ดวงตากลมสวยมองตัวเองผ่านกระจกเงาบานใหญ่ เธออยู่ในชุดจั๊มสูทสีขาวขายาว เปิดไหล่โชว์แผ่นหลังขาวเนียน เนื้อผ้าชั้นดีรัดรูปขับให้เห็นหุ่นเพรียวสวยยิ่งเสริมให้เธอดูเซ็กซี่เข้าไปใหญ่
หญิงสาวยกยิ้มให้ตัวเองอย่างพอใจหลังจากที่หยิบชุดนั้นเปลี่ยนชุดนี้มาเกือบยี่สิบชุด และสุดท้ายเธอก็เลือกชุดที่เขาซื้อให้
แต่ในขณะที่หญิงสาวยิ้มหน้าระรื่น กำลังเอื้อมหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป กลับมีเสียงทุ้มเข้มเอ่ยถาม มันห้วนจนคนฟังรับรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังไม่พอใจ
“จะไปไหน” ชายหนุ่มเห็นชุดสวยบนหุ่นเซ็กซี่เย้ายวนที่เขาเป็นคนซื้อให้แล้วไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ จะใส่ชุดนี้ไปหาใครกัน!
“ไปหาพี่ชายไงคะ” เธอตอบเสียงหวาน
“ทำไมไม่บอกกันก่อน”
“ศรบอกไปแล้วนี่คะเมื่อวาน เมื่อเช้าก็บอกจำไม่ได้เหรอ”
ใช่! เธอบอกแล้วและเขาจำได้ แต่แค่ไม่อยากให้เธอออกไป ชายหนุ่มฟึดฟัดแล้วถอนหายใจ
“ไม่ไปไม่ได้เหรอ” คนตัวสูงยืนกอดอกมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่พอใจ เขาอุตส่าห์ทิ้งงานมาอยู่กับเธอทั้งวัน แต่เธอดันจะเอาเวลาตรงนี้ไปให้คนอื่น ถึง 'คนอื่น' ที่ว่าจะเป็นพี่ชายของเธอก็ตาม
“ไม่ไปไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวโดนว่า”
นาน ๆ ทีพี่ชายเธอถึงจะมีวันพักวันลากับชาวบ้านเขาบ้าง วันนี้เลยลงเกาะมาหาน้องสาวได้ นัดกันไว้แล้วว่าจะไปทานข้าวด้วยกัน หากไม่ไปคงโดนดุ ที่สำคัญไม่เจอกันตั้งหลายเดือนเธอเองก็คิดถึงพี่ชายมากด้วยสิ
“พี่หรือชู้”
“ไปด้วยกันเลยไหมล่ะคะ จะได้เปิดตัวทีเดียวเลย” คำนั้นทำเอาใบหน้าหล่อคมชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะตอบ...
“ไม่” ตอบไวแบบไม่ต้องเสียเวลาคิดจนลูกศรหวั่นใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาปฏิเสธไม่ยอมเจอพี่ชายและคนรอบกายของเธอ
จากที่ก่อนหน้าไม่คิดอะไรเพราะเขาให้เหตุผลว่ายังไม่พร้อมให้ใครรับรู้เพราะกลัวพี่ชายของลูกศรจะหวงน้องสาวคนเดียวแล้วไม่ยอมให้คบกัน เรื่องนั้นพอเข้าใจได้ แต่พักหลังมาเธอว่ามันมากเกินไป ทั้งคู่คบกันตั้งแต่เธอเองเรียนจบเพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่กี่เดือนจนตอนนี้ผ่านไปเกือบสองปีแล้วเขาก็ยังไม่เคยไปให้พี่ชายเธอเห็นหน้า เอาแต่บอกว่า 'ขอเวลาหน่อย'
ขอเวลา...
เวลาอะไร!
“ทำไมเหรอคะ”
“ลูกศร...” สิงหราชถอนหายใจ
“นี่มันครั้งที่ร้อยแล้วนะคะ ที่พี่สิงห์ปฏิเสธ ศรถามจริง ๆ เถอะค่ะว่าพี่แค่ไม่พร้อมหรือไม่อยากผูกมัดกับศรกันแน่คะ” หญิงสาวเสียงสั่นพร่าน้ำตาเริ่มคลอเบ้า เธอเต็มร้อยกับเขาทุกอย่างแต่ทำไมยิ่งนานวันผลลัพธ์มันกลับเหมือนยิ่งตรงกันข้าม เธอเริ่มน้อยใจ
ถึงความสำพันธ์ที่ผ่านมาของเธอและเขาจะราบรื่นเหมือนไม่มีปัญหาอะไร ทว่านี่เป็นเรื่องหนึ่งที่ยังค้างคาในใจไม่หายไปเลย
“ไม่เอาน่า อย่าเพิ่งน้อยใจไปสิคะ เดี๋ยวพร้อมเมื่อไหร่พี่สัญญาว่าจะไปเจอพี่ชายของศรเองแหละ”
“แล้วเมื่อไหร่จะพร้อมล่ะคะ พี่สิงห์พูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้วนะยังจะรอพร้อมอะไรอีก หน้าตาฐานะหน้าที่การงานพี่ก็มีทุกอย่างไม่ได้ด้อยไปกว่าใครเลย ศรเสียอีกที่ด้อยกว่าพี่” เมื่อพูดถึงตรงนี้เสียงเธอแผ่วลง เขาไม่เคยด้อยกว่าใคร หากเป็นเธอเองนี่แหละที่ไม่คู่ควรกับเขา
“เพราะพี่ชายเราเป็นตำรวจไงครับ ที่พี่รู้มา เห็นว่าหวงน้องสาวอย่างกับอะไรดี อยู่ ๆ ให้พี่ไปเปิดตัวโต้ง ๆ แบบนี้พี่จะไม่โดนเล่นงานเอาเหรอ ไม่เป็นห่วงพี่หรือไงคะ หืม”
เปิดตัวโต้ง ๆ ตรงไหน คบกันมาเป็นปีถ้าไม่กี่เดือนก็ว่าไปอย่าง ลูกศรค้านในใจ
“ไปหาผู้ชาย!” เธอประชดประชั้นพี่ชายปากร้าย แม้ตั้งใจจะไปหาผู้ชายจริง ๆ สิงหราชจะรู้สึกยังไงที่โดนพี่เธอต่อย เจ็บมากไหมก็ไม่รู้พี่ชายก็โดนต่อยแต่ตอนนี้ห่วงผู้ชายมากกว่าจะผิดไหม“เลิกปากดีแล้วกลับเข้ามา!” ทศกัณฐ์เรียกด้วยสายตาขุ่นขวางแต่ลูกศรส่ายหน้า ยืนยันว่าจะไปหาสิงหราชให้ได้“ถ้าแกกล้าออกไปหามัน แกกับพี่ ขาดกัน!” ประกาศิตนั้นของพี่ชายทำเอาลูกศรแทบจะร้องไห้ หากกระนั้นหญิงสาวก็ยังเลือกที่จะสาวท้าววิ่งเร่า ๆ ออกไป จังหวะนี้เธอเลือกไปหาคนรักเพราะห่วงความรู้สึกของเขา หากให้เลิกยุ่งกันคงทำไม่ได้ ขาดเขาเธอคงไม่ต่างจากขาดใจตาย ส่วนเขาก็คงรู้สึกไม่ต่างกันพี่ชายจะง้อตอนไหนก็ได้ ยังไงสายเลือดเดียวกันคงตัดกันไม่ขาดง่าย ๆ แต่กับผู้ชายหากไม่รีบง้อเธอกลัวจะเสียใจ หล่อ รวย กล้วยเก้านิ้วขนาดนั้นสาว ๆ พร้อมวิ่งเข้าหาเยอะจะตายไปโดนพี่ชายลากกลับตอนนี้รถจึงยังจอดอยู่ที่ห้าง ลูกศรจึงเรียกแท็กซี่ กว่าจะมาถึงคอนโดนของเขาได้เล่นเอาเสียเหงื่อที่เกิดจากความตื่นเต้นไปหลายปี๊บ กลัวพี่ชายจะตามมาแหกอกถึงที่นี่ไม่กี่นาทีก่อนหน้าทศกัณฐ์โทรหาลูกศรถี่ยิบจนเธอปิดเครื่องหนี ตอนนี้น่าจะพังห้องเธอยับแล้วกระมัง เห็นสุ
สิงหราชไหวไหล่ตั้งใจยียวนกวนประสาทให้ทศกัณฐ์อารมณ์เดือดพล่าน เห็นแล้วก็สะใจดี ทำเป็นขรึมวางมาดนิ่ง มีเรื่องกันแต่ละทีก็เป็นมันที่ควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าจนเขาต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบทุกครั้งไปไม่คิดเลยว่าเรื่องของลูกศรจะทำเอาคนอย่างผู้กองทศกัณฐ์สติแตก จนอาละวาดกลางห้างอย่างบ้าคลั่งไม่สนใจใครหน้าไหนได้ขนาดนี้“แค่เพราะเกลียดกู อยากแก้แค้นกู ถึงกับต้องใช้วิธีเลว ๆ ทำลายน้องกูเลยเหรอวะ ไอ้สิงห์ มึงนี่แม่ง โคตรเหี้ยเลยไอ้ห่า!” ทศกัณฐ์จะตะบันหน้าสิงห์ราชอีกครั้งแต่โดนลูกศรใช้ตัวเองขวางเอาไว้ เธอร้องห้ามแล้วหันไปกอดสิงหราชไม่ให้โดนพี่ชายทำร้าย“พี่ยักษ์เป็นบ้าอะไรเนี่ย พูดกันดี ๆ ได้ไหม” ลูกศรไม่รู้ว่ามันเรื่องอะไร ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมากเธอตั้งตัวไม่ทันจะว่าพี่ชายเธอหวงน้องสาวอันนั้นก็ใช่ แต่เขาไม่ใช่คนไร้เหตุผลไม่ฟังอะไรแล้วเอาแต่พุ่งเข้าใส่แบบนี้มาก่อน พี่ชายเธอเหมือนรู้จักสิงหราชเป็นอย่างดี หรือว่าทั้งคู่รู้จักกัน?“ถุย!” สิงหราชถ่มเลือดสีสดที่กลมปากออกไป เขาแกะแขนเรียวของหญิงสาวออกจากการเกาะกุม ดันเธอไปยืนห่างกายก่อนจะเดินไปประจันหน้ากับทศกัณฐ์“เหอะ! แล้วยังไงวะ น้องสาวมึงอยากโง่มานอนอ้าขา
ลูกศรตรงสเปคเขาทุกอย่างตั้งแต่รูปร่าง หน้าตา หรือแม้แต่เรื่องบนเตียง หากไม่ได้เป็นคนแรกเขาคงคิดว่าเธอชำชอง เจนสนาม ลูกศรทำให้เขาติดใจจนไม่ไปหากินของข้างทางที่ไหนอีกเลยตั้งแต่รู้จักกันเพราะเหตุนี้สิงหราชถึงได้เก็บไว้กินเสียนานไม่ยอมปล่อยไปให้ใครหน้าไหนง่าย ๆ ถึงจะรู้ว่าพี่ชายเธอเป็นใครแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ซ้ำยังรู้สึกดีเสียอีกที่สามารถย่ำยีน้องสาวคนที่เขาเกลียดเข้าไส้แถมยังทำให้เธอหลงรักเขาจนหัวปักหัวปำได้ขนาดนี้“ก็พี่ยักษ์น่ะสิคะไม่รู้เป็นบ้าอำไรมาตะคอกใส่ศร แต่ช่างเถอะ เราไปดูรองเท้ากันต่อดีกว่า” ลูกศรบอกปัดก่อนจะควงแขนสิงหราชแล้วทั้งคู่ก็เดินกันมายังร้านรองเท้าที่หญิงสาวเล็งเอาไว้ โดยที่ไม่รู้เลยว่าภายใต้ใบหน้าหล่อเหล่าที่ยกยิ้มอ่อนโยนของชายหนุ่มข้างกาย เขากำลังคิดอะไร “จะไปดูเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ด้วยเลยไหม”“ได้เหรอคะ” หญิงสาวทำตาใส ใบหน้าออดอ้อนน่ารักนั่นทำเอาสิงหราชอดก้มลงประทับจูบบนขมับบางไม่ได้“ได้สิครับ” สิงหราชเอาใจได้ยินคำตอบจากเขาลูกศรตาลุกวาวยิ้มกว้างด้วยความดีใจ หลังจากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินไปยังร้านที่หมายโดยมีสิงหราชคอยทำหน้าที่แฟนที่ดีหอบถุงแบรนด์เนมต่าง ๆ
“เห็นข้อความแล้วใช่ไหม” เขาคุยกับคนปลายสาย “ตรวจสอบแล้วส่งข้อมูลมาให้พี่ทีนะ เรื่องด่วน”ทัศกัณฐ์วางสายจากลูกน้องแล้วหมุนตัวกลับขึ้นรถตัวเองบ้างแล้วขับไปยังโรงแรมเพื่อพักผ่อนระหว่างรอให้ลูกน้องส่งข้อมูลมาให้ เขาไม่ได้ตั้งใจจะจับผิดแค่อยากรู้ว่าเจ้าของรถหรูคันนั้นเป็นใคร หากไม่สนิทมากคงไม่กล้าให้น้องสาวเขายืมรถราคาแปดหลักมาขับได้และที่สำคัญดูเหมือนว่าช่วงนี้ลูกศรใช้แต่ของดีมีราคา ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า นาฬิกา ไหนจะเครื่องประดับต่าง ๆลำพังเงินเดือนลูกศรกับค่าขนมที่เขาโอนให้ใช้ไม่น่าจะพอให้ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายขนาดนั้น หากรูดบัตรเครดิตมีหวังได้ใช้หนี้กันบานถ้าลูกศรจะมีแฟนเขาไม่ว่า เธอโตมากพอและถึงวัยที่จะมีความรักได้แล้ว แค่หากลูกศรจะคบใครก็อยากให้อยู่ในสายตา อย่างน้อยจะได้ช่วยสแกนดูว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นคนแบบไหน นิสัยใจคอเป็นอย่างไรเชื่อถือได้หรือไม่ กลัวน้องสาวเจอคนไม่ดีคนเจ้าชู้จนทำให้เสียใจ เขาไม่อยากเห็นลูกศรร้องไห้ทศกัณฐ์อาบน้ำเสร็จแล้วเตรียมล้มตัวลงนอนอยากพักสายตาสักงีบแต่ขณะนั้นเองที่มีข้อความส่งเขามาทันทีที่เห็นชื่อเจ้าของรถคันที่ว่าทศกัณฐ์ก็หน้าถอดสี และผ่านไปแค
สองพี่น้องเริ่มสั่งอาหารมารับประทานกันไปคุยกันไปเป็นเวลาร่วมสองชั่วโมงกว่าจะเสร็จและลุกออกจากร้าน“พี่ยักษ์ไปไหนอีกไหม อยากไปเที่ยวไหมคะเดี๋ยวศรอาสาเป็นไกด์ให้เอง” ลูกศรเสนอด้วยรอยยิ้มสดใส อยากใช้เวลากับพี่ชายให้มากหน่อย แต่ทศกัณฐ์กลับส่ายหน้าให้“ไม่ พี่กลับไปพักหน่อยดีกว่า ยังไม่ได้เช็คอินที่พักด้วย”“อ่าว แล้วไม่ไปพักกับศรเหรอ” ถึงเธอจะย้ายไปอยู่คอนโดของสิงหราชมาหลายเดือนแล้วแต่ก็ยังเช่าหอพักราคาสามพันห้าทิ้งไว้ เป็นหอที่อยู่ตั้งแต่สมัยฝึกงานครั้งยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย สิงหราชให้คืนหอแต่เธอบอกเช่าไว้เผื่อพี่ชายถามว่าอยู่ที่ไหนได้มีคำตอบให้ได้“ไม่ดีกว่า พี่มาสัมมนา” ทางต้นสังกัดได้จัดที่พักเอาไว้ให้แล้วในโรงแรมที่ใช้เป็นสถานที่สัมมนาอีกอย่างหอพักลูกศรก็เป็นหอเล็ก ๆ ที่นอนสี่ฟุตหากเขาไปอยู่ด้วยเกรงว่าน้องสาวจะอึดอัด ข้าวของเครื่องใช้ยายคนนี้เยอะแยะไปหมด เขาเองก็ตัวใหญ่เสียด้วย“อ่าว นี่ตกลงว่าพี่ยักษ์มาสัมมนาไม่ได้ตั้งใจมาหาน้องหรอกเหรอ” หญิงสาวพูดอ้อนปนน้อยอกน้อยใจ ทั้งที่ลึก ๆ ก็ลอบถอนหายใจโล่งอกเธอรู้อยู่แล้วว่าพี่ชายไม่ชอบวุ่นวายกับใคร เขาชอบนอนคนเดียว ที่คาดเดาไว้ก็คือเขาน่
“แล้ววันนี้น้องลูกศรไปไหน ไม่มาด้วย?”“ถามทำส้นตีนอะไร” ไอ้เวย์เพื่อนอีกคนถามถึงหญิงสาวสิงหราชจึงไม่พอใจ ถึงเป็นเพื่อนแต่มันก็เป็นผู้ชายแถมยังกะล่อน เจ้าชู้ฉิบหาย!“หึ! มึงหวง?”“เออ!”“ในฐานะ?” เป็นดินที่ถามพร้อมกับมองหน้าเขา สายตาคมรอฟังคำตอบจนสิงหราชอดแปลกใจไม่ได้“วันนี้พวกมึงเป็นเหี้ยอะไร ดูสนใจเรื่องกูจัง”การเจอกันแต่ละครั้งในกลุ่มเพื่อนก็มีเรื่องของเขาขึ้นเป็นหัวข้อสนทนาบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นการโดนเพื่อนล้อว่า เสือสิ้นลายเพราะคนเจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอย่างเขาอยู่ ๆ กลับมาหยุดที่ผู้หญิงคนเดียวเป็นเวลาเกือบสองปีได้ ลูกศรต้องมีอะไรดี หากแต่วันนี้การกล่าวถึงลูกศรของพวกมันกลับต่างออกไป“กูขอถามมึงตรง ๆ เลยนะไอ้สิงห์” ดินพูดต่อ ส่วนอีกสองหนุ่มรอฟัง สิงหราชเลิกคิ้วสูงยียวนแทนคำถาม 'มึงสงสัยส้นตีนอะไรครับ'“ที่ผ่านมามึงรู้ไหมว่าลูกศรเป็นใคร”คำถามของดินทำเอาสิงหราชชะงักไปชั่วครู่ ไม่คิดว่านอกจากเขาแล้วพวกมันจะรู้ปึก!!“พวกมึงรู้ได้ไง?” สิงหราชวางแก้วไวน์อย่างแรงแล้วถามเสียงขุ่น พวกมันจะมาสนใจเรื่องผู้หญิงของเขาไปทำไม!“ไม่ต้องมามองหน้ากูแบบนั้น กูไม่บ้ายุ่งกับผู้หญิงของเพื่อนหร