เข้าสู่ระบบตอนที่ 4 เล่นกับไฟ
#มุก
ภายในบ้าน
แกะถุงข้าวต้มร้อนๆ แล้วเทใส่ชามก่อนจะยกไปให้คนป่วยที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนโซฟา ปกติพี่มินไม่ใช่คนป่วยง่าย แต่ถ้าได้เป็นแล้วก็จะหนักและหายยาก
“พี่กินเองได้มั้ย”
“อื้ม” พี่มินพยุงตัวลุกขึ้นนั่งแล้วรับชามข้าวต้มไปถือไว้ก่อนจะค่อยๆ ตักกินเอง
“รู้มั้ยว่าเมื่อกี้มุกเจอใคร”
“ใคร?”
“คุณเตย์”
“เจอที่ไหน”
“ก่อนจะถึงทางเข้าบ้านนี่เองค่ะ ตอนแรกเขาอาสาจะมาส่ง แต่มุกปฏิเสธไป”
“แล้วเขาได้ทำอะไรมุกหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ” จริงๆ เขาจะจูบฉัน แต่ถ้าบอกไปแบบนั้นเดี๋ยวพี่มินจะโกรธเอาได้
“แน่ใจ”
“อื้ม เขาจะมาทำอะไรมุกเล่า”
“วันนั้นมุกน่าจะออกมาจากมหา’ลัยช้าหน่อย จะได้ไม่ต้องเจอกับคุณเตย์” พี่มินวางถ้วยข้าวต้มลง “ถ้าเขาเป็นคนที่ดี พี่คงจะไม่กันท่าแบบนี้”
ที่จริงแล้วฉันกับพี่มินไม่ได้เป็นแฟนกัน เราสองคนเป็นพี่น้องแท้ๆ แต่ที่พี่มินบอกกับคุณเตย์ไปแบบนั้นเพราะอยากกันฉันให้ออกห่างจากผู้ชายเจ้าชู้และร้ายกาจคนนั้น
ฉันก็พอรู้สรรพคุณของคุณเตย์เขาอยู่บ้าง คนระดับนี้ค่อนข้างมีชื่อเสียงในหมู่มาก แต่ชื่อเสียงนั้นไปทางที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไรนักน่ะนะ
“คิดอะไรอยู่มุก”
“อ๋อ เรื่อยเปื่อยน่ะ”
“อย่าคิดที่จะไปเล่นกับไฟเชียวนะ คุณเตย์เขาไม่ธรรมดา” พี่ชายรีบดักทางน้องสาวอย่างไว
“ถ้าเขาเป็นไฟ มุกก็เป็นน้ำมัน เทราดให้ลุกโชนวอดวายไปข้าง”
“นี่มุก!” พี่มินดุเสียงดังแล้วมองหน้าคาดโทษ “คิดดีดี ผู้ชายมีเยอะแยะ แกอย่าไปยุ่งกับเขาเลย”
“รู้น่า กินยาแล้วไปนอนไป”
“อืม และอย่าแม้แต่จะคิดนะ”
“มุกคิดอะไรที่ไหนเล่าพี่” เบื่อนิสัยชอบรู้ทันของพี่ชายตัวเองจริงๆ
วันต่อมา
ตื่นแต่เช้าเตรียมของเพื่อใส่บาตรเนื่องจากวันนี้เป็นวันพระ ฉันวางของทำบุญไว้บนเก้าอี้หน้าบ้าน ไม่นานพระสงฆ์หนึ่งรูปก็เดินมาถึงบ้านฉัน
“…” ยกของใส่ในบาตรแล้วพนมมือขึ้นรับศีลรับพร
“สัพพีติโย วิวัชชันตุ สัพพะโรโค วินัสสะตุ มา เต ภะวัตวันตะราโย สุขี ทีฆายุโก ภะวะ อะภิวาทะนะสีลิสสะ นิจจัง วุฑฒาปะจายิโน จัตตาโร ธัมมา วัฑฒันติ อายุ วัณโณ สุขัง พะลังฯ” พระท่านสวดแบบรวดเร็ว
“สาธุค่ะ”
พระสงฆ์เดินไปบิณฑบาตที่บ้านหลังอื่นต่อ ฉันกำลังเก็บเก้าอี้จะเข้าบ้าน ทว่าดันมีเสียงดังแว่วไกลๆ มาจากด้านข้าง
“ใส่บาตรยังได้บุญ แล้วใส่ใจคุณจะได้อะไรเหรอครับคนสวย” คุณเตย์พูดพร้อมเดินมาจนถึงตัว
เขารู้จักบ้านฉันได้ยังไง?
“…”
“เดี๋ยวพี่ยกให้ค่ะ” เขาแย่งเก้าอี้ไปจากมือฉันแล้วยกมันเข้าไปเก็บในบ้านด้วยมือข้างเดียวแบบชิลๆ “พี่เท่มากเลยใช่มั้ย”
“ขอบคุณค่ะ” ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเลยแฮะ คุณเตย์นี่ดูท่าคงจะตื๊อเก่งมาก
“โฮ” เขาเดินเข้ามาประชิดแล้วใช้สองมือจับใบหน้าฉันแบบทะนุถนอม “ดูสิ ออร่าความสวยกระแทกตา ผลบุญที่หนูทำไปเมื่อกี้มันส่งมาให้หนูสวยกว่าเดิมเลยอะ”
เวอร์เกินไปมั้ง
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” แกะมือใหญ่ออกแล้วถอยห่างเขาสักนิด เพราะตอนนี้พี่มินกำลังยืนกอดอกมองมา
“นายมาทำอะไรเหรอครับ” พี่ชายฉันเอ่ยถามเจ้านายตัวเอง “แสนรู้จริงๆ เลยนะครับนายเนี่ย มาบ้านผมถูกด้วย”
ปากแซ่บใช้ได้เลยพี่มินเนี่ย
“ไอ้มิน!”
“ครับนาย”
“กูอุตส่าห์ไปสืบหาที่อยู่มึงมาเพราะเป็นห่วงมึงเลยนะ อยากจะมาเยี่ยมไง”
“ไม่ได้จะมาหาแฟนผมใช่มั้ย”
“ใช่ เอ้ย ไม่ใช่โว้ย!”
“ผมดีขึ้นแล้วล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็น่าจะไปทำงานได้ ไม่ต้องห่วงครับ”
“นี่ใจคอมึงไม่คิดจะชวนกูเข้าไปในบ้านกินน้ำกินท่าหน่อยเหรอวะ”
“เข้ามาสิคะคุณเตย์” ฉันรีบพูดตัดหน้าพี่ชายแล้วชวนแขกเข้าบ้านตามมารยาท
“ครับน้องมุก” คุณเตย์เดินตามหลังฉันมาติดๆ
“เชิญนั่งก่อนค่ะ”
“นั่งในใจน้องมุกได้มั้ย” ขนาดอยู่ต่อหน้าพี่มิน คุณเตย์เขาก็ไม่วายที่จะหยอดใส่ฉัน
“ใจผมว่างนะครับนาย ว่างมาก” พี่มินเดินมานั่งลงข้างๆ แขกแบบแนบชิด
“มึงจะนั่งติดกูทำไมวะไอ้มิน”
“พื้นที่มันน้อยครับ”
“น้อยห่าอะไร เหลือว่างเป็นไร่”
“ถ้าไม่สะดวก นายก็กลับเลยสิครับ”
“นี่มึงไล่กู?!”
“…” ฉันมองดูผู้ชายสองคนถกเถียงกันโดยที่ไม่รู้จะห้ามยังไง
เหนื่อยใจ~
เวลาล่วงเลยมาจวบจนเที่ยงวัน คุณเตย์กลับไปได้สักพัก ส่วนพี่มินเพิ่งจะขับรถออกไปข้างนอกเมื่อกี้ เห็นบอกว่ามีธุระสำคัญต้องไปทำ
ฉันเก็บกวาดหน้าบ้านเสร็จกำลังจะปิดประตูรั้ว จู่ๆ คุณเตย์ก็โผล่มาอีกครั้งแล้วถือวิสาสะจูงมือฉันเดินไปในบ้าน ประตูถูกปิดลงพร้อมล็อกกลอนเสร็จสรรพ
“เดี๋ยวก่อนค่ะ นี่มันอะไรกันคะ” ถามด้วยความสงสัย เขากลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ
“มินมันไปแล้ว”
“คุณเตย์รู้ได้ไงคะว่าพี่มินไม่อยู่”
“ก็พี่เป็นคนหลอกล่อให้มันออกไปเอง”
“อะไรนะ?” อย่าบอกนะว่าที่พี่มินต้องออกไปทำธุระนั้นมันเป็นแผนของเขา
“เราได้อยู่กันสองต่อสองแล้วนะคะน้องมุก”
“...” ฉันพยายามเว้นระยะห่างไว้ เพราะรู้สึกไม่น่าไว้วางใจเวลาเนื้อตัวเราแนบชิดกัน “คุณเตย์มีอะไรกับมุกเหรอคะ”
“หนูหมายถึงเราสองคนจะมีอะไรกันเหรอ”
“ไม่ใช่ค่ะ มุกหมายถึงว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่าทำนองนั้นค่ะ”
“มีสิ อยู่ที่ว่าหนูจะอยากฟังมั้ย” ขยับเข้ามาใกล้
“…” เงียบเพื่อครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“น้องมุกไม่อยากฟังเหรอคะ”
“ว่ามาสิคะ” ครั้งนี้ฉันไม่ถอยหนี เพราะรู้สึกว่าอยากจะลองเล่นกับไฟอย่างเขาดูสักตั้ง
ให้มันรู้ไปว่าใครจะแน่กว่ากัน!
“นอนกับพี่ได้มั้ยคะ”
“นอนที่ว่าตามที่มุกเข้าใจคือมีเซ็กซ์กันใช่มั้ยคะ” ฉันก็พอจะเดาออกอยู่หรอก
“ค่ะ พี่ต้องการน้องมุกนะ”
“แต่มุกมีแฟน ลืมแล้วรึไงคะ”
“เลิกหลอกพี่ได้แล้ว คิดว่าพี่โง่เหรอคะ จริงๆ แล้วน้องมุกเป็นน้องสาวไอ้มินมันน่ะ”
นี่เขารู้อยู่แล้ว
“รู้ได้ไงคะ”
“รู้สิ ก่อนจะรับคนเข้าทำงานพี่ก็ต้องสืบหาประวัติก่อนอยู่แล้ว ไม่ได้รับแบบสุ่มสี่สุ่มห้า”
“แสดงว่าที่ผ่านมาคุณก็เล่นตามน้ำใช่มั้ยคะ”
เขาร้ายกว่าที่คิดไว้
“อีกอย่างพี่ไม่ยุ่งกับคนมีเจ้าของหรอกค่ะ ยิ่งเป็นของลูกน้องยิ่งไม่แตะ แต่หนูไม่ใช่ไง พี่เลยยุ่งได้” เคลื่อนหน้ามาจะจูบ
“ใจเย็นๆ ค่ะ” ฉันปรามไว้ได้ทัน “ดูวู่วามนะคะคุณเตย์” คิดว่าฉันจะยอมปล่อยตัวให้ง่ายๆ งั้นสิ คิดผิดแล้ว
“…”
“อยากได้มุกมากแค่ไหน ก็แสดงให้เห็นถึงความพยายามก่อนค่ะ ของแบบนี้มาไวไปไวดูไม่สนุกนะคะ” ใช้นิ้วชี้ทาบลงบนริมฝีปากของอีกฝ่าย “ถึงเวลานั้นคุณเตย์จะได้มากกว่าจูบอีก”
“ไม่ธรรมดาแล้วสิ” เขายกยิ้มมุมปาก
“…” แหงล่ะ ฉันมันไม่ธรรมดาตั้งนานแล้ว
เดี๋ยวจะได้รู้ว่าใครร้ายกว่ากัน!
ตอนพิเศษหลายปีต่อมานั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เมียก็สอนการบ้านให้ลูกสาวคนเล็กอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้ลูกคนโตมันนั่งหัวโด่เร้าหรือจะเอาของบางอย่างจากผู้เป็นพ่ออย่างผม“พ่อ...”“เรียกอะไรนักหนาฮะ” เรียกผมแบบนี้มาจะได้ชั่วโมงแล้วมั้ง“ผมก็เรียกจนกว่าพ่อจะยอมให้บัตรวีไอพีนั่น” ลูกชายนั่งกดดันตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกวน“แล้วแกจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่ของที่เด็กจะครอบครองได้” บัตรนี้มันมีค่ามหาศาล ขืนผมให้ลูกไปมันก็คงจะรักษาของไม่ได้ด้วยอายุเท่านี้ ความรับผิดชอบยังไม่มากพอ“ผมอายุสิบแปดแล้วนะพ่อ ไม่เด็กแล้ว”“ตราบใดถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังเด็กอยู่”“พ่อครับ…”“ตุลย์ พ่อจะทำงาน”“ผมอยากได้บัตรวีไอพี”“ตอนนี้พ่อยังให้แกไม่ได้ ช่วยเข้าใจหน่อย”“แต่ทำไมพ่อให้แม่ได้ล่ะ”“เอ้า ก็นั่นเมียฉันนะเว้ย ให้เมียแล้วมันผิดตรงไหน”“แต่นี่ก็ลูกนะพ่อ ให้ลูกมันผิดตรงไหนอะ”เฮ้อ… ผมล่ะเหนื่อยที่จะต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายหัวดื้อคนนี้จริงๆ มันขี้ตื๊อเหมือนใครวะ? อ๋อ เหมือนพ่อมันเอง เหมือนเปี๊ยบ! “เอางี้นะ ถ้าแกอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่พ่อจะยกบัตรให้เลย ”“โ
ตอนที่ 30 ครอบครัวที่สมบูรณ์เก้าตุลาคมเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม วันนี้อายุครบสามสิบหกปีเต็ม และก็ถือว่าเป็นวันดีอีกวันหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งลูกชายของผมได้ถือกำเนิดในวันเดียวกัน‘เด็กชายตุลย์ นันทพิวัฒน์’ เกิดวันที่เก้าตุลาคม น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม หรือง่ายๆ คือสามโลห้าตามภาษาชาวบ้านหน้าตาลูกชายมาทางผมหมด เหมือนถอดแบบกันออกมาอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งดวงตาและสีลูกตาคือเป๊ะมากลูกพ่อของแท้แทบไม่ต้องสืบ“โอ๊ย น่าเกลียดน่าชังจังเลยเว้ยหลานปู่เนี่ย” พ่อผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอุ้มหลานไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง“หน้าไม่ได้มุกเลยอะ ไปทางนายหมดเลยนะครับ” มินมันพูดแล้วช่วยพ่อผมประคองตัวหลานไปด้วย“หล่อแต่เด็กเลยลูก” โรสเองก็เอ่ยชมแล้วยกยิ้มส่วนมุกนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงคนไข้ซึ่งมีผมดูแลอยู่ไม่ห่าง เธอเลือกคลอดแบบธรรมชาติ เห็นบอกว่าเจ็บมาก เบ่งหลายทีกว่าลูกจะออกมาเนื่องจากเด็กค่อนข้างตัวใหญ่“เจ็บมากมั้ยคะที่รัก” ผมถามพร้อมลูบศีรษะเธอด้วยความอ่อนโยน “เจ็บแต่ทนได้ค่ะ” มุกดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คลอดลูกของเราออกมาพี่รักหนูมากๆ” โน้ม
ตอนที่ 29 เพื่อเมีย [18+]#เตย์หลายเดือนต่อมาหลังจากหาหมอตรวจครรภ์เสร็จก็กำลังขับรถกลับบ้าน ทว่าเมียผมดันเกิดอารมณ์ใคร่ เธอสั่งให้ผมหาที่จอดรถในบริเวณเปลี่ยวๆ ทันทีพักหลังมานี้มุกมีความต้องการเยอะมาก ยิ่งท้องใกล้คลอดเธอยิ่งต้องการเซ็กซ์มากขึ้นส่วนผมน่ะเหรอ… “มะ มุกคะ เบาๆ หน่อยค่ะ”“หุบปากเลย”“…” ผมก็ต้องเงียบปากตามที่เมียสั่งรถคันหรูที่จอดหลบอยู่ข้างทางโยกเยกไปมาตามแรงสวาทที่คนเป็นเมียใส่มาไม่ยั้ง เธอกำลังถาโถมขย่มใส่ท่อนเนื้อแบบดุเดือด คนตัวเล็กบดเอวร่อนขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะเหมือนกับคนช่ำชองก็น่าจะช่ำชองแหละ อาทิตย์นึงจับผัวขย่มไปแล้วหกวัน อวัยวะสืบพันธุ์จะหักแหล่ไม่หักแหล่เมื่อก่อนผมบ้ากาม แต่เดี๋ยวนี้เมียบ้าแทน~ปัก!“อ๊า~”เสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงร้องครวญครางดังระงมอยู่ภายในรถ ผมสวนกระแทกเอวใส่กลับแบบไม่ยั้งเช่นกัน“อ่า~ พะ...พี่จะแตกแล้วค่ะที่รัก”“มุกก็จะ…เสร็จแล้ว”คนเป็นเมียขย่มแรงและถี่กว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าตัวเธอเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดกึก!เสียงเข้มคำรามก่อนร่างกำยำกระตุกเกร็งเล็กน้อย มือใหญ่กดเอวคอดไว้แน่นก่อนจะปล่อยน้ำกามพุ่งเข้าสู่ร่างกาย
ตอนที่ 28 ต้องการคุณ“มุกใจเย็นๆ”“…”“มุก…”“…” ฉันดึงสติกลับมาแล้วมองคนตรงหน้า ตอนนี้คุณเตย์ยังมีชีวิตอยู่ ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ร่างกายของเขาก็ไม่พบร่องรอยการถูกยิง เลือดแม้แต่หยดเดียวก็ไม่มีที่ตัวเขาแล้วเสียงปืนที่ดังสองนัดเมื้อกี้ล่ะ?“พี่ไม่เป็นไรค่ะ” เขาบอกพลางเช็ดหยดน้ำตาให้ฉันด้วยความอ่อนโยน” “พี่ยังอยู่นะ”“แล้วเสียงปืน…”“พี่จัดการเรียบร้อยแล้วน่ะ” เสียงพี่ชายฉันดังแทรกขึ้น พี่มินเดินเข้ามาหาฉันแล้วลูบศีรษะปลอบประโลม “ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดีใช่มั้ย เจ็บตรงไหนหรือเปล่าน้องสาวของพี่”“มุกไม่เป็นอะไร แล้วพี่นิว…” ฉันเบนสายตาไปมองพี่นิวที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าจมกองเลือด“ไม่ต้องห่วง มันไม่ถึงตายหรอก แค่สาหัส” พี่มินพูดพลางคลี่ยิ้ม สีหน้าพี่ชายดูไม่ตื่นตกใจเท่าไหร่“…”แค่สาหัส?!มันก็เกือบถึงตายแล้วนะนั่น“ขอบใจมึงมากไอ้มิน ถ้ามึงมาช้าอีกนิดกูคงโดนยิงสมองกระจาย”“ไม่เป็นไรครับนาย ว่าแต่จะให้ผมจัดการกับไอ้นี่ยังไงดี”“เรียกรถพยาบาลและตำรวจมาก็พอ ที่เหลือให้ว่าไปตามกฎหมายละกัน กูไม่อยากมือเปื้อนเลือดอีก” คุณเตย์บอกในขณะที่โอบกอดฉันไว้“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น
ตอนที่ 27 ถือว่าขออาทิตย์ถัดมาบ้านพี่มินเช้านี้ฉันเก็บทำความสะอาดภายในชั้นล่างของบ้าน ไม่ได้อยู่อาทิตย์กว่าบ้านค่อนข้างรก ส่วนคุณเตย์กับพี่มินออกไปทำงานตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนป่านนี้ยังไม่กลับ แต่ว่าก็ยังติดต่อทั้งคู่ได้อยู่เลยไม่มีอะไรให้กังวลใจไลน์~เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ฉันทิ้งไม้กวาดแล้วรีบกดดูข้อความทันที@Tay : พี่กำลังกลับค่ะ@Tay : น้องมุกอยากได้อะไรมั้ย?@Muk : ไม่เอาอะไรค่ะ ขับรถดีดีนะคะ@Tay : อีกประมาณสิบห้านาทีถึงค่ะ@Tay : คิดถึงมาก อยากกอดแล้ว@Muk : (ส่งสติ๊กเกอร์โอเค)ฉันปิดจบบทสนทนาแล้วมาทำความสะอาดต่อ ในขณะที่วุ่นวายอยู่กับการเก็บบ้านจนทำให้ฉันไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนยืนนิ่งจ้องมองอยู่ที่หน้าประตู รู้ตัวอีกทีคือเขาเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าแล้ว“พี่นิว…” เขาเข้ามาได้ยังไง ไม่เรียก ไม่ถาม ไม่ขออนุญาตกันก่อนสักนิด“มอนิ่ง” เขาคลี่ยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างซึ่งมันดูไม่บริสุทธิ์ใจเอาเสียเลย“เข้ามาได้ไงคะ?”“ก็ปืนเข้ามาสิ” เขาตอบแบบไม่อ้อมค้อม “ตกใจอะไรขนาดนั้นเล่า ทำหน้าอย่างกะเห็นผีแน่ะ พี่ไม่ได้น่ากลัวสักหน่อย”“คราวหลังรบกวนขออนุญาตมุกก่อนนะคะ มุกไม่โ
ตอนที่ 26 ว่าที่สามีคนหื่น [18+]ห้องทำงานท่านประธานผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงคุณเตย์ก็ยังไม่กลับมาจากการประชุม ฉันเบื่อๆ เซ็งๆ ไม่มีอะไรจะให้ทำเลยนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวโต๊ะทำงานแล้วหมุนไปมาอย่างเชื่องช้าก๊อก ก๊อกจู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น“เข้ามาได้ค่ะ” ฉันเอ่ยอนุญาตแล้วนั่งตัวตรงผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมถือแฟ้มเอกสารในมือ การแต่งตัวเธอดูจัดจ้านและยั่วเย้ายังไงชอบกล“ท่านประธานไม่อยู่เหรอ” เธอเชิดหน้าถามฉันด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง“ไม่อยู่” แล้วทำไมฉันจะต้องยอม ก็เชิดหน้าตอบกลับไปเช่นกัน“ชิ! ทำมาชูคอ เธอมันก็แค่เด็กไต่เต้า”“ไต่เต้าอะไรมิทราบ ฉันไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่”ยัยนี่ต้องเข้าใจอะไรผิด สภาพฉันมันเหมือนพนักงานของบริษัทนี้มากนักหรือไงยะฉันน่ะเหมือนเมียท่านประธานของบริษัทนี้มากกว่าอีก!“อยากจะเลื่อนขั้นมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้เข้ามารออ่อยท่านถึงที่”“เธอเข้าใจไรผิดปะเนี่ย ฉันก็มากับท่านประธานอะ และเขาให้มาในห้องนี้”ตอนที่คุณเตย์แนะนำฉันแสดงว่ายัยคนนี้ไม่ได้อยู่ณ ตอนนั้น ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เข้าใจอะไรผิดๆ แบบนี้“ตอแหล!”เดี๋ยววววเธอด่าฉันเรอะ หน็







