บทที่ 2

บนเตียงน้ำที่ไหวยวบยาบไปมา โฮร์มุซนั่งเอนหลังพิงพนักหัวเตียง ทอดขาในท่าทางสบายๆ แขนข้างหนึ่งโอบไหล่หญิงสาว ให้เธอได้ซบอิงแอบอยู่บนแผงอกหนา ในมืออีกข้างถือกระบอกฮุคคาห์[1] ทองคำที่แกะสลักลวดลายและลงยาอย่างวิจิตร จนดูงดงามล้ำค่าเกินกว่าจะเป็นเพียงแค่อุปกรณ์สูบยาสูบตามแบบชาวตะวันออกกลางทั่วไป

เขาพ่นควันสีขาวซึ่งมีกลิ่นหอมเอียนเฉพาะตัวออกมาจนฟุ้งกระจายไปทั่ว จากนั้นก็ส่งท่อสูบที่มีลักษณะเป็นแท่งกลวงขนาดเล็กเชื่อมต่อกับสายยางยาวหุ้มด้วยเส้นไหมสีแดงให้คนที่นอนห่อตัวอยู่ในวงแขน

แม้จะยังมีสีหน้างุนงงจากสถานการณ์เมื่อสักครู่ แต่หญิงสาวก็รู้ว่าไม่ควรเอ่ยปากถามในเรื่องส่วนตัวของเขา และไม่ควรปฏิเสธสิ่งที่โฮร์มุซหยิบยื่นให้ในตอนนี้... เธอจึงรับมันมาจ่อริมฝีปาก จำใจสูบควันขาวละเอียดเข้าปอดตามที่อีกฝ่ายต้องการทั้งที่ยังรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก...

เช่นเดียวกันกับหญิงสาวในวงการบันเทิงอีกหลายคน กัทลีมีฉากหน้าเป็นนางแบบแนวหน้าของประเทศ แต่เบื้องหลังก็ยังเต็มใจที่จะประกอบอาชีพพิเศษอีกอาชีพหนึ่ง ด้วยการเป็น ‘คู่ควง’ ให้แก่บุคคลในวงสังคมชั้นสูง นักการเมือง และมหาเศรษฐี เพื่อแลกกับเงินทองและความสะดวกสบาย

แต่คำว่าคู่ควงก็เป็นคำสวยหรูที่ใช้ปกปิดสื่อมวลชนในที่สาธารณะเท่านั้น เพราะความจริงแล้วงานพิเศษที่ว่ามันครอบคลุมไปถึงการเป็นคู่นอนบนเตียงด้วย

แน่นอน... การที่คนระดับเธอยอมรับงานเปลืองเนื้อเปลืองตัว ทั้งยังเสี่ยงต่อชื่อเสียงและอาชีพอย่างนี้ ย่อมต้องมีค่าตอบแทนที่มากกว่างานปกติหลายสิบหลายร้อยเท่า...

และคืนนี้ก็ถือได้ว่าเป็นจุดสูงสุดของชีวิตเธอเลยทีเดียว เมื่อกัทลีได้รับการติดต่อให้มาบริการลูกค้าระดับเชื้อพระวงศ์ต่างชาติที่นี่ เพราะนอกจากรายได้หลักล้านภายในคืนเดียวแล้ว ที่เหนือความคาดหมายก็คือ ลูกค้าของเธอยังเป็นเจ้าชายหนุ่มผู้หล่อเหลา เจ้าของเรือนร่างกำยำสมบูรณ์แบบไม่ต่างจากรูปปั้นเทพบุตรโรมันเสียอีก

หากนั่นยังไม่ดึงดูดความสนใจเท่ากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่เต็มไปด้วยแววดุดันอันตรายของเขา มันเป็นแววตาซึ่งเตือนให้เธอนึกถึงผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ทำให้กัทลีต้องหวาดผวาและตื่นกลัวทุกครั้งที่ได้พบ แต่ขณะเดียวกัน ผู้ชายคนนั้นก็เป็นเพียงคนเดียวในโลกที่รู้วิธีปลุกเร้าความรู้สึกของเธอให้ถึงขีดสุด

“โชคดีของคุณจริงๆ ที่รัก... วันนี้ผมมีโชว์พิเศษให้คุณได้ดูก่อนที่เราจะขึ้นสวรรค์ด้วยกัน...” โฮร์มุซกระซิบบอกพลางยกมุมปากข้างหนึ่งขึ้น เป็นสุ้มเสียงและรอยยิ้มที่แฝงเสน่ห์ลึกลับผสมผสานกับความอำมหิตเอาไว้ได้อย่างลงตัว ทำเอากัทลีขนลุกซู่ หัวใจเต้นระทึก

“ท่าน เอ่อ... ท่านจะให้เกรซดูอะไรเหรอคะ...” เธอขยับตัวลุกขึ้นนั่งช้าๆ อย่างไม่ค่อยมั่นใจ

“อีกสักพักคุณก็จะรู้เอง หึๆๆ...” ว่าแล้วก็ดึงตัวเธอกลับเข้ามากอด ก่อนจะพลิกตัวขึ้นไปทาบทับ ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยรอยเคราเขียวครึ้มจากการโกนใหม่ๆ ก้มลงไปสูดดมกลิ่นกายสาวบนลำคอยาวระหง ซุกไซ้เรื่อยลงไปจนถึงทรวงอกขนาดกะทัดรัดตามแบบฉบับของคนในอาชีพนางแบบ

ในความเป็นจริง เจ้าชายหนุ่มไม่ได้ชื่นชมกลิ่นน้ำหอมฉุนจัดจากร่างกายของกัทลีนักหรอก และถึงแม้ว่าหน้าอกหน้าใจของเธอจะอ่อนด้อยไปสักหน่อย แต่ผิวพรรณขาวละเอียดและส่วนสัดโค้งเว้าตรงหน้าก็เพียงพอแล้วที่ทำให้ผู้ชายชาวทะเลทรายทุกคนเกิดความหิวกระหาย อยากจะฟอนเฟ้นดอมดมให้สมปรารถนา

ทว่าก่อนที่เขาจะอดทนรอต่อไปไม่ไหว แล้วตัดสินใจยกเลิกการแสดงพิเศษเพื่อหันมาดื่มกินความหวานของนางแบบสาวแทน การละเล่นแสนบันเทิงที่ โฮร์มุซ บิน ฮาเร็บ อัล อลาวี เฝ้ารออยู่ก็ถูกส่งมาถึงในที่สุด

ทันทีที่เสียงโทรศัพท์ส่วนตัวเครื่องเดิมดังขึ้น ชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์ก็ผละจากร่างกึ่งเปลือยของกัทลีด้วยอาการลิงโลดราวกับเด็กที่กำลังตื่นเต้นดีใจกับของขวัญกล่องใหญ่ในเช้าวันคริสต์มาส มือยกหูโทรศัพท์ขึ้นรับสายในขณะที่หญิงสาวรีบคว้าผ้าห่มมาห่มร่างกายเอาไว้ สองขายกชันเข่าเข้าหาตัวอย่างตื่นเต้นและกังวล

“มาแล้วเหรอ ยูซุฟ” เขาถามโดยไม่รอฟังเสียงคนที่โทรเข้ามา

“ขอรับท่าน”

“เอาตัวมันขึ้นมาที่ห้องประชุม อีกห้านาทีฉันจะตามลงไป...” โฮร์มุซสั่งพร้อมทั้งหัวเราะออกมาดังๆ หันไปชวนนางแบบสาวที่นั่งขดตัวอยู่บนเตียง “ลงไปข้างล่างกับผม ที่รัก... โชว์พิเศษมาถึงแล้ว ฮ่าๆๆ...”

“เอ่อ... ถ้าอย่างนั้นเกรซขอใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะ” หญิงสาวแกล้งยิ้มเอาใจ ลนลานลุกจากเตียงขนาดเก้าฟุตที่ไหวยวบยาบไม่ยอมหยุด สร้างความลำบากไม่น้อยกว่าเธอจะคลานลงมาเหยียบพื้นห้องได้

“ไม่ต้อง เราไปกันทั้งอย่างนี้นี่แหละ” เขากำชับเสียงเรียบ ยิ่งทำให้กัทลีตกใจ ทำตัวไม่ถูกยิ่งกว่าเดิม

โฮร์มุซเหลือบมองท่าทางงกๆ เงิ่นๆ นั้นอย่างรู้นัย ตรงเข้าไปคว้าข้อมือเธอแล้วจูงให้เดินตามเขาออกจากห้องอย่างอารมณ์ดี โดยไม่ลืมที่จะฉวยกระบอกฮุคคาห์ทองคำติดไปด้วย

อันที่จริงจะเรียกว่าจูงก็คงไม่ถูกนัก... เพราะกัทลีรู้สึกเหมือนตัวเองถูกลากไปก็ไม่ปาน แต่หญิงสาวก็ไม่กล้าขัดขืนอะไร ได้แต่ก้าวตามเขาไปอย่างว่าง่าย ทั้งที่สารรูปของเธอยังอยู่ในชุดชั้นในลูกไม้บางเบาจนมองทะลุไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

ร่างสูงใหญ่ย่างสามขุม นำนางแบบสาวซึ่งยังมีทีท่าขัดๆ เขินๆ เข้าไปในลิฟต์ส่วนตัว ท่วงท่าของเขามั่นคง สง่างาม เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ แม้จะอยู่ในสภาพเกือบเปลือย มีเพียงกางเกงบอกเซอร์สีขาวซึ่งปกปิดสัญลักษณ์ความหนุ่มแน่นเอาไว้แทบจะไม่มิด

“ห้องประชุม!!” หลังจากประตูสีทองเลื่อนปิดสนิท โฮร์มุซก็บอกจุดหมายปลายทางกับแผงอิเล็กทรอนิกส์ด้านใน วินาทีต่อมา ลิฟต์ส่วนตัวซึ่งควบคุมการทำงานด้วยระบบเสียงก็เลื่อนลงไปจากห้องพักผ่อนด้านบนสุดของอาคารอย่างนุ่มนวล

หัวใจของกัทลีเต้นระส่ำ เธอไม่รู้หรอกว่ามีอะไรรออยู่ในห้องประชุมชั้นล่าง หากไม่คิดว่ามันจะเป็นสิ่งที่น่าชมเหมือนที่เขาโฆษณา เพราะจากน้ำเสียง สีหน้า และเสียงหัวเราะสาสมใจเมื่อหลายนาทีก่อน รวมถึงรอยยิ้มอำมหิตของเจ้าชายหนุ่มในตอนนี้ มันบอกเป็นนัยๆ ว่ากำลังจะมีเรื่องน่าหวาดกลัวเกิดขึ้นเสียมากกว่า

น่าแปลกที่บรรยากาศอันตรายรอบตัวไม่เพียงแต่ทำให้เธอรู้สึกผวา แต่กลับสร้างความตื่นเต้นเร้าใจไปพร้อมๆ กันด้วย

[1] ฮุคคาห์ หรือ บารากู่ (Hookah หรือ Baraku) คือใบยาสูบซึ่งนำมาผสมกับผลไม้เพื่อให้ได้กลิ่นและรสชาติที่ดีขึ้น การสูบใช้วิธีสูบผ่านภาชนะโลหะทรงสูงปากแคบ รูปร่างคล้ายเชิงเทียน ด้านบนเป็นส่วนสำหรับบรรจุยาสูบและจุดไฟ ส่วนล่างเป็นกระเปาะบรรจุน้ำทำหน้าที่กรองควันก่อนจะส่งผ่านสายไปยังผู้สูบ