LOGINShare
ตอนที่ 19 อร่อยจนแสงออกปาก
Last Updated:
2025-05-20 10:18:59ตอนที่ 19 อร่อยจนแสงออกปาก
หลังจากปิดร้านซ่อมรถ ไป๋จ้าวเหม่ยก็ไล่สองพ่อลูกไปอาบน้ำเหมือนเช่นเคย ส่วนตนเองก็มาจัดการสตูกระต่ายที่เคี่ยวเอาไว้ตั้งแต่บ่าย กระต่ายตัวนี้อาจจะแก่ไปสักหน่อย แต่ก็พอเอามาประทังชีวิตได้ ในยุคที่ยังไม่เจริญอย่างนี้จะเลือกกินก็ไม่ได้หรอก อดตายแน่ ๆ
ในขณะที่ไป๋จ้าวเหม่ยกำลังเตรียมอาหาร อู๋เหวยก็แอบถามความกับลูกสาวที่บ่ออาบน้ำด้านหลังบ้าน
“ซวนซวนน้าอวบของลูก ยังตีลูกอีกหรือเปล่า เธอแย่งอาหารลูกเหรอ” อู๋เหวยพยายามมองหาร่องรอยจากร่างกายของลูกในตอนที่อาบน้ำให้ลูก แต่ก็ไม่เห็น
“ไม่ค่ะพ่อ น้าเหม่ยดีมาก แล้วพ่อก็ห้ามเรียกว่าน้าอวบแล้ว เพราะทวดสามบอกว่า เราไม่ควรเรียกเธอว่าอ้วนหรืออวบมันไม่ดี”
“อ่าใช่แล้ว พ่อผิดไปแล้ว ต่อไปนี้จะไม่เรียกน้าเหม่ยของลูกว่าอ้วนหรืออวบอีกดีไหมคะ”
“ดีค่ะ พ่อคะ น้าเหม่ยเก็บสมุนไพรมาเยอะแยะเลย เธอบอกว่าเอาไว้ขายแล้วจะซื้อผ้ามาตัดชุดให้กับหนู เธอสอนหนังสือหนูด้วยนะคะ พรุ่งนี้พี่เสี่ยวจุนกับพี่เจินเจินก็จะมาเรียนที่บ้านเราด้วย ถ้าน้าเหม่ยดีกับหนูแบบนี้ตลอดไปก็คงดี”
“อ่านั่นน่ะสิ พ่อว่าเธอจะต้องดีกับเราตลอดไปนั่นแหละ ซวนซวนน่ารักขนาดนี้ เธอจะไม่รักได้อย่างไร” อู๋เหวยเห็นว่าลูกสาวชอบไป๋จ้าวเหม่ยขึ้นมาแล้ว จึงไม่ได้พูดอีก และเขาก็ไม่ใช่คนตาบอด อาหารการกิน เสื้อผ้าของซวนซวนก็ดีกว่าเมื่อก่อนเยอะ เอาเถอะอยู่กันแบบนี้ก็ดี
“มากันแล้ว นั่งเลย ๆ วันนี้มีสตูกระต่าย ผัดผักก๊งฉ่าย[1] เต้าหู้ขนชุบไข่เสี่ยวถิงทอดกรอบ ยำโอซุ่น[2]ใส่หนังหมู กินกับแผ่นแป้งย่างโรยด้วยงาดำ กำลังร้อน ๆ เลยมาน้าทำให้ซวนซวนนะ” ไป๋จ้าวเหม่ยหยิบแผ่นแป้งมาแหวกกลาง เธอคีบเนื้อกระต่ายใส่เข้าไป ตามด้วยยำโอซุ่น แล้วจึงพับให้แผ่นแป้งประกบกัน ก่อนจะยื่นให้กับเด็กน้อย
“อ้ำ...อร่อยจังเลยค่ะ ทำไมเนื้อกระต่ายมันหวานหอมขนาดนี้คะ ไม่เหนียวด้วย”
“ซวนซวนลูกไม่ควรพูดตอนที่กำลังเคี้ยวอาหารนะ” อู๋เหวยเห็นดวงตาเป็นประกายของลูกสาวก็ยิ้มออกมา ทว่าเมื่อเห็นเธอพูดขณะที่อาหารเต็มปาก ก็พลันขมวดคิ้วขึ้น
“ใช่แล้วหนูไม่ควรพูดตอนเคี้ยวอาหาร เพราะพูดไปกินไป เศษอาหารอาจจะหลุดเข้าหลอดลม เป็นอันตรายถึงตายเชียวละ”
อู๋ชิงซวนรีบกลืนแป้งย่างในปากลงไป แล้วจึงเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มแหย ๆ ออกมา
“ขอโทษค่ะ แต่ว่าอาหารของน้าเหม่ยอะไรจนอะไรนะ เอ๋...อ้อ...อร่อยจนแสงออกปากเลยค่ะ”
“แสงอะไรจะออกจากปากกัน” อู๋เหวยทำหน้าสงสัย เด็กหญิงเห็นดังนั้นก็ปิดปากหัวเราะคิกคัก
“น้าเหม่ยบอกว่า ถ้าอร่อยมาก ๆ เราจะพูดว่า อร่อยจนแสงออกปากค่ะ พ่อลองกินดูแสงออกปากหรือเปล่า”
“ได้ ๆ พ่อจะลองกินดู” อู๋เหวยทำตามที่ไป๋จ้าวเหม่ยทำทุกอย่าง และเมื่อกัดเข้าไปคำแรก เขาก็แทบจะอ้าปากร้องว้าวเหมือนที่ลูกสาวทำ ดีที่อ้าขึ้นมาแล้วก็หุบลงไปได้ทัน ไม่อย่างนั้นได้ขายหน้าแน่ ๆ
“แสงออกปากไหมคะพ่อ”
“อ่า...แสงออกปากจริง ๆ ด้วย”
“ฮ่า ๆ อู๋เหวยเวลาที่นายพูดเรื่องไร้สาระ อย่าทำหน้าจริงจังขนาดนี้ได้ไหม ฮ่า ๆ โอ๊ย หน้าตานายตลกเกินไป ฉันหยุดขำไม่ได้” อู๋เหวยเปลี่ยนสีหน้าเป็นเขียวคล้ำไปแล้วตอนนี้
“อันนี้คือแกงอะไรนะ” ความจริงอู๋เหวยได้ยินแล้ว เธอบอกว่าสตูกระต่าย เพียงแต่เขาไม่รู้จักอาหารจานนี้
“อ้อสตูกระต่ายน่ะ จริง ๆ ก็คือเนื้อกระต่ายตุ๋นนั่นแหละ ฉันใส่โปหลัว[3] เพื่อให้เนื้อกระต่ายมันเปื่อยนุ่ม และใส่หงหลัวโป[4]เพื่อเพิ่มความหวาน เติมเหล้าจีนกับหยางชง[5]ลงไป ปรุงรสก็เสร็จแล้ว”
“ฉันเพิ่งรู้ว่าเธอทำกับข้าวเป็นด้วย”
“คนอ้วนมักจะชอบกิน เพราะชอบกินจึงทำกับข้าวอร่อย อาหารของฉันอร่อยใช่ไหมล่ะ”
“ก็พอใช้ได้”
“พอใช้ได้ที่ไหนคะพ่อ แสงออกปากต่างหาก”
“ใช่แล้ว ๆ แสง...เอ่ออร่อยมากๆ เลยละ” ไป๋จ้าวเหม่ยกลั้นหัวเราะจนหน้าแดง อู๋เหวยนี่ชอบทำสีหน้าจริงจังเวลาพูด
แน่นอนว่าอู๋เหวยย่อมรู้ว่าไป๋จ้าวเหม่ยรอหัวเราะเขา เรื่องอะไรเขาจะต้องพูดให้เธอขำด้วยล่ะ
“เธอไม่กินข้าวจริง ๆ น่ะเหรอ”
“ไม่ละ ฉันงดแป้ง ร่างกายฉันอ้วนเกินไป มันทำอะไรไม่สะดวก ลดสักหน่อยก็คงดี”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไปอาบน้ำเข้านอนเถอะ ฉันกับลูกจะเก็บโต๊ะเอง ไม่กินแต่ต้องมานั่งดูคนอื่นกิน ไม่ทรมานตัวเองเกินไปเหรอ”
“ไม่หรอก แต่ยังไงก็เอาตามนั้น ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้วเหมือนกัน ฝันดีล่วงหน้าจ้ะซวนซวน” ไป๋จ้าวเหม่ยโน้มใบหน้าไปหอมแก้มนุ่ม ๆ ของลูกเลี้ยงก่อนจะเดินหาวเข้าไปในห้อง ตอนแรกก็คิดว่าจะไปอาบน้ำ แต่ที่ไหนได้ เธอล้มตัวลงบนที่นอน ก็หลับไปยันเช้าเลยทีเดียว
“น้าเหม่ยวันนี้พี่เสี่ยวจุนกับพี่เจินเจินจะมาเรียนหนังสือที่บ้านเราหรือเปล่าคะ”
“ไม่รู้สิ ถ้ามาก็สอนพร้อมกับซวนซวน แต่ถ้าไม่มาน้าก็จะตากสมุนไพรได้เร็วขึ้น” ไป๋จ้าวเหม่ยไม่แน่ใจจริง ๆ เพราะดูท่าทางแล้ว สะใภ้เจียงไม่ค่อยชอบเธอสักเท่าไร หล่อนอาจจะแอบห้ามไม่ให้ลูกชายมาที่นี่ก็ได้
และความคิดของไป๋จ้าวเหม่ยก็ตรงตามนั้นจริง ๆ เพราะหานหว่านแอบไปสั่งลูกชายและลูกสาวตนเองไม่ให้มาที่บ้านสกุลอู๋ ทว่าคำพูดของหลานสะใภ้หรือจะศักดิ์สิทธิ์เท่ากับย่าสาม ในเมื่อผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในบ้านอนุญาตก็ไม่มีใครกล้าขัดอีก สองพี่น้องสกุลเจียงจึงมานั่งอยู่ตรงนี้
“วันนี้ของเสี่ยวจุนอาสะใภ้อู๋จะสอนวิชาสังคม และวิชาคำนวณเพิ่มเติมจากเมื่อวาน ประวัติศาสตร์จีน จะเป็นวันพรุ่งนี้ ส่วนของเจินเจินอาจะสอนพินอินให้ก่อน เริ่มต้นด้วยตัวเลข ซวนซวนหนูสะกดคำเป็นแล้ว วันนี้ก็จะขึ้นแบบฝึกหัดเขียนเติมคำในช่องว่าง”
“ค่ะ/ครับ” เด็กทั้งสามคนตอบรับเสียงดัง ไป๋จ้าวเหม่ยออกโจทย์ให้กับอู๋ชิงซวนก่อนเป็นคนแรก และให้เด็กน้อยแยกไปเขียนอีกมุม
จากนั้นก็สอนพินอินให้เจินเจิน เริ่มต้นด้วยการท่องและเขียนจำนวนตัวเลข เหมือนที่เคยสอนซวนซวน คนสุดท้ายที่มาสอนก็คือเจียงจุน คนนี้ต้องประกบก่อน เพราะเด็กชายจะต้องเข้าสอบในอีกไม่นานแล้ว
ครั้นเมื่อปล่อยให้เด็ก ๆ ไปทำตามคำสั่งกันเองได้แล้ว เธอก็เดินไปตากสมุนไพรของเธอเช่นเดิม แต่ละวันผ่านไปเช่นนี้ จนกระทั่งสมุนไพรที่เก็บมาแห้งดีแล้ว เธอจึงนำเข้าเมืองไปขาย
ในยุคนี้โรงพยาบาลเริ่มเข้ามามีบทบาทสำคัญมากกว่า แพทย์แผนจีน แต่ไป๋จ้าวเหม่ยรู้ดีว่า ในยุคของเธอนั้น ใครที่เรียนแพทย์แผนจีนต่างหากที่รวยที่สุด และวันนี้เธอก็เริ่มเข้ามาขายสมุนไพรให้กับโรงแพทย์แผนจีน แทนที่จะเป็นร้านขายยาจีน
“สมุนไพรดี ล้วนเป็นของหายาก แต่ว่าสหาย โรงแพทย์แผนจีน คนไม่ค่อยนิยมเข้ามารักษาแล้ว หากจะให้ผมซื้อในราคาแพง ๆ ผมก็คงไม่อาจซื้อไหว”
“เอาราคาที่สหายจ่ายไหว แล้วฉันอยู่รอดก็พอค่ะ บอกตรง ๆ โสมซานซี โสมตังกุย กับเห็ดหลินจือฉันต้องเสี่ยงปีนขึ้นเขาไปเก็บมาเลยนะคะ อู่เว่ยจื่อก็หายากไม่แพ้กัน”
“ถ้าอย่างนั้นผมให้ราคาสหายเช่นนี้รับไหวไหมครับ โสมซานซีต้นละ 30 หยวน เห็ดหลินจือสามสิบปีต้นละ 50 หยวน ส่วนโสมตังกุย ราคาต้นละ 20 หยวน และอู่เว่ยจื่ออย่างละ 20 หยวน”
“ตกลงค่ะ คราวหน้าฉันหาสมุนไพรมาได้อีก สหายต้องการรับซื้ออีกไหมคะ”
“รับ ๆ แต่ขอราคาเดิมนะ ผมไหวที่ราคานี้” ดูท่าหมอหย่วนคนนี้ซื้อจากเธอราคาแพงลิ่วขนาดนี้ เขาคงเอามาขายได้เยอะกว่านี้กระมัง และก็เป็นดังเช่นไป๋จ้าวเหม่ยคิด เพราะราคาของสมุนไพรหายาก สามารถทำราคาได้ดีเป็นห้าเท่า
“ได้ค่ะ” ไป๋จ้าวเหม่ยไม่คิดจะปฏิเสธอยู่แล้ว เพราะแหล่งของสมุนไพรก็มีแค่เพียงเธอที่รู้และที่สำคัญ วันนี้เธอก็หาเงินได้มากถึง 1,450 หยวนแล้ว มากกว่าเงินเดือนทั้งปีของอู๋เหวยด้วยซ้ำ
“ขอบคุณสหายมากค่ะ หวังว่าการค้าของเราจะราบรื่นตลอดไปนะคะ”
ไป๋จ้าวเหม่ยรับเงินมาแล้ว ก็จูงมืออู๋ชิงซวนไปที่รถจักรยานที่ยืมย่าสามมาใช้
“ซวนซวนพวกเราไปกินข้าวที่โรงอาหารที่พ่อหนูทำงานกันดีไหม เดี๋ยวตอนกลับค่อยไปซื้อของเข้าบ้าน หนูอยากได้ทีวีไหมจ๊ะ”
“ไม่อยากได้หรอกค่ะ มันแพง”
“โธ่เด็กดี” ยิ่งได้ยินอย่างนี้ ไป๋จ้าวเหม่ยก็ยิ่งอยากจะซื้อให้ แต่เธอต้องหาเงินให้ได้มากกว่านี้เสียก่อน
[1] ผักก๊งฉ่าย หรืออีกชื่อที่คนจีนนิยมเรียกก็คือ ผัดกาดหมอของจีน แต่คนไทยเราเรียกว่าผักงูเขียว
[2] วอซุ่น หรือ ผักโอซุ่น (Wosun) หรือ Celtuce หรือ Stem Lettuce บางคนอาจเรียกว่า ผักสลัดจีน ผักกาดหอมต้น ต้นออส่วน เป็นผักที่ถูกนำเข้ามาจากประเทศจีน เป็นพืชสายพันธุ์ตระกูลเดียวกับผักกาดหอม
[3]菠萝 [bōluó โปหลัว] สับปะรด
[4]红萝卜 [hóngluóbo หงหลัวโป] แครอท
[5]洋葱 (yángcōng หยางชง) หอมใหญ่
Latest chapter
ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80 ตอนที่ 26 สมุนไพรแพงขนาดนี้เลยเหรอ
ตอนที่ 26 สมุนไพรแพงขนาดนี้เลยเหรอไป๋จ้าวเหม่ยเปิดถุงกระดาษหยิบชุดที่หลิวชิงฮุยซื้อมาฝากซวนซวน เมื่อตอนเย็นแม่ดอกบัวขาวใต้ตมพยายามจะชวนเด็กน้อยคุยเล่น ทว่าซวนซวนก็ไม่ได้สนใจเท่าที่ควร เธอเอาเวลาไปคัดแยกพุทราจีนที่เก็บมาจากบนเขา พรุ่งนี้พ่อของเธอจะเอาไปขายให้หลิวชิงฮุยเห็นว่าเด็กน้อยไม่สนใจ จึงได้กลับไปอย่างพ่ายแพ้“ซวนซวนหนูมาดูชุดที่พี่ชิงฮุยซื้อมาฝาก สวยดีนะ ว้าวชุดนี้เหมือนชุดกะลาสีเรือเลย”“อะไรคือกะลาสีเรือคะ” เด็กน้อยละสายตาจากแบบฝึกหัดที่กำลังเขียนอยู่ หันมาเอียงคอถามตอนนี้เด็กน้อยไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับชุดใหม่อีกแล้ว อาจเป็นเพราะแม่เลี้ยงของเธอตัดให้จนครบเจ็ดวัน ไหนจะมีชุดที่เอาไว้ใส่ไปข้างนอก ชุดนอน ชุดใส่เล่น เต็มไปหมด อะไรที่ได้มามากพอก็ทำให้เธอหมดความสนใจ อีกอย่างชุดที่แม่เธอตัดก็สวยกว่าชุดที่วางขายมาก“ก็นี่ยังไงชุดที่มีคอปกข้างหลัง ชอบไหม ว่าไม่ได้หลิวชิงฮุยซื้อของดีมาให้เชียวนะ ผ้านุ่มเชียวใส่สบายตัวเลยละ”“ชอบค่ะ แต่ชอบชุดที่แม่ตัดเย็บให้มากกว่า เหมือนชุดนี้ไง ชุดนอนของหนู พ่อคะพ่อเห็นด้วยหรือเปล่า ชุดนอนที่แม่ทำสวยกว่าอีกเนอะ” อู๋ชิงซวนหมุนตัวหนึ่งรอบ ให้ดูชุดนอนก
ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80 ตอนที่ 25 สงสัย
ตอนที่ 25 สงสัยไป๋จ้าวเหม่ยพลาดไปแล้ว เธอพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย ลืมไปได้อย่างไรว่าเริ่มเข้าสู่ฤดูฝนแล้ว เธอมองท้องฟ้าที่สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย“เธอจะให้ฉันเอาสมุนไพรไปขายให้หรือเปล่า แต่เอาไปแบบไม่ตากแห้งมันจะขายได้ไหม ถ้าขายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เราเก็บเอาไว้ก่อน อบกับไฟก็แห้งเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”“แบบสดมันก็ขายได้ ฉันไม่แน่ใจว่าราคามันจะดีเหมือนแห้งหรือเปล่าน่ะสิ” บอกตรง ๆ เรื่องราคาของ หรือค่าเงินในยุคนี้เธอไม่ค่อยรู้เลยด้วยซ้ำ ดูอย่างที่ว่าทุกอย่างในยุคนี้ ราคาถูก เต้าหู้ก้อนหนึ่งแค่หนึ่งเหมาเท่านั้น ผ้าสวย ๆ หนึ่งพับแค่หนึ่งหยวน แต่!...มันกลับแพงยิ่งกว่าในยุคของเธอเสียอีก อาจเพราะค่าเงินมันไม่เท่ากันกระมัง“จะดีไม่ดียังไงก็ต้องขายไม่ใช่เหรอ เอาไว้หมดหน้าฝน ฉันจะขึ้นไปเก็บสมุนไพรพวกนี้ให้เธอเอง ถึงตอนนั้นเธอก็จะได้เงินเท่าเดิมแล้ว”ไป๋จ้าวเหม่ยพยักหน้าแกน ๆ ยังไงก็ต้องทำตามที่อู๋เหวยบอกนั่นแหละ เพราะนี่ก็สองวันแล้ว หากไม่รีบขายสมุนไพรของเธอก็คงจะเหี่ยวหมดราคาแน่ ๆ เห็ดหลินจือเธอสามารถเก็บเอาไว้ขายทีหลังได้ แต่โสมคนกับโสมซานซีและสมุนไพรอื่น ๆ คงต้องขายออกไป รวมทั้งพุทราแห้งด้ว
ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80 ตอนที่ 24 ออกตามหา
ตอนที่ 24 ออกตามหากว่าจะปลอบให้เด็กน้อยหยุดร้องไห้ ร่างอวบ ๆ ของเธอก็หนาวสั่น เธอรีบล้วงเข้าไปในตะกร้าสมุนไพร หยิบกลักไม้ขีดออกมา รวบเศษกิ่งไม้ใบไม้แห้ง ๆ ที่ถูกลมปลิวพัดมากระจุกอยู่ในถ้ำ และจุดไฟให้ความอบอุ่น“ซวนซวนหนูใส่เสื้อทับด้วยหรือเปล่าจ๊ะ”“ใส่ค่ะ”“ดีเลย ตอนนี้หนูถอดเสื้อผ้าออกมาก่อน เหลือเพียงแค่กางเกงชั้นในและเสื้อกล้ามก็พอ เอาออกมาอังไฟให้แห้งก่อน” อู๋ชิงซวนรีบถอดชุดออกมา รวมทั้งถุงเท้ารองเท้าทั้งหมด กางเกงในของเด็กน้อยเป็นทรงสามเหลี่ยม ที่แม่เลี้ยงตัดเย็บให้ และเสื้อกล้ามก็เป็นเสื้อที่ปิดถึงแค่เหนือสะดือ แต่เพราะที่นี่มีเพียงเธอสองคน เด็กหญิงจึงไม่อาย“รอน้าอยู่ตรงนี้แป๊บเดียว น้าจะไปเอากิ่งไม้ ถึงจะเปียกแต่ก็ดีกว่าไม่มีเลย” กำลังจะก้าวขาออกไป ทว่ามือเล็กก็ดึงเอาไว้ก่อน“น้าไปตรงนี้เอง หนูนั่งมองออกไปก็เห็น”“ไม่ใช่น้า” เด็กหญิงทำปากยู่ราวกับเป็ดตัวน้อยแสนงอนอย่างนั้น ไป๋จ้าวเหม่ยหลุดขำออกมา พลางยื่นมือไปบีบปากแหลม ๆ นั่น“เอาละ ๆ แม่ผิดไปแล้ว ต้องโทษที่แม่สมองไม่ดี ทำให้ลืมเสียได้ ซวนซวนน้อยไม่โกรธแม่นะคะลูก”“ไม่โกรธค่ะ แม่รีบไปรีบมานะคะ หนูนั่งผิงไฟตรงนี้ แต่แม่ถอดเส
ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80 ตอนที่ 23 ติดถ้ำ
ตอนที่ 23 ติดถ้ำเปรี้ยง! เสียงสายฟ้าร้องลั่นสั่นสะเทือน สายฝนกระหน่ำลงมาราวกับฟ้าถล่ม หญิงสาวโหนตัวอยู่ที่บนหน้าผา เธอกัดฟันปีนขึ้นไป แต่เพราะน้ำฝนที่สาดลงมาทำให้มือที่เกาะลื่น ร่างอวบร่วงพรืดลงไป มือเล็กรีบจิกเล็บลงที่ซอกหิน จนเล็บหักสิบนิ้วสื่อถึงหัวใจ ทว่าความเจ็บปวดไม่เท่ากับความหวาดกลัว คนตายมาแล้วหนึ่งครั้ง ย่อมไม่อยากตายอีก และที่สำคัญซวนซวนอยู่คนเดียว! ไม่รู้เด็กคนนั้นจะกลัวแค่ไหน ป่านนี้ไม่ใช่ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้วเหรอ“ฉันก็ว่าแล้ว โชคดีมันจะมาง่าย ๆ ได้ยังไง ได้โสมได้เห็ด แต่เกือบตกเขา ไม่ได้ฉันจะตายไม่ได้ซวนซวนรออยู่” เธอจะบ่นออกมาไม่ได้ ใบหูแว่วได้ยินเสียงร้องของเด็กน้อย ถึงจะรู้ว่าตอนนี้คงเป็นจิตใจเธอที่ปรุงแต่งไปเอง แต่กระนั้นพอได้คิดว่าเจ้าตัวเล็กนั่นกำลังร้องไห้ เธอก็ยิ่งจิกเล็บเข้าไปในซอกหิน กัดฟันปีนป่ายขึ้นมาอย่างทุลักทุเล ดีที่ครั้งนี้เธอเลือกลงเขาด้านที่มีหน้าผาบังลม หากลงที่เดิมเธอคงตกตายไปแล้วไป๋จ้าวเหม่ยรีบวิ่งไปแกะเชือกที่มัดกับต้นไม้ใหญ่ จากนั้นก็วิ่งไปหาอู๋ชิงซวนที่ถ้ำหิน ริมฝีปากก็ตะโกนร้องบอกว่า “ซวนซวนน้ามาแล้ว” ไปตลอดทางทางด้านอู๋ชิงซวนหลังจากที่ฝ
ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80 ตอนที่ 22 ความคิดของอู๋เหวย
ตอนที่ 22 ความคิดของอู๋เหวยวันนี้ก็เหมือนเช่นทุกวัน สองหญิงสาวเดินออกมาส่งชายหนุ่มคนเดียวของบ้านเหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว ทว่าหลายวันมานี้อู๋เหวยมักจะอิดออดไม่ยอมรีบขี่รถออกไปเร็วเหมือนเดิม เช่นเดียวกับตอนนี้ ดูเหมือนว่าตั้งแต่ไป๋จ้าวเหม่ยเข้าโรงพยาบาลก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แม่กับน้องของเธอไม่ได้มาขอเงินอีก แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ส่งเงินไปเช่นกัน แปลกเหลือเกิน มีแต่ความแปลกเต็มไปหมด“ซวนซวนพ่อไปทำงานแล้วนะ”“ค่ะ...พ่อขี่รถดี ๆ นะคะ อย่าหักโหมนะหนูกับน้าเป็นห่วง” อู๋ชิงซวนเอ่ยถ้อยคำห่วงใยให้กับพ่อตนเอง หากเป็นเมื่อก่อนเธอก็อยากตามไปด้วย ทว่าเดี๋ยวนี้ เธออยากอยู่เรียนหนังสือ และเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ จากน้าเหม่ยมากกว่า“ขอบคุณครับ ซวนซวนเป็นเด็กดีอย่าดื้ออย่าซน เชื่อฟังน้าเหม่ยของลูกให้มาก ๆ นะ” สายตาอู๋เหวยเหลือบไปมองคนที่ยืนหมุนคอกระดูกลั่นดังกร๊อบ ๆ ก็ขมวดคิ้วขึ้น ไม่ใช่เพราะเธอออกกำลังกายแปลก ๆ นั่นหรือไงและใช่ไป๋จ้าวเหม่ยยังคงออกกำลังกายท่าแปลก ๆ ของเธอทุกวันเหมือนเดิม ตอนแรกเขาคิดว่าคนอ้วนอย่างเธอจะล้มเลิกกลางคัน แต่สามเดือนที่ผ่านมาก็พิสูจน์แล้วว่า ไป๋จ้าวเหม่ยเอาจริง ทั้งอ
ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80 ตอนที่ 21 คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ
ตอนที่ 21 คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรออู๋เหวยเอาข้าวของที่ไป๋จ้าวเหม่ยซื้อมาใส่ตะกร้าหน้ารถตัวเอง ที่ใส่ไม่หมดก็ห้อยเอาไว้ เขามองข้าวของที่เต็มรถ ก็พอจะรู้ว่าเธอหมดไปหลายหยวน ชายหนุ่มรู้ว่าหญิงสาวได้เงินมาจากการขายสมุนไพร เพราะหลายวันที่ผ่านมา เขาก็เห็นแล้วว่าเธอวุ่นวายอยู่กับสมุนไพรเหล่านั้น แต่เขาไม่รู้ว่ามันจะขายได้ราคาดีเพียงใด“ซวนซวนหนูมาซ้อนท้ายพ่อดีไหมคะ น้าเหม่ยของลูกจะได้ไม่หนัก”“พ่อคะ!...หนูตัวไม่หนักเสียหน่อยจริงไหมคะน้าเหม่ย”“จริงจ้ะ ซวนซวนของพวกเราหุ่นดีขนาดนี้จะหนักได้ยังไง หนูมาซ้อนท้ายน้าเหมือนเดิมดีกว่า พ่อหนูถือของเต็มรถแล้ว” ไป๋จ้าวเหม่ยเห็นว่าอู๋เหวยรับหน้าที่ขนของแล้ว ดังนั้นเธอจึงรับหน้าที่บรรทุกคนไปเอง ทว่ายังไม่ทันที่เด็กหญิงจะได้ตอบ เสียงรีบร้อนของคนบางคนก็ตะโกนออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะมาถึงเสียอีก“ซวนซวนหนูอยากมาซ้อนรถของพี่ชิงฮุยหรือเปล่าจ๊ะ ป้าพี่ส่งจดหมายมาจากเซี่ยงไฮ้ มีเรื่องสนุก ๆ เยอะเลย พี่เล่าให้ฟังดีไหมจ๊ะ” หลิวชิงฮุยเห็นทั้งสามกำลังจะไปอยู่แล้ว เธอก็รีบจูงรถจักรยานตามมา ในใจนึกโมโหตั้งแต่ที่กินอาหารข้างในแล้ว มีเพียงแค่เธอที่ชวนคุย พี่เห
ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80 ตอนที่ 20 เงินก้อนแรก
ตอนที่ 20 เงินก้อนแรกไป๋จ้าวเหม่ยพาอู๋ชิงซวนแวะซื้อของที่ต้องการตามร้านต่าง ๆ ธัญพืชและข้าวสารที่อู๋เหวยซื้อไปคราวก่อนยังเหลือเยอะไม่จำเป็นต้องซื้อเพิ่ม จริง ๆ เนื้อหมูเธอไปซื้อกับย่าสามเป็นประจำ แต่วันนี้ออกมาข้างนอกแล้ว เธอก็คิดว่าต้องซื้อเนื้อสามชั้นไปคืนไอ้ขี้เก๊กนั่นเสียหน่อย ต่อไปนี้จะได้มาบ่นไม่ได้แล้ว ว่าเธอแอบกินหมู!“น้าเหม่ยยังจะซื้ออะไรอีกคะ นี่มันก็เยอะมากแล้วเสียดายเงินออกค่ะ”“ไม่เป็นไรพวกเราไม่ได้ซื้อบ่อย ๆ และไม่ต้องเสียดาย เงินนี้น้าหามาได้ ไม่ใช่เงินพ่อหนูจ้ะ”“หนูรู้ค่ะว่าน้าขายสมุนไพรได้ แต่หนูก็เสียดายอยู่ดี” อู๋ชิงซวนปวดใจเป็นอย่างมาก เธอต้องเตือนน้าเหม่ยสักหน่อย ว่าไม่ควรใช้เงินมากเกินไป มีเงินควรต้องเก็บสิ“ซวนซวนเราไปร้านขนมกัน ดูสิมีขนมแบบใหม่ ๆ มาลงด้วย พวกเราไปซื้อกัน เดี๋ยววันนี้น้าจะซื้อลูกอมห่อใหญ่กลับไปด้วย เอาไว้ไปเป็นรางวัลให้กับนักเรียนสามคนแรกของน้าดีไหม”ความจริงแล้วเธอไม่อยากเป็นแม่ค้าขายสมุนไพรหรอก เธออยากเป็นครู แต่เพราะในยุคนี้ไป๋อ้วนไม่มีวุฒิการศึกษา ดังนั้นเธอจึงสมัครเป็นครูไม่ได้ และก็ไม่อาจเปิดโรงเรียนสอนหนังสือได้เช่นกัน หากทะลุไปยุคโบรา
ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80 ตอนที่ 19 อร่อยจนแสงออกปาก
ตอนที่ 19 อร่อยจนแสงออกปากหลังจากปิดร้านซ่อมรถ ไป๋จ้าวเหม่ยก็ไล่สองพ่อลูกไปอาบน้ำเหมือนเช่นเคย ส่วนตนเองก็มาจัดการสตูกระต่ายที่เคี่ยวเอาไว้ตั้งแต่บ่าย กระต่ายตัวนี้อาจจะแก่ไปสักหน่อย แต่ก็พอเอามาประทังชีวิตได้ ในยุคที่ยังไม่เจริญอย่างนี้จะเลือกกินก็ไม่ได้หรอก อดตายแน่ ๆ ในขณะที่ไป๋จ้าวเหม่ยกำลังเตรียมอาหาร อู๋เหวยก็แอบถามความกับลูกสาวที่บ่ออาบน้ำด้านหลังบ้าน“ซวนซวนน้าอวบของลูก ยังตีลูกอีกหรือเปล่า เธอแย่งอาหารลูกเหรอ” อู๋เหวยพยายามมองหาร่องรอยจากร่างกายของลูกในตอนที่อาบน้ำให้ลูก แต่ก็ไม่เห็น“ไม่ค่ะพ่อ น้าเหม่ยดีมาก แล้วพ่อก็ห้ามเรียกว่าน้าอวบแล้ว เพราะทวดสามบอกว่า เราไม่ควรเรียกเธอว่าอ้วนหรืออวบมันไม่ดี”“อ่าใช่แล้ว พ่อผิดไปแล้ว ต่อไปนี้จะไม่เรียกน้าเหม่ยของลูกว่าอ้วนหรืออวบอีกดีไหมคะ”“ดีค่ะ พ่อคะ น้าเหม่ยเก็บสมุนไพรมาเยอะแยะเลย เธอบอกว่าเอาไว้ขายแล้วจะซื้อผ้ามาตัดชุดให้กับหนู เธอสอนหนังสือหนูด้วยนะคะ พรุ่งนี้พี่เสี่ยวจุนกับพี่เจินเจินก็จะมาเรียนที่บ้านเราด้วย ถ้าน้าเหม่ยดีกับหนูแบบนี้ตลอดไปก็คงดี”“อ่านั่นน่ะสิ พ่อว่าเธอจะต้องดีกับเราตลอดไปนั่นแหละ ซวนซวนน่ารักขนาดนี้ เธอจะไม่ร
ทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงเด็กแสบในยุค 80 ตอนที่ 18 เหตุผลที่อ้วน
ตอนที่ 18 เหตุผลที่อ้วนอู๋เหวยกลับมาถึงบ้านในเวลาเดิม ทว่าเมื่อเขาจอดรถที่ในบ้าน กลับไม่เห็นเงาร่างเล็ก ๆ ของลูกสาววิ่งเข้ามากอด หลายวันแล้วที่ซวนซวนไม่ได้กอดเขา รอต้อนรับเขากลับบ้าน หรือว่าเขาควรจะชินได้แล้ว แต่ก็ไม่ชินเสียที“ซวนซวนพ่อกลับมาแล้ว” ครั้นเมื่อเดินเข้าไปถึง เขาก็ได้ยินเสียงท่องหนังสือของลูกสาว และเสียงละมุนที่คอยบอกเวลาที่ซวนซวนท่องผิด คำพูดของไป๋จ้าวเหม่ยไม่มีคำไหนที่จะด่า หรือตำหนิ มีแต่ค่อย ๆ บอกค่อย ๆ สอน“ไป๋จ้าวเหม่ยรู้หนังสือตั้งแต่เมื่อไรกัน” ชายหนุ่มหยุดฟังอยู่พักใหญ่ ก็ได้ยินเสียงเรียกจากทางหน้าบ้าน เป็นหลิวชิงฮุยอีกแล้ว และคราวนี้หญิงสาวสองคนที่อยู่หลังบ้านก็ได้ยินเช่นกัน“พ่อหนูมาแล้ว เอาไว้ท่องต่อกลางคืนก็ได้ ไปหาพ่อหนูเถอะ น้าล้างสมุนไพรอีกแป๊บเดียวเดี๋ยวจะตามออกไป”“ได้ค่ะ” อู๋ชิงซวนวิ่งออกไปข้างนอก อู๋เหวยได้ยินเสียงฝีเท้า ก็ย่อตัวอ้าแขนออกร่างเล็กกระโจนเข้ามากอด พร้อมกับที่คนเป็นพ่ออุ้มขึ้นมา เหวี่ยงหมุนตัวไปมา เขากดจมูกลงจูบที่หน้าผากเล็ก สูดลมหายใจเข้า กลิ่นของลูก อ้อมกอดของลูก เป็นการเพิ่มพลังชีวิตให้เขาเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน ไม่ว่าจะท้อ
You may also like
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก
ชาไทยเย็น8.7K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ19.5K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น14.6K viewsทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา11.8K viewsสวนท้อสวรรค์ของเหยาจี
บ.บี477 viewsเกิดใหม่ชาตินี้เป็นดรุณีร้ายกาจ
ฝ้ายสีคราม1.2K viewsทะลุมิติมาเลี้ยงดูบิดาตาบอด
จินอวี้ม่านถัง2.3K viewsข้าจะเกี้ยวท่านมาเป็นสามี
องค์หญิงโนเนม1.3K views
