MasukShare
บทที่ 2 ภาคต่อของนิยาย
Terakhir Diperbarui:
2025-08-28 16:42:45หลังจากได้อ่านชื่อของหญิงสาวหน้าบนใบสมัครงาน ร่างบางก็รีบไปล็อคประตูห้องตรวจสอบความปลอดภัยให้เรียบร้อย ก่อนเธอจะมานั่งจมจ่อมตกผลึกความคิดของตัวเองอยู่พักใหญ่
จากประสบการณ์เป็นนักอ่านช่างเพ้อมาหลายปี เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเธอตอนนี้เหมือนฉากทะลุมิติในนิยายไม่มีผิด
กึก กึก
เสียงกัดเล็บดังขึ้นกับความวิตกกังวลที่ก่อตัว นี่ตัวเธอทะลุมิติเข้ามาในโลกนิยายกลายเป็นตัวดำเนินเรื่องแทนธารตะวันงั้นเหรอ หรือเธอแค่ฝันซ้อนฝันยังไม่ตื่นเพราะทำงานหนักจนสมองล้า
“ปกติจะถูกดูดเข้ามาในโลกนิยายเพราะอะไรกันนะ...” มุมหว่างคิ้วเธอเกร็งเครียดเข้าหากัน ในหัวนึกถึงพล็อตนิยายทะลุมิติที่เคยอ่านมา
ปกติแล้วบางเรื่องก็โดนดูดเข้ามาไม่มีสาเหตุ บางเรื่องก็มีสาเหตุให้ต้องโดนดูดเข้ามาเช่นกัน แต่สิ่งเดียวที่เหมือนกันคือต้องเป็นคนดำเนินเรื่องต่อทั้งหมดจนกว่าจะจบเรื่อง
“อ่า ตอนสุดท้ายธารตะวัน... ฆ่าตัวตายไม่ใช่เหรอ” เธอคิดไม่ตกกับฉากสุดท้ายที่ธารตะวันตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง แต่ชื่อบนใบสมัครงานคือชื่อของธารตะวัน ภาพความจำที่เธอได้รับก็คือเนื้อหานิยายที่ได้อ่านอีก
คิดจนสมองมึนเบลอเธอก็หัวเราะร่วนออกมาเสียงดัง คิดว่าตัวเองน่าจะสติฟั่นเฟือนหรือไม่ก็อ่านนิยายมากเกินไป ถึงได้มานั่งคิดว่าตัวเองทะลุมิติเข้าไปในโลกนิยาย แทนที่จะเอนเอียงไปทางลักพาตัว
“แกทำงานหนักจนบ้าแน่ๆ พบตะวัน... เหอะ เธอจะกลายเป็นธารตะวันในนิยายได้ยังไงกัน”
ร่างบางหัวเราะร่วนจนไหล่สั่น ยกมือขึ้นตีขมับอย่างนึกขำ ไม่คิดว่าจะอ่านนิยายจนมโนเพ้อพกได้ขนาดนี้ นี่อาจจะเป็นการสร้างสถานการณ์ในการลักพาตัวมาก็ได้
ก๊อก ก๊อก
“ตะวันอยู่หรือเปล่า...”
ในขณะที่ครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงหญิงสาวก็ดังขึ้นหน้าประตู ตัวเธอที่ชื่อพบตะวันนึกว่าเรียกตัวเองเลยลุกขึ้นไปส่องตาแมวทันที
หญิงสาวหน้าไม่คุ้นทำเธอฉงนหนักกว่าเก่า รู้จักชื่อกันแต่ทำไมเธอถึงไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย
“แกยังไม่ตื่นอีกเหรอ ฉันซื้อสุกี้มาฝากแกด้วยน้าตะวัน”
ตะวันไหน...
พบตะวัน
หรือธารตะวัน
เธอส่ายหัวไปมา แต่ด้วยความอยากรู้เต็มประดา เธอจึงตัดสินใจเปิดประตูออกไปแล้วสบสายตาแขกผู้มาเยือน
“นึกว่ายังไม่ตื่นซะอีก แล้วแกก็ปล่อยให้ฉันยืนรอตั้งนานนะ”
อีกฝ่ายบ่นอุบแล้วแทรกตัวเดินเข้าไปในห้อง ไม่มีความประหลาดใจสักนิดที่เห็นหน้ากัน ทำตัวเป็นปกติราวกับคนคุ้นเคยมานาน จนมีแค่พบตะวันที่หน้าเหลอหลาอยู่หน้าประตู
“ยืนทำอะไรล่ะตะวัน มานั่งกินสุกี้ด้วยกันสิ”
“เดี๋ยวนะ...”
ตัวละครใหม่ที่เพิ่มเข้ามา ทำให้เธอเริ่มฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้
ไม่อยากจะเชื่อก็คงต้องเชื่อ เนื้อเรื่องดำเนินราวกับโลกนิยายที่เธอเคยอ่าน ผู้คนรอบข้างยังจดจำตัวละครในโลกนิยายได้ แต่คนที่ทะลุมิติข้ามเข้ามาไม่มีความทรงจำของพวกเขาอยู่แล้ว
ก็แหงสิ... เธอทั้งสองคนไม่ใช่คนเดียวกันนี่นา
“นี่เธอ ขอถามอะไรหน่อยสิ” เธอเดินตามอีกฝ่ายไปที่ครัว กำลังเทอาหารใส่ถ้วยจัดชามเตรียมไปนั่งทานด้วยกัน
ใบหน้าของแขกที่มาเยือนคุ้นตาแปลกๆ เธอหรี่ตาจับผิดเพียงเสี้ยววินาทีก็อ้าปากร้องเสียงดังออกมา
“นึกออกแล้ว!” เธอเบิกตาโตฉีกยิ้มกว้าง เมื่อแก้ไขปริศนาออกหนึ่งอย่าง คนตรงหน้าก็คือคนเดียวกับในภาพที่ถ่ายรูปกอดคอกัน
“อะไรของแกเนี่ย ฉันตกใจหมดเลยตะวัน”
“แฮะๆ ขอโทษที พอดีตื่นเต้นเกินไปหน่อย”
เธอหัวเราะแห้งยิ้มเจื่อนแล้วยกมือเกาหัวแกรก ก่อนจะหลุบตาใช้ความคิดกับตัวเองครู่หนึ่ง เพราะตงิดใจว่าสิ่งที่เธอคิดว่ามันเป็นความมโนเพ้อพกของตัวเอง... กำลังจะเป็นเรื่องจริง
“เด๋อด๋าแต่เช้าเลยนะ แล้วแกอยากถามอะไรล่ะ” แพรพิมพ์ดาวเลิกคิ้วขึ้น รอให้อีกฝ่ายถามในสิ่งที่อยากรู้มา
“ธารตะวันจะไปสมัครงานเหรอ...” เธอถามออกไป จงใจใช้ชื่อของธารตะวันย้ำจะได้รู้ว่าชื่อเธอหรือเปล่า
หมายถึงชื่อเจ้าของตัวละครในโลกนิยายนี้...
“ก็ใช่ไง พรุ่งนี้แกจะไปสมัครงานที่เครือเธียรประทีปจำไม่ได้เหรอ”
“อ่า อย่างนี้นี่เอง... ย้อนกลับมาฉากที่กำลังจะไปสมัครงาน”
“แกดูแปลกๆ นะ เมื่อกี้ก็แทนตัวเองแปลกๆ ด้วยตะวัน”
แพรพิมพ์ดาวทิ้งถุงพลาสติกใส่ถังขยะ ก่อนที่จะหันมาหรี่ตาจับผิดเพื่อนรักที่ทำตัวแปลกๆ ตอนเปิดประตูเจอกันก็หน้าเหวอ แล้วยังมาทำตัวมีพิลึกพิลั่นพูดจาแปลกหูอีกต่างหาก
“เธอคือ... แพรพิมพ์ดาวใช่มั้ย”
“ก็ใช่สิ อะไรของแกเนี่ย”
“ไม่มีอะไร แค่อยากย้ำความทรงจำเฉยๆ”
“ไหนดูสิ ไปล้มหัวกระแทกมาใช่มั้ยตะวัน”
ว่าแล้วก็จับใบหน้าเธอพลิกหาดูความผิดปกติ เกรงว่าจะล้มหัวฟาดพื้นก่อนมาเจอกันหรือเปล่า แม้แต่ชื่อของเธอก็ยังมาถามอย่างกับจะทายปัญหาเชาวน์กัน
“บ้า ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ถ้างั้นระหว่างกินสุกี้ขอคุยอะไรด้วยอีกสิ... ได้ไหม”
“ได้สิ แกก็พูดจาแปลกๆ อีกแล้วเนี่ยตะวัน”
คนที่ทำตัวแปลกยิ้มร่ากลบเกลื่อน เหมือนจะเข้าใจบางอย่างขึ้นมาบ้างแล้ว ก่อนจะช่วยยกถ้วยสุกี้ไปวางบนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็ก ลากเบาะรองมานั่งไม่วายส่งยิ้มให้แพรพิมพ์ดาวที่กระตุกยิ้มเหยเก
ถ้าสิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องที่เธอมโนขึ้นมา...
นี่ก็คงเป็นภาคต่อนิยายของธารตะวันอย่างแน่นอน
Bab terbaru
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 104 ชีวิตนี้มาเริ่มต้นกันใหม่นะ
พบตะวันนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ เธอเฝ้ารอให้แม่ของน้องรักเอย เด็กทารกวัยสามเดือนให้นมเสร็จก่อน ภายในห้องแต่งหน้าไม่มีคนอยู่ แต่สักพักประตูห้องก็เปิดออกพอดีเธอยิ้มให้แม่ของเด็กน้อย ก่อนจะจ้องมองรักเอยตาไม่กะพริบตอนนั้นยูกิก็ตัวเท่านี้เลี้ยงง่ายไม่ดื้อเลย“คุณพบตะวันใช่ไหมคะ” แม่เด็กยิ้มให้ ขณะเดินเข้ามาใกล้เธอ“ใช่ค่ะคุณแม่”“คุณวาแจ้งไว้เรียบร้อยแล้วน้า”พอนั่งลงบนโซฟาข้างกัน พบตะวันก็คลี่ยิ้มบางๆ เมื่อหลุบมองเด็กน้อยตาแป๋ว ยืดเหยียดมือป้อมกับนิ้วน้อยไปมา“ตะวันล้างมือแล้วค่ะคุณแม่ อ่าขอ... ลองอุ้มอย่างเดียวพอแล้วค่ะ”“ให้พี่เขาอุ้มหน่อยนะรักเอย เป็นเด็กดีนะคะ”“น้องรักเอย... ลูกสาวชื่อเพราะจังเลยค่ะพบตะวันตื่นเต้นจนเสียงสั่น เธอล้างมือตั้งหลายรอบระหว่างรอ เพราะรู้ดีว่าเด็กทารกต้องได้รับการปกป้อง เวลาเขาเจ็บไข้ได้ป่วยมันจะน่าสงสาร เด็กไม่สามารถบอกความต้องการได้เพราะงั้นเสียงลูกน้อยร้องไห้ มักจะบาดใจคนเป็นแม่ที่สุดแม่เด็กส่งลูกให้พบตะวันอุ้ม เธอนั่งหลังตรงแล้วโอบอุ้มเด็กน้อย เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนแล้วระบายยิ้มจางๆ “รักเอยขา...”“แอะ”“ว่าไงคะ”ใบหน้าสวยเอียงคอแล้วยิ้มให้ ดวงตาเศร้าหมอ
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 103 เธอเข้ามาเปลี่ยนโลกของเขา
กองถ่ายละครกำลังครึกครื้น สถานที่ถ่ายทำคือคอนโดใจกลางเมือง หลังขับรถมาถึง องศาสมุทรก็กุมมือพบตะวันขึ้นไปข้างบน มองหาปานนาวาเป็นคนแรก เพื่อจะได้ขออนุญาตแม่นักแสดงตัวน้อยก่อนเพราะนักแสดงที่อยากเจอ อายุเพียงสามเดือนกว่าเท่านั้นเองอายุเท่ายูกิเลย...“นั่งรอในนี้ก่อนเลย เดี๋ยวตอนน้องรักเอยให้นมเสร็จจะพามาหานะ” ปานนาวาพาทั้งสอง เข้ามานั่งในห้องแต่งตัว เพราะแม่ของเด็กที่เข้าฉากกำลังให้นมอยู่ ให้เสร็จเมื่อไหร่จะอุ้มมาให้เล่นกันองศาสมุทรค้อมหัว พลางระบายยิ้มเศร้าบนมุมปาก“ขอบคุณครับพี่วา ผมคงไม่รบกวนพี่มากไปใช่ไหม”“รบกวนอะไรกัน”“ก็...”“เอาเถอะ ปกตินายไม่เคยง้างปากรบกวนพี่ด้วยซ้ำ”คนเป็นพี่สาวไม่รู้สึกว่าเขารบกวนเลย ดีด้วยซ้ำ เธออยากเป็นพี่สาวให้เขาได้พึ่งพิงบ้าง เพราะตอนเกิดเรื่องเธอ องศาสมุทรยืนกรานอยู่ข้างไม่ถอยถึงขั้นจะไปต่อยพ่อของลูกเธอ แต่โชคดี เธอเข้าไปห้ามเขาเอาไว้ได้ทันพ่อของลูกเฮงซวยที่ไม่รับผิดชอบไปตายให้หนอนกินซะเถอะ“พี่ให้คนเอากาแฟขึ้นมาให้นะตะวัน”“ไม่เป็น...”“ไม่ได้หรอก น้องพี่รักใครพี่ก็รักด้วยสิ”พบตะวันยิ้มเศร้าไม่ต่างกัน ปนดีใจที่พี่สาวของเขาใจดีมาตลอดแต่เรื่องราว
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 102 ลูกต้องได้เรียกว่าพ่อ NC
พบตะวันอดรนทนกลั้นไม่ไหว เนื้อตัวเธอก็พลันกระตุกเกร็งหนัก ใบหน้าเงยขึ้นรับน้ำฝนที่ตกกระทบลงมา ขณะที่ช่องทางรักขมิบรัดแท่งร้อนถี่ยิบไม่เกินอึดใจ องศาสมุทรก็กระดกก้นขึ้นสวน ปลดปล่อยของเหลวสีขุ่นข้น อัดฉีดใส่ร่องรักที่รัดเขาแน่น ให้รับหยาดน้ำทั้งหมดของเขาไป“อุ่น... อุ่นจังเลยค่ะ” เธอสบตาเขา พลางหอบหายใจถี่หนักน้ำรักที่แตกหลั่งในรูรัก พุ่งกระฉูดถึงผนังมดลูก ก่อนจะไหลย้อยจากการที่เธอขมิบคาย หลั่งรดเยิ้มลงตรงแก่นกายของเขา ท่ามกลางเสียงหายใจที่สอดประสานกัน เหนื่อยแต่สีหน้าก็เต็มไปด้วยความสุขใบหน้าหล่อเหลายิ้มละมุน เป็นรอยยิ้มที่มีแค่เธอคนเดียวได้เห็นคนอื่นได้เห็นแค่มุมประธานเย็นชาสามีผู้มีสายตาอบอุ่นมีแค่พบตะวันที่ได้รับ“พี่ก็รักเธอตะวัน...” เขาไม่ลืมที่จะบอกรักเธอคืน มือก็จับใบหน้าเรียวเล็กมากดจูบ แต่ปากเธอเย็นชืดจากการตากฝน ทว่าร่างกายของพวกเขากลับร้อนระอุขึ้นมาดื้อๆ“มีความสุขไหม”“มากเลย”“ตะวันก็มีความสุขมากเหมือนกันค่ะ”รอยยิ้มของเธอกลั่นกรองมาจากหัวใจ...บนใบหน้าสวยที่เส้นผมเปียกลู่แนบแก้ม มีรอยยิ้มหวานล้ำประดับอยู่บนมุมปาก เธอน่าจะเป็นคนเดียวที่ทำได้ ทำให้เขายิ้ม แม้ในวันที่ยิ
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 101 ฉ่ำรักกลางสายฝน NC
“ย้ายไปเบาะหลังดีมั้ย”ใบหน้าสวยที่แดงฉานสั่นหัว ไม่ต้องไปนั่งที่เบาะหลังหรอก เธอย้ายตัวเองไปนั่งบนตักเขาแทนง่ายกว่า มันไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร เพราะพอเธอรู้ว่าเขาคือธันย์ธาราเรื่องอย่างว่าก็ช่ำชองเลยล่ะแค่ให้อารมณ์พาไปก็พอ...อีกอย่าง ทำกันมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว แม้จะเขินอายแต่ว่าก็ถึงใจดี“ตรงนี้ตะวันก็ทำถนัดค่ะ” เธอโถมตัวไปที่เบาะเขา หลังถอดกางเกงทิ้ง จนช่วงล่างเปลือยเปล่า“ลืมไปว่าเธอขึ้นเก่ง”“ไม่งั้นจะได้ยูกิเหรอ”“ไม่ใช่พี่ทำจนติดหรือไง หือ”เขาใช้สองมือประคองบั้นท้ายอวบอัด จัดท่าทางให้เธอนั่งคร่อมคุกเข่า มือก็บีบคลึงแหวกอ้าลูกพีชสดสีสวย ทำพบตะวันตัวสั่นกระตุก พลางประคองที่ใบหน้าหล่อเหลาอย่างถนอมเธอสบสายตาของเขา สลับกับมองริมฝีปากขึ้นลง“คืนนั้นที่ญี่ปุ่น... พี่ทำจนเหลือแต่ลมเลยเธอ”“คนบ้านี่”“ส่วนเธอก็เดินขาถ่างเลย...”เขายื่นหน้าเข้ามาหยอกล้อ ครั้งนั้นที่ญี่ปุ่นมันดีจนลืมไม่ลง เขาเสพสมกับร่างกายเธอตลอดทั้งคืน อากาศหนาวเย็น แต่ร่างกายของเราเบียดเสียดกันจนอุ่นร้อน เก็บเกี่ยวความซาบซ่านจนลืมเวลาเลยคราวนี้จะชิมรสหวานทั้งตัวเธอเลย...“ลามกอีกแล้ว” เธอย่นปลายจมูกใส่ รู้ทันห
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 100 ตามรอยรักที่เร่าร้อน NC
รถยนต์ขององศาสมุทรจอดสนิทที่ริมฟุตบาท เบื้องหน้าคือท้องทะเลยามค่ำคืน เสียงคลื่นสาดซัดเข้าฝั่งเป็นระลอก บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบ ไร้ซึ่งผู้คนพลุกพล่าน ค่อนข้างทำให้เขาพึงพอใจทีเดียวพบตะวันเอนศีรษะซบไหล่กว้าง พลางเงยหน้ามองเขาที่เงียบผิดปกติหลังคารถหรูเปิดประทุนรับลมทะเล แต่สีหน้าของอีกฝ่าย กลับดูไม่สดใสเท่าที่ควร จนเธอเอื้อมมืออุ่นไปสัมผัสแก้มเย็นของเขา“คิดมากอยู่หรือเปล่าคะ”“หือ”“เรื่องพ่อของพี่องศาไง... คิดมากอยู่ไหม”องศาสมุทรดึงสติกลับมา เขาเผลอนั่งเหม่อปล่อยใจล่องลอย เพราะว่าเอาแต่ชมวิวจนเพลินตาเกินไปหน่อย“นิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรหรอก” เขาจับมือเธอที่แตะข้างแก้ม ก่อนจะส่งยิ้มให้เธอ เพราะไม่อยากทำพบตะวันกังวลใจ“ตะวันทำให้พี่ต้องผิดใจกับท่านไหมนะ”“ไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย อย่าโทษตัวเองแบบนั้นได้ไหม”“แต่ว่า...”“ตะวัน”“คะ”ใบหน้าสวยมุ่นคิ้วปนน้อยใจโชคชะตา ถ้าเป็นในนิยายยังไงสุดท้าย เราทั้งคู่ก็คงจะได้ลงเอย ต่อให้บุกป่ามุดน้ำหรือลุยไฟก็ตาม แต่สุดท้าย เราจะกลับมารักกันเพื่อให้ตอนจบขึ้นคำว่าบริบูรณ์แต่ชีวิตจริงนี่สิ...เธอรู้ว่าเขาต้องแบกรับหลายอย่าง ซึ่งเธอไม่อยากเป็นตัวต้นเหต
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 99 ชวนที่รักไปเล่นเสียว
ใบหน้าหล่อเหลาคิ้วกระตุกยิก เมื่อได้ยินว่าเขตแดนชอบเพลงพลอย ทว่าในส่วนที่เขาเห็น มันก็โอนเอนไปทางนี้ได้เหมือนกัน พบตะวันที่เพิ่งจะพูดโพล่งออกไปอย่างมั่นใจ ยืดหลังตรงแล้วพยักหน้าจริงจังไปอีกบอกแล้วไงว่าฟ้าจะผ่าตายการชอบหรือรักใครสักคน มันต้องมีจุดประกายให้รู้สึกสิแต่กับเขตแดนที่ทำงานด้วยกันมานาน เขาเป็นรุ่นพี่ที่ดีมาตลอด ในส่วนที่ท่านประธานองศากำลังวิตก ชาตินี้หรือมิตินิยายเรื่องไหนก็ไม่เกิดขึ้น“อื้อ พูดจริงนะคะ”“อ่า...”“เราสามคนทำงานด้วยกันมานาน ไม่มีทางที่พี่เขาจะมาชอบตะวันหรอก นี่อย่าบอกนะว่าคิดไปไกลแล้วน่ะค่ะ หยุดเลยๆ ไม่มีวันนั้นแน่นอน”เธอผละตัวออกเล็กน้อย พลางโบกมือให้ล้มเลิกความคิด“พี่เชื่อใจเธอ” องศาสมุทรพูดปนยิ้ม ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอด พลางใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าขาวออกให้แค่เห็นหน้าอ้อนใจเขาก็อ่อนยวบยาบแล้ว เอาอะไรไปงอนนาน แค่หึงเธอที่ชอบยิ้มหวานให้คนอื่นไปทั่ว เขาหวง ลุกลามไปยันหึงหน้าคล้ำเขียว เพราะว่ารอยยิ้มที่หวานหยาดย้อยขนาดนั้นเขาอยากเห็นแค่คนเดียวนี่หวง...หวงทั้งตัวเธอเลย“หรือว่า... พี่เขตทำให้นึกถึงเจตกวินคะ” พบตะวันแกล้งแซวเล่น แต่กลับขำแห้งเลยที
Anda juga akan menyukai
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก446.6K Dibacaพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่231.7K Dibacaภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์265.6K Dibacaขย้ำรักเลขา NC-20
C324.8K Dibacaแกล้งร้ายเพราะหัวใจแอบรัก
dexnarak1.3K Dibacaบังเอิญพบรัก ยอดดวงใจ
ไข่มุกสีชมพู (Pink Pearl)1.0K Dibacaอยากมีแฟนเรียนวิศวะ
มู๋สะเต๊ะ377 DibacaBad Thunder พนันรักสุดร้าย
Re-match I รีแมทช์918 Dibaca
