ตอนที่21 ยอมหมด

ตอนที่​ 21​ ยอมหมด

#เตย์

เช้าวันต่อมา

ภายในห้องนอนกว้าง​ ผมนั่งนิ่งที่ปลายเตียง​ มองดูตุ๊กตาหมีสองตัวที่มุกเคยให้ไว้​ ผมเก็บมันไว้ในตู้โชว์เป็นอย่างดี​ และสมองพลันคิดถึงวันวานในอดีต​

ไม่ใช่รู้​ ไม่ใช่จำไม่ได้… ​

ผมจำได้ทุกอย่างทุกการกระทำ​ จำได้ว่าเคยทำร้ายจิตใจเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง​ ซึ่งตอนนั้นผมแม่ง…

ผมแม่งโคตรเหี้ย​ พูดอะไรออกไปแบบไม่คิด​ แต่ลึกๆ​ แล้วตอนนั้นผมก็ชอบมุกเหมือนกัน​ เธอเป็นดั่งรักแรกพบ​ เธอเป็นคนที่ทำให้ผมยิ้มได้ในเวลาเหนื่อยล้า​ ทว่ากลับมีบางอย่างทำให้ผมต้องตัดเยื่อใย​จากเธอ​

ด้วยงานที่ทำอยู่ตอนนั้นมันอันตรายเกินไป​ อีกทั้งศัตรู​มากมายจ้องจะเล่นงานผมรวมไปถึงมุก​

พวกมันสืบจนรู้และเอาเธอมาเป็นข้อต่อรอง​ ซึ่งผมไม่มีทางเลือก​ ผมไม่อยากให้เธอมาเป็นจุดอ่อนของชีวิต​ และก็ไม่อยากให้มีอันตรายด้วย​ เลยเลือกที่จะตัดมุกออกไปจากชีวิต​ทั้งที่ผมนั้นชอบเธอมากๆ

ตอนนั้นใช่ว่ามุกจะเสียใจคนเดียวที่ไหน​ ผมอะโคตรเจ็บและเสียใจไม่ต่างกัน​ พยายามตามดูเธออยู่ห่างๆ​ ทุกวัน​

ส่วนที่ไอ้มินมาทำงานกับผมก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ​ วันนั้นมันตกงานและเดินเร่หางานใหม่ทำ ผมเลยเข้าไปเสนอข้อตกลงและรับมันเข้ามาทำงานโดยให้เงินค่าจ้างมากกว่าลูกน้องคนอื่นสองเท่า​ นั่นก็เพราะผมอยากให้มันมีเงินไปเลี้ยงน้องสาวอย่างมุกแบบไม่ขาดสน​ และตั้งแต่นั้นมาผมก็คอยเฝ้ามองดูชีวิตของสองพี่น้องนี้อยู่ห่างๆ​ ตามเดิม​ ซัพพอร์ต​แบบเงียบๆ​ ไม่ให้รู้

เฮ้อ…

ถ้าย้อนกลับไปได้ผมจะไม่พูดจาหมาๆ​ แบบนั้นกับมุกเลย​ จะตกลงคบเป็นแฟนให้มันรู้แล้วรู้รอดไป​

แต่ก็สายเกิน…

มาคิดได้เอาตอนที่เสียไปแล้ว​ และผมไม่คิดว่ามันจะฝังใจเธอมาจนทุกวันนี้​ เธอคงจะเจ็บปวกมากเลยสินะ

Rrrr.

มีสายเรียกเข้า​ ผมหยิบขึ้นมาดูก่อนจะกดรับ

(สวัสดีเพื่อนรัก​ นนเอง​ จำกูได้เปล่า)​

‘…’ ผมเงียบ​ทันทีเมื่อได้ยินเสียงของปลายสาย​ เป็นไปไม่ได้​ มันไม่น่าจะมีชีวิตอยู่แล้วหนิ

(งงอะดิ​ที่กูยังไม่ตาย)​

‘เป็นไปไม่ได้’

(มันเป็นไปแล้ว​ อยากเจอกันหน่อยมั้ย)​

‘…’

(มาเจอกันหน่อยเถอะน่า​ ตอนนี้กูอยู่บ้านเด็กมึงเลยน้า)​

‘มึงหมายความว่าอะไร​ มึงอยู่ไหน?!’

‘ตอนนี้มึงติดเด็กที่ไหนล่ะ​ นึกดีดีสิ’

‘ไอ้สารเลว!’

(ฮึ​ ฮ่าฮ่า)​

…

ผมตัดสายทิ้งแล้วรีบวิ่งไปที่รถก่อนจะขับออกมาด้วยความเร็ว​ จุดหมายคือบ้านของมุก​

บ้านมุก

จอดรถได้ผมก็รีบเดินเข้าไปภายในบ้าน​ ซึ่งตอนนี้ประตูยังเปิดอยู่​ ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ…

“…” มุกกำลังเก็บทำความสะอาดบ้าน

“…” ผมลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เอ้านาย​ มาทำอะไรครับ” มินมันเอ่ยถามเมื่อเห็นผมยืนทื่ออยู่หน้าประตู

“อ๋อ​ มาอรุณสวัสดิ์​น่ะ”

“ฮะ?”

“กูคิดถึงมุกด้วย​ เลยมาหาแต่เช้า” อ้างอะไรได้ผมอ้างไปก่อน​

“สภาพแบบนี้เนี่ยนะครับนาย”

“ทำไมวะ” ผมก้มดูสารรูป​ตัวเอง​ มันก็น่าตกใจจริงๆ​ นั่นแหละ​ ท่อนล่างใส่แค่กางเกงผ้าขายาวส่วนท่อนบนเปลือย​เปล่า

คนมันรีบนี่หว่า​ เป็นห่วงมุกด้วย

“เดี๋ยวผมไปหาเสื้อยืดมาให้นายใส่ละกัน” มินมันเดินหายขึ้นไปชั้นบน

“ให้พี่ช่วย” ผมเสนอตัวช่วยพลางเดินเข้าไปใกล้ๆ​ คนตัวเล็กแล้วแย่งไม้กวาดมาจากมือของเธอ

“ไม่เป็นไรค่ะ” มุกแย่งไม้กวาดกลับคืน​ “ว่าแต่หน้าน่ะ​ เจ็บมั้ย?” เธอถามแต่ก็ไม่ได้มองมาที่ผม

“เจ็บ” ตอบห้วนๆ​ แล้วถือวิสาสะโอบกอดมุกจากด้านหลัง​ “เมื่อคืนนอนหลับสบายดีมั้ย”

“ปล่อยเลยค่ะ​ มากอดทำไม” ปากเธอพูดนะ​ แต่ร่างกายไม่ได้ผลักไส​ผมออกไป​

“ขอบคุณมากนะ​ ที่ยังให้โอกาสพี่”

“มุกบอกตอนไหนว่าให้โอกาส”

“เมื่อวานไง​ ถึงไม่ได้บอกแต่หนูก็ไม่ปฏิเสธ​ไม่ใช่เหรอคะ”

“…”

“อะ​แฮ่ม” เสียงกระแอม​ ไอ้มินมันลงมาขัดจังหวะกันแท้ๆ​ เลย

“…” มุกรีบผละออกการกอดของผม​ เธอเดินหนีไปที่หลังบ้าน

“นี่ครับ​ นายน่าจะใส่ได้นะครับ” ยื่นเสื้อยืดให้

“เออ​ ขอบใจ” รับมาแล้วสวมใส่ในทันที​ ก่อนจะเอ่ยปากถามลูกน้อง​ “มึงคุยกับพ่อกูแล้วใช่มั้ย”

“คุยแล้วครับ​ ท่านจะให้ผมไปอาทิตย์นึง”

“แล้วมึงสะดวกหรือเปล่า?”

พอดีพ่อผมไหว้วานให้ไอ้มินมันไปช่วยดูงานแทนแกที่ต่างจังหวัดน่ะ​ ไปประมาณหนึ่งอาทิตย์​

“สะดวกสิครับ​ ผมไม่ติดอะไร​ มุกก็อยู่คนเดียวได้”

“ไม่ต้องห่วง​ เดี๋ยวกูจะดูแลน้องสาวมึงเอง” เรื่องนี้มันหน้าที่ผมอยู่แล้ว​ จะดูแลให้เป็นอย่างดีเลย

“เฮอะ​ น้องผมดูแลตัวเองได้ครับนาย”

“ก็กูอยากดูแลอะ”

“อย่าทำให้น้องผมเสียใจนะ​ นายก็นายเถอะ​ ผมซัดหน้าแหกนะครับ!” มันบอกแกมขู่ใส่ผม

ดุยิ่งกว่าหมาอีก!

“น้องมึงทำกูเสียใจแล้ว”

“นายทำมุกมันก่อน”

“เออ​ กูยอมรับผิดแต่โดยดี​ ตอนนี้กูไม่ทำตัวโง่เหมือนเมื่อก่อนแล้วเว้ย”

“หวังว่าครั้งนี้นายจะทำให้มันดีขึ้นนะครับ​ โอกาสไม่ได้มีให้กันบ่อยๆ” มันวางมือบนบ่าผมแล้วตบเบาๆ​ “ทำตัวเป็นว่าที่น้องเขยที่ดีด้วยล่ะ”

“ลามปามละมึง”

“ฮึ” มินมันหัวเราะในลำคอแล้วเดินหายขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง​ คงจะไปเตรียมตัวแหละ​ เพราะต้องไปดูงานตั้งแต่วันนี้ตอนเก้าโมงเช้า

เวลาล่วงมาจนเก้าโมงกว่า​ ผมเกาะแกะมุกอยู่ภายในบ้านสองคน​ ส่วนไอ้มินมันไปทำงานให้พ่อผมเรียบร้อยแล้ว

“ทำไมคุณยังไม่กลับอีกล่ะ”

“วันนี้ว่าง​ อยากอยู่ด้วย” พูดจบผมก็เดินเข้าไปสวมกอดคนตัวเล็ก​ เธอกำลังเช็ดจานที่ผ่านการล้างแล้วด้วยผ้าสะอาด​ “มีอาการผิดปกติอะไรบ้างมั้ย?”

“อาการอะไรคะ?​” มุกถามกลับพร้อมเอี้ยวหน้ามามอง​ผมสองวิแล้วหันกลับไปตามเดิม “แล้วนี่ใครอนุญาต​ให้คุณมาโดนตัวมุกกัน”

“ทำไมต้องขออนุญาต​ด้วยเหรอ​ เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลสักหน่อย​ ผัวเมียกันแท้ๆ”

“…” มุกถอนหายใจเบาๆ

“แล้วสรุปหนูมีอาการแปลกๆ​ บ้างมั้ย​ แบบว่าประจำเดือนไม่มา​ ง่วงนอนมากผิดปกติ​ หรืออาการอะไรที่แปลกๆ​ ไปจากเดิม”

“ไม่มีค่ะ” ตอบเสียงเรียบ

“เหรอ​” ผมนึกคิด​ จากคืนนั้นมามันก็เดือนกว่าแล้วนะ​ ไม่ได้ป้องกันด้วยดิ​ ​อีกอย่างผมจะไร้น้ำยาขนาดนั้นเลยเหรอ​ ก็ไหนเห็นไอ้พวกพระเอกนิยายมันจิ้มนางเอกครั้งเดียวก็ท้องแล้วไง​ นี่ทำไมไม่ท้องวะ?

ความจริงคือผมกับมุกเราได้เสียกันแล้ว​ ตั้งแต่คืนนั้นที่ผมไปนอนที่ห้องกับเธอ​ มันไม่ได้เข้าแค่หัวน่ะสิ ​แต่มันเข้าไปทั้งดุ้นจนมิด!

แต่บอกใครไม่ได้…

ที่เห็นมุกพูดแบบนั้นเพราะเธอไม่อยากให้ไอ้มินมันรู้​ เธอบอกว่าไอ้มินมันหูดี​ ต่อให้เราสองคนแอบคุยอะไรกันต่อในห้องพี่ชายเธอก็แอบฟังจนได้ยินหมดนั่นแหละ​ เลยต้องบอกในทำนองว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น​ ทั้งที่ความจริง…

เราสองคนได้กันแล้ว​ และคืนนั้นได้หลายรอบด้วย

อ๋อย​ เขิน~

ก็คงไม่แปลกใจหรอกที่ผมจะตามมุกต้อยๆ​ เหมือนลูกติดแม่​ แถมยังบอกได้เลยว่ารักเธอฉิบหาย!

หลงจนโงหัวไม่ขึ้นด้วย

“กำลังคิดว่ามุกจะท้องเหรอ​ ถึงคืนนั้นเราจะได้กันแล้วแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ท้องง่ายดายปานนั้นหรอกนะคะ​ ดูละครเยอะไปแล้วนะคุณ”

“ก็ท้องสิ”

“ไม่”

“ท้องนะ”

“ไม่มีทาง​ ผู้ชายนิสัยไม่ดีแบบคุณใครจะเอามาทำพ่อพันธุ์​ ปากหมา!”

“ฮะ! นี่มุกด่าพี่ปากหมาเรอะ”

“อืม​ ก็มันจริงๆ​ อะ​ ตอนที่คุณบอกมุกว่าหน้าแบบนี้ใครจะชอบลงมันยังฝังใจมุกอยู่เลย​ ชิ!” หันขวับมาขึงตาดุดันใส่แล้วกระแทกจานแรงๆ​ ก่อนจะผลักผมให้ออกห่าง​ไกลๆ “ไปเลย​ พูดแล้วหงุดหงิดชะมัด”

“เอ้า​ ก็พี่สำนึกผิดอยู่นี่ไง​ แล้วอีกอย่างเรื่องมันก็ผ่านมาสามปีแล้วนะ​”

“จะกี่ปีมันก็ไม่ลืมหรอก​”

“โถ่​ แล้วพี่ต้องทำไงถึงน้องมุกจะกลับมาเป็นคนที่น่ารักสดใสเหมือนเดิม ให้ทำอะไรพี่ยอมหมดเลย​ ยอมจริงๆ​ ค่ะ”

“มุกก็ไม่รู้เหมือนกัน​ มุกก็อยากกลับไปเป็นคนเดิม” สีหน้าเธอแสดงถึงความห่อเหี่ยวใจ​

“พี่จะยอมทำทุกอย่าง​ ขอแค่มุกเอ่ยปากบอก”

“…”

“ยอมจริงๆ​ พี่ยอมมุกคนเดียว​ บอกมาได้เลย” คุกเข่าลงตรงหน้า​ ผมกอดขาอ้อนวอนมุกครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้​ รู้แค่ว่าหลังจากนี้จะยอมคุกเข่าให้ผู้หญิงคนนี้คนเดียว