ทำผิดกฎ (1/2)

ปัจจุบัน

“ป้าชื่น เรียกเหมยลี่มาพบผมที่ห้องทำงานหน่อย”

“คุณเหมยน่าจะไม่ค่อยสบายนะคะคุณเหม เห็นว่าวันนี้...”

“ผมไม่ได้ถาม แต่ผมสั่ง ต่อให้ยัยนั่นจะตายก็ต้องมาหาผม”

น้ำเสียงผู้เป็นเจ้านายทรงอำนาจเสียจนชื่นชนกที่เป็นคนเก่าแก่มานานต้องรีบพยักหน้า ก่อนวิ่งออกไปทำตามคำสั่งของเหมราชในทันที

ชายหนุ่มนั่งลงหลังโต๊ะทำงานด้วยท่าทีสงบนิ่ง ทว่าในใจกลับร้อนรุ่มดั่งถูกไฟเผา เพราะผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นคนเดียว เหมยลี่ที่ควรจะอยู่ในมุมมืดไปตลอดกาลไม่ควรไปปรากฏกายต่อหน้าเขาและคีรติ ที่ผ่านมาเขาพยายามควบคุมทุกอย่างเพื่อไม่ให้ใครสงสัยเรื่องของเธอ แต่เกรงว่าการพบเจอกันโดยบังเอิญที่โรงพยาบาลในวันนี้คงทำให้น้องสาวเพื่อนสงสัยไม่น้อยว่าเขากับเหมยลี่เป็นอะไรกัน

ตั้งแต่วันนั้น...วันที่เหมยลี่มายื่นข้อเสนอให้เขาช่วยสืบหาความจริงเรื่องพ่อแม่ วันเวลาได้ล่วงเลยผ่านมาสามปีแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเหมยลี่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

เหมยลี่กลายเป็นเครื่องระบายอารมณ์ใคร่ของเขา ไม่ว่าเขาต้องการตอนไหนเธอก็ต้องพร้อมตอบสนองโดยไม่มีข้อแม้ ระหว่างพวกเขาแม้จะยังไม่เคยเกินเลยจนถึงขั้นมีอะไรกัน แต่สำหรับเหมราชแล้วเหมยลี่คือหนึ่งในสมบัติของเขา คือผู้หญิงที่เขาเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว

และอีกไม่นานเขาก็จะได้ครอบครองเธอให้สมกับที่เฝ้าอดทนรอมาหลายปี

ความสัมพันธ์ของเขากับเหมยลี่เป็นความลับมาตลอด กระทั่งหัสดินยังไม่เคยระแคะระคายสงสัย เธอเองก็ไม่เคยก้าวล่วงเรื่องส่วนตัวของเขา จนถึงวันนี้ที่เธอทำพลาด...เหมยลี่ไม่ควรไปอยู่ที่โรงพยาบาลนั้นเลยจริง ๆ

วันนี้เขาอาสาพาคีรติไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล อ้อ ต้องบอกก่อนว่าเธอท้องกับผู้ชายคนอื่นไม่ใช่เขา หากแต่ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันทำเลวระยำไว้มากมายจนเขาทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นน้องสาวที่ตนรักเจ็บปวด

น่าเสียดาย ถึงจะรักผู้หญิงคนนี้มากเพียงใด ระหว่างเขากับคีรติก็ไม่สามารถไปได้ไกลเกินกว่าคำว่าพี่น้อง แม้เขาจะทำถึงขั้นเสนอตัวรับผิดชอบเด็กในท้องเธอก็ยังถูกปฏิเสธ

ก็อย่างว่า...คนไม่รักก็คือไม่รัก

เหมราชพยายามทำความเข้าใจ แต่ยอมรับว่าลึก ๆ แล้วเขาเจ็บ และยังแอบมีความหวังอยู่เสมอ

ทว่า เรื่องรักไม่รักก็ยังเป็นคนละเรื่องกับเหตุการณ์ที่ไม่ควรเกิดขึ้น

คีรติไม่ควรได้พบเจอกับเหมยลี่ที่ดันไปโรงพยาบาลวันนี้เช่นกัน มันคงจะไม่มีปัญหาอะไรหากเหมยลี่ไม่ได้มองมาที่เขาเหมือนคนรู้จัก และมันคงไม่เป็นปัญหาอะไรหากคีรติไม่เอ่ยถามเขาว่าเธอเป็นใคร

โอเค เขาไม่รู้หรอกว่าเหมยลี่ป่วยเป็นอะไร อาการรุนแรงมากน้อยแค่ไหน แต่ดูจากที่อีกฝ่ายยังมีเรี่ยวแรงช่วยเดินถือของไปส่งที่รถให้คีรติ นั่นหมายความว่าเธอคงไม่เป็นอะไรมาก

ที่สำคัญสุด เหมยลี่จะเป็นจะตายยังไงเขาก็ไม่สนอยู่แล้ว

ทว่าคีรติฉลาดพอที่จะรู้สึกว่ามีอะไรแปลก ๆ เหมราชจึงไม่ตอบคำถามอะไรที่จะเป็นการมัดตัวเองเช่นกัน

ก๊อก ๆ ๆ

“มาสักทีตัวปัญหา เข้ามา!”

ใช่ สำหรับเขาเหมยลี่เป็นตัวปัญหามาโดยตลอด การที่เขาเรียกเธอมาพบที่ห้องทำงานเช่นนี้ ไม่ใช่แค่เธอที่ต้องกังวลแต่ผู้คนในบ้านย่อมเป็นห่วงเธออย่างแน่นอน

เพราะสำหรับทุกคนแล้ว เขามันเป็นตัวร้ายที่คอยกลั่นแกล้งเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่น่าสงสารอย่างเหมยลี่อยู่ร่ำไป จะมีสักกี่คนที่มองเด็กมารยาคนนี้ออก ทุกคนคงจะลืมไปแล้วสินะว่าเด็กคนนี้ทำให้นายหญิงของบ้านต้องตาย

ทุกคนอาจลืมแต่เขาไม่มีวัน!

“คุณเหมเรียกเหมยมา มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” เหมยลี่ถามเสียงเบาอย่างอิดโรย สภาพร่างกายเธอยังคงอ่อนเพลียจากอาการป่วยที่ยังไม่หายดี แต่เห็นป้าชื่นรีบมาบอกเธอแบบหน้าตาตื่นว่าเหมราชเรียกหา ทั้งยังแอบเตือนเธอด้วยว่าเหมราชดูท่าจะโกรธมาก เธอถึงได้พยายามแบกร่างมาพบเขาให้ได้

ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มโมโหเรื่องอะไร ผู้ชายที่กลัวความลับแตกอย่างเขาถึงขั้นเรียกเธอพบที่ห้องทำงานส่วนตัว แปลว่าเรื่องนี้ต้องสำคัญมากจริง ๆ

แน่ละ...มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงที่เขารักนี่นะ

“เธอไปโรงพยาบาลทำไม”

ชายหนุ่มจ้องเหมยลี่ที่อยู่ในเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่และกางเกงนอนขายาวสีดำ ชุดนอนนี้ไม่ได้ดูน่ารื่นรมย์หรือชวนให้เกิดอารมณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น แต่มันกลับทำให้เขาเกิดอาการร้อนวูบวาบในใจได้อย่างไม่น่าเชื่อ...

อาจเพราะลึก ๆ แล้วเขารู้ดีว่าภายใต้ชุดเฉิ่มเชยนั้นคือร่างกายอวบอิ่มเย้ายวนที่เขาเคยสัมผัสมานักต่อนักแล้วก็เป็นได้

เหมยลี่ก้มหน้าลงอย่างประหม่า...ทั้งจากเรื่องวันนี้และจากสายตาของเหมราชที่กำลังโลมเลียร่างกายเธอ มันเป็นสายตาที่เขามักใช้กับเธอยามอยู่กันสองต่อสองที่คอนโด

“เหมยไม่สบายค่ะเลยไปหาหมอ”

“แน่ใจ? ไม่ใช่ว่าแอบตามฉันไปอย่างนั้นเหรอ”

ตามคุณไปเนี่ยนะ?

เหมยลี่ขมวดคิ้วไม่เข้าใจ แล้วเธอจะทำแบบนั้นเพื่ออะไร

“เหมยจะทำแบบนั้นไปทำไมคะ”

“ใครจะรู้ เธออาจจะอยากดิ้นรนให้คนอื่นรู้เรื่องของเราเต็มแก่” เหมราชเหยียดยิ้ม มั่นใจว่าภายใต้ใบหน้าสวยหวานที่พยายามทำท่าเหมือนใจแข็ง จริง ๆ เธอมันก็แค่เด็กอ่อนหัดคนหนึ่งที่หลงรักเขาอย่างโงหัวไม่ขึ้น

ใช่! เหมราชดูออกว่าเหมยลี่หลงรักเขา ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ตอบสนองทุกสัมผัสจากเขาได้ดีตลอดมา

“เหมยไม่มีทางอยากให้ใครรู้เรื่องน่าสมเพชนี้หรอกค่ะคุณเหม” หญิงสาวตอบอย่างสงบ

“แต่ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือไง เธอจะไปไหนก็ต้องรายงานฉันก่อน เพราะฉันต้องการรู้ทุกเรื่องของเธอ เราจะได้ไม่ต้องมาบังเอิญเจอกันแบบนี้”

นั่นคืออีกหนึ่งข้อตกลงหลังพูดคุยกันแล้ว เหมราชสั่งให้เธอคอยรายงานตัวกับเขาเสมอ ไม่ว่าเธอจะไปไหน ไปกับใคร เวลาใด เธอต้องบอกเขาทุกเรื่อง นั่นเพราะเขาต้องการจะรู้ว่าก่อนถึงเวลาที่จะได้กลืนกินเธอ หญิงสาวจะแอบไปพลอดรักกับชายอื่นตัดหน้าเขาหรือไม่

ทั้งหมดที่ทำก็เพื่อปกป้องผลประโยชน์ที่เขาจะได้รับทั้งนั้น

“แต่เหมยแค่ไปหาหมอค่ะ ไม่ได้ไปมีคนอื่น!”

“อย่ามาพูดเหมือนว่าฉันหวงเธอสิเหมยลี่ เธอน่าจะรู้ว่าฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะคบใคร ขอแค่เรื่องนั้น...เธอต้องไม่ทำกับใครก็เท่านั้นเอง” ร่างสูงลุกเดินเข้าหาเด็กอวดดีอย่างไม่พอใจ

นี่เหมยลี่กำลังคิดว่าเขาหวงเธออย่างนั้นเหรอ

เหอะ น่าขำฉิบหาย!