บทที่ 3 สมบัติล้ำค่า

            หลังเลิกงาน  ฉันออกจากที่ทำงานได้ก็มุ่งตรงไปที่บ้านคุณยาย  ซึ่งตอนนี้เป็นบ้านของพี่กิ๊งไปแล้ว  ฉันจำทางไปที่นั่นได้อย่างแม่นยำ  เพราะฉันไปนั่งกินข้าวเป็นประจำ  คุณยายท่านเอ็นดูฉันมาก  ตั้งแต่ที่ฉันเข้ามาทำงานที่นี่ใหม่ ๆ  คุณยายก็เป็นคนคอยสอนงานต่าง ๆ ให้ฉันเสมอ  ท่านใจดี  อยู่ด้วยแล้วสงบเย็น  ฉันจึงรักและเคารพคุณยายอย่างที่สุด

            นั่งรถไฟฟ้ายาวมาจนสุดสายก็ถึงปากทางเข้าบ้านของพี่กิ๊ง  ฉันลงแล้วเดินต่อเข้าซอยไปอีกไม่นาน  ก็ถึงบ้านเดี่ยวสองชั้นขนาดใหญ่หลังหนึ่ง  ประตูรั้วไม้สีน้ำตาลช่องถี่ปิดสนิท  ฉันกดกริ่งแล้วยืนรอ

            ครู่เดียวเสียงรองเท้าเหยียบใบไม้แห้งก็เดินตรงเข้ามาที่ประตู  ประตูเปิดออกพี่กิ๊งในชุดลำลองยืนยิ้มกว้างให้ฉัน  ฉันเดินตามเธอเข้าไปในบ้านที่ฉันคุ้นเคย  ระหว่างทางเดินเข้าไปในบ้านมองเห็นสวนดอกไม้ของคุณยายยังบานสะพรั่ง  แม้จะไม่งามเท่าตอนที่คุณยายยังอยู่  แต่ก็ถือว่าพี่กิ๊งดูแลสวนดอกไม้ของคุณยายไว้ได้เป็นอย่างดี

            เดินเข้ามาในบ้านไม่มีคนอยู่  พี่กิ๊งเปิดเพลงดังไปทั่วบ้าน  ฉันเดาว่าเธอคงจะเหงาที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว  หลังจากหย่าขาดจากสามีเก่าไป  พี่กิ๊งก็ยังครองตัวเป็นโสดเรื่อยมา

            “น้องตา  หิวอะไรมั้ยจ๊ะ  กินอาหารเย็นที่นี่เลยนะ .. พี่จะทำอุด้งน้ำให้กิน” พี่กิ๊งอ่อนโยนกับฉันเสมอ  ฉันยังสงสัยว่าสามีของเธอคิดอะไรอยู่ถึงทิ้งผู้หญิงดี ๆ แบบนี้ไป

            “อุด้งเหรอคะ  เอาค่ะ  เอา ๆ  ..” ฉันไม่จำเป็นต้องคิดหน้าคิดหลังหรอก  อุด้งสูตรบ้านนี้ถ้าใครกินเป็นต้องหลงรัก

            “มาสิ  พี่จะพาไปดูอะไรบางอย่าง  ก่อนที่พี่จะไปทำอุด้งสูตรเด็ดให้กิน” เธอเดินนำฉันขึ้นบนชั้นสอง

            ฉันประหม่านิดหน่อย  จริงอยู่ที่ฉันสนิทสมกับคุณยายและพี่กิ๊งมาก  แต่ก็ไม่มากขนาดจะเดินขึ้นชั้นสองซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัวมาก่อน  แม้จะเป็นอย่างนั้นฉันก็เดินตามเธอไปติด ๆ 

            ขึ้นมาบนนี้  ก็เหมือนบ้านทั่วไป  คือมีประตูห้องหลายห้องแยกตัวกันซ้ายขวา  ฉันก็ไม่รู้ว่าห้องไหนห้องนอน  ห้องไหนห้องน้ำ  ได้แต่เดินตามพี่กิ๊งไปเงียบ ๆ

            “เข้ามาเลยจะ” พี่กิ๊งเปิดประตูห้องห้องหนึ่งออกจนกว้าง  ห้องนี้อยู่ริมสุดทางเดิน   คล้ายแอบอยู่หลังเสาต้นใหญ่ที่ตั้งค้ำยันโครงสร้างหลักของบ้าน  เมื่อฉันก้าวเข้าไปในห้องถึงกับอ้าปากค้าง

            “ชอบล่ะสิ” พี่กิ๊งเอ่ยแซวเมื่อเห็นปฏิกิริยาของฉัน

            “สุดยอดดด” ฉันยังตะลึงงัน 

            ภายในห้องนั้นอัดแน่นไปด้วยชั้นวางหนังสือทำจากไม้สีเข้ม  ที่ถูกแกะสลักสวยงามอย่างงดงามมาก  ฉันไม่รู้หรอกว่าลายแกะสลักของชั้นวางหนังสือนั้นเป็นศิลปะในยุคสมัยใดกันแน่  มันเป็นลายพลิ้วไหว  แต่ก็ให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่แข็งแรง  มันให้อารมณ์ราวกับว่าฉันได้ตัดขาดจากโลกภายนอกไปแล้วโดยสิ้นเชิง

             ผนังทั่วห้องเรียงรายไปด้วยชั้นหนังสือที่สูงตั้งแต่พื้นห้องจรดเพดาน  มีบันไดยาวที่ทำจากไม้พาดผ่านชั้นหนังสือ  ตรงกลางห้องเป็นเก้าอี้นวมตัวใหญ่วางอยู่กับที่วางเท้า  มองดูเป็นเซตเข้ากันอยู่บนพรมสีน้ำตาลเข้มรูปวงกลมผืนใหญ่ 

            ตามข้างกำแพงห้องมีไฟกิ่ง  ส่องแสงสีทองนวลตากระจายอยู่ทั่วห้อง  และบนโต๊ะข้างเก้าอี้นวมก็มีไฟสำหรับอ่านหนังสือตั้งอยู่ด้วย  ฉันสอดส่ายสายตาด้วยความทึ่ง

            “ของยายเขาน่ะ  ทั้งหมดเลย” เสียงของเธอห่วงหา  พูดพลางกวาดตาไปทั่วทั้งห้อง

            “สมบัติล้ำค่าของเขาเลย”  เธอสูดหายใจเข้าจนลึก  ฉันที่ยืนฟังอยู่ข้าง ๆ อดไม่ไหวที่จะเอื้อมไปจับแขนเล็ก ๆ ของพี่กิ๊ง  บีบมันเบา ๆ ขนาดฉันยังคิดถึงคุณยายขนาดนี้  แล้วเธอจะขนาดไหนกัน  ฉันไม่อยากจะนึกเลย  โธ่ .. พี่กิ๊ง  ฉันรู้สึกใจสลาย

            หลังจากที่เธอทิ้งให้ฉันครอบครองห้องนี้เพียงลำพัง  ฉันก็เดินสำรวจไปทั่ว  ห้องนี้เป็นห้องที่พี่กิ๊งบอกว่า  ใหญ่ที่สุดในบรรดาห้องทั้งหมดในบ้าน  คุณยายเลือกห้องนี้เป็นห้องหนังสือส่วนตัวของท่าน 

            ก่อนออกไปเธอเล่าว่า  คุณยายเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก  ข้อนั้นฉันพอเดาได้จากการที่ทำงานกับคุณยายมาพักใหญ่  เพราะท่านเป็นคนเดียวในหอสมุดแห่งนั้น  ที่สามารถบอกเล่าเรื่องราวของหนังสือเล่มนั้นเล่มนี้  ได้อย่างชัดเจนและเข้าใจง่ายที่สุดแล้ว 

            การที่ฉันทำงานที่นั่น  ทำให้รู้ว่าแม้จะทำงานที่หอสมุดก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะรักการอ่าน 

            แต่ห้องนี้มัน .. ว้าววววว

            ขณะที่นิ้วของฉันสัมผัสหน้าปกของหนังสือเล่มแล้วเล่มเล่า  ที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบอยู่บนชั้น  บ่งบอกว่าเจ้าของนั้นใส่ใจหนังสือของเธอแค่ไหน  ฉันนึกปลาบปลื้มชื่นชมอย่างล้นใจ  จะมีอะไรทำให้ฉันมีความสุขไปมากกว่านี้อีกมั้ยนะ

            ฉัน .. ตื้นตันเหลือเกิน  คุณยายสุดยอดเลยค่ะ  ฉันยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าของหญิงชราใจดี  ที่ฉันเคารพรักคนนั้น

            นึกดีใจที่พี่กิ๊งดันทุรังรักษาห้องห้องนี้เอาไว้จนได้  เพราะหลังจากที่คุณยายจากพวกเราไป  บรรดาลูก ๆ ของคุณยาย  ก็ออกความเห็นกันว่าให้ปรับห้องนี้เสียใหม่  ทำเป็นห้องดูหนังฟังเพลงหรืออะไรก็ได้  แล้วก็เอาหนังสือพวกนี้ไปชั่งกิโลขายเสียเลยจะได้ไม่ต้องคอยกังวลเรื่องมดปลวกจะมาอาศัยอยู่  โดยให้เหตุผลว่าไม่อยากรู้สึกเศร้าใจทุกครั้งที่ต้องเข้ามาในห้องนี้ 

            แต่พี่กิ๊งยืนยันชัดเจนว่า  บ้านหลังนี้เป็นสมบัติของเธอ  เพราะคุณยายยกบ้านนี้ให้พี่กิ๊ง  ส่วนลูกคนอื่นได้ที่ดินที่อื่น ๆ ไป  พี่กิ๊งจึงออกปากปฏิเสธโดยเด็ดขาด  เธอบอกว่าในบรรดาครอบครัวของเธอมีคุณยายคนเดียวเท่านั้นที่รักหนังสือ  ส่วนคนอื่นมองว่ามันก็เป็นแค่กองกระดาษที่ซ่องสุมของปลวกเท่านั้นเอง    

            พลันเท้าฉันก็เดินเข้าไปใกล้กับตู้หนังสือโบราณตู้หนึ่ง  ตู้ใบใหญ่ใบนี้แหละที่พี่กิ๊งชี้บอกไว้ว่า  ตำราโหราศาสตร์ของคุณยายถูกเก็บอยู่ 

            ฉันมองมันอย่างพิศวงผสมความสนใจใคร่รู้  ตู้ใบนี้มีสีเข้มกว่าชั้นหนังสือทั้งหมดเล็กน้อย  มีรูปสลักเสลาของหญิงสาวในชุดนักบวชฉันเดาว่าเป็นอย่างนั้น  เพราะเธอสวมเสื้อผ้ามิดชิดมีผ้าคลุมศีรษะ  ในอุ้งมือของเธอกอบกุมตำราเล่มหนึ่งเอาไว้  และที่ใต้ฝ่าเท้าของเธอมีสิ่งหนึ่งที่ถูกเธอเหยียบเอาไว้ด้วย 

            ฉันก้มเข้าไปใกล้ต้องการมองให้ชัดเจนว่ามันคืออะไร  และพบกว่าสิ่งที่เธอเหยียบอยู่นั้นคือ  พระจันทร์เสี้ยว

            ฉันนึกขออนุญาตคุณยายอยู่ในใจ  ระหว่างที่ฉันเอื้อมมือไปจับประตูตู้ที่รูปร่างคล้ายกระดุมเม็ดใหญ่หนาสีทองสนิม  ดูแข็งแกร่งแต่นุ่มมืออย่างประหลาด

            เมื่อฉันเปิดประตูตู้หนังสือออก  ภายในตู้มีตำราปกแข็งเก่าแก่มากมายวางเรียงอยู่ในนั้น  ฉันเอื้อมมือเข้าไปลูบสันหนังสือเล่มหนึ่งที่วางอยู่ตรงกลาง  ปกสีทองเข้มตัวอักษรนูนสีดำ  เขียนว่า  TAROT ฉันไล่นิ้วไปเรื่อย ๆ ด้วยใจที่กำลังเต้นตึกตัก 

            ฉันชอบศาสตร์ลึกลับ  ชอบฟังนิทานปรัมปรา  ตำนานเก่าแก่ที่เล่าขานกันมาอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย  แต่มันก็เป็นสิ่งที่ต้องแอบซ่อนเอาไว้  เพราะพ่อและแม่ของฉันท่านคงจะไม่ชอบใจนัก  หากได้รู้ว่าลูกสาวคนเดียวของท่าน  มีความชื่นชอบอะไรแบบนี้  พ่อแม่ฉันใช้ชีวิตอยู่บนพื้นฐานของวิทยาศาสตร์  และสิ่งที่สามารถพิสูจน์ได้เท่านั้น 

            ซึ่งฉันก็เคารพในความเชื่อของท่านเช่นกัน 

            แค่ยินยอมให้ฉันได้เรียนและได้ทำงานในสิ่งที่ฉันรัก  ฉันก็นึกขอบคุณพวกท่านมากมายพออยู่แล้ว  ส่วนเรื่องความชอบส่วนตัวในแนวนี้ของฉัน  ฉันจะเก็บมันไว้เงียบ ๆ ในใจก็พอ

            ระหว่างที่ฉันสัมผัสไปบนปกหนังสือเก่าแก่มากมายในตู้ใบนี้  นิ้วของฉันก็เลื่อนกลับมายังตำราเก่าแก่เล่มเดิม  ราวกับมีพลังบางอย่างเรียกร้อง  ไม่แน่ใจว่าจากหนังสือเล่มนั้นร้องเรียกฉัน  หรือว่าเป็นพลังงานภายในตัวของฉันเองกันแน่