Ep.6 ฝันดี (2/2)

จึก จึก

         “ซี ตื่นได้แล้ว” โลมาใช้นิ้วชี้จิ้มตรงไหลผมเรียกให้ผมตื่น

         “ขบวนเสร็จแล้ว?” ผมผละจากไหลน้อง เลิกคิ้วเชิงถามคนตัวเล็กตรงหน้า

         “อืม เสร็จแล้ว”

         “ป่ะ” โลมาลุกขึ้นยืนพร้อมกับยืนมือมารอผม หึ เป็นเด็กที่รักษาสัญญาดีนี่ ผมเอื้อมมือจับมือโลมาแล้วลุกขึ้นตามร่างบาง

         “ไปดูการแสดงไฟ Celebration Street กันต่อค่ะ”

         “ห๊ะ” what!! ยังไม่จบอีกเหรอวะ

         “เนี่ยยังมีอีกเยอะเลยนะ ไหนจะม้าหมุน ปราสาทตอนกลางคืนก็สวยมากๆ เลย… บลาๆ” และน้องก็ไปอย่างที่พูดจริงๆ ครับ จนตอนนี้ 4 ทุ่มสวนสนุกปิด ผมถึงลากโลมาออกมาได้

         “สนุกมากๆ เลยอ่ะ ตอนกลางคืนคือสวยมาก”น้องที่นั่งอยู่บนรถหันมายิ้มให้ผม จนผมอดยิ้มตามไม่ได้

         “ดีแล้ว” ผมยกมือขึ้นลูบหัวโลมาอย่างเอ็นดู แล้วหันมาขับรถต่อ

         “โลมาอยากกินอะไรอีกไหม พี่จะได้แวะซื้อให้ก่อนเข้าโรงแรม”

         “....” เงียบ~

         “โลม….” ผมหันมองคนนั่งข้างๆ 

         “ZzzzzZzzzz” หลับ

         (-_-) ยัยเด็กน้อย ผมจอดรถข้างทางเอื้อมมือไปหยิบเสื้อกันหนาวของตัวเองด้านหลังมาห่มให้โลมา แล้วหันไปขับรถต่อ โรงแรม SS

         “โลมา”

         “zZz”

         “ยัยเด็กขี้เซา”

         “Zzzzz”

         “โลมาตื่นได้แล้ว”

         “อืมมมม โลมาตื่นแล้ว” (-_-) ครับตื่นแล้วจริงๆ แต่ตายังปิดอยู่และไม่มีท่าทีว่าจะลืมตาขึ้นเลยหลังจากที่ละเมอพูดออกไปแบบนั้น

         “ยัยเด็กขี้เซา”

         ผมลงจากรถแล้วเรียกพนักงานมาช่วยยกของขึ้นไปไว้บนห้องผมก่อน ส่วนผมอุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปบนห้องน้อง ตอนแรกกะจะให้นอนห้องผมแต่กลัวโลมาตื่นขึ้นมาจะตกใจจนหนีหน้าผมเอา เลยค้นหาคีย์การ์ดในกระเป๋าน้องแล้วพาไปห้องน้องดีกว่า

         ผมอุ้มโลมาเข้าไปให้ห้องเดินตรงไปที่ห้องนอนทันที วางคนตัวเล็กลงที่นอนเบาๆ พร้อมหยิบผ้าห่มให้โลมา

         “อือออ” ร่างบางร้องละเมอ ซุกหน้าลงหมอน

         “ฝันดีครับ” ผมโน้มใบหน้ากระซิบข้างหูบอกโลมาพร้อมขยับริมฝีปากจรดลงหน้าผากมนต์ นิ่งค้างอยู่สักพักแล้วผละออก ยกมือขึ้นลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ เขียนโน้ตแปะโทรศัพท์ไว้ข้างเตียงแล้วเดินออกจากห้องร่างบางไป Zzzzz

         08.30น.

         กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงง~

         “อือออ~” ร่างบางงัวเงียเล็กน้อย ลืมตาขยับกายลุกขึ้นนั่งมองหาโทรศัพท์ที่กำลังแผ่เสียงดังทั่วห้อง

         “อะไรเนี่ย?” ฉันปรับสายตามองโน้ตที่แปะไว้บนโทรศัพท์

         “ของโลมาอยู่ในห้องพี่นะ อย่าลืมข้อตกลงของเรา sea” ฉันวางโน้ตไว้อย่างไม่ใส่ใจ ลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ

         ซ่า ซ่า ///

         เสียงน้ำที่กระทบลงพื้น ร่างกายบางที่โดนน้ำนั้นรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันทีหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันเดินเข้าไปหาน้ำกินในห้องครัว ทว่าในขณะที่กำลังกินน้ำอยู่เหมือนสมองกำลังจูนอะไรบางอย่างเข้ามา

         ‘แล้วของไปอยู่ให้ห้องซีได้ยังไง’

         พรวด!!! แม่เจ้า 

         ฉันพ้นน้ำออกมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน

         “ฉ...ฉันมาอยู่ในห้องได้ไง” ล่าสุดฉันอยู่ในรถกับซีนี่

         “หรือว่าฉันละเมอเดินขึ้นห้องมา” ฮืออออโลมาจำไม่ได้

         “อ้อจริงสิ โน้ต” ฉันเดินเข้าไปในห้องหยิบโน้ตขึ้นมาดูอีกครั้ง

         “ของโลมาอยู่ในห้องพี่นะ อย่าลืมข้อตกลงของเรา sea” ละ แล้วมันไปอยู่ในห้องซีได้ยังไง (-_-) คิดไม่ออกบอกไม่ถูก เฮ้อ~ในเมื่อฉันจำอะไรไม่ได้ ฉันก็ต้องหาคำตอบจากซีเท่านั้น

         ตือตึง ตือตึง

         เสียงฉันกดออดหน้าห้องของซี ร่างสูงตรงหน้าเลิกคิ้วเปิดประตูออกมามองหน้าฉัน

         “โลมามาเอาของ”

         “เข้ามาสิ” ฉันเดินเข้าไปในห้องยืนเอ๋อๆ อยู่กลางห้อง

         “ของอยู่ตรงไหนคะ”

         “กินข้าวยัง” นั้นคือคำตอบของโลมาใช่ไหม

         “ยังค่ะ แล้วของโลมาอยู่ไหนคะ” ฉันมองซ้ายมองขวาเพื่อหาของ แต่ซีจับมือฉันแล้วลากฉันไปยังห้องครัวจับฉันนั่งลงเก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว

         “รอตรงนี้ เดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กิน” ว่าจบพี่แกเดินเข้าไปทำอาหารหน้าตาเฉย ช่วยบอกฉันทีว่าพี่แกฟังฉันอยู่หรือเปล่า ฉันเท้าคางมองซีที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการทำอาหาร หรือว่าฉันจะถามตอนนี้ดี นั่งเถียงกับตัวเองอยู่สักพักก็ตัดสินใจเดินไปนั่งตรงเคาน์เตอร์ห้องครัว เหมือนร่างสูงจะรู้สึกได้ว่าฉันนั่งมองอยู่ เลยเลิกคิ้วถาม

         “คือ…คือว่า” แกจะอ้ำ ๆ อึ้งๆ ทำไม

         “หืมมม” ซีจ้องมองฉัน

         “คือ เมื่อคืนโลมาอยู่ในห้องตัวเองได้ยังไง?”