกับชาดอกไม้หอมกรุ่นและขนมอบใหม่ๆ ฝีมือของหลางไป๋

            “พอได้รับลมชมวิวสวยๆ แบบนี้ ทำให้อดคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ไม่ได้เลยเนอะ” ลู่ซินฟางเปิดประเด็น

            หลินเคี้ยวขนมจนแก้มตุ๋ย จึงทำได้เพียงพยักหน้าแล้วยิ้ม “อืม!”

            เห็นแบบนี้ ลู่ซินฟางหัวเราะเบาๆ ด้วยความเอ็นดู

            ลู่ซินฟางใช้เวลาร่วมกับหลินในต่างมิติครึ่งวัน พอข้ามประตูกลับออกมา หู่จือเหมยก็เข้ามารายงานว่า ก่อนหน้านี้ไม่นาน กงเยียนซูมาพบนาง แต่หลางไป๋บอกไปว่าลู่ซินฟางอยู่ที่สวน ช่วงเย็นหรือค่ำๆ ถึงจะกลับ

            จำได้ว่ากงเยียนซูเดินทางไปเมืองหลวง ไม่คิดว่าจะกลับมาเร็วเพียงนี้ ว่าแต่ เขามาพบนางด้วยเรื่องอะไรกันนะ?