78

ศรุตตื่นเช้ากว่าทุกวัน เพราะเมื่อคืนนี้เขานอนไม่หลับใจคิดถึงแต่สองแม่ลูกที่อยู่บ้านข้าง ๆ อยากจะไปหาใจจะขาด แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้ เพื่อรอเวลานี้ เวลาที่จะได้เอาใบหน้าหล่อ ๆ ของตนไปให้เมียได้เห็น แต่เขากลัวเหลือเกินว่าหญิงสาวจะยังคงโกรธเขาอยู่ เหมือนวันนั้นที่งานแต่งแม้แต่หน้าของเขาเธอก็ยังไม่มอง จับต้องก็รังเกียจ

“จะไปไหนแต่เช้าน่ะตาเสือ” คุณมะลิวัลย์ถามบุตรชายที่เดินลงมาจากชั้นสองด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มจนอดถามขึ้นไม่ได้

“ไปเดินเล่นน่ะครับแม่”

“เดินเล่น? ปกติตอนมาคราวก่อนบ่ายสองยังไม่ตื่น แต่มาวันนี้ตื่นตั้งแต่หกโมงเช้า หิมะจะตกเมืองไทยรึเปล่าเนี่ย”

“คุณแม่ก็พูดไปนั่น…ตื่นเช้าสูดอากาศสดชื่นมันดีจะตายจริงไหม แล้วอีกอย่างที่นี่ก็ดีมากด้วย ถ้าตื่นสายก็พลาดแย่เลย” ศรุตตอบมารดาด้วยใบหน้ายิ้มกริ่มไม่เหมือนเมื่อวานที่มาถึงใหม่ ๆ

“จริงหรือ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่หรอกนะ” นางหยอกเอินลูกชายเล็กน้อยแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือนวนิยายเล่มโปรดของนางในยามเช้า ระหว่างรออาหารก่อนออกไปทำงาน

“แม่ครับ แล้ววันนี้นับดาวจะมาที่นี่อีกไหม” ศรุตกำลังจะเดินออกจากบ้าน แต่พอนึกถึงหนูน้อยหน้าตาน่ารักจึง